Renée Merkestijn

In Nederland hebben we een stelsel, waarbij iedereen gewoon zorg krijgt als dat nodig is. In de coronadiscussie gaan nu stemmen op voor het beperken van zorg of zorgvergoeding, als mensen ‘verwijtbaar’ ziek worden. Maar hoe ver wil je dan gaan?

* Rook of drink jij in reactie op stress of depressie, dan geen zorg meer?
* Ongezond gegeten omdat je geen geld had voor gezond eten, dan geen zorg meer?
* Te fanatiek geweest met sport en brokken gemaakt, dan geen zorg meer?
* Door teveel stress op je werk en weinig mediteren een hartinfarct gekregen, dan geen zorg meer?
* Te hard gereden of veroorzaker van een verkeersongeval, dan geen zorg meer?
* Boven de 70 thuis op ladder geklommen en eraf gevallen, dan geen zorg mee?
* Reclame gemaakt voor ongezonde zaken, of gevaarlijke stoffen in de lucht gegooid, dan geen zorg meer?

En hoe zou het dan geregeld moeten worden?

* Alles wat iedere burger doet en laat in een collectieve app zetten?
* Ziekenhuizen mensen in dienst laten nemen om te controleren of ziekte verwijtbaar is en in welke mate voor ze überhaupt iets doen? Of iedereen eerst alles uit eigen zak laten betalen?
* Extra rechters inschakelen, om de strijd die zeker ontstaat aan te pakken?

Dit betekent meer administratieve rompslomp en meer inbreuk op het leven van alle mensen en waarschijnlijk nog hogere kosten dan we al hadden. Wordt de zorg daardoor beter of goedkoper, of wordt de zorg dan alleen bereikbaar voor modelburgers en burgers die slim controles en schuld vermijden?  Moeten we dan alle mensen die geen zorg krijgen, ziek of invalide blijven een uitkering geven, of simpelweg dood laten gaan?Krijgen we niet mensen die buiten de maatschappij staan, een soort paria's? 

We hebben een systeem gekozen waarin zorg bereikbaar is voor iedereen. Vanuit het besef dat alle mensen ziek kunnen worden, dat alle mensen fouten kunnen maken en alle mensen op zijn tijd domme dingen kunnen doen. Vanuit het besef dat mensen soms slecht zijn voorgelicht over gezondheid, soms graag anders willen leven, maar niet weten hoe of het niet goed kunnen om diverse pijnlijke redenen zoals trauma of armoede.

Laten we humaan blijven en elkaar helpen in plaats van elkaar uit te sluiten. Laten we asjeblieft geen systeem verzinnen dat het probleem niet gaat oplossen, maar het leven voor iedereen zwaarder maakt, wat weer tot meer ziekte zal leiden.