Je menselijke zijn kan je voorstellen als een lichte cirkel met een donkere band
daaromheen. De lichte kern is je ware zelf; je eeuwige spirituele zelf dat met de
bron en alle leven in verbinding staat. In deze kern voel je liefde voor alles wat
bestaat. De donkere schil is je egoïsche zelf, dat het tijdelijke lichaam
beschermt tijdens zijn aardse ervaringen en angst kan ervaren.
Het egoïsche zelf kan zo sterk gericht raken op lichamelijk overleven, dat
het volledig in angst en oordeel verdwijnt. Je vergeet wie je werkelijk bent.
Je leeft via de schil aan de buitenkant en ziet van anderen ook alleen die
schil. Dit versterkt de egoïsche angsten en oordelen en maakt de schil steeds dikker
en donkerder. Het licht raakt ingesloten en wordt ontkend en dat voelt als lijden.
Herinner je wie je werkelijk bent en stop met de
identificatie met je egoïsche kant. Probeer die schil van angsten en oordelen in
jezelf weg te nemen. Probeer dwars door die donkere schil te heen kijken bij andere mensen,
die zij met hun angst en oordeel hebben gecreëerd, net als jij.
Je ware zelf weet dat hij eeuwig leeft en kent daarom vrede en
rust. Je ware zelf vindt het tijdelijke leven een plezierige uitdaging, wilt vanuit
liefde een verbinding aangaan met de wereld. Je ware zelf is creatief en
ontspannen, kent geen angsten en oordelen, maar volgt zijn intuïtie en gevoel.
Je ware zelf wilt in zijn leven ervaren waar hij voor kwam en gunt dat anderen net zo goed.
Gebruik je zintuigen eens om dóór die schil heen te kijken. Zoek
het licht in jezelf en anderen en maak daarmee die donkere schil transparanter.
Dan kan je licht, je ware zelf, schijnen.
