Veel mensen willen de wereld veranderen en vergeten dat ze bij
zichzelf moeten beginnen. Ze zijn vooral gefocust op het willen veranderen van anderen.
Maar die anderen willen jou weer veranderen. Gevolg is strijd. Dus de wereld wordt
niet echt beter van dat soort wereldverbeteraars.
Achter de wens tot verbetering zit vaak onvrede en zelfs
boosheid. Het gaat allemaal niet zoals jij vindt dat het hoort te gaan daarbuiten,
dus ga je die buitenwereld veranderen. Hoewel dit als loffelijk streven of
goede bedoeling wordt benoemd, blijft het zelf veranderen vaak achterwege. Dat
hebben we in coronatijd bijvoorbeeld gezien met mensen die zeiden dat iedereen
afstand moest houden, maar zelf feestjes gingen vieren. Die begonnen niet bij
zichzelf.
Achter de onvrede en boosheid zit vaak het gevoel van
machteloosheid, wat vaak tot twee uiterste reacties leidt. Je er machteloos bij
neerleggen (ik kan er toch in mijn eentje niets aan veranderen) of wereldverbeteraar
(ik ga in mijn eentje al die anderen veranderen) worden. De machtelozen voelen zich
overgeleverd aan een heleboel wereldverbeteraars. De wereldverbeteraars maken
zich weer druk over de machtelozen en proberen die nog meer te veranderen. Zo
blijft de strijd gaande.
Wat de meeste mensen niet beseffen is dat ze energetisch
gezien een enorme macht hebben. Elke gedachte, elk woord, elke handeling,
verbetert óf verslechtert de wereld. Het begint letterlijk bij jezelf. Je hoeft
geen grootse gebaren te maken, zware taken op je te nemen. Je hoeft alleen maar
consequent elke dag opnieuw kleine gebaren te maken in jouw wereld, want jouw
wereld is de wereld.
Je bent niet machteloos. Je hoeft evenmin extreem veel macht
uit te oefenen. Je hoeft alleen maar consequent te laten zien wat je werkelijk wilt
in denken, woorden en gedrag. Dan verander je de wereld.
