Een van mijn lezers vroeg: Hoe zou jij het begrip liefde inhoudelijk
omschrijven? Liefde is vatbaar voor velerlei interpretaties en
gedragingen, maar is dat allemaal werkelijk liefde? En hoe neem je werkelijke
liefde waar? En hoe leef je zelf vanuit werkelijke liefde?
Dit is het antwoord.
Liefde zie ik als leven vanuit het besef van eenheid
met alles wat bestaat, het besef dat alles en iedereen waardevol is. Het
is in wezen het individueel bewustzijn uitbreiden naar een veel groter
bewustzijn. En tegelijk blijven beseffen dat ieder individueel bewustzijn iets
bijdraagt aan het geheel op zijn/haar unieke wijze. Ongeveer als jezelf als
deel van één groot bewustzijn of organisme beschouwen.
Liefde
is vooral te voelen als ruimte, het is expansief. Je gevoel en intuïtie wijzen
eigenlijk altijd de weg. Wat geeft je plezier, vrijheid, ruimte, groei, warmte,
samenwerking, delen, openheid, dankbaarheid, creativiteit, vrede etc.? Wat
zorgt dat anderen (mensen, dieren, de aarde, etc.) dit ook kunnen ervaren, door
wat je doet en denkt en zegt? Door die
ervaringen te kiezen, kies je de weg van de liefde. Je kunt het letterlijk
voelen, als je niet voor liefde kiest, voelt het angstig, oordelend, beperkt,
zwaar, vermoeiend etc.
We
hebben geleerd dat de weg van de liefde egoïstisch is of zo, wat een egoïsche
denkwijze is die ons juist beperkt, gebaseerd is op het rare idee dat
mensen slechte wezens zouden zijn. In wezen betekent dit gaan inzien dat
hoe we nu leven niet volgens onze ware aard is. Gaan beseffen dat je al deze
negativiteit over jezelf en mensen los kan laten. Deze negatieve ideeën zijn je
wijsgemaakt, waardoor je zo beperkt bent gaan leven en je potentieel ook niet
kan gebruiken, dus dit beperkt de ruimte/expansie.
