In de maatschappij regelen we basale behoeften vaak gezamenlijk en individuele
behoeften individueel. De uitersten daarvan zijn communisme of kapitalisme, alles regelen of niets regelen. Momenteel lijken we er ergens tussenin te zitten qua ideeën, maar
de uitvoering laat te wensen over. We regelen de basis te weinig,
individuele zaken te veel. Maar daar zit een verband tussen.
De basisbehoeften van mensen zijn onder meer: eten, drinken, beschutting, vervoer, basiszorg en basisopleiding. Waarom lukt het ons niet goed? Dit hangt mede samen met niet bieden van een goede basiskennis. Hoe zorg je goed voor je lichaam en geest? Hoe moet je met geld om gaan? Baisvaardigheden als koken en klussen. Dat leren we te weinig. Zelfs onze taalvaardigheid en rekenvaardigheid is slecht.
Als de basis van en constructie niet goed is, valt het om. Dan heb je mensen nodig die de kwalijke
gevolgen daarvan corrigeren. En corrigeren kost extra tijd, geld en energie.
·
Mensen worden onnodig ziek, specialisten gaan
het vervolgens oplossen met pillen, diëten, operaties, etc. De gezondheidszorg
is daarom niet meer op gezondheid gericht, maar op ziekte.
·
Mensen komen onnodig in de financiële problemen,
ook dat moet dan door dure specialisten worden opgelost, of maatschappelijk worden opgevangen.
·
Als mensen niet taal- en rekenvaardig zijn, is
vaak sociale en financiële armoede het gevolg, wat specialisten of de maatschappij in het algemeen moet
opvangen. Het gebrek aan basiskennis moet in het hoger onderwijs bijgespijkerd
worden.
Kortom, als je de basis niet goed organiseert, wankelt de constructie en moet je voortdurend stutten zetten. Dat
is niet nodig als je eerst eens goed bepaalt wat de basis is en dit
vervolgens ook echt goed neerzet in de maatschappij. Mensen hoeven dan niet zo vaak uit te vallen. Er zijn dan ook geen duizenden specialisten nodig om het recht te zetten. Start bij de basis.
