Het ego in de mens leeft in voortdurende angst. Die angst wordt
geprojecteerd, dan ontstaat er oordeel en schuld. Als oplossing heeft het ego
maar één ding, die schuldigen aanvallen of je ertegen verdedigen. Het ego denkt
via aanval en verdediging zijn angsten kwijt te raken. In werkelijkheid
versterkt hij deze.
Dit gebeurt op persoonlijk vlak, maar natuurlijk ook
collectief, want we doen het samen. Al het vijandsdenken, maar ook alle rampenscenario’s zijn op dit
principe gebaseerd: angst-oordeel-aanval. Daarmee worden de problemen niet
opgelost maar erger.
Als eenling kan je alleen zorgen dat je uit deze manier van
denken blijft, je niet laat meezuigen in het hele wereldgebeuren, maar het egospel doorziet. Het stopt alleen als steeds meer mensen weigeren hierin mee te gaan.
