Renée Merkestijn

Een mens vraagt zich vaak af, ben ik waardevol, zit ik op de goede weg. Stel je eens voor dat een planeet die gewoon zijn banen in het heelal draait:

• zichzelf voortdurend afvroeg of de banen die hij draaide wel de goede banen waren; of ze niet te groot of te klein waren of wellicht de verkeerde richting opgingen?
• zijn uiterlijk en zijn baan continu vergeleek met die van andere planeten en zijn eigen bestaan vervolgens beter of slechter achtte?
• zichzelf steeds afvroeg, wat doe ik hier, waarom draai ik deze banen, wat is de zin van mijn bestaan?
• zichzelf minderwaardig achtte en uit onvrede met zijn bestaan een andere baan wilde nemen?
• of uit een gevoel van meerder- of minderwaardigheid wilde proberen andere planeten uit hun baan te brengen?
• zichzelf of anderen werkelijk uit zijn eigen baan kon brengen en zo chaos veroorzaken?

Gek? Maar dit is precies hoe mensen het doen. Ze zijn continu bezig zich af te vragen, ben ik wel waardevol, zit ik wel op de goede weg, moet ik mezelf en de anderen niet veranderen?

Je kunt het als mens het universum niet overzien. Je kent je eigen waarde niet eens precies, laat staan die van anderen of planeten. Het probleem is dat we alsmaar aannemen dat we geen waarde hebben, omdat we onze eigen waarde niet kunnen bepalen en vinden dat dit wel moet. We zijn voortdurend aan het piekeren over onszelf. Terwijl je gewoon kan aannemen dat alles waarde heeft, net als de planeet, al snap je dan niet precies welke.

Je weet als mens niet hoe het universum precies in elkaar steekt, maar je kunt in ieder geval wel zien dat er harmonie is in de gang van de planeten en alles samenwerkt, dus er blijkbaar een harmoniemodel aan het universum en aan jouw leven grondslag ligt, ook al snap je de samenhangen zelf niet helemaal. De planeten raken niet onverwachts uit hun baan.

We lijken als mens meestal iets te geloven als "we zijn niet waardevol en het universum is chaotisch." Dat is een uitgangspunt waar je niet gelukkig van wordt. We zijn hierdoor continu in gevecht met onszelf en met het universum. 

Een uitgangspunt waar je gelukkiger van wordt is en waar je voor kunt kiezen is: 

• Alle mensen zijn waardevol, zelfs al snap ik mijn eigen waarde en die van anderen niet precies, omdat ik het geheel nu eenmaal niet overzie. Ze volgen net als planeten allemaal hun eigen baan.
• Het universum is harmonisch, alles grijpt in elkaar, zelfs al zie ik dit niet precies, omdat ik nu eenmaal het geheel niet overzie.