Renée Merkestijn

De mens lijkt steeds tegen de natuur in te gaan, waarmee hij allerlei problemen veroorzaakt. De oplossingen gaan ook weer tegen de natuur in, veroorzaken nog meer problemen.

In de natuur heb je kringlopen, in de herfst sterft het groen af en wordt de vruchtbare grond voor de jaren daarna. Wij halen het blad en 'afval' (want we zien het als afval) weg, verarmen de grond en vernietigen het bodemleven. Vervolgens strooien we kunstmest, waar niet alle voedingsstoffen inzitten die planten nodig hebben, mineralen ontbreken bijvoorbeeld. Onze voeding wordt  minder voedzaam, waardoor onze gezondheid achteruit gaat. De ontbrekende mineralen halen we vervolgens uit potjes.

De koeien en andere dieren gaven mest, waar de grond vruchtbaar van werd. Maar die dieren worden op stal gezet en worden minder gezond, wat we met hormonen en medicijnen oplossen. Wij  drinken die melk en eten hun boter, kaas en vlees, waarmee wij ook weer minder gezond worden. We nemen dan medicijnen om de gevolgen tegen te gaan.

Ons lichaam is in staat zich te wapenen tegen allerlei virussen en bacteriën, doet dit ook voortdurend, mits we gezond leven. De natuurlijke manier zou zijn, gezonder leven, gezonder eten, om zo onze weerstand en immuniteit te versterken. Vroeger kenden we ook de werking van kruiden als we ziek werden. Maar we leven liever op een ongezonde manier door en vertrouwen op chemische rommel als we ziek worden. Die ziekte bestrijden we met medicijnen die allerlei bijwerkingen hebben.

Dan hebben we nog klimaat. CO2 stijgt en daalt door de eeuwen heen, al miljoenen jaren, dat is een natuurlijk ritme. Hoge CO2 betekent hoge vruchtbaarheid, veel te eten. Historisch gezien waren dit de goede tijden. Wij gaan daar nu dwars tegenin, willen CO2 verminderen en landbouw verminderen, dus minder eten produceren, al lijden miljoenen mensen honger. Het boerenland met zijn flora en fauna mag vervangen worden door huizenbouw, omdat men het niet als natuurgebied heeft aangemerkt.

En kijk naar groene energie. We produceren nu 13% groene stroom in totaal, waarvan 6% uit windmolens en zonnepanelen en 7% uit het verbranden van bomen.  Bomen die we juist zo hard nodig hebben om te overleven. 

Tegen de natuur ingaan, is de oorzaak van de meeste van onze problemen. Alles komt uit de geest voort. Dus de vraag is, wat in onze geest zorgt dat wij dit doen? Daar zitten veel aangeleerde angsten en oordelen achter.

We hebben vooral geleerd dat we kwetsbaar zijn, omdat we kwetsbaar zijn gemaakt. We zijn blad en groen en mest als afval gaan zien, in plaats van als voeding voor de grond. We denken dat planten en kruiden onbetrouwbaarder dan chemische producten, omdat we geen kennis meer hebben van de natuur. We denken dat kunstmest de grond volledig voedt, terwijl essentiële bestanddelen ontbreken. Dat is ons allemaal verteld en we zijn het gaan geloven. We denken dat we het goed doen met zijn allen.

De mens wilt de natuur liever beheersen dan zich aan te passen, wilt liever heer en meester zijn.  Willen controleren duidt altijd op angst.  Is het ook geen arrogantie te denken dat wij de natuur kunnen beheersen, oordeel? Is het niet duidelijk dat we juist ellende voor onszelf creëren als we tegen de natuur ingaan? Zijn we vergeten dat we zelf deel van die natuur zijn en er zelf volledig van afhankelijk zijn?