Mensen kunnen spijt en verwijt lang meedragen, soms zelfs
jaren, soms zelfs een leven lang. Spijt is bedenken dat je het zelf anders had
moeten doen. Verwijt is bedenken dat de ander het anders had moeten doen. Bij
conflicten is het altijd allebei het geval.
Het vasthouden aan spijt en verwijt, zet jezelf én de
ander vast in het verleden en het bepaalt daarmee ook je toekomst. Je piekert allebei over het verleden, of ziet
allebei op tegen de toekomst met die ander.
Je blijft misschien bedenken wie schuldig is en wie
excuses zou moeten aanbieden. Je bent misschien bang om het zelf te doen, of hoopt of verwacht dat de
ander het doet. Of je blijft maar proberen het van je af te zetten, maar dat
lukt niet. Als het lang duurt, leef je geen van beiden in het heden, dus is er
iets op te ruimen.
Er is maar één weg uit de pijn, excuses aanbieden voor jouw
aandeel, zonder te verwachten dat die ander dat ook doet. Je bent verantwoordelijkheid
voor jouw aandeel, jouw spijt en jouw verwijten. De ander kan zelf besluiten hoe
hij daarop reageert. Die kan jouw excuses aanvaarden of weigeren, naar diens eigen aandeel kijken of niet, het verleden los willen laten of niet. Dat is niet aan jou.
Jij maakt met excuses de keuze om jezelf en die ander te
bevrijden van de emotionele last, om allebei verder te kunnen.
