Even een uitstapje naar corona en maatschappelijke kwesties, de schuldeneconomie.
We ervaren tijdens deze crisis het probleem van de schuldeneconomie. Waarbij ons geld door financiële instanties wordt gecreëerd, wat wij terugbetalen met rente. In wezen hebben we geen geld, maar schuld. Niet alleen wij, ook onze bedrijven en overheden.
KLM heeft bijvoorbeeld miljarden geleend van hedgefunds etc. om te kunnen blijven werken, maar moet nu tijdens lockdown al die financiële instanties doorbetalen voor hun geleende vliegtuigen en olie-overeenkomsten, vliegtuigen die nu stilstaan. Dat kunnen ze niet, dus gaat de overheid weer geld aan KLM lenen, door geld te lenen van wederom financiële instanties. Wat ook weer terug moet worden betaald. Maar nu door ons allemaal.
Wanneer gaan we inzien dat alleen financiële instellingen profiteren van de schuldeneconomie, zowel bij groei als bij recessie of depressie?
We worden gek gemaakt met de illusie van groei. De bewering is: "Je kunt makkelijk lenen, hoor, je verdient het terug bij groei." We trappen er allemaal in, persoonlijk en collectief. Hypotheek hier, bedrijfslening daar. Maar nu de groei stagneert komen we zwaar in de problemen.
Helaas gaat de maatschappij het probleem te lijf via diezelfde heilloze weg. Bedrijven en overheden gaan nóg meer schulden maken om de groei te stimuleren. Met als gevolg dat we nog meer vast komen te zitten.
Laat het idee los dat we oneindig kunnen groeien en daarvoor oneindig geld kunnen lenen. Laat de illusie los, dat we dat allemaal kunnen terugbetalen. Deze schuldeneconomie zal namelijk nooit een stabiel systeem opleveren.
Willen we deze voortdurende financiële onveiligheid nog langer?
