Spiritueel gezien begon de wereldse ellende met het idee van
schuld in plaats van liefde. Als je gelooft in schuld, ontstaat ook het idee van goed en kwaad, van
daders en slachtoffers. We geloven dat we wel eens slecht zouden kunnen zijn en
dat we er alles aan moeten doen om goed te worden. In veel spirituele literatuur wordt
verwezen naar deze spirituele verwarring.
Omdat we onze werkelijkheid creëren vanuit onze
dieperliggende overtuigingen, creëren we nu een wereld vanuit het idee van schuld, van goed en
slecht, van daders en slachtoffers, zien dat in onszelf en in elkaar. We kiezen daar een rol in, van dader of slachtoffer. We benoemen
alles wat wijzelf of anderen doen als goed of als slecht. En we handelen vanuit
deze ideeën, waardoor we ons eigen bewijs creëren voor onze diepliggende overtuiging van
schuld.
Zolang je nog overtuigd bent dat schuld bestaat, zal je
ervaringen hebben die dat bewijzen voor je en benoem je alles in de wereld of
als iets goeds of als iets slechts. Maar dat goed en slecht komt voort uit een
overtuiging die niet klopt. We zijn nergens schuldig aan, we geloven slechts
dat we ergens schuldig aan zijn en gaan dat dan ook zo zien en ervaren en handelen vanuit dit idee.
In spirituele literatuur wordt gesproken over de eenheid verlaten, de hemel of het paradijs verlaten. De eenheid, de hemel of het paradijs is een wereld
waarin je jouw overtuigingen betreffende schuld totaal loslaat en zo plaats maakt voor liefde. Weet dat schuld een illusie is, of erken dat alle schuld reeds is vergeven, dus je die schuldovertuiging los mag laten. Als je elke
gedachte aan schuld loslaat, ontstaat er vrede in je geest en zal je anders waarnemen en handelen. Schuld loslaten is de poort tot een liefdevol bewustzijn.
