Het ego leeft altijd in angst, gelooft dat er een tekort zal
zijn aan alles, gaat uit van schaarste. Daarom probeert het ego altijd maar
meer te krijgen, desnoods ten koste van anderen. Wat hij niet beseft, is dat
hij daarmee juist tekorten creëert.
De aarde kan de behoeften van miljarden mensen vervullen.
Maar het ego wilt graaien, wilt meer dan nodig is, om zijn angst te dempen. Het
wordt hebzucht. De aarde kan wel behoeften, maar geen hebzucht vervullen. Een multimiljardair die volgens ego leeft,
heeft nooit genoeg. Het ego wilt evenmin delen en vindt dat iedereen zelf moet
leren graaien. Dit is het patroon dat zorgt dat de aarde wordt leeggeroofd, waarom
er zoveel verschil tussen arm en rijk ontstaat en sommige mensen niet eens hun normale
levensbehoeften kunnen vervullen.
Ons marktdenken is eveneens gebouwd op het uitgangspunt schaarste.
Het ego is zijn angsten op geld gaan projecteren, meer geld hebben betekent zogenaamd
het einde van de angsten. We hebben echter een systeem bedacht van schulden en
rentes, verplichte groei, wat de tekorten en dus de angsten voortdurend voedt.
We moeten blijven graaien om onze eeuwig oplopende schulden af te betalen. Wat
we vaak ‘rationele keuze’ noemen om te overleven, is in wezen een emotionele keuze,
gebaseerd op angst. Het ego is niet rationeel, hoezeer hij zichzelf
ook ervan probeert te overtuigen dat schaarste echt bestaat.
Probeer in jezelf de ontdekken hoezeer je dagelijkse leven beheerst
wordt door de angst voor schaarste, zie hoe die gedachte juist tot schaarste
leidt. Pak die angsten aan en onderzoek met elkaar hoe dit wereldwijd anders
kan, vanuit de gedachte ‘er is genoeg voor iedereen’.
