In onze tijd is men zo gefocust op details en specialismen, dat
men de samenhangen uit het oog verliest of zaken te eenzijdig bekijkt. Dit
leidt tot ingrepen in de wereld, waarvan de gevolgen niet goed worden overzien.
Als je aan één draadje trekt in de stof, verandert het gehele weefsel. Als je één
draadje verwijdert uit de stof, wordt het totale weefsel zwakker. Het zou mooi zijn als we weer meer in samenhangen gingen denken. Dat maakt oplossingen vinden lastiger, maar voorkomt veel ellende.
Op dit moment wil Nederland 28 miljard investeren om de
temperatuur van de aarde in 2050 met 0,000036 graad Celsius te verlagen door de
CO2-uitstoot te verminderen. Dat is het draadje waaraan wordt getrokken. We zien
nu al, dat het gehele weefsel drastisch verandert. Het land gaat grotendeels op slot. Dit terwijl landen zoals China hun CO2 uitstoot juist
verhogen.
Men legt het probleem nu vooral bij de veeteeltsector, een
nieuw draadje waaraan getrokken wordt. Veeteelt is echter verbonden met sectoren
en beroepen zoals kwaliteitscontrole, technische ontwikkeling, transport,
export, kwaliteitscontrole, douane. Die krijgen ook minder werk, want alles is een
weefsel.
Niet alleen neemt onze landelijke productie van vlees, melk-
en yoghurt, leer en diervoeding af. Vee levert ook de basisproducten voor meststoffen,
geneesmiddelen, supplementen, bewerkte voeding, verf en lijm (gelatine). Dus in
bijna alle sectoren kan je een vermindering zien, of ze gaan het weer importeren, waardoor onze handelsbalans verandert.
Wat ik jammer vind in de huidige politiek, dat de
samenhangen zo weinig in ogenschouw worden genomen. Het maatschappelijke weefsel
wordt aangepast, mogelijk ook verzwakt. Wat er te doen is, is weer leren
naar de samenhangen te kijken en niet te woest aan allerlei draadjes gaan
trekken.
