Als je wilt weten hoe het ego met zaken omgaat, kan je kijken
wat er in de politiek gebeurt. Het ego gaat uit van het goed-versus fout en van
schuld. Het verleden is belangrijker dan het heden, het verleden wordt
geprojecteerd op de toekomst. Eens fout, altijd fout.
Het ego gaat vervolgens in de aanval of de verdediging, want
hij is de goede man of vrouw of partij, die de slechterik moet overwinnen,
polarisatie. Het ego is niet op overleg gericht of op oplossingen, maar is in
oorlog. Zolang het ego in het debat overheerst, wordt er nooit iets
bereikt in positieve zin. Het kan dat de ene tijdelijk wint, maar dat kan
zomaar weer omslaan, stabiel wordt het nooit.
Als toeschouwer moet je zorgen dat jouw ego niet geactiveerd
wordt en in de strijd meegaat. Dat zie je in de kranten gebeuren en op social
media, het goed en fout spel wordt ijverig gevoerd door iedereen. Als dat gebeurt,
trek je dan uit de egomacht terug.
Het ego is dol op polarisatie, heeft helemaal geen zin in
vrede, dat is saai, dan kan hij niets winnen, dan kan hij jou niet meer de baas
zijn. Hij zal alles doen om jou in de strijd gevangen te houden, samen met
andere mensen.
Wat je nu in de wereld ziet gebeuren, is hoe het ego dingen
aanpakt en hoe dat altijd tot strijd zal leiden. Het ego heeft niets goeds in
de zin, al zal hij je verleiden te geloven dat hij het beste met je voorheeft en je veilig houdt.
Maar juist door de werking van het ego te herkennen in jezelf, ben je in staat je uit de greep die het ego op heeft te ontworstelen.
