Er is geen mens die alles weet of alles goed
doet. Er is ook geen mens die niets weet en niets goed doet. We zitten allemaal ergens daar tussenin. Niemand is perfect en
niemand is imperfect.
De mens is gewend zichzelf en anderen te vergelijken met zichzelf
of met een ideaalbeeld. Jijzelf en die ander komen daar altijd bekaaid van af. Niemand weet namelijk hetzelfde als jij, de ene weet meer van dit, de ander meer van dat. Niemand doet namelijk hetzelfde als jij, de ene doet dit goed, de ander doet dat goed. Niemand
voldoet op alle vlakken aan een ideaalbeeld van de mens, dat is een illusie.
Vergelijken is eigenlijk continu de maatlat van
perfectie gebruiken. Die zal nooit kloppen en kan slechts verongelijktheid en onzekerheid geven. Dus als je
jezelf of de ander ziet als dom of fout, weet dan dat zowel jijzelf als de ander ergens tussenin zit en laat je oordeel los. Laat de illusie van perfectie los.
Door al die verschillen in kennis en vaardigheid weet je samen meer dan jij in je uppie. In plaats van oordelen via de illusie van perfectie, kan je besluiten elkaar te accepteren en elkaar aan te vullen in kennis en vaardigheid zonder perfectie te eisen. Als je de wens tot perfectie loslaat, maak
je plaats in je leven voor liefde en plezier.
