Renée Merkestijn

Mensen gebruiken hun levensenergie om creatief en productief te zijn. Daar krijgen ze de creatieve en productieve creaties van andere mensen voor terug. Wat ze creëren draagt bij aan het geheel, de eenheid waar ze deel van uitmaken. Het is een continu delen van levensenergie met alles en iedereen als één groot organisme.  Het delen met elkaar wordt gemakkelijker gemaakt met geld, wat in wezen gestolde creativiteit of productiviteit is, dus net zo goed energie.

Het ego ziet zichzelf niet als deel van het geheel, maar als een soort gesloten box van lichaam en hersenpan, afgescheiden van andere boxjes. Het ego wilt geen energie uitwisselen en delen. Hij probeert zijn eigen boxje te vullen met de energie van anderen en minder energie terug te geven, haalt energie van elders weg en geeft niet terug.

Het ego roomt zo energie van anderen af, wat parasitair gedrag is. Een parasiet onttrekt levensenergie aan ander leven. Dit doet een parasitair levend mens door anderen te weinig geld voor hun productie, creativiteit of kennis te geven, door de gegenereerde energie of opbrengsten puur voor zichzelf te houden.

Denk aan de vroegere eigenaren van kolenmijnen. Die lieten mensen hard werken in de mijnen, de opbrengsten van de productie gingen vooral naar de eigenaar. Het beetje geld dat de mijnwerkers kregen als loon, moesten ze besteden in de winkel van de eigenaar, waar de prijzen hoger waren dan de waarde. Zo werd het boxje van de eigenaar gevuld via de energie van anderen.

Ditzelfde zie je in het groot gebeuren. Multinationals romen de energie van de gewone man af, door mensen te weinig geld te geven voor hun productie, kennis en creativiteit. Met het weinige dat ze verdienen, kunnen ze alleen in de winkels van diezelfde multinationals kopen, waar de prijzen hoger zijn dan de waarde. Zo wordt hun boxje gevuld en raken die van de gewone man leeg.

Mensen die energie van anderen afromen worden gek genoeg als creatief en productief gezien, omdat ze zoveel bezit en macht vergaren. De realiteit is, ze zijn niet creatief of productief, maar slechts getraind in parasitair leven. Ze hebben geleerd te nemen en te stelen in plaats van energie te delen met elkaar, met de gemeenschap. De opbrengsten van anderen komen in hun eigen boxje terecht. Ze worden zelfs vereerd voor dit gedrag en als voorbeeld gezien voor mensen die geloven dat het gaat om hun boxje vullen.

Parasieten zijn afhankelijk van de energie van anderen, omdat ze niet werkelijk creatief en productief zijn. Dit betekent dat ze anderen in leven moeten houden, dus de grote groep mensen, om zo steeds opnieuw energie af te kunnen romen. Je ziet aan de plannen voor 2030 hoe ze dit willen organiseren. We produceren voor de elite voor wat zij ons willen geven en wat we nodig hebben komt uit hun winkeltjes voor de prijs die zij bepalen. 

Het wordt tijd dat mensen hun eigen levensenergie, creativiteit en productiviteit gaan inzetten voor zichzelf en voor elkaar. Door echt samen te delen in plaats van energie te stelen van anderen of te laten stelen door parasieten. Dit betekent niet de parasieten doodslaan, want die zitten in het boxje denken of egodenken gevangen. Het betekent in de eerste plaats een ommekeer in ons denken, in het waarderen van energie, creativiteit en productiviteit van iedereen als bijdrage aan iedereen, in plaats van iets om alleen je eigen boxje van te laten groeien. Dat kunnen we met elkaar.