We leven in een tijd waarin de oude paradigma’s plaatsmaken voor
nieuwe paradigma’s. Dit betekent dat ieder mens zich in een overgangsfase
bevindt. Oude visies worden afgebroken en gaan plaatsmaken voor nieuwe, zowel
individueel en collectief. Dan kunnen er botsingen ontstaan tussen oud en
nieuw.
We hebben in een tijd geleefd waarin het fysieke en
materiële het belangrijkste was en eigenbelang voorop stond. Nu komen we in een
tijd waarin het geestelijke belangrijker wordt en het besef van gezamenlijkheid,
van eenheid groeit.
De veranderingen zal je vooral in jezelf merken. Je gaat
andere zaken waardevol vinden, je wordt kritischer worden op een wereld van
eigenbelang. Maar je merkt ook dat je sommige van deze patronen nog leeft, dat
je er waarde aan hecht uit gewoonte. Dus je ontdekt tegenstrijdigheden op in jezelf, innerlijk
botst het. Je moet alles wat je gelooft gaan heroverwegen, een nieuw waardesysteem
voor jezelf bouwen.
Het individu verandert altijd sneller dan het collectief.
Je krijgt als veranderend individu te maken met een wereld die
langer bij het oude blijft dan jij. Ook dit geeft botsingen. Het is daarom voor
de gehele mensheid best een lastige tijd met veel innerlijke en uiterlijke botsingen.
Besef dat je het in deze overgangsfase eigenlijk niet meer
weet waar je naar toe wilt, het oude valt weg, maar het nieuwe is er nog niet. Dit niet weten geldt voor de meeste mensen. Soms zal je
het oude willen, soms het nieuwe en soms misschien allebei. Een nieuwe visie heeft tijd
nodig om uit te kristalliseren. Heb daarom geduld met jezelf en anderen.
Accepteer je eigen tegenstrijdigheden en onderzoek ze nader,
zonder jezelf te forceren nu al een besluit te nemen over de toekomst. Je hebt
de tijd, heb geduld. Juist het willen forceren brengt de lastige botsingen in
jezelf en in de wereld.
