Renée Merkestijn

Wat me opvalt is dat de discussie over de toestand in de Oekraïne voortdurend gevoerd wordt vanuit pro of contra, vanuit polarisatie. Iedereen is verhit elkaar aan het aanvallen en zichzelf aan het verdedigen. Er wordt over schuldigen en straffen gesproken. Alle meningen worden in reeds bestaande hokjes gestopt.

Dit wordt door het egoïsche denksysteem voortgebracht. Het ego wilt zichzelf groter maken en de ander kleiner. Zichzelf goed verklaren en de ander fout. Het ego haalt zijn kracht uit het spelletje winnen en verliezen. Oorlogstaal is het wapen van het ego.

De enige uitweg uit conflict is niet naar die oorlogstaal te luisteren, niet de ideeën van afscheiding te volgen. Alle mensen willen vrede. Alle mensen zijn één. Als je een ander mens aanvalt, val je eigenlijk jezelf aan. Je werkt mee aan de tweespalt, de illusie van afscheiding, die het egoïsche denken beheerst. Weersta de verleiding.

Zoals altijd, het uiterlijke leven is een reflectie van het innerlijke leven. Probeer vrede eerst in jezelf te vinden. Dan wordt die ook in de wereld mogelijk.

 

Het ego is een denksysteem gebaseerd op afscheiding, ik ben hier en al het andere is daar. De buitenwereld, de mensen, zelfs god, alles staat los van jouzelf in dit denksysteem. Je ‘ik’  staat er alleen voor en gaat aan de slag in de buitenwereld.

Je ‘ik’ probeert via de buitenwereld zijn geluk te vinden, is bang dat het niet lukt. Je ík’  ziet een boze, concurrende buitenwereld, waarin hij continu leeft in aanval en verdediging, ofwel stress ervaart. In het egoïsche denken is alle ellende te wijten aan iets of iemand buiten hem. Het ego gaat andere mensen fout verklaren als hij zich bang en ongelukkig voelt.

De egowereld is gebaseerd op angstgedachten, die als waarheid worden gezien. Die angsten zie je vervolgens bevestigd in jouw buitenwereld en daar ga je op reageren. De wereld is een spiegel van je eigen egoïsche denksysteem. Het feit dat we conflicten kennen in deze wereld, ligt niet aan iets buiten ons, maar  aan onze manier van denken. Onze innerlijke wereld. Pas als we onze manier van denken veranderen, verandert de wereld .

De enige oplossing is je denken leren baseren op eenheid.  Het besef versterken dat jijzelf, de buitenwereld, de mensen en zelfs god één zijn met elkaar. Wat bij jou hoort, val je niet meer aan. Denk niet dat de ander eerst moet veranderen wil je veilig zijn, die 'ander' is ook weer op het egoïsche denken van afscheiding gebaseerd.

Je zult moedig moeten besluiten dat je jouw denksysteem gaat veranderen. Dit gaat niet in één keer, want we zijn nu eenmaal in dit oude denkmodel getraind. Maar stapje voor stapje, kunnen we door allemaal onze manier van denken te veranderen, de wereld vrediger maken.

En ja, je totale manier van denken veranderen is eng, dat geeft eerst angst. Maar door niet vanuit die angst te reageren, het egoïsche denken niet meer te laten overheersen in je leven, ontstaat er meer vrede. 

We hebben geleerd symptomen te bestrijden en omwegen te bedenken in plaats van oorzaken aanpakken. Meestal willen we onze oude levensstijl niet opgeven, proberen die met symptoombestrijding in stand te houden. Ook verdienen we aan symptoombestrijding, de oorzaak aanpakken kost ons wat.

Symptoombestrijding houdt de status quo in stand. Je blijft ongezond doorleven en/of op grote voet doorleven. Dit kost je je gezondheid, de aarde raakt uitgeput, maar het is niet erg populair geheel anders te gaan leven.

Met minder toe kunnen geeft minder stress en tevens minder vervuiling. Maar we kiezen liever voor ‘alternatieven’, die zorgen dat we door kunnen gaan op oude voet. Het zijn helemaal geen alternatieven, al worden veranderingen wel vaak als zodanig benoemd. Het is symptoombestrijding.

De democratie staat wereldwijd onder druk. We zijn vergeten hoe belangrijk democratie voor ons is is, wat de democratie kwetsbaar heeft gemaakt en daarmee ons allemaal kwetsbaar maakt.

Wat is democratie? Democratie is een bestuursvorm waarin het volk de bron is van legitieme machtsuitoefening. Die kan direct via stemmen worden uitgeoefend, bijvoorbeeld via referenda. In de meeste landen wordt democratie indirect uitgeoefend via een parlement. In een democratie is de voltallige bevolking soeverein en is ieder mens gelijk. Er is niemand die meer recht heeft dan andere mensen om wetten vast te stellen of beslissingen te nemen. Het evenwicht tussen vrijheid en gelijkheid moet worden bewaakt, men moet waken voor een tirannie van de meerderheid. Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Democratie

In Nederland hebben we een parlement met in vergelijking met Europa weinig parlementsleden per hoofd van de bevolking, die ook nog eens de minste ondersteuners hebben. https://decorrespondent.nl/13078/waarom-de-tweede-kamer-niet-werkt/37587607375890-00e68d5d?pk_campaign=daily

In veel landen wordt democratische rechten geschonden.

Ook nemen belangengroeperingen het over. Deze zorgen dat de parlementsleden niet luisteren naar het volk, maar naar die belangengroepen.

Het democratische systeem wordt uitgehold door partijen die niet de het belang van het volk voor ogen hebben, maar eigenbelang. Als de democratie eindigt, komt men in een gevaarlijk autoritair of dictatoriaal systeem terecht. Zo'n systeem komt altijd op kousenvoeten, dus wees waakzaam. 

 

Mensen hebben de neiging te geloven, dat ze gelukkig zullen zijn als de ander verandert. Wat ze niet in de gaten hebben, is dat ze daarmee een oordeel op die ander uitspreken. Je zegt eigenlijk: “Jij bent de slechterik.” Je maakt jouw vrede en plezier afhankelijk van wat de ander doet.

Mensen blijven soms jarenlang boos of verdrietig om wat anderen deden en doen en jagen zichzelf zo in de stress. Want oordeel op anderen geeft nu eenmaal bergen stress. De enige weg naar innerlijke vrede en plezier is dit soort oordelen en afhankelijkheden los te laten. In wezen komt dit neer op vergeving. Anderen veranderen nu eenmaal niet, alleen omdat jij dat prettiger zou vinden. Je oordelen op anderen loslaten, brengt innerlijk vrede.

Als je anderen vergeeft en je oordelen loslaat, kan het nog steeds dat die anderen allerlei oordelen op jou hebben, jou de slechterik vinden. Ook dat vraagt om vergeving. Het is verleidelijk opnieuw de ander tot slechterik te verklaren en boos te worden, omdat die ander jou niet kan vergeven. Daarmee raak je opnieuw in de stress en maak je jezelf opnieuw afhankelijk van het doen en laten van die ander.

Vergeving is een innerlijk proces. Je besluit uit de oordelen op anderen te stappen, niet meer vanuit oordeel te reageren. Ook niet als de ander hele bergen oordelen op jou loslaat, jou de slechterik blijft vinden.  

Realiseer je dat die boze ander zichzelf in de stress jaagt, maar dat jij daar weinig aan kunt doen. Je kunt die ander niet veranderen. Die ander zal ooit evengoed de stap maken om oordelen op jou los te laten, maar het is niet aan jou om voor die ander te bepalen hoe en wanneer dat moet gebeuren.

Als mensen angsten niet onder ogen zien, projecteren ze die angsten op andere mensen. De ander wordt in hun ogen de oorzaak van hun angst, de slechterik, de schuldige. Angst verandert in oordeel en oordeel leidt tot stress en strijd.

Mensen proberen de vermeende slechterik aan te vallen om hun angst kwijt te raken. Ze verdedigen zich tegen de vermeende slechterik, of blijven uit de buurt. Door de slechte ander en de buitenwereld te controleren, denken ze minder bang te worden. Dat werkt niet. Zolang de angst innerlijk blijft bestaan, verschijnen er in jouw wereld steeds opnieuw slechteriken die je bang maken.

Door aanvallen, verdedigen en vermijden van die zogenaamde slechteriken, wordt de angst niet minder, maar juist groter. Er ontstaan conflicten met andere mensen en dat maakt je nog banger. Je projecteert nog meer angsten, gaat nog meer in oordeel, verdediging en aanval. Kortom, de polarisatie neemt verder toe.

Ook collectief worden angsten op anderen geprojecteerd. Dan wordt niet één persoon als oorzaak en slechterik aangewezen, maar een hele bevolkingsgroep. Die krijgen allerlei slechte eigenschappen opgeplakt, waarmee deze angstprojecties en het aanvallen, verdedigen en vermijden worden gerechtvaardigd en polarisatie toeneemt.

Veel mensen zijn bang voor ziekte, dood en armoede en wijzen schuldigen aan, projecteren die angst in de buitenwereld. In plaats van met je vinger te wijzen, kan je beter je angsten innerlijk onder ogen zien. Daarmee trek je jouw projecties terug. Hiermee verdwijnen je stressreacties, wordt jijzelf vrediger en je houding ten opzichte van andere mensen eveneens.

Schuldigen aanwijzen en aanpakken lost niets op. Je verspilt kostbare energie. Gebruik je energie liever om je angsten kwijt te raken en je problemen praktisch op te lossen. Als je bang bent voor ziekte en dood, zorg dan dat jijzelf en anderen gezonder kunnen leven. Als je bang bent voor armoede, zorg dan dat jijzelf en andere mensen welvaart kunnen ervaren. Uiteindelijk willen alle mensen hetzelfde, liefde en vrede. 

 

 

 

We leven in een maatschappij waar men dik verdienen kan aan andermans ellende. De grootste klappers worden gemaakt met oorlogen, pandemieën en rampen.

In oorlog kan je dik aan wapentuig verdienen. In een pandemie kan je dik verdienen aan medicijnen en vaccins. Niet voor niets behoren wapenindustrie en pharma tot de rijkste bedrijven. Overheden gaan veel geld uitgeven. Ook de aandelen worden veel waard. Na een oorlog, pandemie of ramp, kan men weer dik verdienen aan de opbouwfase van een land.

Verdienen is het belangrijkste doel geworden in deze wereld, niet het geluk van mensen. Je ziet hoe in moeilijke tijden de armen steeds armer en de rijken steeds rijker worden. Hier ligt een geldgerichte mentaliteit aan ten grondslag.

Dit effect wordt versterkt door het economische systeem dat op schuld is gebaseerd sinds de goudstandaard los is gelaten. De reden was dat de overheid meer geld ter beschikking wilde hebben, geld wilde creëren. In plaats van de productie te verhogen, werden de geldkranen aangezet.

Dat geld moet terugbetaald worden met rente, wat betekent dat je verplicht bent economisch te groeien. Dit zal uiteindelijk  inflatie veroorzaken. Want in wezen leeft een land op de pof. Inflatie is slecht voor de gewone man.

Het extra geld is goed voor de rijken, want die kunnen meer aandelen kopen en daar aan verdienen. Die aandeelhouder zal vooral weer investeren in …. pharma en wapenindustrie. Zo is het cirkeltje rond. Ze verdienen steeds meer geld, maar creëren een bubbel die uiteindelijk barst, een economische crisis.

Vooral de gewone man zal van die economische crisis last van ondervinden. Die verdient zelden geld met geld,  meestal alleen met zijn uren. Door de economische crisis, kan hij niet zoveel meer verdienen en wordt zijn spaargeld waardeloos. De rijkeren hebben wel wat achter de hand, soms miljarden.

Het hele systeem functioneert zo door bepaalde overtuigingen: geld voor enkelen is belangrijker dan een fijn leven voor alle mensen. Laten we de komende jaren vooral onze overtuigingen en systemen onder de loep nemen en verbeteren.

Iedereen is verantwoordelijk voor de individuele keuzes. Omdat we een collectief zijn, hebben we de verantwoordelijkheid te zorgen dat alle mensen keuzes kúnnen maken, niet met hun rug tegen de muur komen te staan. Want daarmee ontneem je mensen hun individuele keuze. Dit raakt meestal de basale rechten op voeding, inkomen,  etc.  in een samenleving. Armoede ontneemt je jouw keuzevrijheid.

Als je extreem arm bent, in verwachting bent en abortus de enige optie is omdat je niet voor je kind kan zorgen, is er geen werkelijke keuze meer. Als een overheid tegelijkertijd abortus verbiedt, zonder te zorgen dat je als moeder voor je kind kan zorgen, dwingen ze je tot iets wat voor jou onmogelijk is. De overheid maakt de keuze voor jou met haar verbod, maar neemt niet de verantwoordelijkheid op zich die daarbij hoort.

Keuze en verantwoordelijkheid horen bij elkaar. Als je vindt dat de ander iets moet, moet je ook zorgen dat die ander dit kan. Overheden werken met verplichtingen en verboden, dwingen mensen een bepaalde richting uit. Ze nemen de bijbehorende verantwoordelijkheid voor die keuzedwang niet altijd niet op zich. 

In dit voorbeeld, als we collectief zouden willen dat alle kinderen geboren worden, zul je als maatschappij moeten zorgen dat dit mogelijk is, bijvoorbeeld door aan armoedebestrijding te doen. Als je als overheid niet aan armoedebestrijding wilt doen, dien je ook geen verbod op abortus in te stellen, want dan zet je mensen met de rug tegen de muur.

Een ander voorbeeld is de toeslagenaffaire. Als we collectief willen dat iedereen werkt voor zijn geld, zul je moeten zorgen dat je met werk een normaal inkomen kan verdienen, in plaats van te lage inkomens aanvullen met toeslagen. Als je tegelijkertijd mensen die niet rond kunnen komen als fraudeur aanmerkt en toeslagen afneemt, zet je mensen met de rug tegen de muur. Je ontneemt als overheid mensen hun keuze, maar neemt niet de verantwoordelijkheid ervoor. 

Nog een voorbeeld, als je mensen verplicht een vaccin te nemen, de keuze overneemt zoals sommige overheden doen, moet je als overheid ook de verantwoordelijkheid overnemen voor eventuele bijwerkingen. Nu hebben vaccinleveranciers.  overheden en zelfs sommige verzekeringsmaatschappijen de verantwoordelijkheid afgewezen. Als het mis gaat, staan mensen financieel met de rug tegen de muur.

De taak van het collectief is de samenleving zo in te richten, dat mensen daadwerkelijk de keuzevrijheid hebben en zelf de verantwoordelijkheid kúnnen nemen. Een belangrijk aspect is zorgen dat er geen armoede ontstaat.

Veel ego-conflicten ontstaan door te hoge normen en verwachtingen. Het ego vindt dat mensen perfect moeten zijn, moeten voldoen aan hun normen. Als mensen niet perfect blijken te zijn, niet voldoen aan de norm, is het ego boos en zwaar teleurgesteld, gaat in de aanval of verbreekt zelfs het contact. In wezen omdat hij liever in zijn illusie van perfectie gelooft, dan de ander te zien en accepteren zoals hij is. 

In termen van Transactionele Analyse. Meestal zijn de egoposities Kritische Ouder (normen) en Aangepast Kind (verwachtingen) betrokken. Die overheersen de andere egoposities, Zorgzame Ouder (waarden), Natuurlijk Kind (behoeften, emoties) en Volwassene (ratio). Zolang de overheersing van die twee egoposities blijft bestaan, zal het conflict niet snel worden opgelost.

Het ego blijft hangen in de projectie van de eigen normen en verwachtingen op de ander. Het ego wilt het alleen ‘goedmaken’ als de ander doet wat hij wilt, of de ander op zijn minst toegeeft ‘fout’ te zijn geweest. Het ego maakt er een schuldverhaal van en schuld is geen basis voor prettige contacten.

Het ego benoemt de ander als oorzaak van het conflict, het ligt zogenaamd buiten hem. Ieder conflict ontstaat en bestaat in werkelijkheid in eigen hoofd. Zolang je dit conflict innerlijk niet oplost, wordt het uiterlijk evenmin opgelost. Het ego houdt vaak hardnekkig vast aan de eigen mening. Aanhoudende boosheid op andere mensen, haatgevoelens en dergelijke, laten dit innerlijk vasthouden aan de ego-illusie van schuld zien, wat mensen doodongelukkig zal maken.

Als je merkt dat je anderen beschuldigt en teleurgesteld bent in anderen, boze gevoelens vasthoudt, keer dan naar binnen en onderzoek of je normen en verwachtingen wel realistisch zijn. Als ze irreëel zijn, stel ze bij en vergeef jezelf (en de ander) dat je in het ego schuldspel terechtkwam. Wees blij dat je eruit bent gestapt, dat je het hebt doorzien. 

Als anderen jou beschuldigen en in jou teleurgesteld zijn, raak dan niet betrokken in het conflict. Blijf jezelf, wat mensen je ook toevoegen. In het algemeen zal degene die in het schuldspel gevangen zit jou verstoten of blijven aanvallen, want het ego zoekt afscheiding. Dat is pijnlijk, maar probeer te begrijpen wat er gebeurt.

Je kunt de ander niet uit het schuldspel halen, niet uit hun projecties, dat zullen ze zelf moeten doen. Soms gebeurt dit, soms niet. Als het niet gebeurt, wees dan vergevingsgezind, want het schuldspel is zeer pijnlijk voor degenen die daarin vastzitten. 

 

 

 

 

 

Truckers for freedom convoy. In Canada zijn duizenden trucks op weg gegaan naar Ottowa, toegejuicht door duizenden mensen op viaducten en langs wegen. Mensen willen hun vrijheid terug. 

In Canada worden truckers en andere werkenden verplicht een vaccinatie te nemen. Zonder prik geen werk. Er is een beleid van uitsluiting. Zonder prik mag je niet meer meedoen in de maatschappij. Dit gebeurt helaas in veel landen.  
Omdat dit ingaat tegen vrijheden zoals vastgelegd in mensenrechten en grondrechten, staan steeds meer mensen op.

Vrijheid is een groot goed. Ons grootste goed. Na een paar jaar van beperking, zijn we het allemaal meer gaan waarderen. Vrijheid om te leven, vrijheid je werk te doen, vrijheid vrienden te zien, vrijheid dingen te ondernemen waar je van houdt.

Vrijheden worden beperkt door angst. Met angsten kan je twee dingen doen:

• Controle en dwang. Je kunt jezelf en anderen in alles beperken, je verstoppen voor alle mogelijke gevaren, alles proberen te controleren, waardoor je jouw leven en andermans leven beperkt en daarmee vrijheid opgeeft. Dat is de richting die veel overheden voorstaan.
  
  
• Moed en empathie. Je kunt je angsten en de gevaren van het leven onder ogen zien. Met de nodige voorzichtigheid en empathie je levenspad nemen, leven vanuit je hart, waardoor je voluit leeft en anderen die vrijheid net zo goed gunt. Dat is de richting die grondrechten en mensenrechten voorstaan.

 

 

 

 

De meeste mensen zijn bang. Die angst wordt vervolgens geprojecteerd op een ander persoon. Die persoon is dan zogenaamd de oorzaak. Je veroordeelt die persoon, wordt er boos op en dan ga je die persoon aanvallen of vermijden.

Die ander doet precies hetzelfde met jou, is bang, projecteert het op jou, wordt boos en valt jou aan of vermijdt jou. Zo is de cirkel rond.

De wereld bestaat uit allemaal bange en boze mensen.

Dit zie je collectief nu voluit gebeuren. Politici zijn bang, projecteren dit op burgers en vinden hen gevaarlijk. Burgers zijn bang, projecteren dit op politici en vinden hen gevaarlijk.

Er is maar één weg uit deze vicieuze cirkel. Je angsten, projecties en boosheid doorzien. Ieder mens.

De belangrijkste vraag is, waar ben je eigenlijk bang voor? Hoe ga je voortaan met je angst en boosheid om? Hoe ga je voortaan met andermans  angst en boosheid om? Hoe kan je de ander helpen anders met angst en boosheid om te gaan?

De enige manier is liefde.

Misschien lukt het je nog niet meteen liefde te voelen voor jezelf en anderen. Maar probeer in ieder geval je angst en boosheid innerlijk te verwerken, in plaats van ze voortdurend te projecteren.

 

 

 

Ons doel was zo min mogelijk mensen ziek laten worden door Covid, omdat onze zorg minder zieken aankan door alle bezuinigingen. Dus waar het om gaat is ziekenhuiscijfers, IC cijfers en stertecijfers laten dalen. 

Bij Delta was er een een vaste relatie tussen besmetting en de bovengenoemde cijfers, maar dat verband is met Omikron anders geworden. Er worden veel minder mensen ziek na besmetting dan voorheen. Dat zie je in onderstaande grafiek terug. Dit beeld zie je in alle landen, of ze nu wel of geen lockdown hadden. Zie https://www.youtube.com/watch?v=U3W84wb5jKo 

Je kunt niet meer sturen op besmettingen zoals vroeger, maar de regering doet dat wel. Waarschijnlijk zijn de modellen nog niet aan de nieuwe  werkelijkheid aangepast. Daarnaast zorgt de grotere besmetting van ongevaccineerden tot een grotere natuurlijke immuniteit.

In de tussentijd hebben we met de QR-code een enkelband gekregen, zoals gevangenen die hebben op proefverlof. De QR code is geen weg naar vrijheid, het is een beperking van je vrijheid. De lockdown eraf, maar de QR code handhaven, betekent dat je nog steeds moet gehoorzamen aan de opgelegde beperkingen. Dus zie de QR niet als vrijheid asjeblieft. Want de QR kan je in alles beperken en voor elke nieuwe crisis worden misbruikt. 

Elk virus dooft na verloop van tijd uit. Dat zien we nu met de Omikron variant. Hoewel Omikron besmettelijker is, is de kans op ziek worden veel lager dan bij eerdere varianten. De ziekenhuisopnames in Nederland dalen gestadig sinds november 2021. Net als in andere landen, of deze nu wel of niet een lockdown kennen.

Er is bij Omikron amper onderscheid te maken tussen verkoudheid, griep of covid op basis van de klachten. Ook is ontdekt dat als je verkouden bent geweest, dit een natuurlijke bescherming vormt tegen covid algemeen. Ofwel, we zijn dit virus in ons systeem aan het integreren. We hebben er niet zoveel last meer van.

Ons natuurlijke immuunsysteem is breed geörienteerd bij virusinfecties. De natuurlijke bescherming is ongeveer 20x zo groot als bij vaccins. Vaccins beschermen alleen tegen die specifieke variant, net als bij de jaarlijkse griepprikken. De huidige booster is vooral gericht op de oude varianten, die aan het verdwijnen zijn door de opmars van Omikron. Terwijl boosteren je risico op bijwerkingen wel doet toenemen. Tegelijkertijd hebben juist door Omikron veel meer mensen antistoffen opgebouwd.  Dus weeg goed af of boosteren voor jou zin heeft. Is een paar dagen snotterig zijn een goede reden om een derde of vierde prik te nemen?

Het uitdoven betekent in wezen dat we terug kunnen naar onze oude manier van leven. We zullen vast verkouden worden, griep of covid krijgen de komende jaren. Soms in een lichte vorm, dan weer een wat steviger vorm, dat is nooit anders geweest. Kwetsbaren zullen vast af en toe in het ziekenhuis komen, ook dat is nooit anders geweest.

Wat moeten we doen, nu covid endemisch wordt? Mijns inziens gewoon zoals eerder. Zorg dat je jouw immuunstelsel sterk houdt. Als je het te pakken krijgt, onder de wol en uitzieken. Als iemand in je omgeving ziek is, uit de buurt blijven. Als je oud en kwetsbaar bent, kan je een prik nemen om ernstiger klachten te verminderen. Het zijn bij griep en covid vooral mensen van 70 jaar en ouder die ernstig ziek kunnen worden, plus mensen die al ziek waren door iets anders.

  

 

 

 

 

Iedere uitspraak die je doet over een ander mens klopt al bij voorbaat niet. Je kunt niet in andermans hoofd en hart kijken. Je weet niet wat iemand bezielt als hij iets ‘goeds’ of iets ‘slechts’ doet. Want jij bent degene die besluit iets als goed of slecht aan te merken, vanuit jouw manier van denken. Elk oordeel is bij voorbaat al subjectief. Een mens oordeelt meestal op gedrag, maar is onbekend met iemands motivatie, heeft geen idee van het innerlijk van de ander.

In deze tijd van tegenstellingen is het goed om een besef van niet weten in jezelf naar boven te halen. Want elke keer dat je een ander oordeelt, kom je in jezelf in onvrede en pijn. Het is niet de ander die lijden veroorzaakt, het is je oordelende geest die lijden veroorzaakt. De strijd tussen mensen laat vooral de mentale staat van oordeel zien, met als emotionele staat de pijn van haat en slachtofferschap. De innerlijke vrede verdwijnt volledig.

Er is geen weg uit de ellende dan de weg naar binnen. De weg naar binnen betekent vredig worden. Dat dat doe je door elk oordeel op wie dan ook los te laten, vanuit het besef dat je helemaal niet kán oordelen. Laat de behoefte aan oordelen los. Het is geen makkelijk proces, maar de enige weg naar vrede. 

 

 

 

Dualiteit laat de uitersten op een spectrum zien. Als je dit met een piano vergelijkt, dan zijn de hoogste en de laagste octaaf de beide polen.

Laagste octaaf	Hoogste octaaf
Arm	Rijk
Machteloos	Macht
Doodziek	Supergezond
Depressiviteit	Superblij

In een harmonieus muziekstuk gebruiken we alle octaven, met iets meer middenoctaven en af en toe ook de hoogste en laagste. Als we alleen de hoogste of de laagste octaven gebruiken in een muziekstuk, klinkt het voor geen meter. Is dat ook niet zo in ons levenslied?

Maatschappelijk streven we niet naar harmonie in ons levenslied. We leren de laagste octaaf te vermijden, streven vooral naar de hoogste octaven. Hiermee raakt de harmonie zoek.

Wat zetten het woord Angst links en het woord Liefde  rechts. We zijn vooral bang om arm, onmachtig, doodziek en depressief te zijn. Om dat te vermijden streven we naar rijk, machtig, supergezond en hypergelukkig worden. Dat associëren we met Liefde. Maar klopt dit wel?

Wat als Liefde niet een uiterste is, maar het harmonische evenwicht van alle octaven? Dat de linkerpool angst geeft, weten we wel. Het is angstig om arm, machteloos, doodziek of depressief te zijn. Maar leeft een magnaat die rijk, machtig, supergezond en superblij is, wel zonder angst? Is dit wel het toppunt van liefde? Wat ik zie is dat mensen die alles lijken te hebben soms bijna manisch streven naar meer rijkdom en macht en bang zijn dat te verliezen.

Angst zit hierdoor aan beide kanten, in zowel de hoge als de lage octaven. Angst vooral ook voor elkaar, waardoor relaties uit balans raken. De armen zijn bang voor de rijken, de rijken zijn bang voor de armen. De machtelozen zijn bang voor de machtigen en andersom. Wat als ze nu gewoon allebei in angst gevangen zitten? Is dualiteit niet gewoon Angst, zit Angst niet verscholen in beide polen?

Is Liefde niet gewoon harmonie, bestrijkt Liefde niet alle akkoorden? Moet je in je levenslied niet liever op zoek gaan naar harmonie, het midden te zoeken? De angst verdwijnt als je de polen vermijdt en vanuit Liefde leeft, harmonie bewaart en vindt in alle akkoorden.

 

Als je een nieuw jaar begint, is het goed om je intenties te formuleren en op te schrijven.  Zet ze in je nieuwe agenda, zodat je jezelf er regelmatig aan herinnert.

Een intentie hoeft niet als een concreet doel te worden geformuleerd. Je kunt het als energie, gevoel of beleving formuleren, dus als een energetisch doel. Sterker nog, hierdoor zal elke concrete uiting door die energie versterkt worden. Want verandering in de concrete wereld wordt altijd voorafgegaan door een innerlijke verandering.

Hoe meer je focust op de innerlijke verandering, hoe meer je uiterlijke leven die innerlijke keuze zal reflecteren. Die verandering zal zich niet alleen op een bepaald levensgebied uiten, zoals bij concrete keuzes, maar op alle levensgebieden. Meer schoonheid willen ervaren, zal zich niet alleen in je hobby’s tonen, maar ook in je werk of je huis of je relaties.

Als je jouw energetische doel in je agenda schrijft in 2022, kan je dagelijks ten eerste kiezen voor bezigheden die deze energie laten zien. Plus je kunt ten tweede zorgen dat je in elke bezigheid deze energie zoveel mogelijk toont.

Als voorbeeld. Je had als concreet doel meer tijd aan je vrienden besteden. Je kunt dit beschrijven als meer liefde en openheid in je leven ervaren. Dit zal dan niet alleen doorwerken op het gebied van vriendschappen, maar ook op werkgebied, hobbygebied, je huiselijke leven, etc.  Zet het voorin je agenda. Als je iets wilt plannen, vraag je dan ten eerste af, geeft deze activiteit me meer liefde en openheid?  Ten tweede kan je je afvragen hoe je deze activiteit met meer liefde en openheid kan doen. Bijvoorbeeld, hoe kan ik mijn werk met meer liefde en openheid doen?

Nog een voorbeeld. Je had als concreet doel schilderles nemen. Je kunt dit beschrijven als meer plezier en creativiteit in je leven ervaren. Dit zal dan niet alleen doorwerken op hobbygebied, maar ook op alle andere levensgebieden. Zet het voorin je agenda. Als je iets wilt plannen, vraag je ten eerste af, geeft dit meer plezier en creativiteit in mijn leven? Ten tweede kan je je afvragen hoe kan ik dit met meer plezier en creativiteit doen? Bijvoorbeeld, hoe kan ik mijn boodschappen met meer plezier en creativiteit doen?

Even wat mogelijke energetische doelen: liefde, plezier, dankbaarheid, creativiteit, openheid, wijsheid, schoonheid, verdieping, ruimte, vrede, uitdaging, verbinding. 

 

Pas op 10 mei 2021 is een onderzoek naar de lange termijn effecten van vaccins gestart. https://www.rivm.nl/nieuws/rivm-start-onderzoek-naar-langetermijneffectiviteit-covid-19-vaccins

Normaal wordt zo’n onderzoek uitgevoerd vóórdat een vaccin wordt verstrekt. Via een noodprocedure is afgeweken van de normale veiligheidsprocedure voor medicijnen en vaccins, al gaat het om een nooit eerder gebruikt mrna (genetisch) vaccin. Onze regering is akkoord gegaan met de clausule dat pharma niet verantwoordelijk kan worden gesteld als de vaccins bijwerkingen geven. Dat betekent dat we zelf verantwoordelijk zijn. Dus het is nu maar hopen dat het goed afloopt.

Het vervelende is dat de vaccins onvoldoende blijken te beschermen, vandaar de boosters. Wij krijgen in Nederland de eerste booster, in Israël  de tweede omdat de eerste booster amper effect had. Het zijn namelijk precies dezelfde vaccinsals voorheen, ontworpen tegen de eerste coronavariant. Inmiddels hebben we de Omikron variant waartegen de prik amper of niet werkt.

Voor een paar weken krijg je door deze booster wat meer antistoffen, maar die zijn met name gericht tegen de oude variant. Dit terwijl de bijwerkingen toenemen naarmate je meer prikken krijgt. Plus de kans dat er resistente coronavirussen ontstaan wordt eveneens almaar groter.

Het mooie is dat de Omikron variant zo verzwakt lijkt, dat men het verschil tussen Omikron en een verkoudheid alleen via een test kan aantonen. Er zijn amper ziekenhuisopnames daardoor. Onze ziekenhuis- en sterftecijfers zijn al sinds 1 december 2021 aan het dalen. Dus dat zou in wezen hoopvol moeten stemmen.  

De vraag die nu door vele wetenschappers wordt gesteld, is het niet riskanter om te gaan boosteren? Wil je om een stevige verkoudheid te voorkomen, het risico op bijwerkingen en het risico op het ontstaan van gevaarlijker varianten nemen? Gezond verstand is van het grootste belang, dat is door alle paniek soms ver te zoeken. Informeer daarom, zorg dat je goed beslagen ten ijs komt. Het gaat om je gezondheid. Want je wordt wel geacht je vaccin met 'informed consent' te nemen. 

Ik ben een voorstander van een heel andere booster. Ga elke dag een half uur tot een uur wandelen of fietsen, weer of geen weer. Eet extra gezond en drink veel water.  Neem zonodig extra vitamine C en D en zink. Zorg dat je geestelijk gezond en gelukkig leeft, doe leuke dingen, zoek lieve mensen op, focus voortdurend op positieve zaken.  

 

 

 

 

 

 

Leven is expansief, angst is inperkend. In deze tijd wordt het inperkende effect van angst duidelijk. Lockdown is bijvoorbeeld: “Ik ben zo bang van de dood, dat ik stop met leven.” Kan je zien hoe tegenstrijdig dit is?

We hebben te maken met doodsangst, willen ons vege lijf redden. Maar hebben we niet te maken met levensangst? Jaagt niet de dood, maar juist het leven met al zijn risico’s ons angst aan? Is leven slechts ons vege lijf redden?

Het leven is expansie en dat gaat gepaard met risico’s. We proberen collectief één risico (corona)  uit te sluiten, door niet meer voluit te leven. Gevolg is, de sterftecijfers stijgen en dit is niet door corona. 

Deze tijd dwingt ons naar onze doodsangst maar vooral naar onze levensangst te kijken. We weten hoe het de afgelopen jaren ging. Nu, aan de vooravond van het nieuwe jaar, is het goed jezelf een aantal levensvragen te stellen.

Hoe wil je leven en hoe wil je sterven?
Hoe wil je leven in 2022? Wat is belangrijk voor je?
Hoeveel leven geef je in 2022 op uit angst?
Hoeveel angst geef je in 2022 op om te leven?
Wil je leven/expansie, of angst/inperking?

 

 

De term projectie betekent dat hetgeen jij gelooft, door de wereld wordt weerspiegeld. Je noemt het echter jouw realiteit. De buitenwereld is een reflectie van je innerlijke wereld.  Dus als je de uiterlijke wereld zou willen veranderen, dien je jouw innerlijke wereld te veranderen, want dat is de bron.

Wat we niet  beseffen, is dat onze projectie laat zien wat je (onbewust) wilt, wat onze (onbewuste) waarden zijn. De vraag dringt zich dan op, waarom zou je vervelende dingen voor jezelf willen zoals gevaren, tekorten, conflicten.

Dat heeft met onbewuste uitgangspunten of overtuigingen te maken, daarmee kan je onbewuste doelen voor jezelf formuleren. Omdat het onbewust is, zie je dit niet, denk je dat het je overkomt.

Stel je hebt regelmatig ruzie. Dat wil je toch niet, denk je? Maar stel dat jouw onbewuste uitgangspunt is, ruzies horen bij het leven en je leert daarvan voor jezelf op te komen? Dan zeg je onbewust: ik wil een aantal ruzies om beter voor mezelf op te leren komen.

Maar wie heeft jou eigenlijk verteld dat ruzies bij het leven horen? Waarom zou je niet zonder ruzie voor jezelf op kunnen leren komen? Waarom zou je sowieso voor jezelf moeten opkomen als je gewoon jezelf bent?

Door zo'n klein onderzoekje heb je jouw onbewuste uitgangspunt bewust gemaakt en kan je het ook loslaten. Met als gevolg dat je dit  niet meer op de wereld projecteert. In dit geval ervaar je minder ruzies.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Al jaren pleiten bepaalde instanties voor een digitale identiteit. Een pasje dat alle gegevens bevat. Bankgegevens, medische gegevens, gegevens justitie en politie en belastingen, familiegegevens, je vingerafdrukken, oogafdrukken. 

Dit betekent dat overheden, instanties en grote bedrijven ALLES van je weten. 

* Heeft de belastingdienst je als fraudeur aangemerkt? Iedereen ziet je voortaan als fraudeur. Niemand wil nog met jou in zee, of slechts tegen zeer hoge extra kosten.
* Wil je een lening aanvragen en heb je drie jaar terug kanker gehad? Je bent een medisch risico en krijgt een nee.
* Ooit gedoneerd aan een partij die als kritisch of gevaarlijk wordt bestempeld door de nieuwe regering? Toegang social media of buitenland verboden.

Je wordt  geweigerd, maar weet niet waarom, kan dit zelf niet controleren. Het verhaal wordt, het systeem zegt nee, dus sorry. Je kunt niet eens protesteren. 

Die QR pas moet je (nu al) gebruiken. Straks worden al je bewegingen en transacties met een bliebje vastgelegd, de grens, de bios, de winkel, je aankopen, lidmaatschappen.

En als je nu per ongeluk als fraudeur bent aangemerkt, zoals de toeslagenouders? Wat denk je dat er dan gebeurt? De toeslagenouders kunnen het je vertellen en dat was nog voor de tijd van een digitaal ID.

Plus dan heb ik het nog niet eens over inbraak in de systemen en uitval van systemen. Overheden en bedrijven staan niet bepaald bekend om hun goedwerkende en goedbeschermde systemen. 

Meer lezen over de risico's?

https://www.metronieuws.nl/in-het-nieuws/binnenland/2021/12/digitale-identiteit-digital-id-privacy-nederland-persoonsgegevens/

https://www.ftm.nl/artikelen/internationale-digid-lobby?share=s5rU3DllGi6brCKIFrnzVyf3yJOCxYG5vDkJF6ffuiH%2BxANCPMAyPT2tHSut

Ieder mens kan dat in het leven doen wat hij leuk of belangrijk vindt. Je zult wel moeten accepteren dat de ander het misschien helemaal niet leuk of belangrijk vindt. Je kunt nog zo hard roepen dat anderen jou moeten volgen, maar die ander heeft de vrijheid jouw ideeën straal te negeren en te doen wat hij leuk of belangrijk vindt.

Als voorbeelden. Als je een boek schrijft, mag een ander besluiten of hij dat wel of niet leest. Als het om een politieke visie gaat, mag een ander besluiten of hij die politieke visie wel of niet volgt. Dat vergt totale aanvaarding van de eigen en andermans vrije wil.

Dat totaal aanvaarden is voor veel mensen moeilijk. Sommige schrijvers raken gefrustreerd als hun boek niet wordt gelezen, maar je kunt een ander nu eenmaal niet dwingen. Sommige politici dringen hun politieke ideeën op aan anderen, of verbieden andersoortige ideeën, maar je kunt een ander nu eenmaal niet dwingen.

We hebben het begrip vrije wil teveel vertaald als ‘mijn wil is de enige waarheid en de anderen moeten mij per se volgen’. Blijf gewoon nuchter en aanvaard alle reacties. Als je boek aansluit bij iemands wil, lezen ze het wel. Als jouw politieke ideeën aansluiten bij de hunne, volgen ze wel. Zo niet, aanvaard het dan.

Maak gebruik van je vrije wil en geef anderen diezelfde vrijheid. 

 

De stress over het virus duurt al bijna twee jaar.

• Stress vernauwt je bewustzijn tot acuut gevaar,  we kunnen niet meer goed nadenken en ook geen lange termijn oplossingen bedenken.
• Stress betekent vechten of vluchten. Omdat een virus onzichtbaar is, ga je dit richten op elkaar, want die ander kan dat virus wel eens hebben. Je valt je medemensen aan, of vlucht van je medemensen weg.
• Stress zorgt dat je gezondheid steeds verder ondermijnd raakt. We maken onszelf juist vatbaarder voor virusinfecties zoals Covid.

Twee jaar stress is chronisch en leidt tot burn-out. We kunnen dan niet meer normaal functioneren, zijn passief of agressief, neigen tot conflicten. We raken lichamelijk en geestelijk uitgeput en worden uiteindelijk ernstig ziek.

Herkenbaar allemaal? Het is de hoogste hoog tijd dat we die stress herkennen en zien kwijt te raken. 

 

Vrije wil kent zowel een spirituele als een maatschappelijke kant. Spiritueel gezien ben je vrij je hart en innerlijke wijsheid te volgen en daar kan niemand je van afbrengen. Je bent vrij de bijdrage op aarde die je wilde zijn, vrij om jouw pad te volgen. Maatschappelijk is deze vrije wil gewaarborgd in mensenrechten en grondrechten, politiek en medisch in keuzevrijheid. Het is het belangrijkste principe achter mens zijn.

Het is maatschappelijk gezien soms lastig de vrije wil van jezelf en anderen te volgen en van elkaar te respecteren. In crisis en bij groepsdruk ontaardt de vrije wil van de een, soms in het manipuleren of dwingen van de vrije wil van de ander. Omdat het ego eigenbelang verkiest en bang is gedwarsboomd te worden, ziet hij anderen als de vijand die bedwongen moet worden.

Vrije wil betekent dat sommigen voor eigenbelang zullen kiezen en andere mensen hun wil zullen opleggen. Realiseer je echter altijd: je hebt nog steeds jouw vrije wil om bij dwang of bij manipulatie ja of nee te zeggen. Niemand kan je jouw vrije wil ontnemen, men kan je hooguit verleiden of een tijdje dwarsbomen. Je moet hiervoor wel precies weten wat je wilt en dient daar achter te staan.

De principes van vrije wil leren we meestal met vallen en opstaan. Vanuit de opvoeding zijn we gewend te doen wat anderen voorschrijven, of te proberen anderen iets voor te schrijven. Door onze angsten zijn we gewend om onze vrije wil los te laten of vanuit controle te proberen anderen tot iets te bewegen. Dit is de egoïsche wilsuitoefening.

Spiritueel gezien is de wereldwijde crisis een spoedcursus vrije wil. Op dieper niveau behelst dit een keuze tussen wilsuitoefening vanuit spirit of vanuit ego. Vrije wil betekent dat je kiest tussen egoïsch denken gebaseerd op angst en controle en spiritueel denken gebaseerd op liefde en wijsheid. Dit denken zal zich ook maatschappelijk vertalen.

Het ego zal angst en de controle blijven gebruiken en de nare gevolgen daarvan maatschappelijk ervaren, wat een belangrijke levensles is.

Spirit zal liefde en wijsheid gebruiken en de positieve gevolgen daarvan maatschappelijk ervaren, wat een belangrijke levensles is.

 

 

Mensen zijn creatieve wezens, ze beschikken over scheppingskracht. Even een paar tips om die bewust te gebruiken:

• Creatie vindt altijd in het NU plaats. Dus alles wat je NU zegt, denkt, doet en voelt, zal zich tonen als de toekomstige realiteit.
• Hoe meer aandacht je aan iets besteedt, hoe groter de kans dat dit zich zal manifesteren in de toekomstige realiteit.
• Meer aandacht kan je vertalen als, gedurende langere tijd en met een stabiele focus.
• Hoe jij je NU focust, geeft je een idee van de toekomst.
• Als het je NU een goed gevoel geeft, blijf dan in die energie. Als het je NU een naar gevoel geeft, verander je energie dan.
• Liefde, dankbaarheid, plezier, wijsheid, vrijheid en waardering voor al het bestaande versterken de creatiekracht en overwinnen negatieve krachten, nu en in de toekomst.
• Als de buitenwereld negatief is, maak dan NU je binnenwereld en je dagelijkse leven positief, zodat deze zal veranderen.
• Sta open voor je intuïtieve ingevingen, volg je gevoel, om stappen te maken in de richting van deze gewenste manifestatie.

Een goede vraag die je jezelf kunt stellen in de loop van de dag. Hoe voel ik me NU? Wil ik me zo voelen en dit in de toekomst manifesteren, of liever iets anders? Focus NU altijd op iets fijns, hoe klein ook.

We hebben ons als mens van onze spirituele connectie losgemaakt om ‘het allemaal zelf te doen’, het ego zoekt afscheiding van spirit, van hoger bewustzijn. We willen ons als een soort pubers losmaken van onze ouders. Dit losmaken geeft een gevoel van trots, soms gecombineerd met arrogantie. We weten het allemaal beter dan onze ouders. We luisteren niet naar ze, we voelen ons zelfs ver verheven boven ze. Die ouders zijn opeens degenen die ons in onze volwassen vrijheid zouden willen beknotten.

Diep in ons hart weten we dat die connectie met spirit niet verbroken kan worden. We weten diep in ons hart donders goed dat we trots en arrogant lopen te doen. Dat we zelfs best een beetje bang zijn van die nieuwe volwassen vrijheid. Die trotse houding geeft een schuldgevoel, welke we proberen te ontkennen, die oueders kunnen ons zogenaamd niets schelen. In die zin is schuld de tegenhanger van trots. Ook trots verbergen we, door te zeggen dat we vrij en autonoom willen zijn. Het ego, de puber, ziet niet in dat het hebben van een volwassen verbinding iets heel anders is dan afhankelijk zijn van de ander.

Als je het ego als trots en arrogant omschrijft, beschrijf je de buitenkant, de demonstratieve puber. Aan de binnenkant zit schuldgevoel, welke een onbewuste drijfveer vormt. Schuld werkt vaak zelfs als aanjager van trots en arrogantie. Andersom, trots en arrogantie versterken vaak weer ons onbewuste schuldgevoel. Zolang je die trots en schuld ontkent onder het mom van ‘ik wil onafhankelijk zijn van die ander’ maak je jezelf innerlijk afhankelijk van die ander. Autonomie bereik je niet door je als een puber ergens tegen af te zetten en verbinding te vermijden, maar om volwassen relaties aan te gaan met je ouders, met het spirituele.

Spiritueel gezien is het belangrijk dat je inziet, dat je binnen een volwassen spirituele verbinding volkomen vrij en onafhankelijk bent. De angst voor beknotting is een puberale reactie waarin je jouw autonomie denkt te moeten bevechten met trots en arrogantie, waarmee je voortdurend de tegenhanger schuld zal ervaren. Dus vraag jezelf af, hoe kan ik een volwassen verbinding met het spirituele ervaren? Hoe zou dit eruit zien? Hoe kan ik dit tot stand brengen?

 

 

Lang hebben we in het Westen het gevoel gehad dat we door wetenschap eindeloos lang en goed gezond door konden leven. Dat ons vege lijf wel gered zou worden bij problemen. Natuurlijk wisten we beter als we eerlijk naar de feiten keken. Nog steeds leeft niemand eeuwig en het grootste deel van de mensen is chronisch ziek. Nog steeds zijn we naarmate we ouder worden kwetsbaarder. Corona heeft ons in wezen met onze neus op de feiten gedrukt.

Deze confrontatie is extra pijnlijk als je volledig met een gezond lijf geïdentificeerd bent en de aspecten ziekte, ouderdom en dood liever achter gesloten deuren houdt.  Dat hebben we toch een beetje gedaan als maatschappij. In de hausse van gezond en lang leven, waarbij elk tijdschrift vol staat met optimistische verhalen, waarin ouderen vaak apart van de jongeren leven, is dit allemaal moeilijker te aanvaarden.

Het fanatisme van de prikcampagne laat de enorme paniek zien die toeslaat als het allemaal niet meer te ontkennen is. We moeten en zullen terug naar het oude, wat voor een groot deel ontkenning van ziekte, ouderdom en dood is, de wens om om de oude blinde voet verder te kunnen leven. 

Die prik moet onze paniek stillen, maar de geest is uit de fles en staart ons recht in de ogen. We zullen naar het hele leven moeten durven kijken, dus ook naar de aspecten ziekte, ouderdom en dood. Misschien is de oplossing niet gelegen in eeuwig jong en gezond proberen te blijven, maar realistisch en gracieus met alle wederwaardigheden van het leven om te leren gaan.

 

 

  

Het zal je wellicht niet ontgaan zijn, dat de corona-angsten massapsychose tonen.

Het is goed om te weten welke mechanismen daarin een rol spelen en waar dit toe kan leiden. Hoe het werkt en wat we kunnen doen eraan, wordt weergegeven in dit prachtig getekende filmpje. Een aanrader.

Het geeft de inzichten van vele grote denkers weer. Laten we asjeblieft luisteren naar deze mensen. Laten we asjeblieft niet meegaan in de psychose en wakker worden, voordat we echt afschuwelijke dingen meemaken. Want waar angsten overmatig sterk zijn, krijgt overmatige controle een voet aan de grond en zal overmatig lijden van de mensheid veroorzaken.

https://www.youtube.com/watch?v=09maaUaRT4M

Iets wat we ons meestal niet realiseren, is dat klagen het uitspreken van een oordeel is. Een oordeel over een situatie, een persoon, over de wereld algemeen. Het is het spel van dualiteit, van dader en slachtoffer. Vanuit dualiteit gezien is de klager het gezichtspunt van het slachtoffer, het oordeel het gezichtspunt van de dader.

Jouw visie vertegenwoordigt beide gezichtspunten, maar je ziet er meestal maar ééntje van de twee. De andere projecteer je op de situatie, op de andere persoon of op de wereld. Beide gezichtspunten zitten slechts in je eigen hoofd, maar je maakt jezelf wijs dat er maar ééntje in jouw hoofd zit en de andere zich buiten jou bevindt.

Om hier bovenuit te stijgen, kan je een standpunt innemen dat zich boven de situatie bevindt. Als waarnemer zie je dat beide standpunten  innerlijk van jou zijn en ze je allebei rot doen voelen. Dan kan je besluiten niet meer te klagen en niet meer te oordelen.

Dan kan je twee dingen doen. De kwestie accepteren en besluiten je op positieve zaken te richten, je aandacht van klagen en oordelen weg te nemen. Je kunt ook besluiten dat je datgene waar je over klaagde en oordeelde aan te gaan pakken  op een positieve manier.

Wat we in mijn ogen meemaken is de val van het 'Westerse Rijk'. De geschiedenis herhaalt zich. Op enig moment groeit een Rijk naar een punt toe, waarop het systeem zoveel macht vergaart dat het zichzelf ondermijnt en tevens steeds meer weerstand krijgt van de bevolking. Denk maar eens aan de val van het Romeinse Rijk, de Franse en Engelse adel, tsaristisch en communistisch Rusland, de Koloniale systemen etc.  Er ontstaat een systeem van ongelijkheid, waarbij de rijkdommen en comfort aan een bepaalde groep toevallen en de rest van de bevolking het eerst nog redelijk heeft, maar steeds armer wordt.

Een Rijk wilt uitbreiden in macht en grondgebied. Er moeten daartoe steeds meer verdragen worden gesloten of oorlogen gevoerd. Dit lijkt in eerste instantie goed voor alle ingezetenen. Het kost veel inspanning administratief en militair om het groeiende systeem in stand te houden, maar de baten wegen nog op tegen de kosten.

Er ontstaat geleidelijk meer machtsstrijd en corruptie. De armoede en afhankelijkheid van de bevolking groeit, daarmee groeit hun weerstand. Het kost het Rijk nu ook extra inspanning om die weerstand het hoofd te bieden. De kosten worden groter dan de baten, voor zowel de heersers als de onderdanen. Je kunt zeggen, zo’n Rijk gaat dan óf aan het succes ten onder, of de weerstand van de bevolking wordt zo groot dat er een revolutie uitbreekt. Meestal is het een combinatie.

We hebben met zijn allen een groei meegemaakt van het Westerse Rijk via globalisering en eerst bracht dit ons wel wat. We zijn nu op het punt gekomen dat de kosten de baten overtreffen. Voor de machthebbers omdat het in stand houden van het systeem en de corruptie teveel kost. Het beheersen van de weerstand onder de bevolking kost steeds meer inspanning, al zijn er meer technische en psychologische middelen dan ooit.  De bevolking die eerst blij was met de groei, merkt dat het systeem onrechtvaardig is en ervaart de enorme problemen die de expansie met zich mee heeft gebracht.

We zijn nu op het breekpunt gekomen, een Rijk kan zich op zo’n punt heel moeilijk handhaven, al doet juist dan zoveel pogingen omdat er zoveel te verliezen is. De geschiedenis laat echter zien, dat dit altijd tot een omwenteling leidt. Of het Rijk stort in als gevolg van zijn eigen complexiteit en problemen, of het komt ten val door een ontevreden bevolking.

In de Westerse wereld is gezondheidszorg in wezen ziekenzorg geworden. Als je de fysieke en psychische vitaliteit op een lijn uitzet van gezond naar ziek, houdt de zorg zich bijna alleen bezig met het gebiedje ziek. Als je daar eenmaal bent aanbeland, is het goed mis en moet er naar medicijnen en operatiemessen worden gegrepen. Die ingrepen horen in dat allerlaatste gebied thuis, wat betekent dat er in het hele gebied daarvoor van alles mis is gegaan.

Gezond							Ziek
Gezondheidszorg							Ziekenzorg

Gezonde mensen gaan niet naar een huisarts met vragen hoe gezond te blijven. Ik denk dat de huisarts raar zou kijken als dat gebeurde, want hij zit er vooral voor de zieken en geeft dan medicijnen. Of hij verwijst je bij ziekte door naar mensen die ook weer vooral op ziekenzorg zijn gericht, diëtisten, medisch specialisten, psychologen. Pas in dat allerlaatste stadium krijgen we adviezen en begeleiding, die we waarschijnlijk eerder hadden moeten hebben.

De huidige productie- en consumptiemaatschappij bevat eindeloze hoeveelheden ziekmakers. De productie van spullen die we niet eens werkelijk nodig hebben, vergiftigt de aarde en daarmee ons lichaam en onze geest. Niet voor niets ontstaan er zoveel nare ziekten door de blootstelling aan gif zoals kanker. De stress van het systeem veroorzaakt vele stressgerelateerde ziekten zoals hartfalen. Ook leidt dit tot overmatige consumptie die ook weer tot ziekte leidt.

Ook al is het slecht voor onze gezondheid, we blijven meedoen. We hebben zelfs geleerd onze gezondheid te ondermijnen door de eerste waarschuwende signalen te negeren.  Druk, druk, druk, dan hoofdpijn? We nemen liever een aspirientje, dan dat we iets aan de drukte doen. ’s Avonds moe door alle werkstress? We zetten liever de tv aan, dan de oorzaak van stress weg te nemen. Te duf na je werk? We doen liever een computerspelletje dan lekker buiten te wandelen. Door de drukte te lang gewacht met eten? We nemen liever een pizza dan een gezonde maaltijd te koken. We gaan vaak pas aan onze gezondheid denken, als we ziek worden.

Er is als gevolg van toenemende ziektes een hele commerciële wereld opgetuigd die de gezondheidszorg voor zijn rekening probeert te nemen, zelfhulpboeken, dieetboeken, coaches, sportscholen, en wat al niet meer. Hoewel dit prima is, vind ik het bijzonder dat er maatschappelijk gezien niets wordt gedaan tegen de ziekmakers en dat ook de reguliere ‘gezondheidszorg’  zich slechts met ziekte bemoeit. Hooguit is er wat aandacht voor preventie vanuit de ziektekostenverzekering.

In wezen is de echte ziekte van onze tijd de ratrace, wat tot onze ongezonde manier van leven leidt. Als we werkelijk gezond willen zijn, zal de maatschappij op een andere leest moeten worden geschoeid. We zullen gezonder en meer ontspannen moeten leven. Onze ware behoeften leren vervullen in plaats van behoeften die door commercie worden aangepraat.

Productie en consumptie dienen alleen ten dienste van de mens te worden, niet meer ten koste van de mens gaan. Zolang die totale maatschappelijke ommezwaai er nog niet is, dient de reguliere ziekenzorg eerst gezondheidszorg te worden.

Dat we niet meer verder kunnen op de oude manier, begint duidelijk te worden. Nu is het tijd daar wat aan te doen. Dat kan alleen 'bottom up'. Wij moeten die veranderingen zelf in gang zetten. Stel vragen aan jezelf en anderen. Wat is gezondheid eigenlijk voor mij? Hoe kunnen we gezonder leven? Wat hebben we echt nodig?