Renée Merkestijn

Als mens zien we in wezen alleen energievelden, maar onze hersenen vertalen die energie in kleuren en vormen en lichaamservaring.

Als je energie van een bepaalde frequentie ziet, vertalen je hersenen dit als rood of groen. Het waarnemen van het weer, is eigenlijk het vertalen van de staat van het jou omringende energieveld.

Als je een ander mens een hand geeft, maakt jouw energieveld verbinding met een ander energieveld. Als je op elkaar botst, is het een botsing van energievelden. Gedachten en emoties zijn energieën in jouw energieveld.

Als je iemand iets vertelt, stuur je energie van jouw energieveld naar een ander energieveld. Als je positief over iemand denkt, stuur je liefdevolle energie naar het energieveld van die ander.

Als jij lekker voelt, is je energieveld in harmonie, dan stroomt de energie vrijelijk in je veld. Als je pijn voelt, is het de waarneming van een verstoring in je energieveld.

Op het moment dat jij je hiervan bewust bent, alles energie noemt, is het ook makkelijker allerlei oordelen en angsten los te laten, je kan het dan wat neutraler benoemen. Tegelijkertijd kan je ook beter oplossingen bedenken voor jouw problemen.

De keuze is altijd, kies precies dat wat zorgt dat de energie in jouw energieveld vrijelijk stroomt.

We  komen allemaal uit de bron voort en blijven daarmee verbonden, wat we ook doen of meemaken. We zijn allemaal zogezegd goddelijk, al zien we dit soms niet.

We identificeren ons vaak met onze aardse buitenkant (lichaam, persoonlijkheid, omstandigheden) in plaats van met wie we werkelijk zijn, een 'goddelijke' wezen. We vergeten wie we werkelijk zijn.

Een simpele manier om dit uit te drukken is: ‘ook goddelijke wezens liggen in het ziekenhuis.’

Het hele idee van daderschap en slachtofferschap is gebaseerd op perceptie van en de identificatie met de buitenkant en leidt tot op oordeel, wat je blind maakt voor het ware zelf.

We kunnen bijvoorbeeld onszelf of een ander bij ziekte ongelooflijk zielig vinden. Dan zie je het goddelijke in jezelf of de ander soms niet meer. Of je denkt dat ziekte en gezondheid jouw of andermans mate van goddelijkheid bepaalt.

We kunnen onszelf of de ander soms als held zien in dat lijden. Ook dan zie je het goddelijke niet meer, of denkt dat de zieke goddelijker is dan een gezond iemand.

Ons fysieke zelf maakt dingen mee die niet zo leuk zijn en daar moet je wat mee in fysieke zin. Goed voor jezelf zorgen als je zelf ziek bent. De ander helpen als die ander ziek is.

Blijf je echter altijd bewust van wie jij en de ander werkelijk zijn, goddelijk wezens. Je fysieke staat en je omstandigheden zeggen niets over wie je werkelijk bent. Ze bepalen je intrinsieke waarde niet. Op dat niveau van waarneming is er geen goed of slecht. We zijn allemaal  altijd goddelijke wezens, wat er ook aan de hand is. . 

Onze hersenen slaan alles op in het geheugen en reproduceren de informatie vaak in een flits, in de vorm van fysieke reacties, maar ook gedachten. Omdat die gedachten razendsnel gaan, registreren we ze vaak niet eens, al beïnvloeden ze ons wel degelijk. Veel van wat we onbewust noemen kan je als niet waargenomen herinnering/gedachte vertalen.

Als je wilt weten wat er ‘onbewust’ speelt, dien je je eigen gedachten goed waar te nemen. Vooral die geheugenflitsen die meteen ontstaan en vervolgens vergeten worden, omdat je bijvoorbeeld met praktische zaken bezig gaat.

Als voorbeeld. Iemand nodigt je uit voor een feestje. De gedachte ‘zullen ze me aardig vinden?’ flitst door je heen. Maar daarna ben je zo aan het denken, praten en regelen, dat je die gedachte vergeet. Maar op de achtergrond speelt deze wel degelijk, als je hem niet als 'oud' verklaart en verandert. De gedachte beïnvloedt hoe je op de uitnodiging reageert.

Iedereen heeft dit soort gedachten, de hersenen produceren die nu eenmaal. Alles uit je hele verleden is opgeslagen en wordt in een flits gereproduceerd. Maar veel mensen zijn zich dit soort gedachtenflitsen niet gewaar en denken vervolgens dat ze die niet hebben.  Ze kunnen mensen die dit wel waarnemen en benoemen zelfs als probleemgeval gaan zien, of als iemand met een rugzakje, terwijl het gewoon geheugen is.

Veel van dit soort gedachten zijn geen probleem of rugzak, maar een geheugenflits. Het wordt pas een probleem of rugzak, als je deze gedachten niet detecteert, in je geheugen laat leven, er geen nieuwe gedachte tegenover zet. Zie jezelf niet als probleemgeval of iemand met een rugzakje, maar gewoon iemand met hersenen die het hele verleden aan ons presenteren in een flits. Het is aan jou dit te zien en te bepalen wat je er mee wilt. 

Veel mensen willen de wereld veranderen en vergeten dat ze bij zichzelf moeten beginnen. Ze zijn vooral gefocust op het willen veranderen van anderen. Maar die anderen willen jou weer veranderen. Gevolg is strijd. Dus de wereld wordt niet echt beter van dat soort wereldverbeteraars.

Achter de wens tot verbetering zit vaak onvrede en zelfs boosheid. Het gaat allemaal niet zoals jij vindt dat het hoort te gaan daarbuiten, dus ga je die buitenwereld veranderen. Hoewel dit als loffelijk streven of goede bedoeling wordt benoemd, blijft het zelf veranderen vaak achterwege. Dat hebben we in coronatijd bijvoorbeeld gezien met mensen die zeiden dat iedereen afstand moest houden, maar zelf feestjes gingen vieren. Die begonnen niet bij zichzelf.

Achter de onvrede en boosheid zit vaak het gevoel van machteloosheid, wat vaak tot twee uiterste reacties leidt. Je er machteloos bij neerleggen (ik kan er toch in mijn eentje niets aan veranderen) of wereldverbeteraar (ik ga in mijn eentje al die anderen veranderen) worden. De machtelozen voelen zich overgeleverd aan een heleboel wereldverbeteraars. De wereldverbeteraars maken zich weer druk over de machtelozen en proberen die nog meer te veranderen. Zo blijft de strijd gaande.

Wat de meeste mensen niet beseffen is dat ze energetisch gezien een enorme macht hebben. Elke gedachte, elk woord, elke handeling, verbetert óf verslechtert de wereld. Het begint letterlijk bij jezelf. Je hoeft geen grootse gebaren te maken, zware taken op je te nemen. Je hoeft alleen maar consequent elke dag opnieuw kleine gebaren te maken in jouw wereld, want jouw wereld is de wereld.

Je bent niet machteloos. Je hoeft evenmin extreem veel macht uit te oefenen. Je hoeft alleen maar consequent te laten zien wat je werkelijk wilt in denken, woorden en gedrag. Dan verander je de wereld.

Inflatie is primair een monetair verschijnsel. Als je 100 broden hebt en 100 euro's, kost één brood 1 euro. Als je 100 euro extra in omloop brengt, maar het aantal broden hetzelfde houdt, kost een brood 2 euro. Niet omdat het brood schaars is geworden, maar omdat de verhouding geld-product is veranderd.

Geld dat in omloop is, wordt gecreëerd door banken door leningen uit te schrijven aan overheden en bedrijven en mensen. Alle geld in omloop is een schuld aan banken, te vergelijken met het gebruiken van een creditcard.

De Nederlandse overheid heeft momenteel een schuld van 358 miljard euro. Nog klein in vergelijking met de VS met 330 triljard dollar. Die overheidsschuld moet met rente aan de banken worden terugbetaald door de overheid, ofwel, door ons. Wij betalen de overheidsschuld af via onze arbeid, via onze productie.

Omdat de banken rente rekenen, moeten we elk jaar meer produceren en dus harder werken. Banken en overheid spraken af de inflatie op 2% te houden via manipulatie van rente op leningen, wat betekent dat we elk jaar 2% meer moeten produceren, elk jaar 2% meer moeten werken.

De centrale bank is het echter niet gelukt die inflatie op 2% te houden door rentes op leningen bij te stellen, wat hun taak is. Want als de rentes op leningen omhoog gaan, gaan overheden met hoge schulden failliet. Als ze lage rentes rekenen, zijn ze hun winst kwijt. Dus grepen ze niet of weinig in, met als gevolg stijgende inflatie.

De inflatie is nu officieel rond de 10%. Dus je moet elk jaar 10% meer produceren en 10% harder werken om dat bij te houden. In simpele termen, als je niet in staat bent elk jaar 10% meer brood te maken, dan gaat de prijs van brood omhoog. Dit komt omdat er dan meer geld is in verhouding tot producten. Prijsstijgingen zijn in wezen waardedalingen van het product geld, omdat er teveel geld in omloop is gebracht.

Het voordeel voor de overheid is, dat hun schuld minder problematisch wordt, want de waarde van de schuld daalt ook. Wij daarentegen betalen dagelijks meer voor onze boodschappen, betalen daarmee via een omweg belastingen. Zolang de banken en overheden niet bereid of in staat zijn de inflatie aan te pakken, blijven we indirect die hoge belasting betalen.

Het verhaal dat de inflatie het gevolg van de oorlog en van schaarste is, vermijdt het noemen van de hoofdreden van inflatie, al versterken ze het inflatieprobleem wel. Want vanwege stijgende inflatie moeten we meer produceren om onze creditcard schulden af te lossen. Maar door alle problemen kunnen we moeilijker produceren, waarmee het gat tussen de hoeveelheid geld en de hoeveelheid producten nog groter wordt. Plus de schaarste drijft de prijzen ook weer op.

Ofwel, we betalen via inflatie extra belasting voor overheden die hun creditcard overmatig gebruikten, vaak aangemoedigd door banken die hen wezen op de lage rentes en vertelden dat ze zonder problemen veel geld konden uitgeven. En wij zijn degenen die de klappen op moeten vangen.

Manipulatie en controle kunnen zich uiten in subtiel of minder subtiel passief-agressief gedrag. Doel van mensen die hier gebruik van maken, vaak narcistische types, is zichzelf te verheffen door jou naar beneden te drukken. Maar zodanig dat je je uiteindelijk aan hun grillen aanpast, waarna het psychologische machtsspel steeds heviger wordt gespeeld. Het gaat van kwaad tot erger.

Als HSP merk je manipulaties gevoelsmatig wel op, maar bent in het begin geneigd te denken dat het ‘aan jou ligt’, dat het ‘anders is bedoeld’ of je praat het goed met ‘hij zit slecht in zijn vel’. Je krijgt wellicht de neiging extra vriendelijk te doen om het gesprek in goede banen te leiden. Maar na een tijdje merk je, dat die persoon je elke keer weer in dit soort nare situaties trekt.

* Denk aan suggestieve opmerkingen over je uiterlijk, woorden of gedrag, vaak met quasi goede bedoelingen. “Ik denk dat mensen je niet begrijpen als jij het op die manier zegt.”

* Of ze geven complimentjes met een twist. “Mooie vaas, jammer dat hij niet zo bij de rest van het huis past.”

* Het kan ook dat ze iets wat je zei of deed verkeerd opvatten of dingen gaan invullen, vaak vanuit hun eigen gevoel van kwetsbaarheid. “Waarom zeg je dat je niet van wandelen houdt, bedoel je soms dat je het vervelend vindt dat ik van wandelen houd?”

Die suggesties zijn verwarrend, want wat moet je dan antwoorden? Moet je dan zeggen dat mensen jou inderdaad niet begrijpen? Moet je dan zeggen dat je vaas inderdaad niet bij je interieur past? Moet je dan zeggen dat je hem inderdaad een rare vindt dat hij wandelt? In wezen geeft dit al aan wat zo iemand bij je doet, hij wilt jou neerhalen en wilt dat jij jezelf neerhaalt. Als je vaker met zo’n persoon te maken hebt, voel je je elke keer weer gefrustreerd, alsof je steeds op je hoede moet zijn.

Zeker HSP’s kunnen in een sussende of verdedigende houding komen, maar dan ga je in het spel mee. Accepteer dit  negatieve gedrag nooit. En ja, het doet pijn als ze je manier van praten afkeuren, je vaas afkeuren of je van invullen beschuldigen. Dat is precies hun bedoeling. Ze willen graag dat je hapt, waarop ze nog veel meer opmerkingen over je heen storten met allerlei argumenten. Nog meer opmerkingen die je rot doen voelen, in de war brengen en aan jezelf doen twijfelen. Vaak doen ze na zo’n nare situatie een tijdje extra vriendelijk, om vervolgens onverwachts weer een uitval te doen.

Het beste is kort antwoorden en het gesuggereerde niet te accepteren, maar tevens te zorgen dat je niet met hen in discussie gaat. Zeg bijvoorbeeld simpelweg “Jammer dat je dat denkt of vindt” of “Nee dat bedoelde ik niet.” En als die persoon volhoudt dat je dat wel degelijk bedoelde “Jammer dat je dat denkt of vindt.” En loop weg als ze willen doorgaan. Dan zullen ze je vast en zeker iets onvriendelijks toevoegen, maar als je doorgaat, doen ze het weer op een verborgen manier.

Als je merkt dat iemand vaker op deze manier met je omgaat, kan je beter afstand nemen. Je bent te waardevol om je zo te laten behandelen. Als je erin mee bent gegaan, daar van baalt, probeer dan zeker niet vanuit je pijn begrip te krijgen van die persoon, want dat krijg je niet. Laat het gaan. Negeer het, trek je schouders op, wees blij dat je het doorhebt en daar je energie niet meer aan gaat verspillen. 

In spirituele boeken wordt vaak gezegd dat we alles zelf creëren. Dit is voor veel  mensen onaanvaardbaar. Want waarom zouden we pijn en lijden creëren?. Dat is helemaal niet wat we willen, dus we kunnen dat niet hebben gecreëerd. Dat overkomt ons.

Wat we niet in de gaten hebben, is dat collectieve uitspraken over de wereld meteen ook de creatie ervan in gang zetten. Als je zegt “het leven is een tranendal” dan claim je dit eigenlijk als gewenste realiteit. Terwijl we menen dat we alleen een feit benoemen. Die creatie wordt nog eens versterkt, omdat veel mensen dit claimen. Met dit soort collectieve uitspraken, creëren en her-creëren we steeds dezelfde ervaringen.

Je kunt leren om vraagtekens bij dat soort uitspraken te zetten. Besef dat je met dit soort uitspraken iets wat je niet wilt onbewust tot werkelijkheid maakt. Het betekent dat we zowel persoonlijk als collectief onze visie op de realiteit zullen moeten veranderen, om op die manier een nieuwe realiteit te creëren voor onszelf. Vraag je meteen af, als je zoiets zegt, wil ik wel dat de wereld een tranendal is? Besef dat elke uitspraak, elke overtuiging, jouw realiteit zal gaan vormen.

Zet er liefst meteen iets anders voor in de plaats, iets wat positiever is en wat geen weerstand oproept. Een uitspraak als “het leven is fantastisch” zal als je jarenlang in tranendallen hebt geloofd op weerstand stuiten. Maak er bijvoorbeeld van  “het leven biedt ons de kans liefde te ervaren en te verspreiden"

Stel je man pleegt overspel. In je frustratie gooi je een bord op de grond stuk. Vervelend, maar geen grote schade. Vervolgens zegt hij: “Ik praat niet met agressieve mensen die borden stukgooien.” Hij vertelt je vriendenkring dat jij borden op de grond stukgooit. Je vrienden roepen ach en wee en hebben het erover hoe agressief je bent. Ze zeggen allemaal dat je nooit en te nimmer borden stuk mag gooien. En als het op een scheiding uitdraait, ligt het aan jou, de bordengooier.

Dat is wat momenteel in de politiek en in de media gebeurt als mensen hun onvrede of pijn uiten. In plaats van borden gooien, branden ze misschien een fakkel, hangen vlaggen ondersteboven of gebruiken de verkeerde woorden. Vervolgens wordt er niet gekeken naar de reden van de onvrede, maar naar de uiting ervan. Er wordt gekeken naar de vorm, niet naar de inhoud.

We uiten allemaal onze onvrede en pijn op een andere manier. Als we erg gekwetst zijn of erg benadeeld worden, is dit niet altijd op een nette manier. Denk niet te gauw dat jij geen borden zou gooien of fakkels zou branden. Als er genoeg ellende in je leven komt, kan je dit zomaar gaan doen. Maar uitingen van onvrede die je niet bevallen, zijn geen reden om niet meer naar mensen te luisteren.

Hoe vaker je verwijten maakt over de vorm en niet werkelijk wilt luisteren, hoe meer pijn en onvrede ontstaat. Dan wordt het geen bord of fakkel meer, maar ontploft de boel. Dat is waar nu veel politici en journalisten bang voor zijn. Die zien zelfs opeens overal fascisten, racisten, terroristen, rechtsextremen, terwijl de meeste mensen gewoon in pijn en onvrede verkeren over wat er gebeurt. Inflatie, energietekort, voedselproblemen, pensioenen gekort, zorg slechter, geen woningen meer, etc.  Ze maken zich zeer terecht zorgen.

Maar in plaats van te luisteren naar deze onvrede, spreken veel politici en journalisten hen bestraffend toe, beboeten ze, zetten ze gevangen. Ze gooien daarmee olie op het vuur. Dit kan je vergelijken met de bedrogen vrouw van de intro de mond snoeren of gevangen zetten, alleen omdat ze een bord heeft stukgegooid. Die vrouw nooit eens vragen waarom ze dit deed en wat de werkelijke schade eigenlijk is van één kapot bord in vergelijking met overspel..   

De mens lijkt steeds tegen de natuur in te gaan, waarmee hij allerlei problemen veroorzaakt. De oplossingen gaan ook weer tegen de natuur in, veroorzaken nog meer problemen.

In de natuur heb je kringlopen, in de herfst sterft het groen af en wordt de vruchtbare grond voor de jaren daarna. Wij halen het blad en 'afval' (want we zien het als afval) weg, verarmen de grond en vernietigen het bodemleven. Vervolgens strooien we kunstmest, waar niet alle voedingsstoffen inzitten die planten nodig hebben, mineralen ontbreken bijvoorbeeld. Onze voeding wordt  minder voedzaam, waardoor onze gezondheid achteruit gaat. De ontbrekende mineralen halen we vervolgens uit potjes.

De koeien en andere dieren gaven mest, waar de grond vruchtbaar van werd. Maar die dieren worden op stal gezet en worden minder gezond, wat we met hormonen en medicijnen oplossen. Wij  drinken die melk en eten hun boter, kaas en vlees, waarmee wij ook weer minder gezond worden. We nemen dan medicijnen om de gevolgen tegen te gaan.

Ons lichaam is in staat zich te wapenen tegen allerlei virussen en bacteriën, doet dit ook voortdurend, mits we gezond leven. De natuurlijke manier zou zijn, gezonder leven, gezonder eten, om zo onze weerstand en immuniteit te versterken. Vroeger kenden we ook de werking van kruiden als we ziek werden. Maar we leven liever op een ongezonde manier door en vertrouwen op chemische rommel als we ziek worden. Die ziekte bestrijden we met medicijnen die allerlei bijwerkingen hebben.

Dan hebben we nog klimaat. CO2 stijgt en daalt door de eeuwen heen, al miljoenen jaren, dat is een natuurlijk ritme. Hoge CO2 betekent hoge vruchtbaarheid, veel te eten. Historisch gezien waren dit de goede tijden. Wij gaan daar nu dwars tegenin, willen CO2 verminderen en landbouw verminderen, dus minder eten produceren, al lijden miljoenen mensen honger. Het boerenland met zijn flora en fauna mag vervangen worden door huizenbouw, omdat men het niet als natuurgebied heeft aangemerkt.

En kijk naar groene energie. We produceren nu 13% groene stroom in totaal, waarvan 6% uit windmolens en zonnepanelen en 7% uit het verbranden van bomen.  Bomen die we juist zo hard nodig hebben om te overleven. 

Tegen de natuur ingaan, is de oorzaak van de meeste van onze problemen. Alles komt uit de geest voort. Dus de vraag is, wat in onze geest zorgt dat wij dit doen? Daar zitten veel aangeleerde angsten en oordelen achter.

We hebben vooral geleerd dat we kwetsbaar zijn, omdat we kwetsbaar zijn gemaakt. We zijn blad en groen en mest als afval gaan zien, in plaats van als voeding voor de grond. We denken dat planten en kruiden onbetrouwbaarder dan chemische producten, omdat we geen kennis meer hebben van de natuur. We denken dat kunstmest de grond volledig voedt, terwijl essentiële bestanddelen ontbreken. Dat is ons allemaal verteld en we zijn het gaan geloven. We denken dat we het goed doen met zijn allen.

De mens wilt de natuur liever beheersen dan zich aan te passen, wilt liever heer en meester zijn.  Willen controleren duidt altijd op angst.  Is het ook geen arrogantie te denken dat wij de natuur kunnen beheersen, oordeel? Is het niet duidelijk dat we juist ellende voor onszelf creëren als we tegen de natuur ingaan? Zijn we vergeten dat we zelf deel van die natuur zijn en er zelf volledig van afhankelijk zijn?

De aarde en daarmee wijzelf zijn in een ascensieproces. De energetische frequentie wordt versneld en verhoogd. Voor iedereen en zeker voor HSPs is dit hele energetische gebeuren goed voelbaar. Een hogere frequentie betekent dat we meer en meer vanuit liefde en eenheid gaan leven, dat manifestatie wordt versneld.

Het ascensieproces is als een waterstroom in de rivier. Je kunt je mee laten voeren, dan wordt het leven steeds makkelijker omdat je niet zo hard hoeft te zwemmen. Als je er tegenin gaat, wordt het leven lastiger voor je, moet je steeds harder zwemmen om boven water te blijven. 

Met de stroom mee betekent  meer en meer vanuit liefde en eenheid gaan leven, dus meer van jezelf, van anderen en van de aarde houden. Je kunt onderweg dingen ontdekken die niet zo liefdevol zijn, dat is de oude ballast die je overboord mag gooien om beter mee te drijven. Je komt onderweg soms  ballast van anderen tegen die je moet ontwijken op je zwemtocht.

Mensen die tegen de stroom in proberen te gaan, op een minder liefdevolle, meer egocentrische manier van leven door willen gaan, moeten steeds harder spartelen om te blijven drijven, krijgen steeds meer golven in het gezicht. Sommigen proberen zelfs mensen die met de stroom mee willen gaan tegen te houden en onder te duwen. Als je met de stroom mee wilt, kan je deze mensen ook beter ontwijken.

Dus de les is, maak jezelf lichter en lichter om in deze stroom mee te gaan en leer manoeuvreren om ballast en tegenwerkende mensen te ontwijken. Besef dat de stroom niet te stoppen is, je gaat  aan dit punt voorbij en laat de ballast en tegenwerking achter.

Wat de meeste mensen niet beseffen, is dat ze bij alles wat ze doen hun hersenen trainen. We programmeren ons denken voortdurend. Niet alleen als je actief bezig bent, maar ook als je passief tv kijkt of op social media rondkijkt.

Vraag je daarom voortdurend af, waar train ik mijn geest in, wat ben ik aan het inprogrammeren? Plus nog belangrijker, wil ik dit wel? Want alles wat je in je geest inbrengt, komt uiteindelijk in je leven naar buiten, manifesteert zich. De leuke en de nare dingen, precies dat wat je hebt gevoed.

Televisie kijken en social media volgen is populair. Veel mensen kijken dagelijks naar drama en geweld op het nieuws, in praatprogramma’s en in series over ellende en bekijken hetzelfde via social media. Daarmee train je jezelf in het denken in drama en geweld en verhoog je jouw stressniveau. Je gaat die ellende en stress accepteren, omdat je daar letterlijk bij blijft zitten. Door hiernaar te blijven kijken, zeg je tegen je brein, dit is normaal en hier wil ik meer van in mijn leven.

Je kunt televisie en social media ook selectief gebruiken, op manieren die jouw geest versterken en ondersteunen en je hersenen trainen om stressloos te leven en prettiger zaken te manifesteren. Als je  graag schildert, selecteer je zaken die met kunst en met schildertechnieken te maken hebben. Als je houdt van de natuur en van tuinieren, kijk je specifiek naar dit soort programma’s. Ook dan zeg je tegen je brein, dit is normaal en hier wil ik graag meer van in mijn leven.

Ga dus specifiek je aandacht en focus leggen op alles waar je graag méér van wilt.

In de kern zijn mensen liefdevolle, lichte, eeuwige geestelijke wezens. Ze verzamelen echter een donkere modderlaag  van angsten en oordelen rondom die kern. Je kunt door die modderlaag de kern van jezelf en van anderen niet goed zien. Sterker nog, je kan gaan reageren vanuit die modderlaag, vanuit je angsten en oordelen. Maar dat is dus niet een reactie vanuit wie je werkelijk bent.

Wat er te doen is, is voor jezelf die modderlaag van angsten en oordelen te verwijderen op een liefdevolle manier. Hoe meer je de modder afwast en afpelt, des te meer ga je leven vanuit wie je werkelijk bent. Je lichte kern schijnt dan door de modder heen.

Belangrijk is steeds de kern te blijven zien, dus langs de modderlaag heen te kijken. Blijf die kern in jezelf zien, ook al heb je  vanuit de modder gereageerd, vanuit je angsten en oordelen. Dat is zelfvergeving, liefde voor je ware zelf. Doe dit ook voor anderen, blijf de kern zien, hun ware zelf, ook al reageren ze vanuit de modderlaag, vanuit angst en oordeel. Dit is niet wie ze werkelijk zijn.

Vergeving is niet anders dan de kern te blijven zien, het ware zelf, zelfs als mensen hun eigen kern niet kunnen zien en reageren vanuit angst en oordeel. Zo open je in jezelf en anderen het vermogen de kern te zien en van daaruit te leven.

Als je vrediger en plezieriger wilt leven, is het handig dit onderscheid te maken.

Het klinkt mooi om bijvoorbeeld tégen onrecht of tégen oorlog te vechten. Dat kan je heel fanatiek maken.  Het staken van de strijd tegen onrecht en oorlog kan voelen als opgeven, als lafheid. Het fanatieke vechtstandje is echter een lagere energie, zelfs als dit voor een goed doel is. Het haalt energetisch meer ervan in je leven, dus je vindt dan steeds nieuwe gevechten op je pad.

Je kunt je beter bedenken waar je vóór leeft, je leeft vóór rechtvaardigheid en vrede. Dat lijkt hetzelfde, maar is een heel andere energie. Dit is een hogere energie waarmee je innerlijk rustiger leeft en je uiterlijke leven ook rustiger wordt. Je integreert recht en vrede in je leven en dat komt in je levenshouding naar voren. Je bewandelt de rustige weg naar positieve veranderingen.  

Die omschakeling van vechten tegen naar leven voor, kan je eerst het gevoel geven van saaiheid of lafheid, omdat je niet meer continu in gevecht bent met alles en iedereen. Het kan je soms ook het idee geven dat het niet effectief is. Maar je ontdekt nieuwe wegen naar rechtvaardigheid en vrede waar je eerder niet aan dacht.

Bedenk eens wat Gandhi had bereikt als hij in plaats van vredige protesten de wapens had opgepakt. Zelfs al zou het eindresultaat hetzelfde zijn geweest, het had vele extra gevechten en veel extra lijden gebracht. Dat vele lijden wordt meestal als noodzaak gezien, door mensen die in gevecht zijn tegen iets, in plaats van leven voor iets.

Dit laatste is een 'groot voorbeeld', maar zo werkt het in je eigen dagelijkse leven ook. Dus vraag je af als er veel strijd is in je leven, ben ik ergens tegen aan het vechten en trek ik onnodig strijd aan? Kan ik niet beter bedenken waar ik voor wil leven?

Het ego in ons denken creëert idolen. Dat ene speciale zal ons geluk brengen, dat is ons ideaal, daar streven we uit alle macht naar. Dit kan zijn de ideale partner of baan zijn, het hebben van geld, bezit, macht of status, het overwinnen van een bepaalde politieke of partij of religieuze visie, of wat ook. Tegelijkertijd sluit het ego alles uit dat niet daaraan voldoet of niet daaraan meewerkt, dat zijn dan zijn concurrenten en daarmee zijn vijanden. Dit is wat tot strijd en polarisatie leidt.

Als je vanuit je hart leeft, heb je ook verlangens. Je wilt iets graag in je leven brengen in de zin van dingen waarderen, er plezier in hebben en het willen delen. Maar je beseft en accepteert dat dit verlangen voor iedereen iets anders kan zijn.  Het is meer leven en laten leven, je ervaart daardoor geen concurrentie of vijandschap. Je kan juist iemand waarderen die geniet van heel andere dingen dan jij.

Vanuit je hart leven is vooral je gevoel en intuïtie volgen en je niet door andere visies en meningen laten afleiden. Je wilt niet anderen jouw visie of mening opdringen Jij doet dingen vanuit je hart en laat anderen net zo goed dingen vanuit hun hart doen. Dit geeft een liefdevolle en tolerante levenshouding.

Leef je leven vanuit je hart en toon hoe gelukkig je daarmee bent. Daarmee laat je gelijk zien dat het ego met zijn gecreëerde idolen en vijanden mensen altijd ongelukkig maakt. Het ego is altijd in gevecht gewikkeld en weet niet hoe hij gelukkig moet leven. Je kan dit laten zien door het voor te leven. 

Het ‘doen wat anderen doen’ wordt vaak als deugd gezien, uniformiteit als een teken van eenheid, iets dat ons allemaal zou beschermen. Dat zou waar zijn als we allemaal exact hetzelfde zouden zijn, maar we zijn allemaal uniek.

Ik vergelijk het met hartcellen die tegen longcellen zeggen, dat ze zich als hartcellen moeten gedragen, omdat het goed zou zijn voor het geheel. Dat maakt in werkelijkheid de longcellen kapot. Ook de hartcellen krijgen geen zuurstof meer en gaan dan ook kapot. Uiteindelijk sterft het hele lichaam, omdat het niet meer functioneert.

Het gaat erom dat je jouw unieke zelf bent en daarin bijdraagt aan het geheel. Een hartcel hoeft alleen maar volledig een hartcel te zijn, een longcel hoeft alleen maar volledig een longcel te zijn. Met respect voor elkaars uniekheid, vanuit het besef dat alle cellen elkaar in leven houden.

Misschien snapt de longcel de hartcel niet en andersom. Misschien snappen we elkaar niet altijd  Maar besef dat alles wat bestaat als één organisme is, waarin iedereen, elke cel, zijn functie heeft en daardoor een bijdrage is aan het geheel.   

Hoewel we geleerd hebben dat ‘doen wat anderen doen’ goed is, kan het juist ondermijnend werken. Dan krijgt de longcel geen bloed meer van de hartcel en de hartcel geen zuurstof meer van de longcel.

Iets wat we ons zelden realiseren is dat alle uitspraken over jezelf of over de wereld in wezen wensen of intenties zijn. Je bent een creatief wezen, dus met je uitspraken creëer je jezelf en de wereld volgens jouw uitspraken.

Nu is dat prima als je elke dag tegen jezelf zegt dat je een gezond, mooi, gelukkig mens bent dat geniet van het leven en liefde uitstraalt naar anderen. Dan creëer je zo’n leven. Maar vaak zijn we negatief over onszelf en de wereld. We zeggen dat we te dik of te dun zijn, ziek zijn, armoede lijden, dat de wereld een tranendal of een gevecht is. Dan creëer je dat dus voor jezelf.

Train jezelf om alleen positief te spreken over jezelf en over de wereld. Dat voelt voor veel mensen als het ontkennen van de realiteit. Maar in werkelijkheid ontken je jouw creatieve vermogens, je vermogen om een fijn leven voor jezelf en een fijne wereld voor iedereen te scheppen.

Zeg dus niet wat je nu met je zintuigen waarneemt, maar spreek uit wat je wilt zien. Je zult merken dat je jezelf en de wereld anders ervaart. Dat je bijna als vanzelf andere keuzes maakt, anders leeft, waardoor dat nieuwe beeld ook werkelijkheid wordt.

Wat je aandacht geeft, groeit. Dit is letterlijk waar.

* We hebben sinds corona extra aandacht besteed aan ziekte. Gevolg is dat er meer mensen ziek worden.

* We besteden in het nieuws veel aandacht aan polarisatie, dus polarisatie groeit.

* We kijken graag naar geweldfilms en doen gewelddadige games, dus geweld groeit.

De wereld is een projectie van je innerlijke aandacht, een projectie. Maar door op de nare dingen van die projectie te letten, bevestig je ze innerlijk opnieuw. Je geeft ze opnieuw aandacht. En wat je aandacht geeft groeit.

Als je een betere wereld wilt, dien je aandacht te geven aan positieve zaken. Neem je voor alleen nog aandacht te gaan geven aan positieve zaken, zodat je een positieve wereld creëert. Vraag je elke dag af, waar geef ik aandacht aan? Is dit wel wat ik wil laten groeien?

* Wil je vrede? Besteed aandacht aan vredige zaken in de wereld. Kijk zo min mogelijk naar al het negatieve nieuws, laat je oordelen los. Leef zo vredig mogelijk met alle mensen in je omgeving en doe dingen waar je je vredig bij voelt, bijvoorbeeld wandelen of creativiteit.

* Wil je  gezondheid? Besteed aandacht aan boeken en video’s over gezond leven, bijvoorbeeld over moestuinen en beweging. Eet elke gezond, beweeg meer, ga naar buiten, ga de natuur in.

* Wil je meer plezier? Besteed aandacht aan dingen die jou plezier geven, lees boeken en kijk video’s over je hobby’s. Als mooie natuur je plezier geeft, kijk je natuurfilms. Zorg dat je elke dag dingen doet die je plezier geven.

De lijst kan je zelf uitbreiden. Onthoud bij alles wat je doet: wat je aandacht geeft groeit. Besteed elke dag consequent aan wat je wél wilt en de wereld zal er steeds beter uitzien.

Je hoofd leegmaken kan heel goed door bepaalde bewegingen te herhalen, liefst iets waar je ook plezier aan beleeft. Het stopt het vele nadenken of piekeren. Het brengt je in wezen in een meditatieve staat. Dit omdat je hiermee ook je geest in focus brengt, net zoals zogezegd het staren in een kaars. Van daaruit kan je weer beter functioneren.

Wat je doet hoeft niet productief te zijn, niet uniek creatief te zijn, want dat zijn conditioneringen die je in je denken vasthouden. Dat haalt je juist uit je rust. Je kunt een mandala of kleurplaat inkleuren, een voorgedrukt borduurwerk maken, schilderen op nummer of diamond painting. Het kan joggen zijn of simpelweg het schillen van een emmer appels om ze te drogen.

Je zult merken, dat je je zowel rustiger als prettiger gaat voelen. Vaak kan je opeens oplossingen voor bestaande problemen bedenken. Je brengt je frequentie namelijk omhoog en problemen kunnen alleen worden opgelost vanuit een hogere frequentie.

We leven in een tijd waarin de oude paradigma’s plaatsmaken voor nieuwe paradigma’s. Dit betekent dat ieder mens zich in een overgangsfase bevindt. Oude visies worden afgebroken en gaan plaatsmaken voor nieuwe, zowel individueel en collectief. Dan kunnen er botsingen ontstaan tussen oud en nieuw.

We hebben in een tijd geleefd waarin het fysieke en materiële het belangrijkste was en eigenbelang voorop stond. Nu komen we in een tijd waarin het geestelijke belangrijker wordt en het besef van gezamenlijkheid, van eenheid groeit.

De veranderingen zal je vooral in jezelf merken. Je gaat andere zaken waardevol vinden, je wordt  kritischer worden op een wereld van eigenbelang. Maar je merkt ook dat je sommige van deze patronen nog leeft, dat je er waarde aan hecht  uit gewoonte. Dus je ontdekt tegenstrijdigheden op in jezelf, innerlijk botst het. Je moet alles wat je gelooft gaan heroverwegen, een nieuw waardesysteem voor jezelf bouwen.

Het individu verandert altijd sneller dan het collectief. Je krijgt als veranderend individu te maken met een wereld die langer bij het oude blijft dan jij. Ook dit geeft botsingen. Het is daarom voor de gehele mensheid best een lastige tijd met veel innerlijke en uiterlijke botsingen.

Besef dat je het in deze overgangsfase eigenlijk niet meer weet waar je naar toe wilt, het oude valt weg, maar het nieuwe is er nog niet. Dit niet weten geldt voor de meeste mensen. Soms zal je het oude willen, soms het nieuwe en soms misschien allebei. Een nieuwe visie heeft tijd nodig om uit te kristalliseren. Heb daarom geduld met jezelf en anderen.

Accepteer je eigen tegenstrijdigheden en onderzoek ze nader, zonder jezelf te forceren nu al een besluit te nemen over de toekomst. Je hebt de tijd, heb geduld. Juist het willen forceren brengt de lastige botsingen in jezelf en in de wereld.

Alles wat bestaat is één groot creatief bewustzijn. We zijn zowel een creatie van dat bewustzijn, als een deel daarvan. We hebben dezelfde eigenschappen, zijn zelf ook creatief, want alles is één. Het bewustzijn breidt zich eeuwig uit en doet dit met liefde en plezier. Creativiteit en de hele schepping ontstaat vanuit liefde en plezier, dat zijn dan ook de kenmerken van onze natuurlijke staat.

Op enig moment bedachten we dat we los konden staan van alles, de gedachte aan afscheiding. Omdat we creatieve krachten hebben, creëerden we deze ervaring voor onszelf. Alleen is het een illusie, een fantasie, want in werkelijkheid zijn we allemaal één.

De afscheidingsfantasie kenmerkt zich door het idee dat we in een lichaam zitten, afgescheiden van alle bewustzijn, dus alleen. Om anderen te bereiken moeten we tijd en ruimte zien te overbruggen. Om het als lichaam goed te hebben, moeten we leuke dingen uit de wereld zien te verkrijgen en nare dingen af te weren. Zo ontstaan angst en oordeel en lijden. Je creëert dus een fantasiewereld, gekenmerkt door afscheiding, waarin je minder liefde en plezier ervaart.

Het is eenvoudig onderscheid maken tussen je natuurlijke staat en je afscheidingsfantasie. Op het moment dat je liefde en plezier ervaart, ben je in je natuurlijke staat. Zo niet, zit je in de fantasie. Die fantasie projecteer je op de wereld, die dan al je angsten en oordelen toont, wat we dan zien als werkelijkheid, al is het fantasie. Om de wereld te veranderen, dien je niet de wereld, de spiegel te veranderen, maar je innerlijk, want daar komt de wereld uit voort.

Dus hoe doe je dat praktisch? Alles wat vanuit plezier en liefde ontstaat, is je ware aard, je natuurlijke staat. Alles wat afscheiding geeft, al je angsten en oordelen, alle ellende die je in de wereld ziet, is deel van de fantasie en jouw projectie van de afscheidingsfantasie.

Ga daarom niet continu op de ellende in de wereld letten, want dan bevestig je vaak ongemerkt je afscheidingsfantasie.  De snelste weg is continu te leven vanuit liefde en plezier. Ga bewust letten op het goede, doe dingen waar jij en andere mensen blij van worden, ofwel ga leven vanuit je natuurlijke staat van plezier en liefde. Dat is geen egoïsme, maar de enige manier om de nare zaken in de wereld te veranderen, omdat die slechts een projectie van je eigen geest zijn.

Verander je geest in een positieve geest, dan verander je de wereld in een positieve wereld.

We zijn onderweg om onze ego-gestuurde wereld te veranderen in een eenheid-gestuurde wereld. In deze tijd wordt het egoïsche denken steeds zichtbaarder. Dat is onprettig, maar je kan dingen pas veranderen als je je bewust bent van wat er gebeurt.

Het ego denkt in zijn lijf te zitten en omringd te zijn door de wereld, daar los van te staan en wilt fysiek overleven. Hij probeert de leuke dingen uit de wereld te graaien en de nare dingen weg te meppen. Dus hij focust op graaien en meppen.

Het ego heeft niet in de gaten dat alles één groot bewustzijn is, één groot organisme. Hij heeft niet door dat als hij iets van een ander afneemt, hij het geheel ondermijnt en dus ook zichzelf. Hij snapt niet dat als hij een ander aanvalt, in wezen zichzelf aanvalt. Dit omdat hij zich afgescheiden voelt en nooit één met de omringende wereld. Niet alleen als je fysiek graait en mept, ondermijn je jezelf en anderen, maar ook energetisch. Als je anderen bijvoorbeeld voortdurend oordeelt en aanvalt, verzwak je jezelf en kan je ziek worden of oordeel en aanvallen aantrekken.

Je ziet de levenshouding van het ego in het klein en in het groot, redeneren vanuit eigenbelang en van daaruit meppen en graaien. Het ego gaat romantische relaties aan met iemand waar hij wat aan heeft, standje graaien. Maar o wee als iemand niet aan zijn eisen voldoet, dan gaat hij in standje meppen, dan is de ander de belichaming van al het slechte. Ook in het groot worden landen maatjes als dit hun eigenbelang dient, maar dat kan makkelijk omslaan in vijandschap als de ander niet meer zo nuttig is, dan voeren ze oorlog.

Het belangrijkste is om het anders te leren doen. Vanuit liefde en eenheid te leven. Dit is niet altijd makkelijk in een ego-gestuurde wereld, maar de enige weg.  

Het vereist ten eerste veel zelfonderzoek. Waar handel je ongemerkt vanuit eigenbelang, waar houd je je bezig met graaien en meppen? Als je meer gaat denken vanuit liefde en eenheid, verander je de wereld ook. Veroordeel het graaien en meppen van jezelf en anderen niet. Besef dat we in wezen onze verbinding met onszelf en de wereld kwijt zijn en dit intriest is. Het ego verbergt altijd een vraag om liefde en eenheid. Dus vraag je altijd af, hoe kan ik de problemen met meer liefde beantwoorden, vanuit meer vrede, rust, plezier, etc.

Het vraagt ten tweede niet op het graaien en meppen van anderen zelf ook weer te reageren met graaien en meppen. De ander willen corrigeren kan uit het ego voortkomen en correctie wordt door die ander vaak ook weer als aanval ervaren. Dan kan de meest liefdevolle weg zijn tijdelijk wat afstand te nemen. Er komt altijd een moment dat mensen gaan inzien dat leven vanuit het ego hen ongelukkig maakt. Pas dan verandert het. Daar zijn we nu met zijn allen naar onderweg.

Als je bang bent, zoek je vaak een reden om bang te zijn. Je vormt dan een oordeel op bijvoorbeeld een persoon.

Dat oordeel verbergt je eigen angsten voor jezelf. Je hoeft je angsten niet meer te onderzoeken, want het is opeens waar. Die ander is in je ogen werkelijk gevaarlijk en je angst is dan zogenaamd terecht. Daarmee heb je ook de rechtvaardiging gevonden die ander aan te vallen, waarmee je de illusie hebt dat daarmee je angst weg zal zijn, maar die blijft.

Oordelen verbergen je angsten voor jezelf. Als je je oordelen opgeeft, kom je terecht bij je angsten. Dat is ook weer eng voor de meeste mensen. Dus ze houden liever vast aan hun oordeel.

De enige manier om uit dit patroon te komen is je oordelen los te laten, door aktief te vergeven. En vervolgens je onderliggende angsten te overwinnen.

Lach eens om het geestelijke spel dat je met jezelf speelt, angst omzetten in oordeel en hiermee jezelf gevangen houden.

Kijk naar bijvoorbeeld verlatingsangst of angst voor uitsluiting, hoe die je hebben aangezet mensen te beschuldigen jou te hebben verlaten of jou te hebben uitgesloten. Kijkt naar je angst voor ziekte en tekort, die je aanzetten andere mensen als besmettingshaard te zien, of als dieven van jouw rijkdom.

De wereld is een reflectie van je geest, ook van je angsten en oordelen. Je kan dit alleen innerlijk veranderen, waarna de wereld anders verschijnt. Spreek bijvoorbeeld eens uit: “ik laat alle oordelen en angsten los, daarmee ben ik vrij.”

Oordeel is hoe mensen helaas met andere mensen omgaan. Ik heb zelf net als iedereen mijn hele leven met oordelen te maken gehad. Als puber was ik de brillenjood en puistenkop. Omdat ik van lezen en leren hield, was ik een nerd. Als jonge vrouw in een mannenberoep wilden klanten liever een man spreken. Ik verdiende als vrouw minder dan mannen in dezelfde functie. Toen ik ging werken als healer was ik een zweefkip en kwakzalver. Toen ik in een bepaalde periode weinig geld had, was ik een armoedzaaier en werd buitengesloten. Toen ik door ziekte dik werd, was ik opeens een vreetzak en papzak en kreeg allerlei commentaar. Ik was volgens anderen zowel een linkse rakker als een rechtse knakker. Ik word nu ik ouder ben door sommigen als oude taart gezien.

Ieder mens krijg voortdurend met oordeel te maken, je bent daarin nooit alleen. Oordeel kan zich op van alles richten. Uiterlijk, geslacht, beroep, leefstijl, sociale en financiële status,  politieke en religieuze meningen, de variatie in ‘oordeel op’ is eindeloos. Alles wat anders is wordt fout verklaard en als minder gezien of aangevallen.

De focus op ‘oordeel op’ verbergt het werkelijke probleem, het oordelen zelf. Als mensen niet het ene oordelen, dan is het wel het andere. Collectief is nu veel aandacht voor oordelen op huidskleur, gender en politieke visie. Maar hoe hard je het ene ‘oordeel op’ ook probeert aan te pakken, voor je het weet verschijnt er weer een nieuw ‘oordeel op'. Oordelen veranderen voortdurend, maar het oordelen blijft. Want mensen oordelen, dat is de kern van het probleem.

Met al dat geruzie over ‘oordelen op van alles’, pakken we de kern van het probleem niet aan, het oordelen zelf. Het is ín wezen een mentaal probleem, waarmee we onszelf en elkaar doodongelukkig maken.

De enige weg naar een betere wereld is het loslaten van elke vorm van oordeel. Daarmee stopt de voortdurende inspanning om telkens weer nieuwe vormen van oordeel aan te pakken. We hebben de neiging een specifiek oordeel als probleem aan te duiden. Het probleem is niet het oordeel op huidskleur, of het oordeel op gender, of het oordeel op wat dan ook. Het probleem is simpelweg onze neiging een oordeel te hebben op alles wat anders is dan wij.

Dus hoe kunnen we dit veranderen? Verandering begint bij jezelf. Stop met oordelen, welk oordeel je hebt op wie of wat dan ook. Stop ook met het oordelen van oordelende mensen. Help liever jezelf én anderen inzien dat je jezelf en anderen hiermee ongelukkig maakt en je het probleem niet oplost, omdat je het probleem verkeerd hebt geformuleerd.

De wereld wordt vooral beheerst door het egoïsche bewustzijn, gekenmerkt door angst en oordeel. Het ego identificeert zich met zijn kwetsbare lichaam, ziet dat lichaam als afgescheiden van de rest van de wereld. Om te overleven moet hij leuke dingen uit de wereld halen en de nare dingen wegwerken. Voor het ego is het leven een voortdurende strijd.

Het ego is bang voor alles om zich heen, zoekt schuldigen voor zijn angsten. Die schuldigen worden veroordeeld en vervolgens aangevallen, liefst verslagen of gedood. Maar de aanval neemt de angsten niet weg. Je kan in deze egowereld zelf ook weer worden veroordeeld en verslagen. De strijd blijft. Uiteindelijk is de enige oplossing voor het ego, als enige overblijven. Of eventueel met een klein groepje mensen die je niet aanvallen. Het ik/wij tegen de wereld idee.

In werkelijkheid is ons bewustzijn vele malen groter dan het egoïsche bewustzijn, bewustzijn heeft oneindige mogelijkheden. Wij hebben vanuit een angstige gedachte een 3D doos (dimensie) voor onszelf  gecreëerd, ons afgescheiden van het grote geheel. In dat doosje is het zelf een lichaam en moet je je  door tijd en ruimte bewegen om met elkaar te communiceren via dat lichaam. Dat lichaam geeft je het idee dat je veilig bent, dat niemand bij je kan komen of je gedachten kan kennen, behalve als je het toelaat.

In werkelijkheid heeft je bewustzijn deze beperkingen niet. Je kan direct communiceren met alles wat bestaat, zonder gebruik te maken van je lichaam. We noemen dit meestal paranormale vermogens, . Je breekt hiermee de wanden van die 3D doos open. Dat kan voor het ego angstig zijn, want het betekent dat je lichaam je geest helemaal niet beschermt, dat alles open is. Dit roept vaak opnieuw angst op en oordeel. Niet voor niets wordt het paranormale verketterd door het ego.

Wakker worden is beseffen dat je jouw bewustzijn via angsten en oordelen beperkt hebt tot een doosje, een zeer beperkte 3D ervaring. Weetdat je die fictieve wanden kan doorbreken, die zelf-gecreëerde grenzen en beperkingen kan overstijgen.

Wen aan het idee dat angst en oordeel jou slechts de illusie geeft dat je lichaam jouw geest beschermt en je jouw geest kan verbergen voor anderen. Wen aan het idee dat alles open is, dat je bewustzijn vele malen ruimer is dan je ooit hebt geleerd. En ga daar naar leven, door elke keer een stukje van de illusie van deze doos voor jezelf weg te nemen om zo ruimte te scheppen.

Mensen op het spirituele pad kunnen soms ‘terugvallen’. Dit betekent dat je frequentie tijdelijk omlaag gaat. In plaats van hierop een oordeel te hebben (oordeel is een lage frequentie), kan je beter vergevingsgezind zijn naar jezelf toe. Terugval  kan twee redenen hebben, het tonen van een negatieve overtuiging die je mag vervangen door een positieve, of het stimuleren van een nieuwe positieve overtuiging.  Het brengt altijd nieuwe inzichten, waardoor je verder kan. Het helpt je jouw energie te verhogen. 

In wezen dien je jezelf af te vragen bij negatieve overtuigingen: welke overtuiging zorgt dat ik ‘terugval’. Vragen als: wat maakt die ‘lagere energie’ aantrekkelijk voor me, waar is dit een oude gewoonte, waar verbergt dit een onderliggende onvrede, waar pas ik me aan anderen aan, wat verberg ik hiermee voor mezelf?

Als het een uitnodiging tot vernieuwing en uitbreiding is, vraag je dan of wat er gevraagd wordt. Wat kan juist deze ervaring me leren, welke eigenschappen boor ik aan die ik anders nooit had ontdekt, welke nieuwe wegen toont me dit? 

Probeer geen 'verbetering' te forceren zonder zelfonderzoek, want dan blijft  een onbewuste overtuiging doorspelen en terugkomen. Je valt dan steeds opnieuw terug, of wellicht uit het zich op een ander vlak. Als het een vernieuwing betreft, kan je positieve dingen die je onderneemt om de situatie te tackelen als negatief bestempelen, in plaats van te omarmen en je te verdiepen. Dan stop je zogezegd voor de poort.

Vraag je ook af wat een positieve manier van denken is voor je, formuleer het voor jezelf. Zet dus de oude overtuiging om in een nieuwe. En bij nieuwe situaties, formuleer positieve overtuigingen.

Weet dat overtuigingen niet alleen persoonlijk zijn, maar ook  collectieve overtuigingen kunnen in je leven doorspelen, bewust of onbewust. Voorbeelden: Als je oud wordt, krijg je kwalen. Gezondheid is een voorwaarde tot geluk. Spirituele mensen zijn altijd aardig. Vrouwen zijn minder waard dan mannen.  Nare ervaringen zijn bedoeld als straf. Je moet altijd op de hoogte zijn wat er speelt in de wereld om goed te functioneren. 

Pas als je in een donkere kamer het licht aansteekt, weet je  wat zich daar bevindt. In een financiële crisis gaat het licht aan en dat is schrikken voor veel mensen. We komen onze angsten en oordelen tegen in relatie tot financiën.

Bewustzijn betekent dat je niet handelt uit angst, maar je angsten onder ogen ziet, ombuigt en gaat handelen vanuit vertrouwen. Kijk welke negatieve overtuigingen over geld nu in je opkomen. Veel mensen menen afhankelijk te zijn van geld, niet zonder geld te kunnen, ze denken pas waardevol te zijn als ze geld hebben, zijn bang voor geldgebrek.  

Kijk uit dat je niet meteen als 100% waar ziet en puur vanuit deze angsten en oordelen gaat handelen. Gebruik voorzichtigheid in plaats van angst. Gebruik onderscheidingsvermogen in plaats van oordeel. Het is in een crisistijd van belang nuchter te plannen. Dit is beter dan als een gek te bezuinigen en hamsteren, waarbij je door je angsten en oordelen niet goed nadenkt.

Nog belangrijker is je angsten en oordelen om te buigen naar vertrouwen, door je schaarstedenken om te zetten in overvloedsdenken. Dan zal overvloed zich ook meer en meer gaan manifesteren.

We hebben in crisistijd de neiging activiteiten te stoppen vanuit een negatieve motivatie, vanuit het idee ‘ik moet me dingen ontzeggen’. Je kunt ook tegen jezelf zeggen, ik ga activiteiten ontwikkelen die me geen geld kosten en ga creatief om met wat ik heb.

Gebruik alles wat gratis is en gebruik alles wat je al hebt. Even als voorbeelden:

Zo kun je gratis wandelen, gratis van je omgeving genieten, gratis met mensen praten, gratis kranten en tijdschriften lezen in de bibliotheek. Als je een tuin hebt of huisdieren, kan je hiervan dagelijks genieten. Als je een fiets hebt, kan je gaan fietsen.

Als je toch al een telefoon of internet hebt, kan je films en video’s kijken, met mensen bellen of chatten, allerlei gratis cursussen volgen.

Als je toch al materialen in huis hebt voor je creatieve hobby, kan je hier extra tijd aan besteden. Je kunt vaak spullen gratis krijgen, of materialen uit de natuur halen. Vaak hebben we ook meer bruikbare materialen in huis dan we dachten.

In plaats van spullen meteen te kopen of te vervangen, doe eens een tijdje zonder, verzin een alternatief, repareer, of vraag aan vrienden of ze het over hebben. En als je zelf iets over hebt, deel het dan met een ander.

Doe dit allemaal vooral vanuit een besef van overvloed. Zeg niet tegen jezelf dat het beperkend is. Let dus op wat wel kan, niet op wat niet kan. Erken je rijkdom en overvloed. Daarmee breng je energetisch ook geleidelijk meer rijkdom en overvloed in je leven. Vaak gaat het 'toeval' helpen, dingen vallen je opeens toe.

Wat je in wezen doet, is je energetische frequentie verhogen en daarmee wordt het leven ook lichter, omdat de wereld een reflectie is van je innerlijke overtuigingen.

Het woord uniformiteit bevat het woord uniform. Een uniform draag je als je je identificeert met een bepaalde groep met een bepaalde visie en die wilt uitdragen. Dit kom je bij pubers (mode) tegen, bij sektes (bepaalde kleding), bij openbare functies als politie of leger (uniformen). Het betekent dat jouw individuele handelen sterk wordt bepaald door de afspraken die binnen die groep gelden.

Uniformiteit heeft pluspunten, je hebt afspraken en je weet waar je aan toe bent met elkaar.  Maar als alles te uniform wordt, leidt dit tot verlies van individualiteit, verlies van persoonlijke inbreng, tot gebrek aan kritische inbreng.

Wie bepaalt wat het juiste is voor de groep? Bij pubers wordt vaak gespiegeld, wat de anderen dragen, draag jij ook, wat anderen doen, doe jij ook. De bron is tegenwoordig vaak het internet met influencers. Bij sektes en openbare functies is er sprake van een bepaalde leiding, die leiding bepaalt wat er moet gebeuren en de rest volgt. Plus de rest spiegelt zich daar weer aan. 

Wat mij zorgen baart is dat wereldleiders zich nu in afgesproken kleding als een groep presenteren. Deze wereldleiders lijken samen een bepaalde groepsidentiteit te hebben aangenomen. De ene dag droegen ze allemaal mao-shirts, de volgende dag allemaal witte shirts, dan weer (zie foto) allemaal felgekleurde shirts.

Vragen zijn daarbij. Wie bepaalt en coördineert dit? Welke afspraken hebben die mensen, die landen, wie heeft daarvoor gekozen? Hoe individueel en onafhankelijk gedragen deze wereldleiders zich nog?

Spiritueel gezien staat dit koppel voor het licht en het donker. In de 'heidense' symboliek was de winter de nacht, dus zwart. De lente brengt het licht en is wit.

Zwarte Piet staat voor de winter, waarbij alle groei tijdelijk gestopt lijkt. Maar onder de aarde, in het donker, gaat de groei door. Daarom is Zwarte Piet een vruchtbaarheidssymbool. Niet voor niets strooit hij pepernoten, het zaad van het leven,  dat onder de aarde verder kan groeien tot het ontwaakt in de lente.

Sinterklaas heeft een witte baard en brengt cadeaus, symbolen voor het brengen van licht. Door het licht ontwaken de zaden in de aarde en komen tot bloei.

Sint en Piet samen staan voor de cyclus van het leven op aarde. Het is jammer dat deze symboliek niet meer gekend wordt en we dit koppel zijn gaan zien als symbolen voor racisme.