Renée Merkestijn

Liefde en angst kan je zien als twee denksystemen, die niet naast elkaar kunnen bestaan. Op het moment dat je vanuit angst denkt, ga je het slechtste zien en verwachten en ervaart in alles precies dat waar je bang voor bent. Dan verdwijnen meteen alle herinneringen aan je liefdevolle ervaringen. Die passen er niet meer in.

De positieve kant is, andersom werkt ook. Op het moment dat je vanuit liefde denkt, ga je het goede zien en verwachten en ervaart in alles precies waar je liefde voor voelt. Dan verdwijnen meteen alle herinneringen aan nare ervaringen. Die passen er niet meer in.

We hebben de neiging ons heel erg met onze angsten bezig te houden. Het effect kan zijn, dat je juist in dat angstige denksysteem blijft hangen. Onbedoeld die angsten cultiveert of versterkt. Dan vind je de ene na de andere angst in jezelf en lijkt de hele wereld uit angst te bestaan. Dit zie je gebeuren met mensen die jarenlang in therapie zijn of met regressies bezig zijn, of zich continu focussen op het slechte in de wereld. Het werkt dan averechts.

Weet dat je altijd in het liefdevolle denksysteem kan stappen en dit kan cultiveren en versterken. En die stap kan je nemen, zodra je merkt dat je vanuit je angsten denkt. Het vereist geen jaren angstonderzoek, alleen maar het besluit liefdevol te gaan denken. Dan volgen steeds meer plezierige ervaringen en wordt de wereld lichter.

Dit overstappen in het liefdevolle denksysteem kan in eerste instantie strijd geven tussen de twee denksystemen. Het is een kwestie van volhouden, vanuit het besef dat je zo een gelukkiger leven voor jezelf creëert.

Bewustzijn is in staat de eigen frequentie te veranderen en zo verschillende ervaringen te hebben. Onze aardse ervaring ontstaat door frequentieverandering, door vertraging (tijd) en verdichting (materie). Dit betekent niet dat ons oorspronkelijke bewustzijn is veranderd, de keuze is door dat oorspronkelijke bewustzijn genomen om een bepaalde frequentie te ervaren.
Het kan wel betekenen dat je dit vergeet, dat je gelooft niet meer te zijn dan dat lichaam in de tijd. Het Ken Uzelve verwijst naar het besef dat je een bewustzijn bent dat voor deze ervaring heeft gekozen. Je doet ervaringen op als bewustzijn, op diverse frequenties. In die zin bestaat er geen tijd en materie, alleen je ervaring ervan, door het kiezen van een bepaalde frequentie. Ascensie is daarmee het kiezen voor een andere frequentie.

In het westen wordt bewust of onbewust een dominantiemodel gehanteerd. We denken in termen als ‘dit is beter dan dat’, ons waardesysteem is gebaseerd op verschillen. Man is beter dan vrouw, rijk is beter dan arm, hoogopgeleid is beter dan laagopgeleid, mensen zijn beter dan dieren, volwassenen zijn beter dan kinderen, het ene land/ras is beter dan het andere land/ras, experts zijn beter dan niet-experts, beroemde mensen zijn beter dan gewone mensen, mensen zijn belangrijker dan de planeet. Dominant voelt beter, niet dominant voelt slechter, het wordt zelfs verbonden met gelukkig en ongelukkig voelen.

Het model bepaalt wie er over wie heerst en hoe we het maatschappelijk leven organiseren, hiërarchisch, top-down. De baas staat boven de werknemers, het gezinshoofd boven de gezinsleden, politiek staat boven de burgers, de mens heerst over de aarde en de dieren, het ene land/ras heerst over het andere land of ras.

Je kan ook een egalitair model hanteren, waarbij alles en iedereen gelijkwaardig is. Hoewel dit vaak wordt verkondigd en nagestreefd maatschappelijk, blijkt het lastig om het dominantiemodel los te laten. We zijn er in opgegroeid, ons denken wordt erdoor beheerst. Onze opvoeding en opleiding, de hele westerse cultuur is gericht op het willen behoren tot de dominante groep. Betere opleiding, betere banen, betere positie, meer invloed dan anderen, beroemd worden etc. Tegelijk willen we ons vanuit datzelfde dominantiemodel aan iets onderwerpen, mensen vinden die het beter weten dan wij en de leiding nemen.

Egalitair betekent dat je niet meer wordt gedreven door beter willen worden dan de ander, wat tot strijd en competitie leidt. Strijd en competitie betekent dat je elkaar niet meer helpt, niet meer samenwerkt, geen kennis of vaardigheden meer deelt. Als maatschappij kom je veel verder als je elkaar helpt, samenwerkt, je kennis en vaardigheden deelt. Het principe van 1+1 is 3. Iedereen wordt er beter van. Egalitair betekent ook het loslaten van de illusie van leiderschap in de vorm van het geloof dat de ene beter is en het beter weet dan de ander.

We zitten in een tijd waarin het paradigma verschuift van een dominant naar een egalitair model. Eigenlijk in de eerste fase daarvan: de constatering dat het dominantie model een onrechtvaardig en ziekmakend model is, het denken over en experimenteren met betere wegen. De mensen die zich gedomineerd voelden of dominante patronen ten opzichte van de aarde ontwaarden gaan zich nu roeren, tot schrik van degenen die domineerden. Vandaar dat er nu ‘chaos’ ontstaat.

Het probleem is dat we oplossingen nog steeds vanuit het dominantie model bedenken. De aarde wordt nog steeds door de mens ontdaan van grondstoffen en vervuild met afvalstoffen, slechts andere grondstoffen en afvalstoffen, omdat het nog steeds uitgaat van dominantie van de mens over de aarde. Er ontstaat al snel een nieuwe dominante groep die anderen gaat vertellen hoe het sociaal en economisch moet, leiders, experts, die het beter denken te weten dan de andere mensen. Dan wordt het ene machtsblok of de ene elite vervangen door het andere machtsblok of de andere elite. Dan worden daders slachtoffers en slachtoffer daders. 

Er ontstaan ogenschijnlijk nieuwe structuren, maar de onderliggende structuur is nog steeds het oude dominantiemodel, niet het egalitaire model. Het is daarom nodig onze basale manier van denken in dominanties te onderzoeken en los te laten, omdat we anders alleen maar hetzelfde blijven doen in slechts een andere variatie.

Mensen kennen allemaal ups en downs. Wat er gebeurt in onze geest, is dat deze gelijksoortige ervaringen koppelt. Zit je in een up, dan koppelt je geest positieve herinneringen. Zit je in een down, dan koppelt je geest negatieve herinneringen. De tussenliggende andere ervaringen worden geparkeerd en als je dit lang genoeg doet, vergeten. Gevolg is dat je dan je gehele leven als positief of als negatief ervaart, afhankelijk van waar je zit, in plaats van een scala van ervaringen.

Vaak praat je met mensen praten vanuit die positieve of juist die negatieve ervaring van dat moment, inclusief gekoppelde herinneringen. Mensen onthouden dit als de gehele waarheid en zullen dit later ook zo aan jou terugkoppelen.

Als je op een bepaald moment vanuit negativiteit alleen de nare dingen opsomde en benoemde als jouw algemene levenservaring, dan zullen mensen je later alsnog op die negativiteit kunnen wijzen, je eraan herinneren. Je mogelijk zelfs als leugenaar uitmaken, als je het nu anders ervaart, of inziet dat er sprake was van een negatieve koppeling. Daarmee brengen ze je mogelijk terug naar die negatieve ervaring inclusief koppelingen.

Dit is een van de redenen, dat het belangrijk is zoveel mogelijk in het nu te zijn en er ook zo over te praten, zonder steeds alleen de negatieve ervaringen met gekoppelde herinneringen te noemen.

Missie is voor veel mensen een beladen woord, omdat het vaak vertaald wordt met ‘speciale missie’. Je zou dan iets moeten verzinnen speciaal voor jezelf, moet dan anders zijn dan andere mensen, wat in wezen een ego-vertaling is.

We hebben als mensen een gedeelde missie, namelijk onze levenservaringen delen met anderen, waarmee we zowel onszelf als anderen inspireren. Alleen de vorm kan verschillen.

Je kan je levenservaringen delen en inspireren in gesprekken, in de opvoeding van je kinderen, in het schrijven van verhalen, in het zingen van liedjes, in het doen van je werk, etc. De vorm verschilt, de missie is hetzelfde. Die missie delen we met elkaar, in vele vormen.

Bewustzijn betekent ‘je bewust zijn van jouw zijn’, ofwel weten dat je bent. Het wordt ook wel simpelweg ‘ik ben’ genoemd. Je hebt dus geen bewustzijn, maar bent bewustzijn.

Jouw bewustzijn geeft expressie aan zichzelf via gedachten, woorden en daden. Hiermee ontstaat meteen een reflectie op je eigen bewustzijn, je ervaart jezelf. De uitgaande en ingaande beweging vallen samen. Dit wordt vaak uitgedrukt in ‘geven en ontvangen zijn één’. Het gaat dus niet om materiële zaken bij deze uitdrukking. Ook betekent deze beweging: ‘wat je uitzendt, keert bij je terug’.

Die expressie en reflectie samen geven ervaringen: het ‘ik ben dat’. Het bewustzijn leert zichzelf kennen. Het ‘ken uzelve’ refereert daar aan. Het ‘ik denk, dus ik ben’ laat dezelfde beweging zien, expressie en reflectie.

De maatschappij toont ook ons bewustzijn, laat de expressie en reflectie op onszelf zien. In onze huidige maatschappij worden gedachten meestal nog niet als expressie gezien en daarmee als zijnde zonder consequenties. Die consequenties zouden pas ontstaan als je ze onder woorden brengt of in actie komt. Voor gedachten geldt echter hetzelfde als woorden en daden: ‘wat je geeft, ontvang je’ en ‘wat je uitzendt, keert bij je terug’. Ze hebben net zo goed scheppende krachten. Eigenlijk weten we dit wel, want als je positief denkt, voel je je goed en heb je prettiger ervaringen dan wanneer je negatief denkt.

Maatschappelijk worden onze gedachten, woorden en daden nu nog vaak ‘beteugeld’, wat een reflectie is van wat we zelf doen. We beperken ons bewustzijn tot een zeer bepaalde expressie en reflectie. Ons bewustzijn heeft echter oneindige  mogelijkheden, is alomvattend.

Ken uzelve houdt in dat je van bovenstaande op hoogte bent en daarnaar leeft. 

Als mensen bang zijn, zoeken ze een reden voor hun angst. Dan vormt zich oordeel, dan benoemen ze een schuldige, een vijand. Door die vijand te bestrijden, geloven ze hun angst te bestrijden. Maar die angst blijft, omdat ze die alleen maar hebben geprojecteerd. Je kan die projectie wel uitschakelen, maar daarmee blijft de angst bestaan en zal je op zoek gaan naar een nieuwe vijand.

Dat zie je nu in de wereld gebeuren. Mensen zijn bang en dit vertaalt zich in een reeks van vijanden, waar iedereen dan de strijd mee aangaat. Zodra die ene vijand is overwonnen, dient de volgende zich alweer aan. De reden is, dat we onze angsten en de daaruit voortvloeiende oordelen en vijandschap niet innerlijk onderzoeken. We blijven in onze projecties gevangen. Die projecties zijn meestal wederzijds. Jij projecteert je angsten in de vorm van oordelen op meneer A. Meneer A projecteert zijn angsten in de vorm van oordelen op jou. Dit is de polarisatie die we in de wereld zien.

Waar zijn de mensen dan zo bang voor? Meestal voor alles wat met hun lijfbehoud te maken heeft, honger, ziekte, verwondingen, de dood. Plus angst voor het verliezen van alles wat voor dat lijfbehoud nodig is, geld, bezit, macht. Degene die dat bedreigt is de vijand en die gaan ze bestrijden, in de hoop dat als het lukt, ze niet meer bang hoeven te zijn. Hun angst is echter hun werkelijke vijand. Mensen zijn bang voor hun eigen angsten, daarom projecteren ze die.

Er is echter een dimensie in jezelf die boven die angsten en oordelen uitstijgt. Je kan je in plaats daarvan richten op het creëren van een beter leven voor jezelf op een positieve manier. Mensen hebben veel meer in zich dan ze in hun angst en oordeel vaak denken. Maar dat kan je pas ontdekken, als je jouw angsten en oordelen loslaat en open en creatief wordt. Want angst en oordeel werpen een schaduw op je werkelijke natuur, ze werken beperkend.

Cursus in Wonderen, samenvatting lessen 1-19. Wat is de boodschap in eenvoudiger bewoordingen? Voor veel mensen is de Cursus in Wonderen moeilijk te begrijpen, daarom deze korte uitleg. In de lessen zelf vind je de uitgebreide uitleg. 

Les 1. Niets wat ik in deze kamer [in deze straat, uit dit raam, op deze plek] zie betekent iets.

Les 2. Ik heb alles wat ik in deze kamer [in deze straat, uit dit raam, op deze plek] zie alle betekenis gegeven die het voor mij heeft.

Les 3. Ik begrijp niets wat ik in deze kamer [in deze straat, uit dit raam, op deze plek] zie.

Les 4. Deze gedachten betekenen niets. Ze zijn net als de dingen die ik in deze kamer [in deze straat, uit dit raam, op deze plek] zie.

In deze eerste vier lessen wordt uitgelegd dat we alles wat we in de wereld waarnemen (zien), voortdurend interpreteren (betekenis geven), er zelf in onze geest van alles over bedenken (onze gedachten). Daardoor zien we niet de werkelijkheid, maar slechts onze interpretatie van de werkelijkheid.

Les 5. Ik voel nooit onvrede om de reden die ik denk.

Les 6. Ik voel onvrede omdat ik iets zie wat er niet is.

Het gevolg van deze interpretatie is dat als we onvrede voelen over de werkelijkheid, die onvrede niet voortkomt uit de werkelijkheid, maar uit onze eigen interpretatie van de werkelijkheid. We ervaren innerlijk slechts de gevolgen van onze interpretaties.

Les 7. Ik zie alleen het verleden.

Les 8. Mijn denkgeest is voortdurend bezig met voorbije gedachten.

Les 9. Ik zie niets zoals het nu is.

Onze geest interpreteert de werkelijkheid vanuit het verleden, vanuit oude gedachten en overtuigingen. We nemen het heden niet waar zoals het is, maar tonen onze oude gedachten en interpretaties erover. Het zijn daarmee projecties.

Les 10. Mijn gedachten betekenen niets.

Les 11. Mijn betekenisloze gedachten laten mij een betekenisloze wereld zien.

Les 12. Ik voel onvrede omdat ik een betekenisloze wereld zie.

Die projecties van onze geest laten daarmee interpretaties zien, een door ons verzonnen, niet bestaande (betekenisloze) wereld. Als we onvrede voelen, voelen we onvrede als gevolg van onze interpretatie en projecties. 

Les 13. Een betekenisloze wereld baart angst.

Les 14. God heeft geen betekenisloze wereld geschapen.

Les 15. Mijn gedachten zijn beelden die ik heb gemaakt.

Wat we waarnemen is een verzonnen, niet bestaande (betekenisloze) wereld, die ons angst aanjaagt. God (het alomvattende bewustzijn waar alles uit voortkomt en waar alles deel van uitmaakt) heeft deze geprojecteerde wereld niet gecreëerd. Wij creëren deze illusionaire wereld met ons eigen denken.

Les 16. Ik heb geen neutrale gedachten.

Les 17. Ik zie geen neutrale dingen.

Onze gedachten en overtuigingen zijn door projecties uit het verleden niet neutraal, waardoor we ook geen neutrale werkelijkheid kunnen ervaren. Onze gekleurde perceptie bepaalt daarmee onze ervaring van de werkelijkheid.

Les 18. Ik ben niet de enige die de gevolgen ervaart van mijn zien.

Les 19. Ik ben niet de enige die de gevolgen ervaart van mijn gedachten.

Onze gekleurde perceptie, onze waarneming (zien) en onze interpretaties (gedachten) hiervan, heeft gevolgen voor onze eigen ervaringen plus die van anderen.

Het ego speelt graag schuldspelletjes. Dat zie je in de politiek voortdurend gebeuren, want de politiek is een reflectie van onze collectieve manier van denken. In wezen wilt het ego altijd gelijk hebben en die gevaarlijke ander overtuigen van zijn gelijk. Lukt dat niet, wil het ego de gevaarlijke ander uitschakelen. Het ego projecteert voortdurend zijn eigen angsten en oordelen op zijn favoriete vijand, wie dit dan ook mag zijn.

Democratie kan niet functioneren als het ego overheerst, zijn angsten en oordelen projecteert en zichzelf in de vecht- en vluchtstand zet. Dit is zelf-gecreëerde stress op basis van het verleden, die dan geprojecteerd wordt op het heden en de toekomst. Hiermee worden schuldspelletjes en strijd voortgezet. Wat ze tegenwoordig over je schaduw heen springen noemen, is in wezen het ego loslaten.

Het voordeel van de conflicten is, dat iedereen nu exact kan waarnemen hoe het ego werkt. Je kan het gaan doorzien. Dat is de eerste stap om uit schuldspelletjes te komen. De tweede stap is je ego te parkeren en het anders te doen. Niet luisteren naar verwijten, maar leren luisteren naar wat de positieve intenties zijn van andere mensen en hiervoor beleid te formuleren.

Veel mensen denken dat loslaten en vergeven betekent dat ze hun nare gevoelens over narigheid moeten ombuigen naar positieve gevoelens; dat als ze iets afkeuren, het moeten leren goedkeuren. Andere mensen denken weer dat ze zich juist voortdurend druk moeten maken, blijven mopperen over en protesteren tegen het onrecht, opdat het verandert. Dat komt voort uit het idee dat als je het niet afkeurt, je het eigenlijk goedkeurt. Dat levert allerlei innerlijke en uiterlijke conflicten op.

Negatieve, nare daden in de wereld zijn vervelend om te zien. Die daden en nare gevoelens hoef je niet te veranderen of te ontkennen. Het is eenvoudigweg heel naar, omdat het een lage frequentie vertegenwoordig gebaseerd op angst of oordeel of haat.

Houd wel voor ogen: als je je tégen die narigheid keert met langdurig negatieve emoties, het er bijvoorbeeld maandenlang over hebt, je deze narigheid energetisch versterkt. Je voegt negatieve energie aan het negatieve toe. Beter is je van die negativiteit los te maken en je op het positieve te richten, op dat wat je waardeert en liefhebt. Dan voeg je positieve energie aan het positieve toe.

Ik doel hier op dingen waar je weinig invloed op hebt, wat in het nieuws voorbij komt of waarover je hoort spreken. En op dingen die in het verleden zijn gebeurd en waarvoor je misschien vreest dat het zich zal herhalen. Door je hier energetisch van los te maken en je op het positieve te richten, beëindig je de narigheid. Je verandert de frequentie, waardoor er positievere gebeurtenissen mogelijk worden.

Ons dagelijkse bewustzijn is een beperkt bewustzijn. In werkelijkheid maken we deel uit van het alomvattende bewustzijn. We hebben onszelf via angsten en oordelen afgescheiden van dit alomvattende bewustzijn, hebben onszelf in een soort doosje gezet. Er is echter een uitgang, een deur, maar daar heb je een sleutel voor nodig. Die sleutel heet liefde.

Het valt voor mensen niet mee om alles wat bestaat lief te hebben. We hebben angsten voor en oordelen op zo wat alles wat zich buiten ons doosje bevindt. Je sluit jezelf zo op in dat doosje en gooit de sleutel weg.

De sleutel is het makkelijkste te zien als vergeving/acceptatie of als openheid/nieuwsgierigheid naar andere manieren van denken en leven. Op het moment dat je dit kan, stap je uit je doosje naar een veel ruimere en meer liefdevoller ervaring. 

Zelfliefde is voor de meeste mensen lastig. Dat komt mede omdat het woordje ‘ik’ beladen is geraakt met allerlei negatieve associaties. Probeer maar eens de affirmatie “ik houd van mijzelf” uit te spreken. Dat roept bij veel mensen innerlijke twijfel of commentaar op. Dit betekent dat we energetisch een wat lage energie aan dit woord hebben verbonden.

Dus hoe kan je dan wel van jezelf houden? Je dient dan woorden te gebruiken die voor jou een hogere, meer positieve energie, vertegenwoordigen, ter vervanging van het woord ik . Dus wat zou de hogere exponent van het woordje ik kunnen zijn? Dat is voor iedereen anders: God, het Universum, het Hogere Zelf, het Innerlijk Kind, etc. Gebruik dat eens in je affirmaties. Maak bijvoorbeeld van de zin “Ik houd van mezelf” de affirmatie “God houdt van mij” of “Mijn Hogere Zelf houdt van mij”. Dit is wel prettig en acceptabel voor je, omdat we van die hogere energieën meestal geen oordelen verwachten.

Als je in je eigen ogen een fout hebt gemaakt, geloof je jezelf meestal niet als je zegt “Ik houd van mezelf”. Maar als je zegt  “God/Mijn Hogere zelf” houdt van mij", is innerlijk geloofwaardiger en daarmee tegelijkertijd geruststellend. Dus als je je slecht voelt, spreek dan die affirmatie regelmatig.

Het is ook mogelijk om je oordelen op anderen en de daarmee samenhangende negatieve emoties te verminderen. In plaats van te zeggen “Ik houd van die persoon” of “Ik vergeef die persoon” kan je zeggen: “God/Mijn Hogere Zelf houdt van die persoon” of “God/Mijn Hogere Zelf vergeeft die persoon”. Ook dit werkt geruststellend, haalt het innerlijke conflict weg.

Veel spirituele waarheden worden verdraaid en tegen mensen gebruikt. Het worden halve waarheden die ondermijnend werken.

Het is een spirituele waarheid dat je niet extreem veel geld of bezit nodig hebt om gelukkig te zijn. Je hoeft niet eindeloos te produceren of consumeren. We kunnen inderdaad met minder toe. Dit betekent echter niet dat je fysiek/materieel zonder iets kan, zoals in de uitspraak wordt gesuggereerd. Bezit is in die zin onvermijdbaar. Met you’ll own nothing wordt daarom niet bezit maar jouw natuurlijke eigenaarschap betwist.

Spiritueel gezien hebben we een vrije wil en is geven en ontvangen altijd in evenwicht, al zien we dat niet altijd zo. We gebruiken onze talenten zoals we willen, dragen de vruchten van onze inspanningen, dragen zo bij aan het geheel. Wat je geeft, ontvang je. In de uitspraak you’ll own nothing wordt het spirituele aspect puur materieel vertaald; tegelijkertijd wordt het materiële negatief bestempeld. Dit zijn twee spirituele misvattingen in één zin en dit geeft verwarring. Ja, er is meer van belang dan alleen materie. En nee, materie is niet per definitie slecht.

De kerk heeft eeuwenlang het geven, opoffering en martelaarschap gepropageerd; ontvangen was zondig. Ze legde het uit als: door materieel te geven, zou je een spirituele beloning ontvangen. Hoewel dit met de juiste intentie zeker waar is, wordt hier slechts een zeer beperkte versie van de wetten van manifestatie benoemd, dus een halve of onvolledige waarheid. In de uitspraak you’ll own nothing and be happy gebeurt hetzelfde. Je mag nog steeds werken en produceren, maar de materiële vruchten vallen anderen toe en die bepalen wat ermee gebeurt. En dat zou jou dan spiritueel verheffen, omdat je het dan voor anderen doet. Het is echter niet aan anderen om jouw spirituele pad te bepalen. 

Als mens is het lastig neutraal te blijven,.omdat onze geest alles interpreteert, alles wilt labellen als goed of slecht. Deze interpretatie bepaalt meteen jouw ervaringen. Het zorgt dat onze ervaringen enorm kunnen verschillen, zorgt ook dat onze meningen enorm kunnen verschillen.

Als we iets als slecht bestempelen, wordt de overlever in ons wakker, die het gevecht met het slechte wilt aangaan. We vinden dat het slechte niet had mogen gebeuren en voelen ons daarom rot. Probleem is, het is nu eenmaal gebeurd, want anders was het er niet.

Het is mogelijk de interpretatie van goed en slecht los te laten, om neutraal te blijven. Het wordt ook wel eens oordeelloosheid of radicale acceptatie genoemd. Daarmee blijf je innerlijk uit de strijd die voortkomt uit je interpretaties.

Doe dagelijks de dingen die je in je leven wilt. Dat zijn meestal dingen die je geest meestal interpreteert als goed. Maar weet tegelijkertijd, dat dit slechts een interpretatie is, neem het niet te serieus. Je labels veranderen regelmatig, daarmee ook je ervaringen. Alles is zoals het is op dit moment.

Besef dat dit ook voor andere mensen geldt. Val ze niet aan op iets wat jij als slecht interpreteert. Wat voor jou goed is, is het voor de ander wellicht niet. Vraag waarom ze dat wat ze doen goed vinden, plus leg uit waarom jij iets goed vindt, leg dus alleen jouw interpretaties uit. Maar probeer de ander niet te veranderen vanuit de gedachte dat jij alles goed ziet en de ander alles fout ziet.

Aan jou de keuze dingen als goed of slecht te interpreteren en het daardoor als prettig of onprettig te ervaren, of als alternatief neutraal te blijven. 

Projectie betekent dat je dat wat in jezelf leeft, toewijst aan een ander. Vaak dingen die je niet in jezelf ziet of wilt zien, dan leg je het snel buiten jezelf, wat vaak gepaard gaat met sterke emoties.

·         Bij verliefdheid projecteer je jouw positieve ideeën en gevoelens op de ander.

·         Bij oordeel en haat projecteer je jouw negatieve ideeën en gevoelens op de ander.

Je ziet niet de realiteit, maar ziet je eigen verzonnen verhalen. n de praktijk zal je:

·         bij positieve gevoelens de ander als oorzaak aanwijzen en die persoon verheerlijken en allerlei positiefs verwachten.         Terwijl die ander alleen het positieve laat zien wat in jou leeft.

·                bij negatieve gevoelens die ander als de oorzaak aanwijzen en die ander willen aanvallen omdat je allerlei negatiefs         gaat verwachten. Terwijl die ander je eigenlijk alleen laat zien wat in jou leeft.  

Verheerlijken of aanvallen van die ander heeft geen zin, want die ideeën of gevoelens blijven gewoon bestaan in jou. Na de reactie, ga je ze opnieuw projecteren. Nieuwe idolen, nieuwe vijanden, totdat je ziet waar het vandaan komt.

Als je merkt dat je zeer positief of negatief reageert op mensen, groepen, religies, landen, de wereld, situaties,  realiseer je dan dat er projectie onder zit. Als mensen je zogezegd triggeren, speelt vaak projectie een rol.

Je kan alleen de eigen projecties terugtrekken.. Vraag je af, wat laat die ander je zien aan dingen die in jou leven? Wat voorbeelden:

·         Als je iemand zeer warm en hartelijk of juist zeer kil en kritisch vindt, dan heb je zelf mogelijk die eigenschappen en is het tijd die te erkennen.

·         Vind je iemand lelijk, vind je mogelijk jezelf lelijk of ben je bang dat anderen dat vinden. Vind je iemand supermooi, dan ben je misschien vergeten hoe mooi jezelf bent. In beide gevallen kan je teveel op uiterlijkheden gericht zijn.

·         Vind je iemand gevaarlijk of bedreigend, dan leven er sterke angsten in je of ben je misschien bang dat je vanuit je nare gevoelens ook gevaarlijk of bedreigend kan worden. Dan leven die nare gevoelens in jou en wachten op erkenning

Als anderen hun projecties op jou richten en bijvoorbeeld aanvallen, is het aan hun om het innerlijke probleem op te lossen. Maar als je door hun aanval getriggerd raakt, heb je er zelf ook nog wat in te doen. Let op wederzijdse projecties. Als jij boos bent dat die ander projecteert, ben je zelf ook weer aan het projecteren. 

We zijn als mensheid gewend om een oorzaak voor onze haat te zoeken, een dader te vinden om onze haat te verklaren. Maar het is andersom, haat zoekt een oorzaak buiten zichzelf, haat zoekt iemand om als dader te kunnen verklaren. Haat zit in ons hart en geest en zoekt vervolgens een focus in de buitenwereld, we projecteren onze negativiteit op anderen.

Onze haat richt zich dan weer hierop, dan weer daarop. Onze haat volgt vaak het nieuws en de social media. We kiezen vervolgens partij en haten de mensen die de tegenpartij haten. En zo versterken we gezamenlijk onze innerlijke haat.

Haat zit van binnen, net als liefde. In de buitenwereld laat zien wat er in je hart en in je hoofd omgaat. Haat of liefde. En wat daarin omgaat, komt in de wereld naar buiten. Als je haat voelt en liefde en vrede wilt, kan je slechts één ding doen. Alles en iedereen wat je haat vergeven, ofwel je haat terugtrekken in plaats van projecteren.

Sympathie is deels op gevoel gebaseerd, deels op interpretatie van iemands gedrag. Meestal vertalen we ons positieve gevoel in het opsommen van gedragingen die ons bevallen. Met antipathie vertalen we ons negatieve gevoel in het opsommen van gedragingen die ons niet bevallen. We denken vervolgens dat die persoon dat gedrag zal volhouden en dus altijd sympathiek of onsympathiek zal blijven. Dit zijn verwachtingen, je mentale ideeën over een persoon.

Verwachtingen kunnen we moeilijk loslaten. Bij elke nieuwe ontmoeting komen die ertussen. Als een voor jou sympathiek persoon doet wat je niet verwacht, raak je teleurgesteld. Als het een onsympathiek iemand betreft, zeg je al snel iets van ‘zie je wel!’.. Het is door mentale verwachtingen moeilijk om gevoelsmatig open te blijven, iemand werkelijk te ontmoeten op gevoelsniveau.

We baseren sympathie en antipathie dus vaak op verwachtingen, op een beeld uit het verleden, waarvan we niet graag afwijken. Ons ego creëert daarmee een schijnzekerheid. Het ego wilt weten waar hij aan toe is, dan voelt hij zich veilig. Het ego heeft zelfs liever te maken met vijanden, dan blanco, in het hier en nu, mensen werkelijk te ontmoeten.

Het is handig om te onderzoeken waar je verwachtingen hebt over mensen, waar je ego beweert ze te kennen. De realiteit is, je leert geen mensen kennen via mentale plaatjes of verwachtingen. Je kan ze alleen kennen in het hier en nu, door je volledig open te stellen, zonder het verleden of je verwachtingen het beeld en dus het contact te laten vervuilen.

Je gaat langere tijd met mensen om en opeens willen die mensen dat niet meer. Dat maken ze soms duidelijk op manieren, die niet erg open, vriendelijk of respectvol zijn, zoals:.

·         Laten verwateren. Iemand vermijdt jou steeds vaker en verzint smoezen als je wilt afspreken, zegt dat ze het te druk hebben.

·         Afstandelijk gedrag. Als er gesprekken plaatsvinden, tonen ze weinig interesse, zeggen alleen het hoogstnoodzakelijke en wat beleefdheid eist, tonen geen gevoelens.

·         Demonstratief met anderen omgaan in jouw bijzijn en jou negeren.

·         Als je vraagt wat er aan de hand is, roepen dat er niets aan de hand is, of zeggen dat je het verkeerd ziet, dat het aan jou ligt.

·         In een enkel geval is jouw vraag aanleiding om jou allerlei verwijten te maken.

·         Vaag afscheidspraatje houden. De klik is er niet meer. Onze energie matcht niet meer. We zijn uit elkaar gegroeid. Daarom wil ik je niet meer zien.

·         Lelijk doen, vaak in de vorm van steken onder water, veelzeggende blikken, in de hoop dat je voortaan wegblijft.

·         Ruzie uitlokken. Een uitspraak of situatie misbruiken om aan te vallen en je weg te jagen, vaak door verwijten.

·         Schuldig verklaren. Jou vertellen dat jij de relatie heeft verpest om wat voor reden dan ook.

·         Koppigheid. Na een eventueel gesprek bij hun standpunt blijven en vinden dat het probleem niet op te lossen is.

Mensen die dit doen, kunnen niet goed met gevoelens en conflicten omgaan, er is vaak geen openheid of respect naar de ander toe. Als je zo behandeld wordt, is dat pijnlijk. Je gaat door een heel scala aan reacties heen, zoals:

·         Je twijfelt aan je waarneming, je denkt dat het aan jou ligt.

·         Je gelooft dat je iets fout deed, maar kan niet achterhalen wat.

·         Gevoelens van afwijzing en pijn komen boven en moeten verwerkt worden.

·         Je probeert extra je best te doen voor die relatie, onnatuurlijk gedrag.

·         Je gaat ook aan  jouw gevoelens voor die ander twijfelen of vraagt je af of het nog de moeite waard is.

·         Je probeert een strategie te bedenken om met dat gedrag om te gaan om niet (verder) gekwetst te worden.

·         Je probeert te verzinnen wat de gevolgen zijn van het aan de orde stellen of weggaan.

Uiteindelijk moet je kiezen: aan de orde stellen van hun gedrag of afstand nemen van die persoon:

* Overweeg altijd wat je doel is als je het aan de orde stelt. Wil je het proberen goed te maken, of wil je het netjes afsluiten? Vraag je af of die ander dit wel wilt, gezien hun houding. Er is niet één goed antwoord, doe altijd wat voor jou goed voelt.

* Je kan ook zelf afstand nemen, al of niet door uit te spreken van jouw indruk van afstand in het contact. Dan kan je ze bedanken voor eventuele goede tijden. Je kan ook het contact loslaten zonder gesprek, maar laat dan je negatieve gevoelens los. Wens deze mensen in je hart en hoofd alle geluk van de wereld en stel je open voor nieuwe contacten.

Momenteel gaat het er heftig aan toe in de wereld. De wereldproblemen lijken erger te worden, angsten en oordelen en geweld overheersen. Dus hoe moet je daar mee omgaan, zeker als HSP?

Al onze problemen komen voort uit angst. Angst zoekt een schuldige, zet zich dus om in oordeel. Die schuldige vallen we vervolgens aan,  in de hoop de angst kwijt te raken. Maar door de aanval wordt meestal een tegenaanval uitgelokt, wat de angsten en oordelen lijkt te bevestigen. Dit is de cirkelgang waarin de primitieve kant van je geest je gevangen houdt. Angst, oordeel, aanval, tegenaanval en weer opnieuw angst, oordeel, aanval, tegenaanval en opnieuw…. Je blijft je in dit gehele proces doodongelukkig voelen. Diep in ons hart weten we allemaal dat we dit niet willen, al weten we niet precies hoe hier los van te komen.

Als je deze cirkelgang wilt doorbreken, kan je dit op elk punt doen in de cirkel doen. De bekendste zijn niet in de aanval gaan of voor het positieve kiezen. Het is slim om met de oorzaak te beginnen, je angst zelf onder ogen te zien, bijvoorbeeld je angst voor ziekte, armoede, geweld, afwijzing, vrijheidsverlies of dood.

Vertel jezelf: ik ben bang voor …., maar als ik die angst omzet in oordeel en aanval, versterk ik deze en voel me doodongelukkig. Als ik mijn angsten versterk, is de kans groter dat ze bewaarheid worden. En dan voel ik me opnieuw  doodongelukkig, want angst en oordeel maken me doodongelukkig. Dit is de wet van manifestatie.

Vertel jezelf: ik kies nu voor liefde, vrede, plezier, dankbaarheid, positieve gedachten en ga die versterken door het goede in mensen te zien. Als ik deze in mezelf versterk, is de kans groter dat het positieve bewaarheid wordt en ik me gelukkig voel. Dit is de wet van manifestatie.

Alle gedachten en emoties die je  koestert brengen manifestatie op gang omdat jijzelf anderen daar naar gaan handelen, of het nu om liefde of angst gaat. Dus kies liefdevolle, positieve gedachten, emoties en daden.

We leven in een wereld waarin waanzin een grote rol speelt. Waanzin wordt ingegeven door het denken in angst en oordeel. Dat zet je aan tot allerlei naar gedrag, waaronder moord en doodslag. Deze denkwijze is altijd al zichtbaar geweest, maar toont zijn waanzinnige gezicht steeds vaker en duidelijker.

Je kan de waanzin in de geest van andere mensen niet veranderen, zolang zij niet inzien dat ze waanzinnig zijn. Je kan alleen maar zorgen dat je eigen geest vrij blijft van de waanzin en zelf van de waanzin afziet.

Dus leer al je angsten en oordelen onder ogen te zien en los te laten, zodat jouw gedrag niet ook die waanzin laat zien. Stuur mensen in gedachten jouw liefde en inzicht, doe op geen enkele wijze mee.

Het ego denkt in tegenstellingen, zoals bijvoorbeeld in daderschap en slachtofferschap. Het zijn rollen die mensen kunnen spelen als ze vanuit het ego leven. Die twee kunnen niet bestaan zonder elkaar, ze zoeken elkaar zelfs op. De problemen ontstaan niet per ongeluk, want de visies zijn op hetzelfde waanidee gebaseerd. Soort zoekt soort. Energetisch trek je gelijke frequenties in je leven. Je kan van rol wisselen, van  dader slachtoffer worden en andersom, maar dan blijft de egovisie en de frequentie dezelfde.

Het ego maakt je wijs dat de dader een beter mens is, of het slachtoffer een beter mens is, beide ideeën komen voor. De waarheid is dat alle mensen oké zijn en je helemaal niet in zo’n rollenspel hoeft mee te doen. Je kan er boven staan, waarmee je eigenlijk alle innerlijke en uiterlijke strijd uit je leven verwijdert.

Je ziet dit onnodige spel zowel in het klein als in het groot, tussen personen en landen. We zijn vaak boos op de daders en hebben medelijden met de slachtoffers. Maar diezelfde slachtoffers kunnen zo boos worden dat ze zelf weer dader worden. De rollen blijven veranderen, maar het spel blijft hetzelfde.

De enige uitweg is stoppen met denken in daders en slachtoffers. Gaan inzien dat de denkwijze van beiden in wezen exact hetzelfde is. Daders en slachtoffers geloven beiden dat het nodig is om dit spel te spelen.

Loop er van weg als je merkt dat je in een van de beide rollen stapt. Ga  niet emotioneel mee in het spel van anderen, ga niet de ene of de ander slecht verklaren. Ga je niet identificeren met een van de twee partijen. Blijf zien dat mensen die dit spel spelen in het egodenken vastzitten en blijf daar zelf uit. Het dader-slachtofferdenken denken met haar beide rollen, moet worden losgelaten, wil er ooit vrede ontstaan.

Als je voortdurend in angst leeft of oordelen koestert, veroorzaak je ziekte. Ziekte laat zien dat je geest (bewust of onbewust) in angst en oordeel zit en je jezelf lichamelijk ondermijnt. Ziekte is een signaal dat je liefdevoller met jezelf, met anderen en met de wereld mag omgaan. Daar zit ook meteen de genezing.

We weten dit diep in ons hart wel, maar voelen ons daardoor schuldig, wat de angst en oordelen weer versterkt. Ziekte laat slechts zien wat er te doen is, het is er niet om ons te straffen, integendeel. Bij ziekte worden we vaak extra bang en oordelend, gaan obsessief met onze ziekte bezig, wat het probleem versterkt.

Veel maatschappelijk patronen zijn op ziekte gefocust. Er wordt ons geleerd dat ons lichaam kwetsbaar is en ‘zomaar’ ziek kan worden van allerlei virussen, bacteriën, gevaarlijke cellen en besmetting door iets of iemand. Ons nieuws en amusement is bijna geheel op ziekte en dood gericht.

Er wordt ons geleerd obsessief met ons uiterlijk en onze gezondheid bezig te gaan, met middeltjes, kleren, diëten, sporten. We vinden dat ons lichaam anders hoort te zijn, wat wederom een vorm van oordeel en angst is. En als we eenmaal ziek zijn, gaan we druk aan de slag met, therapeuten en artsen die onze lichamelijke kwalen moeten genezen, zonder onze geest liefdevoller te maken.

Als we gezondheid wensen, bereiken we met focus op angst en oordeel het tegenovergestelde. Ons lichaam functioneert het beste als we het liefdevol benaderen. Dus liefde is de belangrijkste stap naar gezondheid, van jezelf, van anderen en van jezelf houden. Dit stopt de voortdurende stress waarmee we onze lichamen ondermijnen.

Het belangrijkste is te ontdekken welke angsten en oordelen er in je leven en de om te zetten naar een liefdevoller kijk op jezelf, op anderen en op de wereld. Want dat is wat de ziekte jou wilde vertellen.

Als we een liefdevolle benadering kiezen, gaan we geleidelijk spontaan dingen doen die goed voor ons zijn. Ons lichaam vindt als vanzelf de weg. Als er hulp nodig is van artsen, slaan behandelingen beter aan.

Ofwel: liefde geneest.

Iedereen praat over vrijheid van meningsuiting. Zomaar wat van mijn gedachten erover.

Een mening is jouw idee over hoe dingen in elkaar zitten of horen te gaan volgens jou. Je mag je mening uitspreken, zelfs al zou de hele wereld er anders over denken. Dat is hoe vrijheid van meningsuiting is gedefinieerd. Het kan dat mensen vervolgens een totaal andere mening uitspreken, voor hen geldt net zo goed de vrijheid van meningsuiting. Je kan overeenkomsten ontdekken, of ontdekken dat je het niet eens wordt. Dat is allebei oké.

Bij meningsuiting kan het verhit toegaan, er kunnen soms lelijke woorden vallen. Dit toont in mijn ogen vaak disrespect voor andermans visies en het niet bereid zijn te luisteren. Maar strict genomen is het niet verboden zo je mening te uiten. Alleen wel slecht voor je relaties en trouwens  ook slecht voor je eigen gezondheid

Er wordt pas officieel een grens overschreden als je de ander gaat bedreigen. Bijvoorbeeld zeggen dat je iemand zal opsluiten of uitsluiten, een klap zal geven, laat ontslaan of zelfs vermoorden. Bedreigingen gaan altijd over beperking van allerlei vrijheden die in de grondwet gewaarborgd zijn.

Het alleen zeggen dat iemand opgesloten zou moeten worden is geen bedreiging, maar een mening. Maar dit laat ook een gebrek aan respect zien, het niet willen luisteren naar andermans mening.

Er is een risico dat onaardige opmerkingen escaleren, de mening wordt gescheld, dan dreigement, vervolgens uitvoering . Sommige mensen hebben zo’n moeite met andermans meningen, dat ze gaan dreigen of gewelddadig worden en je vrijheid willen afnemen. Dreigementen en aanvallen op andermans vrijheden zijn bij wet verboden,

Vrijheid van meningsuiting is voor mij het zo respectvol mogelijk uiten van meningen, zonder dreigementen of geweld. En daaraan gelieerd is vanzelfsprekend de bereidheid ook naar andermans mening te luisteren.

Hooggevoelig betekent dat je zenuwstelsel gevoeliger is, je hebt meer fysieke en wereldse input. De maatschappij eist dat je dit verwelkomt, dat je het fysieke en wereldse versterkt en er volledig in opgaat. Zo niet, dan ben je afwijkend. Alleen, als je puur en alleen fysiek en materieel zou leven, botst dit met je ingeboren spirituele natuur. Dit is een conflict dat veel HSPs bewust of onbewust ervaren.

Het maatschappelijke mensbeeld is dat lichaam en materie leidend zijn, dat alles om ‘overleven’ draait, dat er vaste regels gelden voor elk mens; de mensheid wordt als eenheidsworst gezien. Veel HSPs proberen zich aan te passen aan dit materiële mensbeeld, zelfs al voelt het niet juist. Dat geeft een innerlijk conflict. Mensen zijn geen eenheidsworsten. Wat voor de ene mens juist is, is dit voor een ander niet. Je hooggevoeligheid dwingt je je eigen antwoorden te vinden. Wat is juist voor mij?

Daarnaast dwingt hooggevoeligheid je na te denken over je mensbeeld. Wat komt voor jou eerst, het geestelijke/spirituele of het lichamelijke/materiële? En leidt A tot B of andersom? De maatschappelijke en spirituele antwoorden staan haaks op elkaar. Een beetje van dit en een beetje van dat werkt niet, omdat het allebei complete denksystemen zijn. Zolang je geen keuze maakt over je visie en prioriteiten en daar volledig naar leeft, blijf je in een innerlijk conflict leven. 

Hooggevoeligheid maakt je gevoeliger voor dualiteit, hier bedoeld als het mentaal opsplitsen van mogelijkheden in twee opties en de ene als goed en de tweede als fout verklaren. De maatschappij schrijft vaak één optie voor als de enige juiste, maar die keuze hoeft dit voor jou niet juist te zijn. Sommige maatschappelijke opties zijn zelfs voor alle mensen nadelig en worden toch gepromoot. Als HSP kom je in een innerlijk conflict, of je nu wel of niet de maatschappelijke voorschriften volgt. Je voelt altijd de tegenstellingen en dit geeft stress en schuldgevoelens, die je gezondheid ondermijnen. Ook hier, dit innerlijke conflict blijft totdat je een definitieve keuze maakt over wat voor jou juist is, wat de maatschappij hier ook van vindt.

Hooggevoelige mensen hebben spiritueel gezien vaak voor een pittige weg gekozen, zichzelf met conflicten in de wereld te confronteren om hun mensbeeld en prioriteiten vast te stellen, de dualiteit te overstijgen. Definitief te bepalen wat hun innerlijke waarheid is en deze waarheid te volgen.

Iedereen spreekt over klimaat, maar wat is dat nu eigenlijk? Aan de basis ligt de wisselwerking tussen de zonne-energie en de aarde. De zon stuurt energie naar de aarde. Die energie wordt daar opgenomen of gereflecteerd. Energie vertaalt zich in licht en warmte. Verschillen in wisselwerking tussen zon en aarde geven klimaatverschillen, met name temperatuurverschillen.

De belangrijkste invloed is de omloopbaan, rotatie en ashelling van de aarde ten opzichte van de zon. Die varieert door de eeuwen heen, waarmee het klimaat verandert. Ook nu veranderen de polen. Zo is ooit de Sahara ontstaan. dit was eerst een groen gebied. Door de windstroming en zeestroming vanwege de draaiing van de aarde ontstaan ook warmte- en koudegebieden in de wereld.

Andere invloeden zijn vulkaanuitbarstingen die stof in de atmosfeer werpen en zonnestraling tegenhouden, dan wordt het een tijdje kouder. Als de zon meer energie afgeeft door zonnevlammen, wordt het warmer. Grote ijsvelden reflecteren licht en houden opwarming tegen. Kale woestijngrond wordt veel warmer dan begroeide bodems zoals weilanden of oerwouden. Zeewater warmt langzamer op dan grond. In de stad met veel steen is het warmer dan op het platteland met veel groen.

Wij als mens hebben alleen invloed door gebruik van landoppervlakte en door wat we in de lucht verspreiden. Hoe meer stenen steden we bouwen, hoe warmer het wordt. In Nederland is 15% van de grond bebouwd. Hoe meer groen, hoe koeler het wordt. Wetenschappers hebben berekend dat alle menselijke activiteiten samen ongeveer 0,5% invloed hebben op het klimaat. We hebben nu eenmaal weinig invloed op de polen of rotatie van de aarde of op vulkaanuitbarstingen.

CO2 is een van de vele deeltjes die warmte van de zon nabij de aarde een tijd kan vasthouden, voordat de warmte naar de atmosfeer verdwijnt. Bij de grond is het altijd warmer dan hoger in de lucht, De uitwisseling tussen de lage en hoge lagen wisselt. Als er twee keer zoveel CO2 op laag niveau zou blijven hangen, zou de temperatuur nabij het aardoppervlak met 1,2 graad Celsius stijgen. De vraag is, wat blijft wel/niet hangen en wat zijn eventuele verwarmende en verkoelende overige effecten. Daar hebben ze nog geen definitieve antwoorden op. De wetenschap maakt nu schattingen, maar niemand weet nog precies wat de uitwerking is. (bron KNMI - Hoe warmen broeikasgassen de aarde op?). 

Een van de vele effecten is dat CO2 werkt als meststof, via fotysynthes van de planten. (Bron: Fotosynthese - Wikipedia_Hoe meer CO2 het aardoppervlak bereikt, des te groener en dus koeler het wordt. Meer planten geeft namelijk meer verkoeling.  

Een ander aspect  in de klimaatdiscussie is dat CO2 niet eens te lokaliseren is. Op Nederlandse grond valt CO2 van China en vice versa. Dus hoe zinvol is het dan om hier CO2 te beperken, terwijl de grote spelers niet meedoen? . 

Er zijn dus meer dan genoeg vragen die moeten worden beantwoord. Maar dit stukje maakt wellicht duidelijk dat mensen  een zekere invloed hebben, maar we onze invloed ten eerste niet moeten overschatten en ons ten tweede moeten realiseren dat we een heleboel gewoonweg nog niet weten.

De wereld is een projectie van je eigen bewuste en onbewuste overtuigingen. Als je in liefde en vriendschap gelooft, kom je die tegen in je leven. Als je in haat en vijandschap gelooft, kom je die tegen in je leven. Dit geldt voor zowel je persoonlijke leven als voor het collectief.

We zijn geneigd om vanuit angsten en oordelen in vijanden te gaan geloven. En omdat we daarin geloven, verschijnt dat in onze wereld. Het is niet voor niets dat er regelmatig dictators of andere slechteriken opstaan. En hoe meer jij je druk maakt om die vijand, hoe vaker en sterker deze verschijnt. Je creëert je eigen werkelijkheid, bij vijanddenken een wereld van vijandschap.

Iedereen heeft een favoriete vijand, of het nu Poetin of Biden is, de overheid of de complotdenkers, de asielzoekers, de witte mannen of de woke mensen, rechtse of linkse mensen. Sommigen hebben er een heleboel. Die vijand staat altijd symbool voor het vijanddenken in je eigen geest. Als je je vreselijk bang bent of vreselijk boos bent op ze, toont dit slechts het vijanddenken in je geest. Het punt is, hoe drukker jij je maakt, hoe banger en hoe bozer je wordt, des te meer zullen er vijanden verschijnen in de wereld.

We hebben geleerd vijanden te bestrijden, wat het probleem alleen maar versterkt, omdat die vijanden in wezen onze  projecties of schaduwen zijn. Wat werkelijk helpt is alle vijandschap uit je  geest te bannen. Besluit te onderzoeken waar je bange en boze overtuigingen zitten en maak er liefdevolle en positieve overtuigingen van. Want ook die liefdevolle en positieve overtuigingen zullen zich dan mettertijd in de wereld tonen.

In het westen zijn we  gefocust op meer. Meer geld, meer spullen, meer entertainment, meer vakanties, meer status. Ook groter en beter kan je als meer vertalen: grotere huizen en auto’s, betere banen en computers. Ook als land willen we altijd maar meer: meer GDP, meer verdienen, meer consumeren, meer mensen, meer huizen, meer wegen en meer hebben dan andere landen.

Het onderliggende idee is dat meer materieel gezien beter is. De meeste mensen vragen zich niet eens af of het allemaal beter is. Soms pas als mensen ouder worden, realiseren ze zich dat bijvoorbeeld het grotere huis ook meer werk, meer onderhoud, meer geld en tijd kost. Dan gaan ze vaak pas afwegen wat werkelijk belangrijk is voor ze.

Meer willen betekent meestal meer inspanning. Je moet steeds meer tijd, geld en energie besteden aan alles waar  je meer van wilde. Je moet daardoor steeds meer. Meer willen houdt meer moeten in stand. Is dat beter?

Het is belangrijk deze afweging te maken. Als je steeds meer wilt materieel, heb je er steeds meer moeten voor over? Op welk punt slaat de schaal om voor jou?

Mensen zijn uitgerust met een innerlijk kompas; gevoelens. Eigenlijk is het eenvoudig, doe de dingen waar je je langdurig blij en gelukkig bij voelt. En in lastige situaties, volg  altijd je liefdevolle gevoelens in plaats van je negatieve gevoelens ej je emotionele reacties. Wat valkuilen bij het volgen van je innerlijke kompas zijn:.

We verwarren gevoelens met verlangens. Het gaat er niet om tijdelijk fysieke en materiële verlangens vervullen, want dan volgt na een high altijd weer een low. Als je dat bemerkt, weet je dat je meer je verlangens dan je gevoelens volgt. Dan zoek je vaak een uiterlijke manier om je innerlijk beter te voelen.

We verwarren gevoelens met emoties. Emoties zijn reacties op prikkels, hebben een sterk lichamelijke basis. Gevoelens komen vanuit wie je werkelijk bent. Emoties zijn acuut, heftig, maar snel voorbijgaand. Gevoelens blijven, ondanks de eventuele emoties die komen en gaan.

We verwarren natuurlijke gevoelens met aangeleerde gevoelens. Je gevoelens tonen je overtuigingen over jezelf, de anderen en de wereld. We zijn van nature liefdevolle, creatieve, open en nieuwsgierige wezens, maar leren dit af via een maatschappelijk aangeleerd negatief overtuigingenstelsel. Dit soort negatieve gevoelens horen niet bij je werkelijke aard.

We zien de bron van gevoelens als iets buiten ons, maar we zijn zelf de bron. Als een situatie in je leven onprettig is, verander dan eerst de onderliggende overtuigingen, anders verandert het niet of slechts tijdelijk. Een situatie verandert pas als er een innerlijke verandering aan vooraf gaat.

We verwarren oorzaak en gevolg. Bij nare gevoelens geven we een persoon of situatie de schuld. Schuld en angst zijn aangeleerd en geven en versterken je nare gevoelens. Het is niet de ander of de situatie die je iets aandoet, je doet jezelf iets aan met je angst en oordeel. Het laat alleen zien waar jouw aangeleerde overtuigingen zitten, dus in jezelf.

Je gevoel volgen, je innerlijke kompas volgen is daarom niet altijd makkelijk. Maar als je deze valkuilen herkent, kan je de kompasverstoringen geleidelijk wegnemen en steeds beter je gevoel, je innerlijk kompas, volgen.

In onze maatschappij overheersen de principes van goedkeuring en afkeuring. Deze zijn ontworpen om jou te sturen in een ‘maatschappelijk juiste richting’. Als je het goed doet, krijg je goedkeuring, zo niet, word je afgekeurd. Dit gebeurt al in de opvoeding als je piepklein bent.

Hoewel goedkeuring en afkeuring zijn bedoeld om je gedrag te veranderen, is het effect vaak dat een HSP zich in totaliteit voelt goedgekeurd of afgekeurd. Het wordt geïnterpreteerd als oordeel: ‘ik ben een goed of slecht mens, ik ben wel of niet liefde waard.’ Je kunt dit zien als denkfout, als misinterpretatie.

Omdat de afkeuring pijnlijk is en vaak harder binnenkomt dan goedkeuring, gaat het slechte het goede overheersen, gaat een HSP twijfelen aan zichzelf en aan alles wat hij doet. Als het gevoel van afkeuring overheerst, check je continu of mensen jou wel willen goedkeuren of afkeuren.

Je gaat zelf ook zo naar mensen kijken, wilt ze continu goedkeuren of afkeuren. Dit voelt alsof je jijzelf en de anderen nog steeds stoute kinderen zijn, die moeten worden beloond of gestraft. Daarmee ben je altijd jezelf en anderen aan het beperken in denken, voelen en in gedrag.

Die innerlijk kritische stem heeft alleen macht over jou als je hem als autorititeit blijft zien. Je kan je alleen afgekeurd voelen, als je die aangeleerde innerlijke stem gelooft. Dat geloof zorgt ook dat jouw afkeuring wordt weerspiegeld in de buitenwereld, want we leven in een reflectief universum. De afkeuring van de buitenwereld die volgt, laat je eigen innerlijke afkeuring zien, je geloof dat je niet oké bent..

Dus hoe vind je wat meer vrede?

Maak ten eerste verschil tussen afkeuring van gedrag en afkeuring van jou als persoon. Als je iets niet goed doet, betekent het niet dat jij als persoon slecht bent. En zie ook de relativiteit ervan, wat in de ene maatschappij oké is, wordt in een andere maatschappij afgekeurd.

Besef ten tweede dat als afkeuring van gedrag vervormd is tot veroordeling van een persoon, het een misinterpretatie van de opvoeding is, waarmee veel mensen zijn behept. Zeg tegen jezelf: ’Ach, ik ben mezelf of anderen aan het afkeuren en dat is nergens voor nodig, daar maak ik mezelf en anderen alleen maar ongelukkig mee. Ik kan mijn eigen gedrag zo nodig veranderen, zonder goedkeuring of afkeuring van mezelf als persoon, zonder boosheid of pijn. Andermans gedrag kan ik niet veranderen, maar wel zelf leren uit afkeuring te blijven. Want daarmee maak ik alleen maar mezelf en anderen ongelukkig.'

Als derde punt. Je hoeft gevoelens van afkeuring niet diepgaand te analyseren om ze kwijt te raken. Het risico bestaat dat je ze daarmee juist activeert. Het is genoeg om de denkfout in jezelf te corrigeren en dit voortdurend te doen als hij optreedt. Daarmee leer je je eigen geest te beheersen, in plaats van beheerst te worden door afkeurende gedachten uit het verleden.