Renée Merkestijn

Vrijheid van meningsuiting

 

Vrijheid van meningsuiting wordt in de maatschappij tegenwoordig vaak beperkt met als argument dat bepaalde uitingen beledigend voor anderen zijn, of zouden kunnen zijn, dus met moraal en bijbehorende emotie.

Als je voortdurend rekening houdt met mogelijke morele en emotionele reacties van anderen, ben je jezelf aan het censureren en weet niemand meer wat je werkelijk vindt.

Je hoeft je mening natuurlijk niet op een bewust botte manier te uiten en te pas en te onpas te verkondigen om discussie uit te lokken. Maar je bent altijd vrij om te zeggen wat je denkt als een situatie daarom vraagt.

Je mag best zeggen dat je iets maar helemaal niets vindt. Dat is je mening. Als die ander daar anders over denkt, kan hij of zij dat ook zeggen. Dat is zijn/haar mening. Je hoeft het ook niet eens te worden, ‘agree to disagree’ is altijd mogelijk.

De morele en emotionele discussies over woorden laten zien dat mensen niet meer bereid zijn andere meningen te accepteren en vrijheid van meningsuiting te willen beperken vanuit moreel emotionele gronden. Dat is een verlies van een groot goed.

Als je wilt weten hoe het ego met zaken omgaat, kan je kijken wat er in de politiek gebeurt. Het ego gaat uit van het goed-versus fout en van schuld. Het verleden is belangrijker dan het heden, het verleden wordt geprojecteerd op de toekomst. Eens fout, altijd fout.

Het ego gaat vervolgens in de aanval of de verdediging, want hij is de goede man of vrouw of partij, die de slechterik moet overwinnen, polarisatie. Het ego is niet op overleg gericht of op oplossingen, maar is in oorlog. Zolang het ego in het debat overheerst, wordt er nooit iets bereikt in positieve zin. Het kan dat de ene tijdelijk wint, maar dat kan zomaar weer omslaan, stabiel wordt het nooit.

Als toeschouwer moet je zorgen dat jouw ego niet geactiveerd wordt en in de strijd meegaat. Dat zie je in de kranten gebeuren en op social media, het goed en fout spel wordt ijverig gevoerd door iedereen. Als dat gebeurt, trek je dan uit de egomacht terug.

Het ego is dol op polarisatie, heeft helemaal geen zin in vrede, dat is saai, dan kan hij niets winnen, dan kan hij jou niet meer de baas zijn. Hij zal alles doen om jou in de strijd gevangen te houden, samen met andere mensen.

Wat je nu in de wereld ziet gebeuren, is hoe het ego dingen aanpakt en hoe dat altijd tot strijd zal leiden. Het ego heeft niets goeds in de zin, al zal hij je verleiden te geloven dat hij het beste met je voorheeft en je veilig houdt.

Maar juist door de werking van het ego te herkennen in jezelf, ben je in staat je uit de greep die het ego op heeft te ontworstelen.

Sinds de jaren vijftig hebben we te maken met bewerkt voedsel en daardoor zijn chronische ziektes drastisch toegenomen. We krijgen met name teveel geraffineerde suikers binnen en te weinig vezels. Daardoor raakt ons metabool systeem, de omzetting van voedsel in energie of in groei, verstoord en krijgen we darmproblemen.

In deze YouTube video legt Prof. Dr. Robert Lustig op een duidelijke en rustige manier uit hoe het allemaal werkt in je lichaam en wat je moet doen om gezond te blijven. Hij vertelt je ook hoe je problemen vroegtijdig signaleert. Het zijn de recente inzichten, dingen die de meeste huisartsen niet eens weten. 

Een ongelooflijke berg kennis en advies in kort bestek die je jezelf zeker niet moet onthouden, want het verandert je hele leven in positieve zin.

https://www.youtube.com/watch?v=zG4XD116uy8&t=1738s

Angstige gedachten kan je zien als een fantasie die jouw geest produceert vanuit ervaringen uit het verleden. Die projecteer je vervolgens op de toekomst, waardoor je in het hier en nu gestrest raakt. Je bent dus bang voor iets dat er op dit moment niet is. Die stress ondermijnt je lichaam en je geest.

Als je merkt dat je in die angstige gedachten blijft hangen, is het goed je eraan te herinneren dat het slechts fantasie is. Het is een boze droom waarin je stellig gelooft. Het verleden is voorbij en de toekomst is er niet, alleen het hier en nu is echt.

Wakker worden is je realiseren dat je jezelf in een droom vastzet. Vertel jezelf dat er in het hier en nu geen gevaar is en ga je energie richten op wat wel aanwezig is.

 

Liefde is een verbindende kracht. Als je dingen uit liefde, plezier en waardering doet, ervaar je verbinding met de wereld. Je wisselt liefde uit met je omgeving en dat is innerlijk voelbaar. Er is zogezegd een innerlijke beloning die blijvend is. 

Als je dingen puur uit plicht doet, dan is die innerlijke verbinding er niet ervaar je leegte. Die leegte wil je vullen met uiterlijke goedkeuring. Je wilt dat mensen zien wat je doet, waarderen wat je doet. Er is zogezegd een uiterlijke beloning die tijdelijk is. 

Van het leven houden is in wezen alles wat je doet met liefde en aandacht doen. Dat geeft ook vrijheid, want je bent voor je geluk niet meer afhankelijk van wat anderen vinden.

Veel mensen ervaren leegte en onvrede, omdat ze dingen vanuit plicht doen. Het huis en de tuin bijhouden is een plicht. Voor elkaar zorgen is een plicht. Je werk doen is een plicht. Dan is er geen innerlijke beloning en zoek je die buiten jezelf. Je moet steeds weer presteren en als je maar één klein steekje laat vallen op je plichten, krijg je geen goedkeuring maar afkeuring van jezelf of anderen. 

Het gaat er niet om dingen op een plichtmatig goede manier te doen, alles te doen zoals het hoort. Het gaat er om alles uit liefde te doen. Pas dan is er innerlijk plezier en ware verbinding en ben je innerlijk vrij.

 

 

Alle mensen maken fouten, dat hoort erbij als je jezelf ontwikkelt. Als je een fout bemerkt, corrigeer je dat en doe je het daarna anders. We zijn helaas fouten maken gaan verbinden aan schuld en straf. Dan wordt het niet 'een mens maakt fouten' maar eerder 'de mens zelf is fout'.

Als je niet in fouten maar in schuld gelooft, zal je bij elke fout of vermeende fout iemand schuldig verklaren en aanvallen. Dan zal je mensen beschuldigen, uitschelden, pesten, negeren, isoleren of nog erger, een klap geven, met een mes aanvallen of bombarderen. Datzelfde gedrag verwacht je dan van anderen, waardoor je altijd in angst, verdediging en geheimhouding leeft. We leven in een wereld die in schuld gelooft.

Met schuld zeg je dat de mens zelf fout, slecht en zondig is als hij een fout maakt en daarom bestraft moet worden. Zelfs nadat de straf is uitgedeeld, blijven we soms mensen schuldig vinden en bestraffen.

Mensen die in schuld geloven kunnen nooit vergeven, kunnen nooit het verleden loslaten. Karma is niet anders dan jezelf vastzetten in het schuld- en straf verhaal en ascensie is het loslaten van ditzelfde schuld-  en straf verhaal. Dan pas kan je in vrede en met plezier in je leven verder en geef je die ander ook vrede en plezier. Dan pas maak je jezelf vrij van angsten, oordelen en het bestraffen van jezelf en anderen. 

 

Alles in de wereld verloopt cyclisch, alles komt en gaat in herhalende patronen. Niet alleen in de seizoenen, maar ook in denkstromingen. Koude perioden en warme perioden op aarde wisselen voortdurend af. Centraliseren, decentraliseren in het bedrijfsleven wisselen af. Conservatief en progressief wisselen af in de politiek. Geluk en ongeluk wisselen af in je leven. Om er een paar te noemen .

In het lineaire denken, wordt een bepaalde trend in rechte lijn doorgetrokken tot in het extreme. Van dat idee van extremiteit worden we bang, terwijl er in werkelijkheid altijd een tegengestelde beweging in werking treedt na verloop van tijd. Angst is daarmee verloren levensenergie. De lineaire denker probeert het tij te keren, maar vergeet dat hij daarna weer bang zal worden voor het andere uiterste, omdat hij in gedachten die lijn ook weer doortrekt.

Onze angst voor het extreme uit zich bijvoorbeeld in:

• ·       Als het klimaat alleen maar opwarmt of alleen maar kouder wordt, zullen we uiteindelijk verbranden of bevriezen.
• ·       Als we eindeloos centraliseren, komt alle macht van de wereld bij één persoon te liggen. Als we eindeloos blijven decentraliseren, ontaardt alles in chaos.
• ·       Als we steeds conservatiever worden, verliezen we onze creativiteit en vrijheid. Als we almaar progressiever worden, wordt het anarchie.
• ·       Als we eenmaal ongelukkig zijn, zal dat eeuwig duren en sterf je van verdriet. Als we eenmaal gelukkig zijn, zal dat eeuwig duren en kom je in een hemel op aarde.

Niets blijft eindeloos doorgaan in één van de richtingen. Er komt altijd een keerpunt, een nieuwe fase de andere kant op.

In plaats van bang te worden en uit alle macht tegen de overheersende beweging in te gaan als deze jou niet bevalt, is het handiger flexibel te blijven, je aan te passen aan de huidige fase en je voor te bereiden op de volgende fase.  Besef dat het na verloop van tijd alles weer zal veranderen en leer met beide fasen om te gaan, in plaats van een van de twee te bestrijden.

Het lastige van projectie is, dat we vooral projecteren wat we niet willen, onze angsten en oordelen. We zien dan ook vooral dingen die we niet willen. Dat geeft een negatieve, kritische en vaak aanvallende instelling, aan het positieve wordt voorbij gegaan.

Je ziet dit nu politiek gebeuren. Het akkoord op hoofdlijnen ligt er en het ego in Nederland roept nee, nee, nee. Dit zou trouwens ook gebeurd zijn bij een links akkoord. Het ego benoemt vooral bezwaren, nadelen, risico’s, keerzijden, gevaren. Die zitten aan elke keuze en elk plan, maar het ego ontkent dit, omdat hij in zijn negatieve projecties gevangen zit.

Het ego is nooit gelukkig, voelt zich altijd onveilig, want hij ziet al zijn angsten in de wereld buiten hem verschijnen. Dan kijkt hij niet naar zijn innerlijke angsten, maar zoekt de fout in de geprojecteerde buitenwereld en concludeert maar één ding, Nee, ik wil dit niet! Wat logisch is, want de buitenwereld weerspiegelt zoals gezegd vooral wat je niet wilt.

Het ego is daarbij zwart-wit. Hij weet vooral wat hij niet wilt. Als je vraagt wat hij wel wilt, is dit simpelweg precies het tegenovergestelde, zonder enige nuance. Vandaar de polarisatie. Het ego is eenvoudigweg bang en wilt voortdurend controle over zijn projecties, ofwel over andere mensen.

Het ego is bang voor verandering. Het akkoord is vernieuwing dus roept angst op en daarmee projecties. Zeker in een politiek discours zie je hoe het ego er inspringt en meteen deining doet ontstaan. De focus komt als het ego overheerst op problemen en verschillen te liggen, niet op mooie dingen en overeenkomsten.

Het enige wat je kan doen om niet in al die negatieve projecties te worden meegezogen, is je realiseren dat je ego zijn angsten projecteert, focust op wat hij niet wilt. Jij bent het zendstation, de wereld is de spiegel. Als je de spiegel aanvalt, staat de projector nog steeds aan. Probeer bewust te focussen op de goede dingen, voordelen, mogelijkheden, dingen waar je het mee eens kan zijn. Hiermee verdwijnt de behoefte om de andere, die een projectie is van je eigen geest, aan te vallen.

Haat komt voort uit het geloof in schuld. Daarmee blijf je vasthouden aan het verleden en wilt straffen gaan uitdelen. Zo herhaal je het verleden in de toekomst. Dan kan je nooit vergeven, nooit het verleden laten rusten en nooit verder gaan als vrij mens. Het verleden ketent je.

Achter het geloof in schuld ligt het geloof in voorwaardelijke liefde. Je bent dan pas liefde waardig als je aan een hele reeks voorwaarden voldoet. Zo niet, dan krijg je straf, ook al is het lang geleden. Dit is in onze maatschappij helaas de gebruikelijke opvatting over liefde, waardoor mensen gaan geloven in schuld en gaan haten, zichzelf of een ander.

Het persoonlijke en collectieve schuldidee zie je weerspiegeld in politiek en religie. Het verleden wordt opgerakeld, schuldigen worden aangewezen, men wilt elkaar straffen. Zelfs als mensen excuses aanboden, een handreiking deden of veranderd zijn. Zelfs al weten we welke ellende dit in het verleden heeft gebracht. Als je schuldigen zoekt, kan niemand je bereiken, omdat je in het verleden vastzit. Dan kan er nooit vrede of open communicatie zijn.

Vergeving betekent het schuldverhaal loslaten. Het betekent niet dat je wat er is gebeurd ontkent, maar dat je besluit met een schone lei verder te willen gaan, het verleden los te laten. Pas dan kan je als mens en als mensheid verder met elkaar, in plaats van steeds opnieuw in haat te vervallen. Want haat ketent je geestelijk aan degene die je haat, zodat je niet vrij kan zijn, totdat je jouw haat loslaat.

Stel niet voortdurend voorwaarden aan de liefde,  want dan komt het schuld benoemen en willen straffen, haat, mee. Dan kan er nooit vrede komen in je eigen geest en in de wereld. 

 

Het is het ego in de mens die in goed en slecht gelooft en alles indeelt in goed en slecht.  Het ego denkt dat hij machtig genoeg is om dit te kunnen, dat hij alleswetend is. Het ego legt de nadruk op het slechte, waardoor hij het goede vaak niet eens ziet. Het slechte is zijn focus, daar moet hij zich tegen verdedigen, dat slechte moet hij aanvallen.

Dat slechte ziet het ego graag bij de ander, wat voor het ego betekent dat hijzelf de goede is. Dat geeft hem de rechtvaardiging die ander te bekritiseren, uit te sluiten of zelfs kwaad te doen. Kwaad wordt met kwaad bestreden, geweld wordt gebruikt om geweld te stoppen, zijn eigen geweld of kwaad is gerechtvaardigd. Het ego ondermijnt de ander, denkend dat hij goed doet, waarmee de ellende voortduurt. Het ego kan ook zichzelf als slecht en gaat zichzelf aanvallen, via zelfkritiek en zelfondermijning, of de hele mensheid als onvolmaakt of slecht benoemen.

Alle problemen ontstaan in onze geest, die altijd maar weer wilt verdelen in goed of slecht. Het is het dualistische denksysteem dat de meeste problemen veroorzaakt en in stand houdt. Want bijna ieder mens oordeelt, is geneigd de andere mens als slecht te zien en aan te vallen, of zichzelf. Het maakt bij conflicten niet uit wie begint, dat is weer een manier van het ego om de ene goed en de ander slecht te maken. Omdat hij gelooft dat naast het goede het slechte bestaat en deze net zo reëel en machtig is als het goede. 

De enige weg uit de strijd is je geloof in goed én slecht opgeven, je geloof dat jij in staat bent dat allemaal te kunnen bepalen. Je oordelen loslaten. Je neiging loslaten om jezelf of anderen slecht te verklaren, uit te sluiten, aan te vallen of in de verdediging te gaan. Want al het 'slechte' in de wereld komt voort uit hetzelfde, de ene mens oordeelt een ander mens als slecht en gaat in de aanval of verdediging. 

Het ego geeft het kwaad werkelijkheidswaarde. Gevolg is dat je het goede en liefdevolle niet meer ziet en ervaart, niet meer uitbreidt in je geest en daardoor niet meer in de wereld. Dus begin met continu het goede te zien, je geest op het goede en liefdevolle te focussen en dit uit te breiden in je wereld. Een liefdevolle wereld begint in een liefdevolle geest.

De meeste mensen koesteren voortdurend gedachten als: iets zou moeten. Je partner zou dit en dat moeten doen. Mensen zouden aardiger moeten zijn. Ik zou gezond moeten zijn. Mijn vriendin zou dit niet mogen zeggen. De wereldleiders zouden vrede moeten stichten.

Dit soort gedachten wijzen erop dat je de wereld niet accepteert zoals die is en daardoor in onvrede leeft. De enige die je daarmee hebt, ben je zelf. Jij bent degene die ongelukkig is, omdat je in gedachten in gevecht bent met de realiteit.

We zijn in ons hoofd vaak uren bezig met alle ‘onrecht’ die er is. Het hoort niet zus maar het hoort zo te zijn, daar blijven we maar over malen. We blijven onszelf of die ander verwijten maken.

Je kan altijd jouw reactie op situaties veranderen, de onvrede stoppen, want die onvrede zit vooral in je hoofd. Als er meer acceptatie is, komt er meer vrede in je hoofd. Dan ga je ook anders op situaties reageren, minder verwijtend en boos.

Als je vrediger denkt, leef je vrediger en komt er tijd en energie vrij voor een fijner leven. Want het leven ervaar je in wezen altijd via je hoofd. Gebruik je jouw hoofd voor het koesteren van 'zou moeten' gedachten en onvrede, of voor het creëren van geluk en plezier in je leven?

Ieder mens leeft op een piepklein gebiedje op aarde, ontmoet in zijn leven slechts een fractie van de acht miljard mensen, beschikt als hij elke dag leest en studeert nog steeds over beperkte kennis en niemand maakt alles mee wat je mee kan maken. Alles is daarbij ook nog eens subjectief, gebaseerd op onze persoonlijke belangstelling en achtergrond.

We weten heel weinig. Toch gedragen we ons vaak alsof we de waarheid in pacht hebben, alsof we het beter weten dan andere mensen en gaan in strijd met elkaar. We hebben allemaal een beperkt beeld van de wereld, maar op een of andere manier willen we deze beperking niet erkennen.

Spiritueel gezien kies je voor het soort leven, de exacte plaats(en), selecte groep(en) mensen, de precieze kennis en de ervaringen, die jij nodig hebt om je te ontwikkelen. Het is niet de bedoeling álles te weten over de héle wereld, maar om jouw eigen wereld te leren kennen, innerlijk en uiterlijk. Dat is al een opgave genoeg. Je moet ook nog eens bepalen of iets werkelijk belangrijk voor je is, of alleen belangrijk lijkt.

Je weet niet alles en hoeft niet alles te weten. Je hoeft je niet druk te maken over wat anderen weten of denken te weten, dat is voor die andere mensen belangrijk. Natuurlijk is het boeiend om je in de leefwereld en denkwereld van anderen te verplaatsen, daar steek je altijd iets van op. Maar blijf uit de strijd en kies je eigen pad.

 

Ons voedsel is pas voedsel als het levenskracht bevat, dus als het komt van levende planten en levende dieren. Dat is de reden dat voedsel dat industrieel bewerkt wordt of gekweekt wordt, geen werkelijk voedsel is. Als je dat regelmatig eet, verminder je jouw levenskracht geleidelijk en blijf je honger houden.

Probeer bewerkt eten te laten staan, want dit is alleen maar loze maagvulling en geeft je geen levensenergie. Ook kweekvlees bevat geen leven, dus geen levensenergie. En probeer ook zoveel mogelijk planten en dieren te eten die buiten leefden in plaats van in stallen of kassen te eten, want dan hebben ze meer levenskracht. Net als wij, als we veel buiten zijn.

Voor sommige mensen is het eten van dieren lastiger dan het eten van planten, omdat ze geloven dat dieren bewust zijn en planten niet. Bij planten hebben ze geen schuldgevoel. Oude volkeren wisten dat ook planten bewust zijn en de wetenschap is dit aan het herontdekken. Planten blijken te kunnen waarnemen. Ze reageren op de wereld en passen zich aan, communiceren met elkaar, helpen elkaar, waarschuwen elkaar.

Om te leven op deze planeet, neem je eigenlijk leven, dat is de cyclus hier op aarde. Als troost bij schuldgevoel, wij maken hier ook deel van uit. Als wij overlijden, leven de dieren en planten weer van ons. Voel je niet schuldig als je dieren of planten eet. Eet wat je echt nodig hebt en wees dankbaar voor het leven dat ze je geven en weet dat je het te zijner tijd terug zal geven.

 

Het redder-slachtofferpatroon is gebaseerd op geloof in ongelijkwaardigheid en geloof in en overwaardering van lijden en opoffering.

Redden is niet hetzelfde als helpen. Helpen gaat uit van de geestelijke kracht van ieder mens, zelfs als het leven niet gemakkelijk is. De helper gaat uit van de gelijkwaardigheid van ieder mens, ziet zichzelf als de gelijke van de ander. De helper weet dat ieder mens nu eenmaal goede en slechte perioden kent en dat dit niets over iemands waarde zegt. De waarde van de mens is altijd dezelfde, of je nu gezond bent of ziek, jong bent of oud, wel of geen problemen hebt.

De redder daarentegen ziet het slachtoffer, vaak onbewust, als geestelijk minderwaardig aan hemzelf en neemt ongemerkt het leven van die ander over. De redder gelooft dat hij een beter mens is als hij zichzelf opoffert. In wezen is dit opofferen ook een vorm van lijden, doet hem beter voelen dan anderen. Je ziet redders soms zelfs opbieden over  hoeveel ze over hebben voor anderen.

Slachtoffer zijn is niet hetzelfde als nare dingen meemaken. Ieder mens maakt ziektes mee en heeft allerlei problemen op te lossen. Het slachtoffer denkt echter dat hij een beter mens is omdat hij zoveel meer lijdt dan anderen. Je ziet soms hoe slachtoffers bijna opbieden over hun klachten. Hun lijden maakt ze zo eigenlijk meerderwaardig.

In onze cultuur wordt lijden en opoffering bijna verheerlijkt. Kijk mij eens lijden. Kijk mij eens opofferen. En daarmee wordt ongelijkwaardigheid tussen mensen benadrukt.

Lijden en opoffering zijn emotionele betekenissen die we aan feitelijke ervaringen meegeven. Je bent misschien ziek, dat is een feit. Je bent iemand aan het helpen, ook een feit. Emotioneel willen we er soms meer van maken om ons beter of slechter te voelen dan anderen. Het is mogelijk om de werkelijkheid radicaal te accepteren, zonder hier een lijdensdrama van te maken of hier ongelijkwaardigheid aan te verbinden.

 

 

Het ego in de mens is altijd bang, omdat hij denkt dat hij alleen maar een kwetsbaar lichaam is. Zijn angsten wil hij niet onder ogen zien, maar projecteert ze op een ander. Die wordt dan de vijand, de schuldige van zijn angsten. Het ego redeneert dat als hij die vijand aanvalt of uitschakelt, zijn angsten verdwijnen. Maar omdat het een innerlijke angst is, verdwijnt die nooit. Dan ontstaat er een patroon, steeds maar opnieuw angst projecteren, vijanden aanwijzen en die weer aanvallen.

Dit egopatroon zie je overal terug, in de politiek, in het bedrijfsleven, maar ook in kleinere samenwerkingsverbanden. Het ego is meer bezig met vijandschap en aanvallen, dan met eenheid en overeenstemming.

Zolang we het ego in onszelf volgen, in diens angsten en vijandschap geloven, zal dit patroon zich blijven herhalen in het leven. Daarom wordt gezegd, je kan problemen niet buiten jezelf oplossen, want dit zijn allemaal projecties van je angsten. Je lost ze alleen op door te stoppen met projecteren.

Besef dat je wie dan ook als vijand of gevaar ziet, je ego bang is en zijn angsten projecteert. Of het nu projectie op je partner is of op een wereldleider. Het ego maakt je wijs, dat als de aanval op die ander lukt, je gelukkiger zal zijn. Maar je kan pas gelukkiger zijn, als je je angsten onder ogen ziet en niet meer projecteert.

Interessant interview over wat bewustzijn is. (24) #1526: "Bewustzijn is overal aanwezig, buiten tijd en ruimte" | Gesprek met Pim van Lommel - YouTube

Ieder mens discrimineert, omdat het ego in de mens nu eenmaal discrimineert. Het ego in de mens leeft in angst, oordeelt iets of iemand en valt dan aan. Dat is niet iets dat we graag horen. Daarom projecteert het ego wat hij doet altijd op anderen. Hij beschuldigt een ander van iets wat hij zelf doet, maar probeert te ontkennen.

Het ego zoekt verschillen en de makkelijkste die je kan vinden zijn uiterlijkheden. Daarom is discrimineren op uiterlijk populair. Maar zelfs mensen van ongeveer hetzelfde uiterlijk kunnen elkaar discrimineren, omdat ze binnen die groep ook weer verschillen zoeken. Bijvoorbeeld mensen uit ander gebied of met een andere religie.

Zolang het ego in de mens overheerst, zal je niet aan discriminatie ontkomen.

Het ego loslaten is het loslaten van angst, oordeel en het aanvallende gedrag dat daaruit voortkomt. Het ego creëert een illusie van veiligheid, maar in werkelijkheid maakt hij het leven onveilig voor iedereen.

De natuurlijke mens kent geen ego en zoekt naar overeenkomsten en samenwerking om welzijn en welvaart voor elkaar te versterken. De natuurlijke mens waardeert iedereen om zijn of haar bijdrage aan het geheel, ondersteunt de ander daarin. Dat is iets waar we allemaal naar kunnen streven.

 

Alles wat je geest voortbrengt, stuur je de wereld in. Dit keert naar jezelf terug als ervaring. Je communiceert altijd, niet alleen met woorden en daden, maar ook met schijnbaar onzichtbare gedachten en gevoelens.

Als je geest positief is, straal je positiviteit uit. Dit keert bij je terug als positieve ervaring van de wereld. De wereld wordt een positief oord voor je en je reacties worden positiever. Het positieve breidt zich steeds verder uit. Als voorbeeld, verliefde mensen zien het goede in een ander mens en ervaren de wereld als plezierig. Ze gedragen zich meteen ook positiever naar andere mensen, ze delen graag hun positiviteit. Liefde en plezier leiden tot delen.

Als je geest negatief is,  straalt je negativiteit uit.. Dit keert bij je terug, omdat je de wereld dan als negatief oord ervaart en je reacties worden negatiever. Dit zie je bijvoorbeeld bij mopperpotten en klagers. Ze zien het slechte in anderen en ervaren de wereld als een vervelend oord. Ze gedragen zich  negatiever, wat niet tot delen, maar tot verdelen leidt. Angst en oordeel leiden tot verdelen.

De kunst is positieve gedachten en gevoelens in jezelf aan te kweken. Dit straal je dan uit en vervolgens ervaar je het leven zelf ook als  positiever. Je eigen geest is de bron van eenheid of verdeeldheid, niet de buitenwereld.

We zijn geestelijke wezens, die voortdurend met elkaar in verbinding staan en dus ook voortdurend met elkaar communiceren. Je zou het een veld van informatie kunnen noemen, waar we allemaal uit putten. Alleen weten we niet dat we het doen. Laat staan dat we dit vermogen bewust gebruiken en ontwikkelen.

We hebben geleerd dat je alleen via je fysieke zintuigen kan communiceren, door te praten, te schrijven en te lezen. Zelfs al zou iedereen al die uitingen verbieden, dan nog communiceren we met elkaar en kan je alles te weten komen wat je nodig hebt of wilt weten. Naarmate we ons meer en meer bewust worden van het feit dat we allemaal geestelijk verbonden zijn, zullen we deze vermogens meer gaan gebruiken.

Je kan jezelf erin oefenen. Bijvoorbeeld door je af te vragen hoe het met X gaat, of wat de visie van Y is. En omdat tijd niet werkelijk bestaat, kan je ook contact maken met mensen uit verleden of toekomst. Je maakt je geest helemaal leeg en stelt je dan open voor de gevraagde  informatie. Die komt vaak in de vorm van gewaarwordingen: gevoelens, beelden, soms in woorden. Hetzelfde geldt voor allerlei situaties in de wereld, ook daar kan je informatie over krijgen.

Besef dat je informatie altijd filtert met je eigen ervaringswereld. Je kan je ervaringen op deze manier wel uitbreiden, maar besef, je komt vast en zeker dingen tegen die je niet kent of begrijpt, waar je misschien bang voor bent of oordelen op hebt. Als je inzoomt op een medicijnman uit Afrika of op Einstein, zal je niet alles begrijpen.

Belangrijkste advies, ga niet uit een soort sensatiezucht hiermee bezig, alleen met oprechte belangstelling en een liefdevolle, oordeelloze geest die werkelijk wilt delen. Een gerichtheid op het goede voor iedereen. Want uiteindelijk zijn we allemaal één.

 

De parlementaire enquêtecommissie heeft een rapport geschreven over het fraudebeleid van overheid. De conclusies zijn afschuwelijk. Nog afschuwelijker is, dat het tot op heden niet is opgelost. We leven in een tijd waarin medemenselijkheid bij de hoogste organen in ons land verdwenen lijkt. Tijd om dat terug te brengen. Dat kan alleen als je zelf je ogen opent voor mensen en hun recht en voor elkaar opkomt.

"In een verhard politiek en maatschappelijk klimaat zijn de drie staatsmachten blind geweest voor mens en recht, waardoor levens zijn vermorzeld. Het is pijnlijk dat juist het systeem van sociale zekerheid en toeslagen dat is bedoeld om mensen te ondersteunen, diezelfde mensen in de vernieling heeft geholpen. Het kabinet en het parlement hebben gefaald, de uitvoering heeft onrechtmatig gehandeld en de rechtspraak is tekortgeschoten in het bieden van bescherming aan mensen. Hierdoor zijn grondrechten van mensen geschonden en is de rechtsstaat terzijde geschoven. Daar liggen patronen aan ten grondslag die tot op de dag van vandaag nog niet doorbroken zijn."


Zie hier het volledige rapport: Rapport parlementaire enquêtecommissie Fraudebestrijding en Dienstverlening: ‘Staatsmachten waren blind voor mens en recht’ | Tweede Kamer der Staten-Generaal

Wij nemen waar met onze geest, met alle overtuigingen die in onze geest heersen. In wezen zijn we continu onze geest naar buiten aan het projecteren.

Als je in ellende gelooft, zie je overal ellende en reageer je ook negatief op deze ellende.  Als je in het positieve gelooft, zie je overal het positieve en reageer je ook positief hierop;

Ofwel, we zien niet de wereld zoals die is, maar onze eigen ideeën over de wereld. Jouw manier van denken bepaalt jouw focus en daarmee jouw ervaringen. Alles wat je ziet, ben je dus zelf.

Als je dat weet, kan je besluiten om het positieve te willen zien en daarop te focussen. Ook dan treedt hetzelfde mechanisme in werking, je gaat zien wat je denkt. Dan wordt je leven prettiger.  

Wie je denkt te zijn, jouw zelfbeeld, is gebaseerd op waarneming en interpretatie. Hoe jij jezelf ziet, verandert voortdurend, is instabiel. Het beeld dat jij van anderen hebt en anderen van jou hebben net zo goed. Ieder mens neemt anders waar en interpreteert alles anders, dus geeft nooit de enige waarheid weer, maar slechts jouw denkbeelden over jezelf en anderen.

Omdat je kijkt en redeneert vanuit persoonlijke ervaringen is je zelfbeeld of beeld van anderen per definitie beperkt. Maar we geloven er stellig in, zijn eraan gehecht en zijn geneigd ons zelfbeeld tegen andere beelden te verdedigen. We vergelijken onszelf met anderen en vinden onszelf dan meerderwaardig of minderwaardig. Dus dat zelfbeeld maakt je kwetsbaar en is daarmee ook beperkend.

Nu kan je waarneming en interpretaties niet voorkomen. Wel kan je gaan inzien hoe beperkt en beperkend dit is en daaraan voorbij gaan. Wie je werkelijk bent is een geestelijk wezen met oneindige mogelijkheden. Onze geest is vele malen groter dan ons waarnemen en ons denken, groter dan ons zelfbeeld, groter dan wie of wat we denken te zijn.

Dit is waar Mandela in zijn speech, geschreven door Marianne Williamson, aan refereerde. Als we ons beperkte en beperkende zelfbeeld loslaten, zien we onze geest, zien we onszelf in onze grootsheid, wat voor ons beperkte en beperkende zelfbeeld beangstigend kan zijn.

Onze diepste angst is niet dat we ontoereikend zijn.
Onze diepste angst is dat we buitenmate krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze duisternis die ons het meest bang maakt.
We vragen onszelf af: ”Wie ben ik om briljant, schitterend, getalenteerd en legendarisch te zijn?”
Zowaar, wie ben je om dat niet te zijn?

Je bent een kind van God. Jezelf klein maken dient de wereld niet.
Er is niets verlichts aan krimpen zodat andere mensen om je heen zich niet onzeker gaan voelen.
We zijn geboren om de glorie van God die in ons is, tot uitdrukking te brengen.
Het is niet slechts in enkelen van ons aanwezig, maar in iedereen.
En als we ons eigen licht laten schitteren, geven we onbewust toestemming aan andere mensen om net zo te zijn
Terwijl we bevrijd worden van onze angsten, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch de anderen.

 

Onze geest staat voor eenheid en harmonie, ons denken voor dualiteit en conflict. Onze geest, de eenheid, kan eigenlijk nooit worden gebroken. Alleen in gedachten kunnen we onszelf in delen splitsen. Het idee van dualiteit is zelfbedacht, het is een illusie.

Nu lijkt de illusie heel echt, omdat we creatieve wezens zijn en dat wat we denken voor ons echt is, ook al is het een illusie. Als je uitgaat van eenheid, creëer  je eenheid en harmonie. Als je uitgaat van dualiteit, creëer je dualiteit en disharmonie, welke in werkelijkheid een illusie is.

Je kunt het vergelijken met een vaas die je in gedachten op de grond gooit, je ziet alleen nog scherven. Je denkt dat je slechts een scherf bent, in plaats van één met die vaas. In plaats van in gedachten al die scherven te lijmen om weer heel te worden, kun je de illusie van de kapotte vaas loslaten.

Ons denken laat ons zien wat onze uitgangspunten zijn, eenheid of dualiteit. Als je de wereld vanuit dualiteit bekijkt, leef je eigenlijk vanuit een misvatting. Heling kan niet binnen het duale denken plaatsvinden, maar alleen door daar bovenuit te stijgen naar  het niveau van de geest.

 

CO2, dat stofje dat zogenaamd zo gevaarlijk is, is de basis van ons leven. CO2 wordt namelijk door planten omgezet in glucose en zuurstof. Glucose vormt onze voeding. Zuurstof ademen we in. Zonder deze twee kunnen we niet leven.

 We ademen CO2 uit, wat weer voeding is voor de planten.Het is een kringloop.  Dus als je CO2 wilt beperken, beperk je het leven.

En wat dan met de dekenvorming? CO2 zorgt dat er meer plantenvoeding is, dus meer groen ontstaat. De woestijnen worden groen, de arme landen krijgen meer te eten. 

En ja, ons zandveldje wordt ook groener, dus moeten we wat meer schoffelen en plaggen. Hoe erg is dat?

Alleen in het hier en nu kan je als een spontaan kind zijn: alles als nieuw ervaren, nieuwsgierig en open zijn, plezier beleven en groeien van je ervaringen.

Onze opvoeding beperkt dit door alles in de tijd te willen plaatsen, in het verleden en de toekomst. We projecteren het verleden op de toekomst, met ons 'het zal wel hetzelfde zijn als toen'. Dan zijn dan niet meer in het nu. Of wijzelf of andere mensen waarschuwen ons voor de gevaren in de toekomst, zelfs bij nieuwe dingen. Daarmee wordt innerlijke weerstand gecreëerd.

Het kind in jou drukt het gaspedaal in, heeft er zin in. De oudere jij drukt op de rem en dat schuurt. Je durft niet te starten of als je wel vooruit gaat, raak je door die weerstand hartstikke moe.

Moeheid ontstaat niet omdat iets niet leuk is, maar omdat je weerstand creëert. Je besluit dat je het leuke toch maar niet zo leuk wilt vinden, schakelt het kind in jezelf uit. De rem of weerstand kan je als angst of uitstel ervaren, of als tegenzin als je iets toch doorzet.

Haal de rem eraf, door alles te benaderen in het nu. Wees als het kind dat alles in het leven voor het eerst meemaakt. Het spontane kind is er nog steeds en je kan nog steeds van het leven genieten. Je geniet meer en je voelt je energieker.

De meeste mensen denken dat positief en negatief denken naast elkaar voorkomen. In werkelijkheid kom je vaak of helemaal in het positieve denken, of helemaal in het negatieve denken. Je brein gaat allerlei passende combinaties voor je maken.

Als je in het negatieve denken zit, kan je de volgende dingen merken:

• Je kan je alleen nog maar negatieve dingen herinneren, de positieve herinneringen zijn niet bereikbaar.
• Je wordt onzeker over je leven en wat je hier te doen hebt, er ontstaan zingevingsvraagstukken.
• Je voelt je kwetsbaar. afgewezen, bekritiseerd, eenzaam, slachtoffer. Oude issues komen in alle hevigheid boven.
• Je wordt kritischer op zowel jezelf, anderen als de hele wereld.
• Je focust op negatieve informatie (tv, social media, films) en negatieve dingen vallen je meer op.
• Je krijgt last van kwaaltjes of je maakt je vaker druk om kwaaltjes.
• Je intuïtie lijkt te haperen, positieve ervaringen met andere mensen nemen af.
• Je ontwaart veel problemen die je moet oplossen en het worden er steeds meer.

Je bent dan in standje ‘angstig ego’ verzeild geraakt en gelooft er volledig in. In wezen is er altijd maar één probleem, je denkwijze is negatief en sluit daarmee al het positieve uit. Als je je negatieve denken in positief denken verandert, valt die hele trits weer weg.  

Hoe verander je jouw denken?

• Begin met het besef dat je niet tientallen problemen hebt, maar slechts eentje. Je negatieve denken spiegelt je alleen nog maar ellende voor. Dus er is maar één oplossing voor die hele rits problemen, stap over naar positief denken.
• Doe vooreerst allerlei dingen waar je blij en gelukkig van wordt. Het ego zal vast protesteren en je wijzen op problemen, maar luister hier even niet naar. Je kan problemen namelijk niet oplossen vanuit een negatieve denkwijze, alleen vanuit een positieve denkwijze. Want bij positief denken,  komen je emoties tot rust, werkt je intuïtie weer beter en voel je je fysiek ook beter.
• Bij elke negatieve gedachte zeg je simpel, oké dat is mijn negatieve brein dat me ellende aanpraat. Dit wil ik niet. Ga niet in een uitgebreide analyse, maar vervang de negatieve door positieve gedachten.
• Gebruik methoden die je helpen rustig te worden, zoals wandelen in de natuur, meditatie, muziek.

Je zal merken dat de meeste problemen als sneeuw voor de zon lijken te verdwijnen, omdat het vooral in je hoofd bestond.  De dingen die overblijven kan je met je positieve denkwijze anders zien en anders aanpakken.

Mocht je denken, dit lijkt me te gemakkelijk. Het negatieve denken houdt altijd vast aan de status quo als je er eenmaal in zit. Het ego lost liever 1000 problemen in de buitenwereld op, dan met dat ene werkelijke probleem te erkennen, zijn eigen denkwijze.

Als het individuele belang ondergeschikt raakt aan een groter belang (een grote groep of een hoger doel), dan kan het soms tot opoffering van individuen leiden, vaak aangevuurd door fanatici. Je wordt geacht jezelf op te offeren voor anderen, jezelf te benadelen. Degenen die niet mee willen of mogen doen, worden benadeeld, uitgesloten en geofferd. Het wordt totalitair. Bekende voorbeelden vind je in politiek (fascisme en communisme) en in fanatieke religieuze stromingen. Dan is er een toplaag die bepaalt welke mensen offers moeten brengen en hoe, desnoods door levens te nemen.

In het fascisme van Hitler en het communisme van Stalin werd iedereen geacht zijn leven te geven aan het land, aan het grotere doel; hiervoor te werken en te vechten. Bepaalde groepen werden eerst benadeeld en uitgesloten, vervolgens geofferd. Bij Hitler de Joden en zigeuners, bij Stalin alle tegenstanders. Miljoenen mensen vonden zo de dood. Bij religieus fanatisme zoals bij de kruistochten en de jihad kom je dit ook tegen. Mensen offeren hun leven voor god of geloof, aangevuurd door hun leiders. Mensen met een ander geloof worden benadeeld en uitgesloten en uiteindelijk geofferd. Ook hierin vonden miljoenen mensen de dood.

Mensen hebben de neiging rekening te houden met anderen en dat is mooi. Dat is echter iets anders dan je opofferen voor een groter doel of voor de grotere groep. Ieder individu is namelijk even waardevol als ieder ander mens. En een doel kan alleen maar een werkelijk goed doel zijn, als iedereen er wel bij vaart en niemand wordt benadeeld, uitgesloten of geofferd.

De neiging tot opoffering van het individu voor het grotere goed kom je ook tegen op het gebied van gezondheid en klimaat. In de coronatijd werd het rekening houden met elkaar steeds vaker meer individuele opoffering en uitsluiting van bepaalde groepen, allemaal om de mensheid te redden. Denk aan de klimaatmaatregelen om de natuur te redden. Het rekening houden met de natuur wordt nu veranderd in vele offers brengen en met name de gewone mensen en de boeren moeten dit doen.

Opoffering is niet nodig en heeft zelfs meer nadelen dan voordelen. Onze beste kans ligt in het vinden van evenwicht tussen individuele belang en het grotere belang.

Als je het puur werelds bekijkt, zijn tijd en geld middelen die we benutten voor bevrediging van onze behoeften: fysiek in leven blijven en de overige behoeften. Als je zegt ‘ik wil meer tijd of geld’, dan zeg je eigenlijk, ik heb meer middelen nodig om mijn fysieke en/of overige behoeften te bevredigen. Je ervaart een zeker gemis.

We vergeten vaak dat tijd en geld middelen zijn en geen doelen. En als je je doel niet kent, weet je niet wat je werkelijk nodig hebt. In deze maatschappij komen we in een spiraal terecht omdat tijd en geld doelen op zich zijn geworden. We besteden veel tijd aan werk om meer geld te krijgen, wat we aan spullen en diensten besteden, om daarmee tijd te besparen of de resterende tijd leuk te besteden. Dat kost echter geld en dan moet je langer of meer werken. De spanning tussen tijd en geld wordt almaar groter. Uiteindelijk kan je schulden krijgen, waardoor je eindeloos lang moet werken, of je behoeften drastisch moet inperken.

De belangrijkste vragen die je je moet stellen zijn:

• Wat zijn mijn werkelijke doelen en behoeften?
• Hoe groots of eenvoudig wil ik die maken?
• Hoeveel tijd en geld wil ik aan die doelen en behoeften besteden?

We hebben fysieke behoeften als eten, drinken en beschutting. Die kan je groots maken (kaviaar eten, champagne drinken en een luxe villa) of eenvoudig (gezond eten en drinken en wonen in een eenvoudig huis). Wil je liever tijden werken en alles inkopen van je verdiende geld, of kies je ervoor meer tijd te besteden aan dingen zelf doen?

We hebben sociale behoeften en behoefte aan plezier. Welke zijn dit? Kies je voor grootse feesten en dure vakanties of focus je je op gezelligheid met mensen in de buurt? Hoeveel tijd of geld kost dit in verhouding?

We hebben geestelijke behoeften. Welke zijn dit? Wil je duizend boeken kopen en honderd cursussen volgen, of kan je hetzelfde geestelijke doel bereiken met minder tijd en geld?

De hamvraag is eigenlijk, waarvoor ben je naar jouw mening op de wereld, wat wil je bereiken? En als je dat weet, hoe kan jij je tijd en geld hiervoor zo handig mogelijk besteden?

Mensen en zeker HSPs hebben veel moeite met de heftige pijnen die nu in de wereld lijken te overheersen. Ze worden daar meestal erg door geraakt, kunnen erin meegezogen worden.

Je kan dan reageren met je boosheid en verdriet en afkeer te uiten, waarmee je in diezelfde negatieve energie komt of blijft en deze versterkt in de wereld. Dit is wat de meeste mensen doen, vandaar de steeds grotere heftigheid.

Er is een betere manier, reageren vanuit het besef van healing. Dan voel je net zo goed de pijn, maar accepteert het als energie die er is, zonder angst, zonder oordeel en laat deze energie rustig afvloeien en oplossen. Je bekijkt het met liefde en mededogen, want deze doen de negativiteit oplossen. Je kan je voorstellen dat de energie door je voeten wegstroomt, of oplost in het universum of opgenomen wordt in licht.

Een beetje zoals je een kind benadert dat in zijn moeheid boos wordt. Dan ga je niet met boosheid reageren, maar met acceptatie van diens pijn. Je neemt het kind in je armen en troost het. Ofwel je bekijkt je kind met liefde en mededogen, ziet hem zoals hij werkelijk is, dat lost de pijn energetisch op. En je helpt hem de heftige energie af te voeren. 

 

We hebben de neiging te focussen op wat niet kan, op gebreken, tekorten, problemen. Daarmee geef je problemen al je aandacht en vergeet je de goede dingen. We hebben zelfs geleerd voor genezing en herstel vooral te focussen op het probleem. Je verliest het prettige en goede uit het oog, versterkt de stress en houdt daarmee genezing en herstel vaak tegen.

Stel je bent een buitenmens en wandelt en fietst en tuiniert graag, je doet ook graag aan lichaamsbeweging. Nu komt er een kink in de kabel door een blessure aan je heupen en benen. De eerste reactie is met hulp van therapie proberen dat specifieke gebrek te verhelpen, lichaamsbeweging wordt vooral beweging van die gebrekkige lichaamsdelen. Je neiging is of het wandelen, fietsen en tuinieren te beperken om belasting te voorkomen, of juist het tegenovergestelde, steeds weer te proberen met overbelasting als gevolg. Dit is allemaal focus op wat niet kan, focus op het aangedane lichaamsdeel en focus op de beperking in je bezigheden. Als je dit doet, ga je je ongelukkig voelen.

Focus daarom tevens op wat allemaal wel kan. Je kan qua lichaamsbeweging focussen op beweging van delen van je lichaam die wel goed werken, je armen, hoofd en romp. Je kan bij dagelijkse klusjes en bij tuinieren er even een stoel bij pakken om ze uit te voeren. Je kan in plaats van buiten zijn via wandelen en fietsen met de auto naar een mooie plek om te tekenen of in je eigen tuin zitten tekenen. Verander ook je tijdsbesteding, ga de wandeltijd vervangen door iets wat je ook leuk vindt en wel kan, schilderen of zingen of lezen bijvoorbeeld. Hierdoor focus je op wat wel kan, waardoor je je gelukkig kan voelen.

Je mag best de aangedane lichaamsdelen voorzichtig oefenen, maar zorg dat je de negatieve focus in een positieve focus verandert. Zorg dat je je lichaam met liefde behandelt en ziet dat het lichaam meer is dan dat ene aangedane lichaamsdeel. Verander je leefwijze in positieve zin, zonder wrok of teleurstelling of ongeduld. Richt zowel je denken, je praten als je doen vooral op wat wel kan, daarmee vergroot jej e  mogelijkheden en je herstel.