Renée Merkestijn

Veel mensen raken ongemerkt verslaafd aan adrenaline. Niet alleen de mensen die het gevaar opzoeken door op krokodillen te jagen, maar gewone mensen die elke dag tv kijken, social media bezoeken of opwindende games spelen.

Televisie, games en social media laten vooral stressgevende informatie zien. Gewelddadige films, dramaseries, wedstrijden op je games. Denk ook aan alle nieuws over de coronagevaren en de strijd tussen diverse mensen en meningen.

Al die zaken jagen je adrenaline gigantisch aan. Je komt in vechten, vluchten, verstarren. Omdat dit een overleefstandje is, voelt dit als bergen energie die door je lijf stromen. Het voelt alsof je intens leeft.

In werkelijkheid ondermijnt adrenaline je lichaam en ben je jouw levensenergie in versnelde mate aan het opeten. Je knabbelt van je levensjaren af.

Het vervelende is, je raakt aan adrenaline verslaafd. Na elke kick volgt een dip. Die dip probeer je zoals bij elke verslaving op te vangen met een nieuwe kick. Probeer maar eens een week zonder tv, heftige games of social media te leven. De meeste mensen komen in een grote dip terecht en houden het niet vol. Ze zeggen dat ze zich vervelen, wat aangeeft dat je adrenaline nodig hebt om je het idee te geven dat je leeft. Vaak komen oude pijn en angsten boven om te verwerken, die ze eerder wegstopten. Soms zijn ze opeens dagen doodop in reactie op het stoppen. Ze weten niet meer hoe ze hun leven moeten invullen. Dit gebeurt bij alle verslavingen.

Probeer van je adrenalineverslaving af te komen. Denk niet te snel dat je het niet bent. Probeer het maar eens een dag uit. Je kunt cold turkey afkicken, maar ook geleidelijk. Zorg in ieder geval dat je iets om handen hebt dat je energie geeft zonder adrenaline op te wekken. Ga wandelen of fietsen (niet competitief), ga lekker creatief bezig, lees een boek (geen thriller natuurlijk) bel of bezoek mensen die je een goed gevoel geven.

Je zult merken dat je na de eerste lastige periode je rustiger en gezonder gaat voelen. Je gaat in het dagelijkse leven minder vanuit je adrenalineverslaving reageren, wat je gevoel van welzijn op alle fronten zal versterken. 

 

 

 

Een mens vraagt zich vaak af, ben ik waardevol, zit ik op de goede weg. Stel je eens voor dat een planeet die gewoon zijn banen in het heelal draait:

• zichzelf voortdurend afvroeg of de banen die hij draaide wel de goede banen waren; of ze niet te groot of te klein waren of wellicht de verkeerde richting opgingen?
• zijn uiterlijk en zijn baan continu vergeleek met die van andere planeten en zijn eigen bestaan vervolgens beter of slechter achtte?
• zichzelf steeds afvroeg, wat doe ik hier, waarom draai ik deze banen, wat is de zin van mijn bestaan?
• zichzelf minderwaardig achtte en uit onvrede met zijn bestaan een andere baan wilde nemen?
• of uit een gevoel van meerder- of minderwaardigheid wilde proberen andere planeten uit hun baan te brengen?
• zichzelf of anderen werkelijk uit zijn eigen baan kon brengen en zo chaos veroorzaken?

Gek? Maar dit is precies hoe mensen het doen. Ze zijn continu bezig zich af te vragen, ben ik wel waardevol, zit ik wel op de goede weg, moet ik mezelf en de anderen niet veranderen?

Je kunt het als mens het universum niet overzien. Je kent je eigen waarde niet eens precies, laat staan die van anderen of planeten. Het probleem is dat we alsmaar aannemen dat we geen waarde hebben, omdat we onze eigen waarde niet kunnen bepalen en vinden dat dit wel moet. We zijn voortdurend aan het piekeren over onszelf. Terwijl je gewoon kan aannemen dat alles waarde heeft, net als de planeet, al snap je dan niet precies welke.

Je weet als mens niet hoe het universum precies in elkaar steekt, maar je kunt in ieder geval wel zien dat er harmonie is in de gang van de planeten en alles samenwerkt, dus er blijkbaar een harmoniemodel aan het universum en aan jouw leven grondslag ligt, ook al snap je de samenhangen zelf niet helemaal. De planeten raken niet onverwachts uit hun baan.

We lijken als mens meestal iets te geloven als "we zijn niet waardevol en het universum is chaotisch." Dat is een uitgangspunt waar je niet gelukkig van wordt. We zijn hierdoor continu in gevecht met onszelf en met het universum. 

Een uitgangspunt waar je gelukkiger van wordt is en waar je voor kunt kiezen is: 

• Alle mensen zijn waardevol, zelfs al snap ik mijn eigen waarde en die van anderen niet precies, omdat ik het geheel nu eenmaal niet overzie. Ze volgen net als planeten allemaal hun eigen baan.
• Het universum is harmonisch, alles grijpt in elkaar, zelfs al zie ik dit niet precies, omdat ik nu eenmaal het geheel niet overzie.

Ons wordt geleerd dat we zoveel mogelijk moeten hebben. We zijn als sprinkhanen die zich vol eten en een kaal land achterlaten.

Als je als sprinkhaan veel hebt gegeten, wordt je lijf groter. Je krijgt meer honger dan de anderen. Je móet ook meer eten om dat grotere lijf te onderhouden. Je bent afhankelijker van eten dan sprinkhanen met kleinere lijven, die met minder toekunnen.

In onze cultuur worden de voordelen van grote sprinkhanen zijn benadrukt. Ze worden bewonderd. Veel mensen streven er naar zelf een grote sprinkhaan te worden. Je hebt zoveel te vreten, fantastisch, denken we.

De keerzijde is, dat je jezelf vastzet in het eetpatroon en steeds meer nodig hebt. Dat eten wordt beëindigd door schaarste, als alles bijna leeg gevreten is. Het is maar de vraag wie overleefd, de dikke sprinkhaan die moet interen, of de kleine sprinkhaan die met minder toe kan.

Ons leven en onze economie is op groeiende consumptie gebaseerd. We geloven dat we daarmee groot en sterk worden, maar we maken onszelf afhankelijk van onze vreetzucht en maken onszelf kwetsbaar en verslaafd eraan.

Als je liever vrij onafhankelijk bent, onderzoek dan of je dit wel wilt. Wil je wel die grote sprinkhaan worden, die zijn steeds grotere lijf, zijn groeiende behoeften, voortdurend moet voeden. Daar voortdurend en steeds meer ook mee bezig moet zijn. 

Je kunt misschien leren die kleine en flexibele sprinkhaan te zijn, die niet zoveel nodig heeft. Die nuchter kijkt wat echt nodig is. Die het land laat herstellen in plaats van het kaal te vreten, zodat er genoeg is voor iedereen, ook in magere tijden.

 

Spiritueel gezien gaat het leven altijd om de keuze tussen liefde of angst. In deze coronatijd is angst sterk aanwezig, inclusief wat daar bij hoort, ziekte, controle, oordeel, boosheid, vijandschap, aanval en verdediging.

Liefde kan je vertalen als levensenergie, die letterlijk voortkomt uit je verbinding met het spirituele. Angst beperkt deze verbinding, dus beperkt jouw levensenergie en daarmee je gezondheid, je creatieve zelfexpressie, je levensgeluk, je innerlijke vrede, je vriendelijke communicatie met anderen.

In deze corona hogedrukpan ontdekken we in onszelf en via projectie op anderen wat ons tegenhoudt om in liefde te leven, we lopen kortom keihard tegen al onze angsten aan.  Persoonlijk en collectief. In wezen worden we juist in deze tijd uitgedaagd om spiritueel gezien onze keuze te gaan maken.

We snappen helaas niet goed wat liefde is, omdat we jarenlang en zelfs eeuwenlang in een angstwereld hebben geleefd. We hebben de neiging in dat oude angstpatroon te blijven hangen en/of onze angsten op anderen te projecteren en vervolgens in de aanval of verdediging te gaan.

Tijd voor verandering. Wat er gebeurt als je je door angst laat beïnvloeden, is dat jij je verbinding met het spirituele kwijtraakt en je levensenergie weg laat vloeien. Dit maakt dat je innerlijk onrustig bent en niet meer goed naar je intuïtie kan luisteren. Gevolg is dat je steeds minder goed je weg kunt vinden in deze uitdagende omstandigheden.

Wat doet liefde? Als iemand een blokkade op je weg gooit, zoek je rustig jouw andere weg vanuit liefde, vrede en jouw intuïtie.  Als iemand je tot welke keuze dan ook wilt dwingen via angst of controle, kijk dan of je ja of nee wilt zeggen uit liefde of angst en kies uit liefde. Uit je persoonlijke visies en daden uit liefde, niet uit angst of oordeel. Blijf vertrouwen op je innerlijke kompas, ook als er steeds meer blokkades, angsten en verplichtingen op je weg worden gegooid. Verdiep je in de bevrijding van je angsten, die juist nu bij iedereen in alle hevigheid bovenkomen, blijf uit het patroon aanval en verdediging, keer naar binnen.

Zorg dat je binnen de beperkte mogelijkheden alles uit liefde blijft doen, zodat je levensenergie vrijelijk blijft stromen; zoek steeds naar mogelijkheden. Kies voor creatieve zelfexpressie, ontwikkel nieuwe vaardigheden, verdiep je in het spirituele, ga vaker naar de natuur in, versterk de liefdevolle contacten met andere mensen en help anderen om hun spirituele verbinding en levenskracht in stand te houden en te versterken.

En vergeet niet, liefde overwint angst en liefde versterkt de levensenergie. Hoe meer mensen voor liefde kiezen, hoe liefdevoller de wereld wordt.

 

 

 

Politici vertegenwoordigen onszelf, ze staan voor onze collectieve visie en ons collectieve gedrag. Ze zijn een spiegel van wie we zijn. Op dit moment zie je zowel licht als schaduw, liefde als angst/oordeel, eigenbelang als gezamenlijk belang. Omdat het een spiegel is, betekent dit dat deze allebei leven in de wereld, dus ook in onszelf. De spiegel reflecteert licht én schaduw.

Een collectieve verandering kan alleen voortkomen uit een reeks individuele veranderingen. Als je schaduwkanten herkent in de politiek, dan is dat een reflectie van een schaduwkant in jezelf die je mag oplossen. Deze innerlijke verandering komt vervolgens ten goede aan het collectief, omdat we allemaal in bewustzijn verbonden zijn. Er komt na enige tijd een kentering, als maar genoeg mensen het anders willen.

Het risico is, dat we onze schaduwkanten volledig projecteren op die politici en dus niet in onszelf oplossen. Politici zijn kapstokken of spiegels voor onze schaduwen. Elke realiteit is een gevolg van onze keuzes, dus ook onze politieke realiteit. We creëren de leuke en de minder leuke kanten ervan. Je kunt niet alleen een ander de schuld geven van problemen, ook niet de politici.

Als mens zijn we op weg naar licht, liefde en gezamenlijk belang. Je kunt daar alleen komen als je de andere keerzijde herkent, de schaduwzijde. Dus door de schaduwen in de politiek, ga je ze zien en kan je bewust besluiten daar verandering in te brengen. Je gaat meestal van een ‘dit wil ik niet zo’ naar een ‘dit wil ik zo’. 

Je hebt met jouw bewustzijn meer invloed dan je denkt. Denken dat je als individu geen invloed hebt, zorgt er voor dat alles blijft zoals het is. Je bent namelijk de schepper van je eigen werkelijkheid, zowel persoonlijk als collectief. Dat wat je gelooft wordt jouw realiteit, ook politiek gezien. Door te denken dat je niets kan veranderen, her-creëer je de bestaande realiteit waarin je weinig kan veranderen, omdat je dat dan gelooft. De wereld laat altijd jouw overtuigingen zien.

Dus leer vertrouwen te hebben in de scheppingskracht van jouw bewustzijn. Kijk in de spiegel, verander jezelf als iets je niet aanstaat en verander zo de wereld.

Het ego beziet de wereld vanuit vastomlijnde overtuigingen. Ongeveer dit: De wereld is gevaarlijk, dus om te overleven moet je aanval en verdediging toepassen. Je ziet binnen dit denksysteem anderen als vijand.

Als je de ander als gevaarlijk ziet, doe je vervelend tegen die persoon, ga je in de aanval of de verdediging. Die ander reageert daarop weer vervelend met aanval en verdediging. Dit versterkt in beiden het geloof dat aanval en verdediging nodig zijn. Zo houden we aanval en verdediging in stand. 

Het is als een soort zwarte doos van denken waarin je gevangen zit. Het wordt een cirkelredenering, ik moet aanvallen omdat de ander mij aanvalt. De enige uitweg is te zien, dat het hele gesloten denksysteem van aanval en verdediging de oorzaak van alle problemen is.

Onze politieke leiders staan vaak symbool voor ons collectieve denksysteem. Je ziet Biden Trump als gevaar bestempelen en Trump Biden als gevaar bestempelen en ze gaan allebei in de aanval en verdediging. Zo doen we het dus met zijn allen, elkaar als gevaar zien en in de aanval en de verdediging schieten. Ze laten zien wat wij doen. Zolang je een van de twee de schuld geeft van deze polarisatie, zit je er zelf in. Het denksysteem is gesloten.

Tijd om dat gepolariseerde denken eens los te laten en vanuit medemenselijkheid te gaan denken in plaats van mensen als vijand te blijven zien.

Elk stofje, elk medicijn heeft vanzelfsprekend invloed op je energetische lichamen, dus ook een vaccin. Hoewel elk stofje je systeem in evenwicht kan brengen, zoals bij homeopathie vaak gebeurt, vormt zich met synthetische medicijnen vaak een blokkade, die je later weer moet zien op te heffen.

Ik ben niet tegen medisch ingrijpen in de zin dat als je erg ziek bent, het soms even nodig is. Maar het is wel belangrijk dat je de energetische invloed meeneemt in je overwegingen. Het kan namelijk dat je met medicijnen het ene probleem verhelpt maar er een ander probleem voor terugkrijgt. 

Steeds meer berichten bereiken me, dat het vaccin een belemmerende invloed uitoefent op je kruinchakra en je hartchakra. Dat betekent dat de universele levensenergie minder toegang tot je systeem krijgt en je centrale chakra, dat de verdeling van energie regelt,  minder goed functioneert. Je vermindert dus de levenskracht.

Ik wilde dit als informatie meegeven voor degenen die het vaccin overwegen te nemen of het vaccin al hebben laten zetten. De belangrijkste weg naar gezond blijven ligt nog altijd in gelukkig en evenwichtig leven. Houd je geest gericht op liefde en eenheid, zorg dat je niet in angst en oordeel terecht komt. Die laatste twee zijn de grootste ziekmakers in de wereld.

Qua symboliek. Zo'n vaccin symboliseert ook de energie die sterk aanwezig is, want zo boven, zo beneden. Het is een spiegel. Het vaccin laat ons zien dat we onze verbinding met het licht en met ons hart mogen herstellen in de wereld. 

De wet van manifestatie houdt in dat alles wat je gelooft, voor jou wordt gemanifesteerd als jouw realiteit. Vervolgens zal de gemanifesteerde realiteit jou bewijzen dat wat jij gelooft inderdaad waar is. Zowel persoonlijk als collectief.

Het gevaar van de voortdurende focus op corona, is dat we steeds meer gaan geloven dat corona ons ziek kan maken, waardoor we steeds meer deze ziekte manifesteren, wat ons vervolgens weer bewijst dat corona echt een gevaar is, waardoor we haar nog verder manifesteren.

Ook geloven we vervolgens, dat er maar één manier van genezen is, vaccins. Ook dat zal zich dan manifesteren voor je en vervolgens bewijzen dat het niet anders kan.

Het wordt tijd dat we zowel persoonlijk als collectief onze creatieve kracht gaan gebruiken om gezond te zijn, om daarop te focussen, zodat gezondheid wordt gemanifesteerd.

Een heel simpele manier is jouw angstige, manifesterende gedachte ‘ik zou wel eens ziek kunnen worden’ om te zetten in ‘ik zou wel eens gezond kunnen worden’. Zo ondermijn je niet voortdurend met je angsten je immuunsysteem, wat zorgt voor ziekte.

Het wordt tijd om onze kracht te leren kennen. Het wordt tijd dat we spiritueel gezien wakker worden en ons gaan realiseren dat we alles zelf creëren.

Je kunt als mens kiezen uit twee opties, liefde of angst. Momenteel kiezen we wereldwijd voor angst. Angst ondermijnt je levensenergie, je gezondheid, je vrijheid, je creativiteit, je verbinding met de wereld. Het maakt dat je alleen komt te staan en denkt te moeten overleven in een wereld vol vijanden. Het maakt dat je alles wilt controleren, wat in wezen het beperken van het leven zelf is. Je hoopt door controle veilig te zijn en te overleven, maar bereikt het tegenovergestelde.

Controle uit zich traditioneel in het proberen te beheersen van de wereld. Je bent bang voor schaarste en zwakte dus doet er alles aan om rijk en machtig te worden, zelfs ten koste van anderen. Als je het ten koste van anderen doet,  creëer je vijanden. Dit maakt je nog banger en dan moet je ook nog je vijanden zien te controleren, door bedreigen, onderdrukken, kortom, door anderen nog banger te maken dan jij. Uiteindelijk leidt dit tot de vernietiging van mensen, geweld en oorlog. De machtigste mensen op aarde, zijn vaak de angstigste mensen op aarde. Ze komen in een cyclus terecht van angst, controle, meer angst, meer controle. Totdat ze zichzelf compleet gevangen zetten in hun angst.

Degenen die zich bang laten maken of zelf bang zijn, zullen angstig leven, ook via controle. Angstige mensen zullen zich vaak vrijwillig beperken, in de hoop dat het gevaar voorbij gaat,  wat weer andere angsten oproept,  met als reactie jezelf steeds verder beperken. Ook zullen ze proberen anderen eveneens bang te maken, zodat zij geen gevaar meer zullen zijn. Dit is dezelfde cyclus van angst en controle. Daderschap en slachtofferschap en angst en controle zijn twee kanten van dezelfde medaille. Het houdt elkaar in stand. Dit zet je uiteindelijk compleet gevangen in je angst.

Angst regeert in de wereld. De enige manier om eruit te komen is te kiezen voor liefde. Liefde accepteert het leven met alle leuke en minder kanten, dus accepteert tevens dat veel mensen leven uit angst en dat bij elkaar zullen willen versterken. In plaats van hier bang van te worden of boos om te worden,  probeer vergevensgezind naar jezelf en anderen over die angsten, maar probeer ook de angst lost te laten. 

We zijn hier allemaal om angst te overwinnen en voor liefde te kiezen. Als je voor angst blijft kiezen, leidt dit tot verdere beperking van je gezondheid, je vrijheid, je creativiteit en je verbinding met de wereld. Want angst is de slechtste raadgever, vernauwt je bewustzijn tot overleven. Daardoor leef je niet meer voluit, zeg je eigenlijk nee tegen het leven.

Glimlach om de angst, weet dat het leven nu eenmaal niet te controleren is. Focus op het liefdevolle, op plezier, schoonheid, creativiteit, samenwerking, positiviteit, op de grote overvloed die er is.  Want die is er gewoon, maar onze angst zorgt dat we dit niet meer kunnen zien. Het is een kwestie van je ogen openen vanuit liefde, de angstsluier leren optillen.

 

Stress is angst, angst doet je lichaam focussen op overleven. Het lichaam zet al zijn energie daarvoor in. Als de stress lang aanhoudt, word je ziek, omdat je immuunstelsel niet meer goed functioneert en je energievoorraden uitgeput raken. De meeste welvaartsziekten vinden hun oorzaak in stress, in angst.

Hoe over corona wordt gepraat en geschreven, wakkert angst aan. Hoe meer angst, hoe slechter het is voor je lijf, dus hoe vatbaarder je wordt voor corona. We denken corona te voorkomen met onze angsten, maar onze angsten vergroten juist het risico corona te krijgen.

Alles wat ons plezier geeft, voorkomt en vermindert stress en angst. Als je geniet van de natuur, van buiten zijn, van gezellig onder vrienden zijn, van leuke dingen ondernemen, dan geeft dat plezier. Het vervelende is, de coronamaatregelen belemmeren ons in ons plezier, dus ondermijnen onze gezondheid nog verder.

Hier speelt de wet van aantrekking eveneens een rol. Die wet zegt: wat je aandacht geeft groeit, zeker als dit met veel emotie gepaard gaat. Als je focust op fijne dingen, groeien de fijne dingen in je leven. Als je met emotie focust op nare dingen, groeien de nare dingen in je leven. Als je focust op ziekte met angst, groeit ziekte in je leven. Als je focust op gezondheid met emotie, met plezier, groeit gezondheid in je leven.

Dus als je gezond wilt zijn, focus op gezondheid en plezier, laat je angsten en zorgen los. Houd je niet voortdurend bezig met nieuws dat angst en stress aanwakkert. Richt al je energie en aandacht op wat je wél wilt, niet meer op wat je niet wilt.

Dit focussen op plezier is wennen. We hebben geleerd dat je op problemen en ellende moet focussen, om problemen en ellende te voorkomen en te verhelpen. We houden ons daardoor voortdurend bezig met wat we niet willen. In werkelijkheid is het dus precies andersom. Je dient te focussen op positieve zaken, de goede dingen van het leven, om problemen en ellende te voorkomen.

 

In ons tijdbestek worstelen we met vrijheid van meningsuiting. Kijk maar eens naar de gesprekken over wie of wat op social media mag worden toegelaten. 

In eerste instantie maakten mensen zich druk om de censuur die door social media werd gepleegd en moest er meer worden toegelaten.

De laatste tijd draait dat 180 graden om. Overheden vinden juist dat bepaalde meningen meer moeten worden beperkt op social media.

Ze roepen social mediagiganten niet op het matje omdat ze vrijheid van meningsuiting beperken, maar te weinig beperken. Alle vormen van beperking van de vrije meningsuiting, of dit nu van overheden komt of van social media giganten, zijn gevaarlijke ontwikkelingen. 

Het betekent dat mensen bang zijn voor andermans meningen en daar controle op willen uitoefenen. Of dat ze hun mening boven die van anderen plaatsen en controle op die ander willen uitoefenen. Je probeert andere mensen te controleren en te onderdrukken. Dat doen overheden en social media nu zelfs bij elkaar. 

Wat hier nauw mee samenhangt is vrijheid van meningsvorming. We vormen onze mening vaak door te kijken wat de grote groep vindt en uiten vaak alleen dat waarvan we denken dat de grote groep het denkt.  We oefenen controle uit op onze eigen meningsuiting en beperken onze vrijheid. Als groepsmeningen in de openbare wereld uniform worden en we onze mening daarvan af laten hangen, ben je volledig afhankelijk geworden van de meningen van anderen en niet meer vrij en onafhankelijk.

Vrijheid van meningsuiting is een grondrecht. Laten we asjeblieft de grondrechten hoog houden. Een andere mening doet geen pijn en is niet gevaarlijk, behalve als je vindt dat je dit het recht geeft controle op de ander uit te oefenen, of als je de groep het recht geeft om jouw mening te dicteren.

Veel mensen zitten nog vast in wat ze in de transactionele analyse de egoposities Kritische Ouder en Aangepast Kind noemen. De Kritische Ouder bepaalt de maatschappelijke norm en omschrijft het gewenste gedrag en het Aangepaste Kind doet dat en heeft de verwachting dat iedereen dat precies zo doet. Ze raken allebei van streek als het anders loopt dan ze hadden bedacht, als de ene of de andere partij zich niet meer keurig aan de afgesproken rolpatronen houdt.

Die twee vormen samen een gegeneraliseerd model van de werkelijkheid en van maatschappelijk passend gedrag. Dit wordt je automatische piloot, je denkt en handelt volgens de vaste patronen. Dit heeft het ogenschijnlijke voordeel dat als iedereen doet zoals het hoort, er nooit problemen zullen zijn. Het geeft een vals gevoel van veiligheid en zekerheid.

Deze twee rollen vertegenwoordigen de patriarchale en top-down structuur, dus ongelijkheid. De Kritische Ouder zegt wat moet gebeuren en het Aangepaste Kind gehoorzaamt braaf. Het laat een angstige mensvisie zien. De Kritische Ouder ziet mensen als kinderen die, als ze aan zichzelf overgelaten worden, domme dingen gaan doen en wilt ze controleren. Het Aangepaste Kind ziet de ander als alwetende ouder en verwacht dat deze keurig zijn problemen oplost. Als de Kritische Ouder te ver gaat in de controle, gaat het Aangepaste Kind rebelleren en dat roept vaak extra controle op in de Kritische Ouder. Je kunt het zien als een ouder-kind relatie waarin de ouder moeite heeft zijn kind los te laten. Als het kind op zijn eigen benen wilt staan, ziet de ouder het als puberaal gedrag.

Als de maatschappij op dit ongelijke mensbeeld is gebaseerd, komen de andere egoposities minder aan bod. Ieder mens heeft een Volwassene in zich, die prima kan bepalen wat wel en niet goed is voor zichzelf en anderen, al zal de Kritische Ouder hier meteen protest bij aantekenen. Ieder mens heeft een Natuurlijk Kind dat in diep contact is met zijn behoeften en emoties, het kind wilt liefde delen en ervaren.  Ieder mens heeft een Zorgzame Ouder die het Natuurlijke Kind ondersteunt en helpt rekening te houden met de behoeften en emoties van andere mensen, omdat ieder mens evenveel waarde heeft.

De mens als zelfstandig, liefdevol en volwassen te zien, dat vinden die andere twee lastig. Daar overheerst het idee dat mensen niet volwassen en rationeel zijn, dat mensen ongebreidelde en ongecontroleerde behoeften en emoties hebben en niet van nature rekening zullen houden met elkaar. De Kritische Ouder en het Aangepaste Kind hebben  een mensbeeld gebaseerd op angsten. De Zorgzame Ouder en het Natuurlijke Kind hebben een mensbeeld gebaseerd op liefde en kunnen dit combineren met rationele en weloverwogen keuzes vanuit de Volwassene.

De huidige maatschappij lijkt op een gezin waarin de ouder zijn kinderen ziet uitvliegen, maar bang is dat alles mis gaat als hij ze loslaat. De Kritische Ouder heeft niet in de gaten dat mensen geen kinderen zijn, maar volwassen, autonoom en liefdevol, prima keuzes kunnen maken. De Kritische Ouder ziet mensen als kleine kindjes en wilt alles voor ze regelen. Als het kindje niet doet wat hij zegt, krijgt het kindje straf. Als er protest komt, ziet hij ze als vervelende pubers die er een zooitje van willen maken. De Kritische Ouder ziet niet dat overmatige controle juist afhankelijkheid en rebellie aanwakkert. Als hij volwassen gedrag zegt te verwachten, bedoelt hij meestal gedrag volgens de automatische piloot. Het Aangepaste Kind op zijn beurt verwacht dat de Kritische Ouder alles voor hem oplost, hem precies vertelt wat hij moet doen. Hij verwacht ook dat de Kritische Ouder geen fouten maakt en de gewenste uitkomst voor hem waarmaakt. Als de Kritische Ouder fouten maakt, is het Aangepaste Kind zwaar teleurgesteld. Het Aangepaste Kind kan gaan rebelleren als hij merkt dat de ouder het niet weet, fouten maakt, maar zeker als hij teveel wordt beperkt. 

Ze zitten allebei vast in een verouderd, onvolwassen mensbeeld en reactiepatroon, waarbij de ene de ander vertelt hoe het zit, hoe het moet en opdrachten geeft in plaats van overleg voeren.

De enige uitweg is dat we de andere egoposities gebruiken en ontwikkelen. Onszelf gaan zien als volwassen, autonome en vrije mensen, die overwegen wat goed is, rekening houdend met eigen en andermans behoeften. Die in overleg met anderen plussen en te minnen als gelijkwaardige mensen onder elkaar. We hebben daarin nog een lange weg te gaan, maar je bereikt volwassenheid niet door vanuit de automatische piloot te blijven denken en werken. Het is hoog tijd om de oude rolpatronen los te laten.  

 

Ik schrijf dit stukje om jullie aan te zetten na te denken over de toekomst. Je te helpen strategiën te bedenken bij de verschillende scenario's.  

Zoals het er nu uitziet, blijven we nog jarenlang in de coronasituatie zitten. Je schrikt misschien van deze bewering, maar ik kijk naar de feiten. Griepvirussen komen altijd terug, griepvaccins helpen tijdelijk of gedeeltelijk. De enige andere  bestrijdingsvorm die we nu collectief  toepassen is vrijheidsbeperking, isolatie. Maar een virus houd je alleen tegen als je in een maanpakje gaat leven. Overheden en instanties die jarenlang onze problemen leken op te lossen, weten net zo min als jij een echt effectieve oplossing te verzinnen. Je kunt nog hopen op een wonder, zoals het virus sterft opeens uit, of er komt een wondervaccin, maar hoe realistisch is dat?

Ik zeg dit niet om jullie bang te maken of om tot protest op te roepen. Het is de aanpak die wereldwijd gekozen wordt en waar veel mensen achter lijken te staan, of geen betere weten te verzinnen. Ik vermoed dat veel mensen blijven hopen dat het over gaat, dat het gekozen beleid effect zal hebben. Als we echter geen andere aanpak kunnen verzinnen, zal dit het gevoerde beleid langdurig blijven. Niet leuk, wel realistisch. Dus hoe moet je daar dan mee omgaan?

Ieder mens zal nu voor zichzelf een praktische strategie moeten bedenken voor de diverse scenario's, maar ook eens moeten nadenken over zijn basisovertuigingen, over zijn mindset.

Eén basisovertuiging van mensen is ‘we beheersen de natuur en de wereld’ en die overtuiging blijkt tot onze schrik niet te kloppen. Je kunt geen virussen beheersen. Je kunt evenmin alles wat andere mensen doen beheersen. In de overvloed van de laatste decennia dachten we van wel. We zijn gaan geloven in een maakbare wereld. Dus je zult je moeten afvragen, hoe moet ik mijn verhouding met de natuur en de wereld zien, als ik niet alles kan beheersen?  

Een tweede basisovertuiging is dat er een ‘zij’ bestaat die verantwoordelijk is. Het is altijd die ‘zij’ die de boel voor ons verstieren en het is altijd die ‘zij’ die de problemen voor ons zullen oplossen. Maar daarmee leg je de verantwoordelijkheid voor je geluk en ongeluk bij de ander en geloof je in helden en misdadigers in plaats van in gewone mensen. Dus je zult je moeten afvragen, gaat die manier van denken me helpen of maakt dat me passief en boos?

Daarnaast zal je een strategie moeten verzinnen voor de komende jaren, want het wereldwijde beleid veranderen is als het keren van een olietanker. Het kan ook nog zijn dat de olietanker een keer zinkt of explodeert, allemaal scenario’s. Dus, wat is jouw persoonlijke strategie bij deze scenario’s?

Als de olietanker door blijft drijven, wat ga je doen? Wat doe je als je vrijheden beperkt blijven? Hoe zorg je dat je geestelijk en lichamelijk gezond blijft? Hoe zorg je dat je jouw innerlijke vrijheid blijft ervaren? Hoe zorg je dat je flexibel met alles om blijft gaan? Hoe zorg je dat je naar jouw belangrijkste waarden blijft leven?  Hoe doe je het praktisch gezien met wonen en werken en relaties, als de vrijheidsbeperkingen gehandhaafd blijven?

Wat als die olietanker niet blijft drijven of misschien zelfs explodeert? Wat doe je als al je oude zekerheden wegvallen? Hoe zorg je dat je geestelijk en lichamelijk in orde blijft? Hoe overleef je de crisissituatie? Hoe bouw je een nieuw bestaan op? Wat zijn de belangrijkste waarden voor jou? Wat heb je nodig?

Nogmaals, ik schrijf dit niet om je bang te maken, maar om je te laten nadenken. De wereld zoals we die kenden, keert waarschijnlijk niet terug in zijn oude vorm. Zelfs al zou dit na een paar jaar zo zijn, dan is er in de tussentijd zoveel veranderd, dat je oude strategieën niet meer werken. Dus denk na! Neem actie!

En mocht je feedback of hulp hierbij nodig hebben, je weet mijn praktijk te vinden. 

 

 

Paar dagen terug de volgende vragen gesteld en antwoorden erbij gezet. Ik zet vragen op losse briefjes en vouw ze dan dicht. Als ik ze beetpak krijg ik informatie erover door, terwijl ik dus niet weet wat er op de briefjes staat. 

Inauguratie hoe gaat het met Biden? Moeite beslagen ten ijs te komen, voelt vastgelopen, stagnatie. Ook verdrietig en machteloos erover. Hoofdpijndossiers. De eenvoud is verdwenen, het zicht is weg. Blind uitreiken naar oplossingen, maar niet meer goed denken. Tijdelijk onder bladerdak schuilen is nodig ter bescherming. Je beschermd weten in natuur en eenvoud. Schuilen tot de storm is uitgewoed. De oorlog gaat aan de meesten voorbij in lockdown.

Vijandigheid in wereld hoe stoppen? Glimlach, vredig en optimisme geleidelijk. Kracht en weerstand is er maar op een soort luchtige manier. Alsof leven doorgaat en mensen zich bewust niet meer zo druk maken, waardoor geestelijke druk afneemt en ze vrij zijn. De aandacht gaat naar het positieve in plaats van probleemgerichte mentaliteit. Niet iedereen wordt geraakt zelfs veel minder dan nu geval lijkt te worden.

Ontstaan er gebieden zonder verplichte vaccins/chips, vrije keuze?  Duurt even, het blijft lang op dezelfde plaats als eerder, de groei wordt niet meteen opgemerkt. Het is een veilige plek en goede basis. Niet groots, maar gezond en stevig en voedend. Zegening van moeder aarde ligt erop. Gaat geleidelijk, je merkt het eerst niet eens, zeker als je er niet attent op bent. Steeds meer gaan het zien.

Wat brengt de coronacrisis ons sociaal en economisch? Zo, vooruit, een wat militair gevoel van aanpakken, schoon schip, genoeg geweest. Wat ergernis als het langzaam gaat soms, maar het gaat sneller en sneller als een lawine die steeds in kracht toeneemt, als een sneeuwbal van helling die steeds dikker wordt. Die neemt de rotzooi op die kwijt moest geraken, dus schoonvegen, verzamelen en massa krijgen tegelijk. Lente weer groen.

Wordt censuur door BigTech gestopt of gereguleerd? Haha, cynisch mondje erbij, voelt niet 100% goed, misleiding erbij. We worden bedrogen. Niet iedereen ziet dit nog. Licht zal erop schijnen via het resultaat. Dit voelt niet goed, mensen achter ponzy scheme moeten weg. Gaat niet vanzelf, moet het aantonen. Dan klapt zeepbel en is het klaar.

Welke agenda/doelen hebben regeringen momenteel in algemeen? Sommigen de vrolijke kant op, maar nog wat remming van anderen. Er is verschil in energie die duidelijker wordt. Ga mee of ga niet mee is de beste houding, niet bang zijn om anderen achter te laten, dat maakt het onnodig zwaar. Samenwerking kleinere groepen is beter dan grote groep. Trekken de kar, ook heel ander beleid, in deelstaten begint het.

Inauguratie hoe gaat het met Trump? Dit eerst weg, valt mee, is formaliteit uiteindelijk. Streep ergens onder, dan nieuwe groei. Er is teveel tegelijk, schiften en wegstrepen wat niet werkt. Rigoureus oude systemen weg en nieuwe ervoor in de plaats geeft mensen lucht, alsof een zwaar dekbed wordt afgegooid. Is even kil, maar geeft meer licht en ruimte om weer te bewegen.

Hoe beste met conformisme omgaan? Blij van, gaat beter, sneller, vrijer, meer beweging en zin. Alles komt weer op gang, plezier in, lokaal vooral veel beweging en losweken van het grote geheel. Gemeenschapszin.

Wat is motivatie achter vaccins en lockdowns?  Onder de donkere laag zit een heel andere energie. Alsof levenskracht op doorbreken staat, de schil van binnenuit openbreekt, zoals vogel die uit ei kruipt. Geldt voor hele aarde, lost op. Laag is vooral soort energetisch vuil al is het vaak stoffelijk. Komt hulp met idee, eentje die we zelf nooit zelf hadden bedacht. Leuk om hieraan mee te werken.

Wat wil Gates? Nou, mmm. Ik zeg maar zo ik zeg maar niets. Vervelend. Maar ik ga gewoon mijn eigen gang, ik weet het beter. Die ander trekt wel bij, neem ik gewoon aan. Ik vind dat ik de visie heb, de ander niet. Ik kan vasthoudend zijn. De wegen scheiden hier. Een andere keuze in leven hebben.

Moeten we ons op een onderdrukkende vorm van globalisme voorbereiden? He bah. Ik zie losse delen, geen verband met geheel, al lijkt het wel zo. Niemand ziet namelijk het geheel. Het niet weten geeft vrijheid, het willen weten niet. Dat geeft stugheid waar sommigen in blijven hangen. Blijven hangen als ze vaste grond niet willen verlaten, niet over willen steken, niet zien dat er juwelen aan de andere kant liggen en dat land hier nu verdord is, dus waarde heeft verloren.

Gevolgen  financieel nu er zoveel schulden worden gemaakt wereldwijd? Neiging blad omdraaien, maar steeds weer opnieuw niet verder komen, omdat ik steeds terugkeer naar het vorige standpunt. Het is te lastig om mind te veranderen vanwege gewoonte en ook door soort gelijk willen hebben in plaats van niet weten.

Wat vertelt het nieuws ons niet? Het is een zooitje. Soms is het beter te wieden en nieuwe groei te stimuleren. Zitten rondom te kijken en ze weten niet goed wat te doen of te zeggen.

Het Westerse model van met elkaar omgaan is gebaseerd op het patriarchale, ofwel op een ouder-kind model in de transactionele analyse. De ene persoon/groep zal de rol van de ouder spelen, de ander zal de rol van het kind spelen, zoals de verschillende egoposities worden benoemd.

De ouder kent een kritische plus een zorgzame en/of betuttelende ouderrol. Het kind kent een natuurlijke plus een aanpassende en/of rebellerende kindrol. In een maatschappij waar de kritische en betuttelende ouderrol te groot wordt, zullen in reactie daarop de aanpassende en rebellerende kindrollen eveneens groter worden en ontstaan er machtsconflicten. Dit zie je nu in de hele wereld gebeuren.

• Het moeite hebben met vrijheid van meningsuiting kan je zien als de kritische of betuttelende ouder die moeite heeft met de eigen mening van het kind en aanpassing van het kind wenst.
• Het proberen gedrag te controleren kan je zien als de kritische of betuttelende ouder die denkt dat het kind onvoldoende verstand van zaken heeft en hem wilt aanzetten tot zich gedragen volgens zijn normen.
• Als de ene mens de andere mens boos verwijten maakt, is er sprake van een kritische ouder die het kind probeert te laten gedragen volgens zijn eigen regels.
• Het denken dat als je mensen vrijheid geeft, ze de veiligheid zullen ondermijnen is de angst van de ouder die denkt dat het kind geen volwassen besluiten kan nemen.
  

Het gevolg van deze versterkte ouderposities zal zijn dat het aangepaste kind zal reageren en gehoorzamen, maar voor hetzelfde geld reageert het rebelse kind en gaat er dan tegenin. Waarop de ouder dat rebelse kind weer tot de orde zal proberen te roepen. Andersom werkt het ook, het aangepaste of rebelse kind kan in de ander de kritische of betuttelende ouder oproepen.

In mijn ogen zijn we nu in een tijd gekomen, waarin we allemaal naar dit soort oude ouder-kind patronen ofwel machtspatronen dienen te kijken. We zullen vooral het conflict ouder-kind moeten oplossen in onszelf. Loskomen van het idee dat vrijheid en veiligheid elkaars tegengestelden zijn.  

Om uit het conflict te komen, zul je de overige rollen moeten versterken. De rol van de positief zorgzame ouder die uitgaat van waarden, van het natuurlijke kind die zijn eigen behoeften goed kent en emoties erkent, van de volwassene die niet alleen rationeel is, maar ook een evenwicht kan zoeken tussen alle posities.

 

 

 

In heel de wereld zie je dat de grootste groep mensen zich conformeert aan een bepaalde manier van denken over wat er gebeurt of moet gebeuren in de wereld. Er is een soort status quo bereikt. De kleinere groep andersdenkenden wordt door de grote groep verketterd.

Gevolg is dat de vrijheid van meningsuiting en het respect voor andere meningen overboord gaat. Dit zie je in het klein terug in opmerkingen als: dat is fakenews, je leest de verkeerde kranten, je luistert teveel naar sociale media, je kent de feiten niet of dat wat je zegt, daar weet ik niets van. Een stap verder gaat het als mensen als complotgek worden betiteld. Of als ze protesteren als een agressieve gek of vijand van de groep of staat worden uitgemaakt en aldus behandeld.

Dit is een heel enge ontwikkeling. De geschiedenis laat zien dat elke vorm van groepsdenken, van conformisme,  uiteindelijk tot dictatuur leidt, tot onderdrukking van de kleinere groep andersdenkenden. Alle dictaturen zijn met dit soort verwijten begonnen. Dan zullen leiders opstaan die dit groepsdenken tot wet gaan maken en protesten actief onderdrukken.

Conformisme lijkt veiligheid te bieden, maar in wezen beperk je de creativiteit en kritische denken van mensen. Het vervangt vrijheid van meningsuiting door angst, controle en voorschriften. Dit kan leiden tot een dictatoriale staat, waarin actieve onderdrukking van andersdenkenden normaal wordt gevonden. De voorbeelden van dictaturen kennen we allemaal.

 

 

 

 

Wat je aandacht geeft groeit. Geef je aandacht aan plezier, dan groeit plezier. Geef je aandacht geeft aan ellende, dan groeit ellende. Dus je manifesteert je eigen visie, angsten en verlangens, zowel persoonlijk als collectief. De wereld laat zien wat wij met zijn allen denken, vrezen en willen en dit wordt voortdurend versterkt, het groeit. Het resultaat reflecteert je visies.

Als de oorzaken van wat er in de wereld gebeurt in ons denken zit, wat zouden we dan de laatste jaren kunnen hebben gedacht, dat we nu in deze situatie zitten?

·         Als je denkt dat je lichaam een kwetsbaar ding is, vatbaar voor allerlei virussen, wordt het steeds kwetsbaarder en manifesteren zich ziekte en pandemie.
·         Als je denkt dat je om te genezen fysieke middelen nodig hebt, dan creëer je een pharmaceutische industrie die jou moet redden.
·         Als je denkt dat er sterke leiders nodig zijn om mensen te vertellen wat ze moeten doen,  dan krijg je wereldwijd sterke leiders die jou precies vertellen hoe je het moet doen.
·         Als je ter  ontspanning liefst urenlang thuis voor de buis hangt, creëer je lockdowns waarin je hele dagen thuis voor de buis kunt hangen.
·         Als je graag anderen en de wereld de schuld geeft van je ellende, dan creëer je onderlinge strijd, burgeroorlog of oorlog.
·         Als je vindt dat geld en macht belangrijk is, dan  creëer je mensen die door een crisis aan de macht komen en superrijk worden.

Deze crisis laat ons de gevolgen van ons denken zien. Het is alsof we door een grote loep kijken. De enige manier om eruit te komen is in je eigen geest te duiken en te zien waar je deze maatschappelijke ideeën aanhangt. Met die ideeën heb je samen met anderen deze maatschappij en ook deze crisis gecreëerd.

Alles wat we ervaren en doen in de wereld komt voort uit onze geest. In onze huidige maatschappij leven we vooral naar de mythe ‘ik ben belangrijker dan de ander’.  Ons hele maatschappelijke stelsel is erop gebaseerd en leidt tot alle problemen in de wereld.

Als je denkt dat je belangrijker bent of belangrijker moet zijn dan anderen:

• Dan ga je de concurrentie aan met de ander.
• Dan wil je een hogere positie hebben dan de ander.
• Dan wil je meer geld hebben dan de ander.
• Dan ga je strijd voeren om meer te hebben dan de ander.
• Dan is jouw mening belangrijker dan die van de ander.
• Dan wil je meer macht hebben dan de ander.
• Dan vind je dat de ander er altijd voor jou moet zijn.
• Dan vind je het oké de ander te misbruiken of te laten lijden.
• Dan vind je dat de ander alles zelf moet oplossen.
• Dan kijk je op mensen neer als ze anders zijn, omdat jij belangrijker bent.
• Dan ontstaan meer- en meerderwaardigheidsgevoelens.

We worden zo opgevoed. Op school leren we al dat we meer moeten presteren dan anderen, hogere cijfers moeten halen dan de ander, een betere baan moeten krijgen dan de ander. We worden gebombardeerd met succesboeken en persoonlijke ontwikkelingsboeken, die deze mythe benadrukken. Zelfs ons vermaak is vaak gebaseerd op winnen en belangrijker zijn dan de verliezer. Het gevolg van deze manier van denken kom je in alle wereldproblemen tegen.

• Er is verschil tussen arm en rijk, omdat we rijker willen zijn dan anderen.
• Er is een top-down structuur in organisaties, omdat de ene het beter weet  of meer macht wilt dan de ander.
• Er is misbruik, corruptie en gepest, omdat we belangrijker denken te zijn dan anderen.
• Er zijn oorlogen tussen landen, omdat het ene land meer wilt hebben dan de ander.
• We buiten andere mensen en de natuur uit, omdat we onszelf belangrijker achten dan de ander of de natuur.
• We laten mensen niet meedoen in de maatschappij op basis van kleur of status of geloof, omdat we onszelf belangrijker vinden  dan de ander.
• We verheerlijken sommige mensen of beroepen, omdat we die belangrijker vinden dan andere mensen of beroepen.

Het belangrijker moeten zijn dan de ander is een mythe, maar de mythe creëert onze dagelijkse realiteit. We zijn echter allemaal gelijk, iedereen is even belangrijk. Je kunt alleen de wereld veranderen als je jouw mythes blootlegt en je denken verandert.

Wat zou er gebeuren als iedereen even belangrijk is je ogen? Dan ga je elkaar ondersteunen, ontstaat er gelijkheid en vrede en respect, dan verzin je systemen waarin iedereen tot zijn recht komt, heeft iedereen werk heeft waar hij plezier in heeft en van kan leven, dan voelt iedereen zich veilig bij elkaar en hoort iedereen erbij.

1. Hoe zal de tegenomen lichtenergie in 2021 uitwerken? Eerst nog beetje lippen strak opeen, alsof ik een juf ben die streng kijkt, het hoort zo, punt. Wil het controleren, programma afdraaien, verder niet. Kom niet aan mijn gezag, ik weet het beter omdat ik ook niet beter weet.

2. Wat brengt corona ons in 2021 in positieve zin? Blijer van, vriendelijk. Paadjes genoeg om te kiezen en leuk te vinden. Soort avontuur, wat gaat dit pad me brengen. Met blij gevoel is elk pad goed voor je gevoel, probeer het niet te bedenken. Is van andere tijd. Energie zal meewerken, geen zorgen, als je maar je gevoel volgt.

3. Is er een boodschap speciaal voor HSPs voor 2021. Tegenstrijdige gevoelens, van alles wat, vooral een Wát?(verbaasd). Daarna rommelig, alsof er nog geen vaste uitslag is. Gewoon elke stap nemen, bij onrust balanceren en weer verder. Op geheel heb je als mens weinig invloed, maar laat je niet negatief beïndrukken. Licht wint!

4. Zal er in 2021 meer gelijkheid ontstaan? Whooh, zucht grom, grote ogen als tijger in het nauw die wilt blazen. Soep wordt als je niet uitkijkt heter gegeten dan hij wordt opgediend. Blazen! Blijf blazen. Keer het tij zelf.

5.Zal er in 2021 meer vrijheid ontstaan, c.q. minder beperkende maatregelen? Glimlach. Lichaam wilt bewegen en dingen beetpakken, lekker aan de slag. Weer zin in, vrijheid en samen doen belangrijk nu. Optimisme. Volg je plezier en blijf letten op positieve ideeën en ontwikkelingen. Gaat nu erg hard. Breng het bij elkaar, maak er een mix van.

6.Wat is beste manier om met toegenomen energie om te gaan in 2021? Wat open in hoofd, niet weten. Hogere dimensie komt door, lichter, bijna dizzy voor eigen gevoel, maar is goed. Lichter is beter. Mensen worden ook rustiger door de bijna meditatieve staat die steeds gewoner wordt. Het wéten geeft rust.

7.Wat zal aanhoudende globalisering vanuit top brengen in 2021? Frons, wat boos, maar zit verdriet onder. Soort gevoel van shit heb alles jaren verkeerd gedaan en dacht er goed aan te doen. Zelfverwijt onnodig, verleden is voorbij en je deed wat je in de oude energie kon. Nu is alles veel sneller. Stop verwijten aan zelf en anderen. Er is niets te vergeven meer als de nieuwe stappen geleidelijk worden gezet.

8.Zijn er speciale voorzorgen nodig in 2021 die voor iedereen gelden? Wil dit briefje loslaten na het pakken ervan. Alsof het nog onvoldoende massa heeft en ik het daarom niet vertrouw als goede basis. Herken de nieuwe energie nog niet. Zie het als vliegeren, je reikt hoger en het lijkt minder substantieel, maar het is even echt als je eerder dacht.

We worden allemaal opgevoed met de illusie van expansie van ons aardse bestaan via het aardse. Je moet meer geld verwerven, meer spullen, meer schoonheid, meer vitaliteit, meer vakanties, meer kennis, meer ervaringen, meer aanzien, meer status, meer macht. Allemaal aards, lichamelijk en extern gericht. We proberen onszelf groter te maken, alsof we hier zijn om terrein te veroveren. Onze hele economie is op dat principe gebaseerd, meer, meer, meer en meer.

De vraag is, waar gaat het werkelijk om? Liefde zei je? Kun je door naar meer te streven liefde vinden, of leidt het je daarvan af? Kun in gedurende je vakantie, in een luxe villa, met kaviaar op je bord, fijnere gesprekken met vrienden hebben dan in een klein appartement in Nederland? Zijn de knuffels van je partner opeens liefdevoller als je ze op steeds andere plekken ervaart?

Zei je genieten of geestelijke ontwikkeling? Kun je door steeds geld te verdienen om jezelf te verwennen, werkelijk plezier voelen of je geestelijk ontwikkelen? Raak je door tien landen te bezoeken gelukkiger en meer ontwikkeld, dan door je eigen omgeving werkelijk te zien? Geeft een veelheid van ervaringen je meer plezier en verdieping, of juist meer prikkels en afleiding? Kun je door 1000 boeken te lezen meer wijsheid vinden, dan één boek diepgaand te lezen en ervaren en dit in je leven te gebruiken?

Het streven naar meer is een automatisme en verslaving geworden. Veel mensen kopen spullen die in hun kast stof vergaren, waar ze weinig van genieten; toch kopen ze steeds meer. Veel mensen willen  verdienen om te genieten in de toekomst, maar als het zover is, willen ze weer meer verdienen om nog meer genieten. Veel mensen willen in werk de top bereiken, maar daar aangekomen ontdekken ze nieuwe toppen om naar te streven. Veel mensen willen steeds meer ontspanning en moeten meer werken om dat te kunnen doen.

Het stopt nooit. Telkens denken we dat de volgende externe uitbreiding ons geluk zal brengen, maar het geluk is altijd tijdelijk en vraagt om nieuwe expansie. Is het niet een teken dat we het geluk op de verkeerde plaats zoeken? Dat we het geluk continu buiten ons zoeken, via onze lijven en steeds meer aardse ervaringen zoeken, maar dat het daar niet te vinden is?

In ons streven naar meer zien we het huidige moment over het hoofd. We zien niet  wat er allemaal al is, waarderen onszelf en onze huidige wereld niet meer. We vragen ons niet af of iets werkelijk nodig is, maar volgen die aandrang en de illusie dat het goed voor ons is. We zijn zo bezig onszelf uit te breiden, dat we niet zien wie we werkelijk zijn. We definiëren onszelf aan de hand van alle de hoeveelheid aardse bezittingen en aardse ervaringen.

Als je mensen die puur op aardse expansie is gericht vraagt ben je gelukkig, dan vertellen ze je wat ze allemaal hebben  en allemaal beleefd hebben, niet wat hun innerlijke verrijking is geweest. Ze geven je hooguit platitudes over hoe verrijkend reizen is, hoe goed het is veel mee te maken, hoe fijn het is zoveel comfort te hebben. Als je dan vraagt hoe ze daardoor in liefde, in vermogen tot genieten en ontspannen, in werkelijk zichzelf zijn groeiden, hoe hun geestelijke wijsheid zich  heeft ontwikkeld, dan zie je meestal een frons of komt er nog meer verhaal en platitudes.

Het grappige is, dat oude mensen aan het einde van hun leven vertellen, dat het niet is waar het om gaat, dat het streven naar meer helemaal niet belangrijk is. Als dit zo is, sta dan eens even stil en probeer te ontdekken waar het je nu wel om gaat. Liefst voordat je in de tachtig bent.

 

 

 

Alles wat bestaat is één, maar alles daarbinnen is uniek en heeft een eigen functie en bijdrage binnen het geheel. Het probleem is dat we dit als mens vaak niet zien. Daarom een vergelijking met het menselijke lichaam.

Binnen ons lichaam bevinden zich verschillende cellen en celgroepen, organen, die allemaal een speciale functie hebben en op hun unieke wijze bijdragen aan het gehele organisme.

Als de hartcellen zouden besluiten dat ze de longcellen met hun rare geflapper niet begrijpen, hen geen bloed meer zouden sturen, zouden niet alleen de longen afsterven, maar de hartcellen en uiteindelijk het gehele organisme ook.

Als hartcellen ordonneren dat elke cel zich als hartcel moet gedragen en de andere cellen dit inderdaad deden, in plaats van hun specifieke functie te volgen, dan houdt het lichaam op te bestaan.

Mensen zijn als de hartcellen in dit verhaal. Ze snappen niet welke functie longcellen hebben, denken soms zelfs dat longcellen geen functie hebben, niet bijdragen aan het geheel. De hartcellen overzien het geheel niet. Door hun beperkte visie en oordeel, handelen ze ondermijnend naar andere cellen, worden zelf ziek en sterven af. Ze zien echter geen verband tussen hun ziekte en hun eigen denken en handelen. 

• Probeer te zien, dat je één van de cellen bent binnen een heel groot organisme waar je vanuit je beperkte visie geen zicht op hebt. 
• Probeer te zien dat je als mens één doel hebt, je eigen functie zo goed mogelijk uitvoeren, waarmee je altijd bijdraagt aan het geheel.
• Probeer te zien dat andere mensen op hun eigen manier bijdragen aan het geheel, al snap je totaal niet hoe dat bij hun werkt en wat hun bijdrage nou precies is.
• Probeer te zien dat als je iets van andere mensen ontneemt of hen iets op probeert te leggen, dat jezelf en uiteindelijk het gehele organisme zal schaden, dus laat elkaar niet alleen vrij, maar ondersteun elkaar.

We zijn allemaal één en hebben allemaal een unieke bijdrage te leveren. Wees onbekommerd jezelf en lever je unieke bijdrage en laat anderen onbekommerd hun unieke bijdrage leveren.

 

 

De meeste mensen realiseren zich onvoldoende dat de werkelijkheid wordt gecreëerd door onze gedachten, door onze verhalen, zeker als we die regelmatig herhalen.  Populaire verhalen zijn scenario’s die we neerzetten, waar zullen maken, omdat we nu eenmaal scheppende wezens zijn.

In het verleden waren boeken en films over pandemieën, crisis en drama erg populair. Dit is een scenario dat we hebben geschreven met zijn allen. Nu spelen we dit samen uit in de realiteit. We spelen onze favoriete rollen en voelen ons daaraan gebonden. We maken onszelf wijs dat het scenario, de werkelijkheid, vastligt, dat het ons overkomt. We houden ons aan het scenario en realiseren ons niet dat we zelf de schrijver en regisseur ervan zijn.

In de praktijk blijkt de realiteit misschien niet zo leuk te zijn als in de film of in het boek. Als het je niet bevalt, wordt het tijd om voor een nieuw verhaal, voor een nieuw scenario en nieuwe rollen te kiezen. Alleen door een nieuw verhaal te vertellen, komen we hieruit en creëren we een prettiger leven voor onszelf.

Dus neem het op je een ander verhaal te vertellen, samen met anderen. Hoe kunnen we gelukkiger leven, hoe dienen we onze maatschappij in te richten?

Focus op hoe je het wel wilt en niet voortdurend op de gemanifesteerde werkelijkheid, want die ontstond uit het verleden. Gebruik het nu, je punt van scheppingskracht, om het verhaal te veranderen en anders te gaan leven. Realiseer je dat we de  realiteit scheppen vanuit onze verhalen, een verantwoordelijkheid en een uitdaging. Het wordt tijd om onze scheppende energie voor een beter verhaal en een betere werkelijkheid te gebruiken. 

Vroeger vonden we het als Nederlanders triest dat Islamitische vrouwen sluiers droegen, dat Chinezen onder Mao blauwe pakken droegen en rode boekjes bij zich hadden, dat Duitsers de Hitlergroet brachten en Joden de Jodenster droegen. De meeste Nederlanders vonden dit tekenen van vrijheidsbeperking. We vonden dit tegen de grondwet en mensenrechten ingaan en spraken er schande van. We vonden het onrechtvaardig als mensen gevangen werden gezet of zelfs vermoord als ze een andere mening hadden.

We juichten voor de Islamitische vrouwen die hun sluiers aftrokken, soms met gevaar voor eigen leven. We wilden sluiers in Nederland verbieden, omdat identificatie zo lastig was met sluiers over het gezicht. We spraken vol lof over protest- en verzetsbewegingen in dictaturen. We vonden het vreselijk dat andersdenkenden als een gevaar voor die samenlevingen  werden gezien. We vonden dat iets kleins als een sluier of Jodenster of het Mao pak symbool stonden voor iets veel groters, namelijk voor onderdrukking van vrijheid.

We vonden het onbegrijpelijk dat gewone mensen het vrijheidsbeperkende beleid konden uitvoeren. We vonden de redenaties ter ondersteuning van zulk beleid slecht beargumenteerd, propaganda, getuigen van vooroordelen en indoctrinatie. We vonden vrijheid en mensenrechten boven alles gaan en vonden dat we dit als Nederlanders moesten uitdragen aan de wereld. We vonden onszelf verlichte mensen, levend in een verlicht land. We keken naar de geschiedenis van vrijheidsbeperking in China, Duitsland, Islamitische landen en dictaturen en vroegen ons publiekelijk af hoe het zo ver had kunnen komen.

Inmiddels weten we het antwoord op deze laatste vraag, als we rustig nadenken. Want wij dragen nu verplicht mondkapjes waarvan politieke leiders en wetenschappers aangeven dat ze niet werken en dus niet bijdragen aan onze gezondheid of veiligheid. Toch spreken we mensen in de winkel boos aan als ze niet gehoorzamen en beweren dat ze anderen in gevaar brengen. Wij, die zelfbenoemde vrijheidslievende Nederlanders die niet eens aan kledingvoorschriften zoals stropdassen wilden voldoen, dragen mondkapjes en veroordelen Nederlanders die dit niet doen. Wij, die gezichtssluier en Jodenster en Maopak als veelzeggende symbolen van onderdrukking zagen, zeggen nu dat het mondkapje niets voorstelt en je je daar niet zo druk om moet maken. 

We houden ons voor dat de maatregel tijdelijk is, terwijl we weten dat griepvirussen steeds terugkomen en de nieuwe wetgeving dit ingrijpen toestaat. Als wij geen mondkapje dragen krijgen we boetes en verwijten en worden aan de groepsdruk blootgesteld. We veroordelen mensen die weigeren die mondkapjes te dragen, zien het als ongehoorzame andersdenkenden die de gezondheid, de cultuur en de economie in gevaar brengen. We beginnen het zelfs te geloven. Degenen die het anders willen, zijn bang voor veroordelingen door de groep en doen braaf mee. Protesten tegen de maatregel worden verboden of uit het nieuws gehouden, de moraal is gehoorzaamheid aan de leiders. We geloven graag dat het in Nederland met verdere vrijheidsbeperking wel mee zal vallen. Al laat de geschiedenis zien dat het klein begint en verder uitbreidt, totdat er protest of zelfs ingrijpen van vrije landen komt, maar die vrije landen zijn er niet meer.

Kortom, we leven als Nederlanders in een land waarvan we zeiden hier nooit in te willen leven. Waarom? Probeer voor jezelf antwoorden te vinden. Zoek het niet in de snelle antwoorden als, het moet nu eenmaal,  ik kan er in mijn eentje toch niets aan doen, autoriteiten hebben het goed met mensen voor, in Nederland gebeurt dit niet. Want dat is het soort denken waarmee vrijheidsbeperking wordt toegelaten.

We staan allemaal voor een belangrijke keuze, vrijheid of vrijheidsbeperking. Het mondkapje is een symbool ervan. 

Heb even een paar readings gedaan op de situatie in wereld. Ik weet dat we bezig zijn met ascensieproces met zijn allen. Hier kijk ik naar de achtergronden van wat er nu in de buitenwereld verschijnt.

Het lijkt door alle toestanden alsof ego sterker is, maar kan ook zijn dat het ego gewoon meer zichtbaar wordt voor ons. Wat is er aan de hand?
We zoeken vrede maar onze kelen en harten doen nog pijn door het geloof in het slechte van de mens, welk geloof de oorzaak van dit alles is. Woede en ademnood, alsof we afgesloten zijn. Er is krachtsverlies en zelfbeperking als gevolg van boodschappen van buiten ons als gevolg van geloof in autoriteiten. Deze bevestigen een bestaand naar beeld van de wereld. De egowereld wordt gecreëerd door egogeloof, de egokerk wordt globaal aangehangen.

Hoe kunnen we het beste omgaan met alle onderdrukking die nu plaatsvindt?
Pfff, het is nu wel klaar, die reactie zal je snel gaan zien. Het valt dan weg als verkeerdepoging en meer niet. Het oude geloof in maakbaarheid is nu klaar, het toelaten van de stroom in plaats van het gevecht met de wereld. Grote geesten worden gehoord geleidelijk. Er komen nieuwe inzichten.

Er wordt gesproken over Deep State, is die er en zo ja wat willen ze en waarom?
Hier zit harde ondertoon, die stress in lijf geeft. Kaken zijn strak, hartepijn, niet meer de liefde kunnen zien, ongeloof. In zo'n staat gaan mensen om zich heen slaan uit kilte. Het afgesloten zijn van liefde is een pijn, maar ze zien het als kracht. Ze verheerlijken pijn als kracht, als de opvoeder met een gesel in de hand. Ze verwarren haat met liefde, dat is het probleem hier.

Hoe zit het met de verkiezingsfraude in VS? 
Puzzels zijn leuk, maar focus op stukjes van het geheel geeft ergernis, omdat je het dan wilt oplossen. Blijf plezier houden in het inzicht dat elk deeltje bijdraagt aan het geheel, zie het kleurrijke ervan. Geniet van dit stukje en pas het in je mind in, meer niet.

Mensen praten over dat iemand (god, autoriteit) zal ingrijpen in de rare toestanden, is dat zo?
Voel me klein en verdrietig. Mensen zijn kinderen die geloven hulp nodig te hebben, hopen dat pappa ze zal helpen, maar pappa weet het ook niet al zegt hij van wel, want pappa praat zijn pappa na. Soort litanie van aangeleerde onzin. Het is als de rattenvanger van Hamelen, de kinderen volgen maar gaan nergens heen. Ze zijn echter alleen ogenschijnlijk gevangen en ontvoerd. Bevrijding is niet luisteren naar het gezang.

Hoe kunnen we voor een vrije wereld zorgen?
Enthousiast, wil snel verder met veel energie, nieuw nu. Grappig, want dan is het alsof stagnatie wegvalt. Het geeft ruimte in het hart en hoofd, lichamelijk nog even bijkomen, maar hart en hoofd zijn al genezen. De energie neemt nu overal toe, krachtige energie. Ook openstaan voor andere vormen van bewustzijn is belangrijk.

Ik hoop dat jullie er wat aan hebben om rustiger met de hele wereldsituatie om te gaan.

De buitenwereld is een reflectie van je binnenwereld. Dit is een van de lastigste dingen om voor jezelf te erkennen. Als je boosheid of oordeel of jaloezie of depressie ziet bij ‘de ander’ of ‘in de wereld’, zitten deze in jezelf, want anders zag je het niet.

Je kan iets alleen veranderen als je het in jezelf verandert, in plaats van het te projecteren. Besef dat je gewend bent het buiten jezelf te plaatsen. Je ontkent het dan of geeft een ander de schuld. Zo houd je het in stand. Als je negativiteit op anderen projecteert, hoef je je er niet verantwoordelijk voor te voelen. Die ander moet in jouw ogen ermee stoppen. Dan heal je deze nare gevoelens niet in jezelf en omdat we allemaal verbonden zijn ook niet in de buitenwereld.  Als je het in jezelf erkent en healt, help je mee de wereld te healen. Want je bent met alles en iedereen in de wereld verbonden.

Hoe doe je zo’n healing?

De makkelijkste manier is om de negatieve zaken en gevoelens die je waarneemt, bewust in je eigen lichaam of energieveld te voelen en daar licht en liefde naar toe te sturen. Dit doe je net zolang tot de gevoelens veranderen, tot het lichter wordt. Neem hier rustig de tijd ervoor, zorg dat je niet wordt afgeleid.

Als je bijvoorbeeld boosheid ziet in de wereld en je daar druk om maakt, voel dan  waar die boze energie in of rondom jouzelf hangt. Misschien voel je boosheid in of rondom je buik of hart of hoofd en neem je allerlei negatieve gedachten waar. Zet deze plek dan in het licht, stuur er licht en liefde naar toe.

Je zult merken dat de boosheid in eerste instantie erger wordt, alsof er een innerlijk gevecht plaatsvindt. Misschien voelt het alsof de boosheid jou weg probeert te duwen of zelfs aan wilt vallen. Je neemt misschien hele donkere gedachten waar die niet fijn zijn om te zien. Blijf  echter licht en liefde naar die plek toesturen. Je kunt ook licht en liefde naar de boze gedachten toesturen.

Na een tijdje wordt de bozige energie rustiger en verdwijnt. Herhaal dit elke dag, totdat je merkt dat je je niet meer zo druk maakt om de boosheid in de wereld. Je zult merken dat je zelf vrediger wordt en vrediger kan reageren. Omdat de wereld een reflectie is van jou is, zal je in je ervaringen steeds meer vredige dingen gaan zien.

Je hebt als mens veel meer kracht dan je zelf beseft. Laat je niet afleiden door wat je om je heen ziet, maar heal alle zaken die je niet aanstaan in jezelf. Daarmee heal je ze ook in de wereld.

We zijn allemaal opgevoed met het idee dat er goede en slechte mensen zijn. Door die gedachte gaan we onszelf en anderen beoordelen, ze indelen in goed of kwaad en als zodanig behandelen. Als ik denk dat de ander de slechterik is, dan ga ik die ander aanvallen of uit de weg. Als die ander hetzelfde denkt over mij, doet hij dat ook. Zo ontstaan alle conflicten.

De gevolgen ervan lijken ons in ons gelijk te bevestigen dat er goede en slechte mensen bestaan. Maar we hebben slechts ons eigen denken in goed en kwaad tot realiteit gemaakt. Overtuigingen, zowel de positieve als de negatieve,  maken zichzelf nu eenmaal waar, worden realiteit in ons leven. We projecteren ons geloof in goed en kwaad op de wereld. Collectief zijn we in deze goed-kwaad gedachte gevangen en creëren daarmee collectief een overeenkomende realiteit. 

Op het moment dat je ziet dat deze gedachte de oorzaak is van het ontstaan van goed en kwaad, ga je anders reageren en creëer je een realiteit waarin vrede ontstaat. Want zonder goed en kwaad is er slechts eenheid en vrede.

Dit geloof in goed en kwaad kent veel uitingen, zoals bijvoorbeeld:

·         * Je ziet de ander als vijand, dus valt aan of wilt niets met hem te doen hebben. Daardoor voelt iedereen zich onveilig en ongelukkig.

·         * Je bent bang dat de ander het beter zal krijgen gaat de concurrentie aan. Je doet doet de ander zo nodig tekort en vergoelijkt dit met de ander is slecht of hij had ook zo moeten handelen, eigen schuld.

·       * Je denkt dat jezelf niet goed genoeg bent. Je trekt je uit het leven terug of probeert jezelf eindeloos te bewijzen goed genoeg te zijn. Met beide opties ondermijn je jezelf.

·        * Je voelt jezelf slecht, alleen, onveilig of minderwaardig en compenseert dit op honderden manieren, bijvoorbeeld via geld, bezit, reizen, eten, status. Maar het nare gevoel verdwijnt niet, want je hebt de oorzaak niet aangepakt.

De enige remedie is te zien dat het hele idee van goed en slecht je aanzet tot het gedrag dat lijden veroorzaakt. Lijden is er, omdat we geloven dat goed en kwaad bestaat. Daar gaan we ons naar gedragen en  maken  het waar in onze dagelijkse realiteit. Dit blijft doorgaan, totdat we gaan inzien dat het hele idee van goed en kwaad de oorzaak is van alle ellende. De oorzaak van goed en kwaad zit in onszelf, in ons eigen geloof daarin.

We kunnen alleen vrede krijgen als we in vrede geloven en onze oordelen loslaten, als we ons denken in goed en kwaad loslaten. Als je vredig gaat denken, zal je vrediger leven. Als we het  allemaal doen, ontstaat er een vrediger wereld.

Dit geloof in vrede zal leiden tot bijvoorbeeld:

* Je ziet de ander als gelijkwaardig en waardevol, waardoor je vredig met elkaar omgaat.

* Je gunt de ander net zoveel als jezelf en bent bereid elkaar zo nodig te steunen.

* Je vindt jezelf waardevol en ontwikkelt je unieke talenten om daarmee een bijdrage te zijn voor de wereld en wordt daar ook om gewaardeerd.

* Je voelt je tevreden met wat je hebt omdat je innerlijk tevreden bent.

Ik hoop dat we allemaal snel tot het besef komen, dat een vredige wereld begint met vredige gedachten.

 

Je spirituele besef van verbinding is in deze tijd extra belangrijk. Door alle angst die nu heerst, kan je vergeten wie je werkelijk bent en daardoor geestelijk meegezogen worden in het wereldgebeuren. Daarmee gaat je energie omlaag en ga je je steeds rotter voelen. Want we voelen ons rot als we de verbinding missen, niet zozeer door wat er gebeurt! Dus zorg hoe dan ook dat je de verbinding met wat voor jou het hogere is (liefde, licht, god, spirit, eenheid, tao, oneness, etc.) benadrukt, herstelt of versterkt. Mediteer, bid, luister naar muziek van hoge frequenties, zing mantra's, volg mensen die je spiritueel versterken via boeken, films en channelings, focus op positieve zaken, houd je bezig met creativiteit. Juist nu! Je spirituele verbinding, je licht, je liefde, je eenheid, is het belangrijkste wat er is. Laat je licht niet verduisteren door de hectiek van dit jaar, maar laat je licht extra stralen.

Het kapitalisme vertegenwoordigt ons egoïsche denken, waarin we allemaal zijn opgevoed, in de Westerse wereld zeker. Je kunt een systeem pas veranderen als je je eigen denken verandert. Dit vraagt van jou dat je ziet welke misvattingen en angsten je als normaal bent gaan beschouwen en die in jezelf te veranderen.

Een van de belangrijkste paradigma’s van het kapitalisme is dat we altijd moeten groeien, de productie en uitgaven altijd moeten groeien. Dit is het ego-idee van meer, meer en meer; het ego heeft nooit genoeg, is nooit tevreden. Die voortdurende groei mag zelfs ten koste gaan van onze medemensen, want iedereen moet maar voor zichzelf zorgen, nog zo’n kapitalistisch basisidee. Het ego denkt in winnaars en verliezers en vindt dat normaal. Het is voor het ego zelfs gepermitteerd om oorlogen aan te gaan, zodat het ene land meer krijgt dan het ander en er miljoenen slachtoffers vallen. Het is voor het ego gepermitteerd om in handelsoorlogen alle winsten naar zich  toe te halen, zelfs als de anderen daardoor te weinig hebben om van te leven. Het feit dat miljoenen mensen van de honger sterven, is voor het ego niet zijn probleem, maar dat van die ander, hun schuld, dan hadden ze maar het kapitalistische systeem moeten omhelzen. Het is voor het ego gepermitteerd om de aarde volledig leeg te roven voor voortdurende groei en aldus te vernietigen.

Groei is voor het ego uiterlijk gericht, meer geld, meer aanzien, meer macht. Als dat lukt vindt het ego zichzelf fantastisch, lukt het niet, dan voelt het ego zich minderwaardig en gaat ander beschuldigen van datgene wat hij zelf voorstaat. Je kunt volgens het ego alleen in de winnaarsrol of verliezersrol zitten. Het ego wilt de buitenwereld beheersen en wordt daarmee zonder het te beseffen afhankelijk van de buitenwereld, al denkt hij controle te hebben. Delen met anderen doet hij alleen als hij daar zelf gewin mee kan halen, hij ziet geen medemensen, maar bondgenoten en vazallen. Desnoods liegt en bedriegt het ego, doet zich beter of slechter voor. Het ego  vindt dat corruptie toegestaan is, benoemt dit als zakendoen. Het ego vindt nooit bevrediging en ziet niet dat het uiteindelijk tot totale vernietiging van de aarde leidt. Hij ziet vernietiging niet als probleem, het ego denkt dat hij er persoonlijk aan zal kunnen ontsnappen, samen met wellicht een paar andere overwinnaars.

Het probleem is, dat we allemaal zo in dit denksysteem zijn ingebed, dat het moeilijk is te zien dat het ego hieraan ten grondslag ligt. Hoe we leven laat zien waarin we werkelijk geloven, zowel persoonlijk als collectief, we scheppen vanuit onze overtuigingen onze werkelijkheid. Als die je niet bevalt, is de enige uitweg dit denken in jezelf te ontmantelen en er met elkaar over te praten. Door eerlijk naar jezelf te kijken en vragen te stellen naar onze motivaties, zonder gevecht of beschuldigingen. Door jezelf of anderen te beschuldigen en het gevecht aan te gaan, loop je het risico dat je onbewust hetzelfde egospel uitspeelt, alleen de rollen van winnaar en verliezer omkeert, in plaats van het hele idee van winnaars en verliezers los te laten. Dat zie je met veel revoluties gebeuren, de nieuwe machthebbers doen wat ze de oude machthebbers verweten. Dat komt omdat hun manier van denken hetzelfde is gebleven.

Ook in het klein kom je dit egoïsche denken tegen, want zo zijn we opgevoed. Je wordt opgevoed met het ego-idee dat je beter moet zijn dan anderen, dat je meer moet verdienen dan anderen. Je wordt opgevoed met het idee dat je steeds meer geld, macht en aanzien moet verwerven. Als je jezelf ontwikkeld is dit niet omdat je er plezier in hebt, maar er moet een materiële beloning tegenover staan. Je wordt opgevoed met het idee dat iedereen maar voor zichzelf dient te zorgen. Als mensen dit niet kunnen dan is het hun probleem en niet het jouwe. Het ego beschuldigt deze mensen dat ze niet genoeg hun best doen in de ratrace. Andersom kan het ego als hij verliezer is, de winnaars als slechterik bestempelen. Het ego geeft jezelf of anderen de schuld, maar gelooft nog steeds in de ratrace en in gevechten als oplossing van zijn problemem. Zolang er sprake is van beschuldigen en vechten, ben je nog niet los van het egoïsche en kapitalistische denken.

We potten vanuit ego van alles op, geven spullen niet door als we ze niet meer nodig hebben. We helpen anderen dan niet omdat het ego bang is in tijden van nood niemand ons zal helpen. Of het ego helpt anderen alleen vanuit de hoop dat de ander ons zal helpen, een soort garantiedealtje. Als we overbodige spullen wegdoen, wilt het ego een goede deal sluiten, zelfs als de ander het niet kan betalen, omdat geld het belangrijkste is. Het ego is altijd in zijn eentje aan het overleven en ziet de ander als concurrent. Het is voor hem onvoorstelbaar te geloven dat als je iets niet nodig hebt, dit kunt delen met mensen die het wel nodig hebben, dat er dat er uitwisseling kan ontstaan waarbij iedereen kan winnen. Het ego liegt ook in onderhandelingen, pretendeert armer te zijn dan ze zijn om iets  goedkoper te krijgen, of beweert zoveel kosten te hebben dat dit de prijs moet zijn, terwijl het ego alleen meer winst wilt maken.

Gelukkig zijn er ook mensen die anders denken, uit dat egodenken stappen. Gelukkig zijn er ook initiatieven om anders te gaan leven, bijvoorbeeld op het gebied van delen. Het is helaas zo dat als je jouw kerngedachten niet onderzoekt, als deze op het oude enken zijn gebaseerd, dit egodenken de nieuwe initiatieven zal infecteren. Dan wordt liefdadigheid een winstmodel en dat zie je regelmatig gebeuren. Een ander risico is, dat er een soort submaatschappij ontstaat die nog steeds deel van het systeem blijft. Dan worden voedselbanken een manier worden om schuldgevoel te dempen. Het ego zegt dan, het is onvermijdelijk dat er slachtoffers vallen, waarmee het systeem eigenlijk wordt goedgekeurd en het egoïsche denken blijft bestaan.  

De kunst is om alle egoïsche redenaties bloot te leggen in jezelf, je opvoeding in dit denken opnieuw te onderzoeken. Vraag je af, hoe zou een wereld er uit zien als we allemaal gelijkwaardig zijn, innerlijk tevreden zijn met wie we zijn en wat we hebben en het allemaal goed zouden hebben. Hoe zou een leven eruit zien waarin we rustiger kunnen leven, plezier hebben in ons werk om het werk zelf, omdat het zo leuk is. Een wereld waarin we ons rustig en veilig voelen te midden van andere mensen en bereid zijn elkaar te ondersteunen. Een wereld waarin we genoeg hebben om rond te komen en ons opgejaagd streven naar meer kunnen loslaten.

Het vraagt dat we ons egoïsche denken vervangen door eenheidsdenken. Als ons denken verandert, verandert ons leven en onze maatschappij. Vanuit dit nieuwe denken stapje voor stapje de wereld te verbeteren. Van binnenuit.

Als je op een bepaald issue aanslaat, dan betekent dit dat er iets in jou innerlijk uit evenwicht is. Met aanslaan bedoel ik dat je sterke meningen voelt opkomen met heftige emoties erbij. Ze noemen het ook wel getriggerd worden. Op dit moment lijken veel mensen aan te slaan op autoriteit.

Als we aanslaan, komen we meestal in projecties terecht. We denken dat die ander onze heftige emoties oproept. We gaan daardoor aan de slag met schuld en boete. Omdat het niet fijn is wat we voelen, zoeken we een schuldige, in onszelf, in de ander, in de wereld, waar dan ook. Zo hopen we van dat nare gevoel af te komen. Maar zolang het innerlijke conflict niet is opgelost, blijf je dit tegenkomen in je leven. Het wordt een patroon. 

Door je met aanval en verdediging bezig te houden, met de wereld, leid je jezelf af van het werkelijke probleem, namelijk dat je over dat issue innerlijk in conflict verkeert. Dat is wat jouw heftige reactie op de situatie in de wereld laat zien. De buitenwereld is een reflectie van je innerlijke vrede of onvrede. Je innerlijke conflict komt naar buiten in de wereld, zowel persoonlijk en collectief.

Op dit moment slaan veel mensen aan op autoriteit. Iedereen vindt wat van autoriteit, wat dit wel of niet is, wat een autoriteit wel of niet mag, of je wel of niet naar autoriteiten moet luisteren. De schuldvraag wordt ter hand opgenomen en geprojecteerd op ‘de ander’, want die ander is de schuld van je nare gevoelens. Autoriteiten die de burger de schuld geven van bijvoorbeeld ongehoorzaamheid, worstelen innerlijk met autoriteitskwesties. Mensen die boos worden op mensen die autoriteiten niet gehoorzamen, worstelen innerlijk met autoriteitskwesties. Mensen die hoos worden op mensen die zonder nadenken autoriteiten gehoorzamen, worstelen innerlijk met autoriteitskwesties. Kortom, we zitten elkaar in de haren door een innerlijke conflict dat we collectief hebben, want hadden we dit niet, zouden we er niet op aanslaan.

De situatie in de wereld laat ons zien dat we innerlijk geen evenwichtige antwoorden hebben gevonden over de kwestie autoriteit. Probeer voor jezelf te onderzoeken waar je precies op aanslaat. Misschien heb je vanuit je opvoeding of vanuit ervaringen geleerd een autoriteit te zien als iemand die ver verheven is boven andere mensen en daarmee ben je in ongelijkwaardigheid gaan geloven. Daaruit volgt vaak een gevoel van macht en onmacht, dader en slachtoffer, zelfvertrouwen of juist gebrek aan zelfvertrouwen. Autoriteit heeft vaak met identiteit te maken. Als je je innerlijk conflict oplost, sla je niet meer aan. Als je nog aanslaat, heb je het nog niet opgelost.

Als je deze autoriteitskwestie in jezelf in evenwicht brengt, ontstaat er in jezelf meer vrede en reageer je vrediger. Dat heeft ook weer een positieve invloed op andere mensen. Die vrede kunnen we momenteel goed gebruiken. Door dit onderzoek ontdek je meteen je innerlijke autoriteit.. 

Duisternis is niet meer dan de afwezigheid van licht, duisternis bestaat niet op zichzelf. Denk ter vergelijking aan de zon. In de nacht is er geen licht van de zon. Dat is niet omdat de zon is gestopt met schijnen, maar de aarde heeft zich tijdelijk van de zon afgekeerd. Het licht is er nog steeds, alleen is dit voor jou op dat moment niet zichtbaar. Het licht verdwijnt niet, want het licht is iets bestaands, de duisternis niet.

Energetisch en psychologisch gezien neigen we als mens duisternis als iets bestaands te zien. Je veroordeelt de duisternis in jezelf, in anderen, in de wereld en gaat de strijd ermee aan. Je maakt duisternis daarmee echt voor jezelf. Je realiseert je niet dat je door je focus daarop, het licht in jezelf vermindert. Hierdoor kan je zelfs depressief worden.

Licht laat de duisternis verdwijnen, altijd. Dus als je het idee hebt in duisternis te verkeren, keer je dan naar het licht. Op het moment dat je een lichtje in jezelf aansteekt, is de duisternis simpelweg verdwenen. We weten allemaal wat licht is psychologisch en energetisch gezien. Liefde, vrede, plezier, dankbaarheid, dus positieve energie. Ga daarom niet in gevecht met negatieve energie, maar richt je helemaal op licht, op positieve energie.