Renée Merkestijn

De meeste hooggevoelige mensen zullen het wel hebben gemerkt. De kijk op de mens en de wereld is aan het veranderen. De lichamelijke en materiële oriëntatie vanuit egoïsche afscheidingsgedachten verandert geleidelijk in een spirituele oriëntatie, die zich op een besef van eenheid met de bron en met alles wat bestaat richt.

Dit betekent dat het paradigma verandert, hoe we naar de wereld kijken en welke vragen we stellen over onszelf en de wereld. We gaan onszelf niet meer als de eenling zien die moet zien te overleven in een materiële wereld, laten ego-identificatie los. We gaan onszelf zien als één bewustzijn of organisme waarbij elke cel bijdraagt aan het geheel vanuit liefde en eenheid.

Zo’n proces brengt een periode van omschakeling met zich mee, die niet altijd soepel zal verlopen, individueel en collectief. We hebben ons allemaal de ego-denkwijze eigen gemaakt en die gaat botsen in jezelf en in de wereld met de nieuwe denkwijze. Je zult uiteindelijk  moeten kiezen, wat betekent dat je het oude denken blijft volgen of het nieuwe denken.

Het nieuwe denken geeft meer vrede en laat mensen vrij zichzelf te zijn, meer plezier en liefde. Het is het ideaal waar we allemaal op hoopten. We krijgen nu de kans om onze droom waar te maken.

 

Ik zal wel ouderwets zijn, hoor, maar als ze sla en spinazie genetisch gaan manipuleren, zodat je ongevraagd het Covid vaccin binnen krijgt, vind ik het wel heel erg griezelig worden. Het is alsof ik in een science fiction film ben beland met allemaal waanzinnig geworden wetenschappers in de hoofdrol 

Ten eerste weet niemand wat genetische manipulatie allemaal voor gevolgen heeft op de lange termijn. Welke planten worden nog meer wordt 'besmet', denk aan wat er met soja gebeurt. En wat doet dit allemaal met ons lichaam? 

Ten tweede is het tot op heden een keuze om wel of niet vaccins te nemen, niet iets wat ze in je ongevraagd in je eten mogen doen. Wie weet wat ze er verder nog in gaan stoppen.

https://www.news-medical.net/news/20210916/Researchers-aim-to-develop-edible-plant-based-mRNA-vaccines.aspx

Er zijn maar twee oplossingen, als dit doorzet, een eigen moestuin en je eigen slazaden kweken of biologisch eten kopen. En dan hopen dat er geen genetisch gemanipuleerde slakropjes in de omgeving groeien, die jouw kropjes veranderen.

We worden in deze maatschappij om de oren geslagen met cijfers, vooral met sterftecijfers, maar zijn amper in staat deze cijfers in perspectief te plaatsen. Dit kan een gevoel van onveiligheid geven, wat stress geeft en juist je gezondheid ondermijnt. Daarom hier even wat informatie om perspectief te krijgen. Op deze website krijg je alle wereldwijde cijfers te zien, per seconde bijgewerkt. 

https://www.worldometers.info/nl/

Misschien moeten we leren dat we niet het eeuwige leven hebben. Dat bij een gemiddelde leeftijd van 85 jaar, de hele wereldbevolking 'ververst' is, wat neerkomt om 255.000 doden per dag!
Misschien moeten we leren dat mens zijn inhoudt dat er altijd altijd ziektes zullen zijn.
Misschien moeten we leren, dat ondanks angst voor de dood, mensen dingen doen, die overlijden tot gevolg hebben. 

De onderstaande cijfers zijn van januari tot september 2021, dus 9 maanden. Aan corona zijn in 20 maanden 4,5 miljoen mensen overleden. Dat lijkt enorm, maar kijk hieronder eens hoe de overige cijfers zijn. 

9.328.660	Sterfgevallen door overdraagbare ziektes dit jaar
5.462.116	Sterfgevallen onder kinderen jonger dan 5 jaar dit jaar
30.650.793	Abortussen dit jaar
222.111	Aantal gevallen van moedersterfte dit jaar
43.033.895	Mensen geïnfecteerd met HIV/AIDS
1.208.012	Sterfgevallen door HIV/AIDS dit jaar
5.901.805	Sterfgevallen door kanker dit jaar
283.373	Sterfgevallen door malaria dit jaar
5.473.039.547	Sigaretten gerookt vandaag
3.592.305	Sterfgevallen door roken dit jaar
1.797.286	Sterfgevallen door alcohol dit jaar
770.589	Zelfmoorden dit jaar
$ 287.475.032.995	Wereldwijde uitgaven aan illegale drugs dit jaar
970.036	Fatale verkeersongelukken dit jaar

Via onze waarneming en via onze linkerhersenhelft, zijn we in staat dingen te onderscheiden. Dit is een banaan, dit is een sinaasappel. Deze persoon is vrolijk, deze persoon is chagrijnig. De zon schijnt hier, het regent daar. Dat zijn constateringen, feiten, die geen emoties oproepen. 

Als we in de valkuil van onderscheiden komen, gaan we oordelen, vaak vooral veroordelen. We gaan dingen of mensen of situaties goed of slecht verklaren, wat met emotie gepaard gaat. Deze banaan is lekker en fantastisch, die sinaasappel is een vies en smerig rotding. Het vrolijke mens vind ik fantastisch, die chagrijnige mens vind ik een vervelende klootzak. Zon is fijn en moest er altijd zijn, ik heb een hartgrondige hekel aan regenachtig rotweer.

Onderscheid maken doen onze hersenen nu eenmaal. Maar (ver)oordelen hoeft niet, dat is een keuze die emoties voortbrengt. Probeer uit de valkuil van onderscheid, oordeel en veroordeling, te blijven. Dit geeft veel vrede in je hoofd en in je bestaan.

 

Dualiteit bestaat alleen in onze eigen geest. Je bent zelf degene die in polen denkt. Goed en slecht, aanval en verdediging, dader of slachtoffer, winnaar en verliezer, ik en de ander. Dit kan alleen als je denkt dat jij afgescheiden bent van iets buiten jou. Je neemt dan één positie in, de/het andere de andere positie.

Wil je dualiteit overwinnen, dan kan je geestelijk afstand nemen van jouw gekozen positie in je hoofd. Stop jezelf als goed of slecht, als dader of  slachtoffer te zien. Hiernaar wordt spiritueel verwezen met het acceptatie. In plaats van positie kiezen, kies je een positie boven de twee polen en handelt vanuit dit nieuwe standpunt.

Je kunt tegen jezelf zeggen: “Ah, ik zie mezelf als winnaar en ik zie de ander als verliezer, of andersom. Maar als er eigenlijk nooit winnaars of verliezers kunnen bestaan, alleen mensen die doen wat ze doen, of dingen die gebeuren zoals ze gebeuren? Als ik er nu alleen zelf alles in positie en oppositie in wil delen?"

We zijn opgevoed met het idee dat als je geestelijk geen positie inneemt, je automatisch de rol van verliezer of slachtoffer krijgt. Terwijl we juist door zo’n positie te kiezen, meteen ook oppositie creëren in onze geest en daarmee conflict en drama. Dualiteit ontstaat in je eigen hoofd. Probeer eens boven het posities uit te stijgen als je erin zit. Probeer vooral alles eens te doen, zonder dat je in je geest welke positie dan ook inneemt.

Het heeft even geduurd, maar deel 2 van de HSP-hulp serie is nu ook als ebook verkrijgbaar via de boekhandel.

De afgelopen jaren hebben we ondanks een verouderende bevolking flink bezuinigd op de zorg en met name op het aantal ziekenhuis- en ic-bedden. Mensen blijven steeds korter in het ziekenhuis, dus politiek gezien werd het risico op piekbelasting klein geacht.  

We hebben ongeveer 2 ziekenhuisbedden per 1000 inwoners, omringende landen veel meer. Duitsland 8, Frankrijk en België 6, Luxemburg 5.

Het aantal IC bedden was 2200 stuks in 2015, nu hebben we er 1150. Dus is ongeveer gehalveerd in 5-6 jaar tijd.

Het probleem is, dat je door minder bedden minder in staat bent pieken op te vangen. De gevolgen zien we  al anderhalf jaar voor onze ogen gebeuren. Helaas zet de vermindering van met name de ic-bedden nu nog verder door, omdat veel zorgpersoneel onder de druk afhaakt.

De komende jaren zullen we met zijn allen moeten bedenken hoe we daarmee omgaan. Willen we bezuinigen op bedden en de problemen zoals nu zijn ontstaan voor lief nemen? Hopen we dat de omringende landen ons wel zullen helpen als het mis gaat? Of gaan we toch wat meer bedden beschikbaar stellen? Gaan we nog meer inzetten op preventie van ziekten door een gezondere levensstijl, zodat men minder vaak naar het ziekenhuis moet? Of een combinatie van die twee?

Denk er zelf eens over na en maak je ideeën kenbaar via je politieke stem. Kom eens met nieuwe voorstellen over preventie van ziekten, op elk gebied dat invloed heeft. Plus doe vooral ook zelf meer voor je welzijn en gezondheid.  Denk hierbij niet alleen aan gezonder eten en drinken en bewegen, maar ook aan de hoeveelheid natuur, klimaat en milieu. 

Het ego, ons aangeleerde zelf, is vaak bang dat als je spontaan bent, alle structuur verloren gaat. Dat de wereld een zooitje wordt. Je innerlijke zelf heeft echter een geheel eigen structuur. Die is voor het ego minder zichtbaar, omdat we het contact ermee verloren. Deze angst zorgt vervolgens dat we onszelf ook niet meer durven te ontdekken via spontaniteit. Je innerlijke zelf weet wat het wilt in dit leven, beter dan het ego weet. Maar het ego wilt zich daar meestal niet aan overgeven, dan verliest het de controle.

Vraag je eens het volgende af. Als je voor drie jaar lang geen enkele zorg had, financieel niet, qua gezondheid niet, qua mening van anderen of wat ook. Stel dat je volledig vrij was. Ging je dan hele gekke, ongestructureerde dingen doen drie lange jaren lang? Of ging je je elke dag bezighouden met dingen waar je echt van houdt, waardoor je ongemerkt een nieuwe structuur opbouwt die bij je past?

Wees niet bang voor je intuïtieve ingevingen en de wegwijzers van je gevoelsleven. Wees niet bang dat je stuurloos verloren raakt, of dat het een zooitje wordt. Wees niet bang dat het verlies van egostructuren het verlies van je innerlijke structuur inhoudt. Heb vertrouwen in je innerlijke zelf, dat precies weet wat hij hier kwam doen, al heeft het ego soms geen flauw idee. Laat je door jezelf leiden.

Het probleem met angst is, dat we bang zijn voor die angst. We geven er een andere naam aan, spanning, nervositeit. We ontkennen onze angsten of herkennen onze eigen angst niet eens. We vervangen de emotie angst door de emotie boosheid om de angst niet te voelen. We doen stoer om onze angst te overschreeuwen. Kortom, je ziet de angst niet onder ogen.

Angst is de kern van het ego, dat probeert te overleven in een gevaarlijke wereld. Bijna iedereen in deze ego-gestuurde wereld is bang voor zijn vege lijf, ziekte, armoe, geweld, sociale afwijzing, eenzaamheid, de dood, alles wat het overleven van het lichaam en de persoonlijkheid kan verhinderen. Want het ego is met het lichaam en de persoonlijkheid geïdentificeerd. Als je dat kwijt raakt, ben je jezelf kwijt.

Angst zit soms achter de allerkleinste dingen en blijft  ongezien. Als je met iemand een lastig gesprek hebt, kan iemand je  verkeerd begrijpen, je afwijzen en dan kan je eenzaam worden. We doen ons  vaak anders voor om onze angsten niet te voelen of willen ze niet tonen. We herkennen angsten vaak niet, al hebben ze invloed.

In plaats van angst ontkennen of  bestrijden, kan je angst beter erkennen. Hallo angst! Die angst gaat gewoon gezellig met je mee, maar wel in je schoudertas. Bedank je angst als hij je voor allerlei enge dingen probeert te waarschuwen. Maar blijf je richten op datgene wat je wilt bereiken. Want als je steeds naar je angst luistert, ga je nergens meer heen in je leven, laat je jezelf in bijna alles tegenhouden, zelfs in je idealen.

Polariteit ontstond toen ons spirituele bewustzijn het besef van eenheid even verloor, zich mentaal afscheidde van het geheel en in deze mentale illusie ging geloven. Deze illusie manifesteert zich als een aards leven, waarin je een lichaam en persoonlijkheid denkt te hebben, welke losstaat van al het andere dat bestaat.

In wezen is ons lichaam en onze persoonlijheid een avatar in een gamewereld die we realiteit noemen, waarin we deze illusie uitspelen. Polariteit ontstaat door een vals idee van ‘ik ben hier en al het andere is daar’. Dat andere, andere mensen en de materiële wereld,  lijken nodig om je te helpen overleven, of het zijn rivalen of gevaren die jouw avatar bedreigen.

Deze illusie van afscheiding heeft een hoogtepunt bereikt. We hebben het spel vervolmaakt en de pijnlijke gevolgen lijken haast onontkoombaar. Dit luidt de fase van ascensie in, we gaan ons herinneren wie we werkelijk zijn. We zijn spirituele wezens, we zijn allemaal één bewustzijn, één organisme.  

We staan op een splitsing. Blijven we in de illusie geloven en dit spel verder spelen? Identificeren we ons met ons lichaam en persoonlijkheid, blijven we de materiële wereld als realiteit zien? Of doorbreken we de illusie en stoppen we met dit spel dat zoveel lijden veroorzaakt?

Je kunt alleen stoppen met een spel, als je beseft dat je in een spel zit. Besef dat jij een avatar bent. Wie heeft deze avatar en deze illusionaire spelwereld gecreëerd, wat is de bron ervan?  Het antwoord wijst je de weg naar wie je werkelijk bent, het haalt je uit het spel.  

 

 

 

 

 

Het allerbeste vaccin is nog altijd je eigen immuunsysteem.

Probeer daar op te vertrouwen.

Probeer je immuunsysteem te versterken. 

De allerbeste manier om immuun te worden, is zo gelukkig mogelijk te leven. 

Geluk is de allerbeste booster.

Wat we helaas doen, is ongezond en gestrest leven. Dan een middel te nemen om de gevolgen hiervan te onderdrukken om op oude voet door te gaan. Dat lijkt goed te werken, zoals nu met vaccins, maar kan op de langere duur tegen je werken. De meeste medicijnen en vaccinaties zijn chemisch, dus vormen op zichzelf al een belasting voor je lichaam. 

Dus als je een goed werkend immuunsysteem hebt, wat de beste preventie tegen covid is, vraag je dan af of het allemaal wel nodig is. Kijk wat je hebt laten liggen aan happiness en gezondheid, waardoor je je nu genoodzaakt ziet er eentje te nemen.

Inmiddels is gebleken dat zowel gevaccineerden als niet-gevaccineerden Covid kunnen krijgen en aan elkaar doorgeven. Immuniteit via een vaccin is ten eerste nooit 100%. Men vermoedt nu ook dat de werkingsduur van het vaccin beperkt is, dus afneemt. Dat is de reden dat ze met boosters starten.

Toch wilt de regering je nog steeds een vaccinatiepaspoort meegeven.

Dit paspoort suggereert dat je niemand aan kan steken. Dan mag je meedoen in de maatschappij. Maar de basis van de redenering is weggevallen. Het paspoort verklaart onveilige mensen als veilig en geeft ze een voorkeursbehandeling. Het vaccinatiepaspoort heeft nog weinig met volksgezondheid of wetenschap te maken. Het sluit mensen in en uit op oneigenlijke gronden. 

Het trieste is, dat mensen die denken veilig te zijn door het vaccin, geneigd zijn te denken dat ze niet ziek kunnen worden en niemand aan kunnen steken. Dat gebeurt dus wel. Dus de redelijke manier als het echt om gezondheid zou gaan, zou zijn om óf iedereen te laten testen óf niemand te laten testen, óf mensen alleen testen als ze klachten hebben. 

We leven in een illusionaire wereld, we leven in een droom. We vertellen onszelf verhaaltjes en spelen deze verhaaltjes met elkaar uit, kiezen daarin onze hoofdrol. Dat noemen we dan ons leven. We gaan vervolgens geloven die persoon in de hoofdrol werkelijk te zijn, identificatie. Het leven lijkt vreselijk echt, inclusief je lichaam en je omstandigheden. Dan wordt het allemaal vreselijk serieus.

Het wordt niet alleen serieus, maar vaak zwaar. Veel mensen verzinnen graag  dramaverhalen om saampjes uit te spelen.
“Weet je wat, ik ben de slechterik in dit verhaal, wil jij dan het slachtoffer spelen?”
“O ja, leuke rol, doe ik. Hoe ver zullen we daarin gaan, pesterij, diefstal, moord?”
Maar als je gaat spelen en je allebei in je rol inleeft, is het opeens niet zo leuk meer. Het is niet leuk de slechterik te spelen. Het is niet leuk slachtoffer te spelen. Maar omdat we in onze rol zijn gaan geloven, blijven we doorgaan. Net zolang tot we niet meer in onze rol geloven.

Beide rollen zijn twee kanten van dezelfde medaille, twee rollen in hetzelfde verhaal. Als je in het verhaal gelooft, probeer je vaak slechts de inhoud van je rol te veranderen of slechts van rol te veranderen, in plaats van te doorzien dat het allemaal nog steeds de rol is. De slechterik hoeft helemaal niet te proberen goed te worden, het slachtoffer hoeft niet te proberen dapper te worden, maar beiden moeten gewoon uit hun rollen stappen en de illusie te doorzien.

De hele psychologie lijkt op een verhalenbundel, met rollen waaruit we kunnen kiezen. Of je nu de rol van een maatschappelijk aangepast persoon speelt of van de persoon met aanpassingsproblemen, het zijn nog steeds allebei rollen. Je kunt dan samen het therapeutenverhaaltje uitspelen.
“Weet je wat, ik speel de therapeut en jij degene met problemen, dan ga ik je helpen.”
“O ja, leuke rol, doe ik. Dan speel ik de rol, waarbij ik het wel probeer maar steeds weer nieuwe problemen tegenkom.”
De therapeut is in zijn rol bezig met helpen en zichzelf en de ander verbeteren, de cliënt speelt de gekozen rol van adviezen volgen maar in de problemen blijven. Ze identificeren allebei met hun rol, in plaats van beiden de illusie te  doorzien.

Het wereldgebeuren is evengoed een verhalenbundel, met rollen waaruit we kunnen kiezen. We verzinnen graag grote dramaverhalen, zoals oorlog of nu bijvoorbeeld de coronacrisis. Ook hierin speel je  een rol en spreken we rolverdelingen af.
“Weet je wat, ik speel de regeringsleider die vertelt dat je om jezelf te beschermen in lockdown moet”,” zegt nummer één.
"Oh leuk, dan speel ik de zieke patiënt."
“Oh leuk, lijkt me een goede ervaring om thuis te moeten blijven en mijn baan te verliezen."
“Oh leuk, dan speel ik degene die het allemaal niet pikt en in protest komt.”
Ze spelen allemaal hun rollen met verve, in plaats van dat ze de illusie gaan doorzien.

Eigenlijk is ons hele leven een rollenspel. Dat wat jij je IK pleegt te noemen, is in wezen jouw verhaaltje of jouw verhalenbundel. Je eigen naam staat op het titelblad.

Vraag je eens af, welke rollen speel je, terwijl je denkt dat ze echt jou zijn? Het kan in eerste instantie schokkend zijn als je merkt dat je voortdurend rollen speelt waar je diep in gelooft. En zolang je erin gelooft, kan je de illusie van het leven niet loslaten, dan neem je het allemaal serieus. Want al die verhaaltjes en rollenspellen hebben uiteindelijk maar één doel, te ontdekken wie je werkelijk bent. 

 

 

Heel vaak halen politici wetenschap aan, als grond voor hun beleid. Dit gaat niet altijd goed. 
Het Rathenau instituut waarschuwde al in 2014 voor de gevolgen. Interessant om te lezen.
tttps://www.rathenau.nl/nl/kennisgedreven-democratie/wetenschap-als-strijdtoneel

Wereldveranderingen kan je vergelijken met hoe we persoonlijk moeten dealen met oude gewoonten en trauma als we die willen aanpakken.  Als je aan een trauma of aan slechte gewoonten gaat werken, komt het oude patroon versterkt naar voren. Alle gedachten, gevoelens en handelingen die bij je trauma en gewoonten horen komen aan het licht. Het lijkt wel of alles erger wordt in plaats van beter.

Nu mensen zich op een nieuwe wereld van liefde en eenheid richten, komt de oude wereld van eigenbelang en ego verhevigd naar voren. Zoals het ego in jezelf de macht niet graag uit handen wilt geven, wilt het ego dit wereldwijd evenmin. Het oude probeert zijn macht te houden, vernieuwing tegen te houden.

Overheersing van populaties vindt plaats door lichamelijke, materiële en mentale controle over de massa, ingegeven door  eigenbelang. De overheersers veranderen, de vormen veranderden, maar het gaat altijd om macht over en uitbuiting van de bevolking. Karel de Grote wilde overheersen, de Romeinen wilden overheersen, de landeigenaren wilden overheersen, nu wilt de huidige elite de massa overheersen.  Als aan die macht wordt geknaagd, dan wordt de bevolking nog wat steviger aangepakt.

Voor mensen die puur vanuit het ego leven is overheersen van anderen het belangrijkste. Hun nieuwe wereld zal er altijd een van meer macht over de populatie zijn. Die macht wordt altijd verkregen via manipulatie, dwang, beperking en oorlog. Dit terwijl de bevolking vrij wilt zijn, autonomie en samenwerking zoekt. Voor de populatie is de nieuwe wereld er eentje van vrijheid, autonomie, gelijke rechten en vrede.

Het ideaalbeeld van de huidige heersende klasse is in detail beschreven door het World Economic Forum. In hun nieuwe wereld heeft de populatie niets (zij daarentegen wel). De bevolking is volledig afhankelijk van de goede giften van de heersers, wat als liefdadigheid en geluk wordt gebracht, maar een vorm van slavernij is.

De vraag die we ons moeten stellen is, willen wij een wereld waarin  onderscheid blijft bestaan tussen heersers en overheersten? Wordt het niet eens tijd een betere wereld te creëren?

De uiterlijke wereld is altijd een reflectie van de innerlijke wereld. Zoals bij het veranderen van gewoonten en trauma, ga je soms op een pijnlijke manier ontdekken dat in je eigen geest patronen en gewoonten bestaan die overheersing oke vinden. Misschien verzin je redenen waarom het niet anders kan, of heb je de denk- en gewoontepatronen niet eens in de gaten.

Probeer los te komen van je gewoontedenken, van het egoïsche denken, van het denken in overheersers en overheersten, ga door dit collectieve trauma heen. Vraag je af hoe je wilt dat de wereld eruit komt te zien.

Lichamelijke en materiële vrijheid begint bij geestelijke vrijheid, bij het loslaten van oude beelden over de wereld en hoe het hoort te gaan. Wereldverandering begint van binnenuit, vanuit je geest. Verander je geest, verander de wereld.

 

 

Het is zeker de laatste jaren gebruikelijk om de mensen met niet gangbare meningen te censureren. Niet alleen wordt de vrije meningsuiting via de sociale media beperkt, ook bankrekeningen worden geblokkeerd of opgeheven. Daarnaast is de rechtsgang bemoeilijkt en worden protesten soms met geweld onderdrukt. Politiek gezien wordt met noodwetten geregeerd, die steeds worden verlengd, waardoor de democratie niet meer functioneert.

Het gaat bij de censuur niet, zoals wordt beweerd, om het censureren van gevaarlijke mensen. Het gaat met name om mensen met een eigen visie op het leven, bijvoorbeeld een Christelijke visie . Het gaat om mensen die kritisch zijn op het overheidsbeleid inzake gezondheid en beperking van democratische rechten. Er vindt niet alleen censuur plaats in Amerika, maar ook in ons zogenaamde vrije land Nederland.

Dit wijst op onderdrukking en helaas op het mogelijk ontstaan van dictatuur.  Hitler zei indertijd dat Joden de volksgezondheid bedreigden, dat zij de economie kapot maakten, dat ze uit waren op vernietiging van de andere mensen. Op dit moment zijn het niet de Joden die daarvan worden beschuldigd, maar diverse andere mensen binnen de samenleving. We hebben gezien waar het geloof in deze uitspraken toe heeft geleid. Het lijkt er helaas op dat de geschiedenis zich herhaalt.

Laten we asjeblieft wakker worden. Laten we niet zoals de Duitsers en hun medestanders indertijd dit soort angstig en oordelend gedachtengoed accepteren of adopteren. Het is schrikbarend te zien hoeveel mensen vanuit hun angst en oordeel nu al vinden dat beperken van vrijheden van bepaalde mensen of groepen mensen akkoord is. 

 

 

Je slaat op je duim en dat doet inderdaad pijn, fysiek pijn. Maar lijden ontstaat in ons hoofd. Op het moment dat we op onze duim hebben geslagen, gaan we negatieve gedachten toevoegen. Bijvoorbeeld, ik ben een stommerd dat ik op mijn duim sloeg, dit had verdorie niet mogen gebeuren, ik heb ook altijd pech, hoe moet het nu met schrijven, etc. etc. etc. Onze geest gaat in gevecht met de realiteit en veroorzaakt  stress. Hier stress met een mentale oorzaak.

Het lastige is, dat deze mentale stress  ons lichaam extra belast. De fysieke pijn die we voelen, wordt er door versterkt, omdat stress je lijf gevoeliger maakt. Dan gaan we nog meer negatieve gedachten koesteren: het gaat maar niet weg, zou er iets echt goed beschadigd zijn, dit gaat weken duren. Het vermogen tot herstel van je lichaam wordt door stress eveneens verminderd, want je lichaam moet niet alleen die duim herstellen, maar ook je hele lijf zien te laten herstellen van je mentaal opgewekte stress.

Probeer als je fysiek pijn hebt, de negatieve gedachten weg te jagen uit je hoofd. Besef dat je  niet meer kan doen dan de tijd nemen om te herstellen. Maak het voor jezelf niet erger. Probeer in plaats daarvan neutraal praktisch te denken of nog liever positief te denken. Doe waar mogelijk dingen die je blij maken. Maak van de gelegenheid gebruik muziek te luisteren of een leuke film te kijken. Dit leidt je geest ook nog eens van de pijn af. Je voelt de pijn minder, want je besteed er geen negatieve aandacht aandacht aan.

 

Ego, je egoïsche bewustzijn, gelooft in tegenstellingen, tegenstellingen tussen ik en de ander in de buitenwereld, maar ook in eigen hoofd, ego en vals ego. Het ego wordt bang van zichzelf of heeft een oordeel op zichzelf, gaat in gevecht met zichzelf. Het ego zegt bijvoorbeeld “Je zit in je ego, dus je bent een slecht mens,” waarmee hij zichzelf veroordeelt en schuldig verklaart of bang wordt voor zijn eigen slechtheid.

Het doet denken aan een kat die zijn eigen spiegelbeeld aanvalt. Hij ziet zichzelf in de spiegel, verklaart zichzelf als vijand en valt die vijand (zichzelf) aan. Dit voorbeeld met de spiegel laat zien, dat die vijand in wezen niet bestaat, behalve in de spiegel, in je eigen hoofd.

Elke vorm van zelfoordeel is in wezen het ego dat zichzelf aanvalt, dus ego versus vals ego.

Je spirit, je spirituele bewustzijn, is liefdevol, zal zichzelf of anderen niet aanvallen. Die zal hooguit bij een vergissing zeggen: “Dat was niet erg liefdevol, niet erg handig, ik ga dit voortaan anders doen.” Spirit gebruikt geen oordeel of schuld, maar onderscheidingsvermogen en liefde. 

 

 

Je brein heeft de neiging ‘rotte kersen te plukken’ in het innerlijke commentaar op je leven. Hier een rotte kers, daar een rotte kers, zie je wel, hier zit er nog één en nog één en nog één. Voor je het weet, zie je alleen maar rotte kersen in je boom hangen en voel je je ongelukkig. Je begint te geloven dat de hele kersenboom rot is.

Bijvoorbeeld, je had een lekke fietsband. Vervolgens worden lukraak rotte kersen geplukt. Wat een rotdag. Had ik gisteren ook al. Mijn man deed onaardig tegen me. Ik voelde me al zo rot. Mijn grote teen dood doet voortdurend pijn. Financieel is ook al lastig. Heb net een dure reparatie gehad van de auto. Het zit echt niet mee. Mijn vrienden hebben daar geen enkel begrip voor. Het leven is niet leuk, ook qua gezondheid. Ik moest dit jaar al twee keer naar de huisarts. Ik voel me eigenlijk nog steeds niet lekker en vaak moe. Daardoor loopt mijn huishouden achter. Mijn kinderen willen nooit eens helpen met het huishouden. Die doen maar waar ze zin in hebben. Heb verdorie helemaal alleen boodschappen moeten doen op de markt en alles was weer duurder geworden. Kortom, je ziet alleen nog de rotte kersen hangen in je eigen kersenboom.

Rotte kersen plukken kan je ook voor een ander. Een vriendin vertelt je dat ze slecht sliep de laatste tijd. Dan ga je rotte kersen  voor haar plukken. Ik dacht al dat ze er ziek uit zag. Haar huid had laatst van die rare rode vlekken. Ze kan wel eens iets naars onder de leden hebben. Ze gaat de laatste tijd trouwens weinig de deur uit. Zal ze depressief zijn, dat ze zo slecht slaapt? Er komt sowieso weinig visite bij haar naast mijzelf. Ze zou wel eens eenzaam kunnen zijn. Ze had vorig jaar  trouwens ook al ruzie met de familie.  Ze moet het verdorie wel in haar eentje zien te rooien. Niet makkelijk, als je maar een uitkering hebt. Logisch dat ze slecht slaapt, het zal de stress wel zijn. Daarom eet ze ook te veel en wordt ze dikker. Kortom, je ziet alleen nog de rotte kersen hangen in de kersenboom van je vriendin.

Als je dit merkt, realiseer je dat je brein graag rotte kersen verzamelt en zie in dat je te negatief focust. Probeer over te stappen naar het plukken van zoete kersen. Dat kan namelijk ook.

Weer beginnend bij de lekke band, zijn er ook zoete kersen te plukken. Goh, de fietsenmaker had hem razendsnel gerepareerd. Kon gelijk een rondje maken.  Dat maakt me blij, lekker in het zonnetje. Het is al een paar dagen mooi weer. Daardoor heb ik veel in de tuin kunnen doen, die ziet er mooi uit, met alle zomerbloemen. Terwijl ik bezig was, belde een oude vriendin me en hebben we uren gekletst. Ik ben ook nog gezellig naar de markt geweest.  Ik had daar zomaar een voordeeltje, mijn favoriete fruit, kersen, twee bakjes voor de prijs van één. Ik heb daarna heerlijk in de zon een boek gelezen met een bakje kersen. Kortom, je ziet zo alleen nog de zoete kersen in je kersenboom hangen.

Pluk ook eens zoete kersen voor je vriendin die slecht sliep. Bedenk je dat ze ondanks dat vrolijk blijft en de tijd neemt je te bezoeken. Wat een leuke tijd je altijd met haar hebt. Dat ze ondanks haar uitkering prima rond kan komen en naar iedereen gul is. Hoe ze het gezellig maakt thuis en vrienden altijd welkom zijn. Hoe ze veel gaat fietsen en wandelen en hartstikke gezond leeft. Hoe gek het is dat ze slecht sliep, omdat ze altijd zo gezond leeft. Misschien alleen even het warme weer geweest. Dat ze er nog altijd blakend uitziet en zich altijd zo leuk kleedt. Kortom, je ziet dan alleen nog de zoete kersen in haar kersenboom hangen.

Voor je levensgeluk is het goed alleen te focussen op zoete kersen. Dus welke kersen wil jij de komende tijd plukken, zoete of rotte? 

Er bestaan zoals eerder aangegeven twee denksystemen, het spirituele denksysteem en het egoïsche denksysteem. De eerste gaat uit van liefde en eenheid en legt de nadruk op ons eeuwig levende bewustzijn. De tweede gaat uit van angst en oordeel en legt de nadruk op ons lichamelijk sterfelijke bestaan. Er vindt een strijd plaats tussen spirit en ego, of liever, het ego bestrijdt spirit en spirit is wie je werkelijk bent.

We zien het ego als een persoonlijk iets, maar het ego bevat grotendeels collectieve gedachten en instructies van de ego-gestuurde wereld waarin we leven. Het ego is daarmee een collectieve negatieve denkwijze en bevat vooral aangeleerd materiaal dat op angst en oordeel is gebaseerd. Kijk maar eens een dagje kritisch naar de inhoud van je innerlijke commentaarstem.

Momenteel wordt het egoïsche denken collectief extra versterkt. Door corona worden angsten sterker dan ooit belicht, de angst om ziek te worden, de angst onze baan te verliezen. De wereld wordt meer dan ooit in kampen verdeeld, wel/niet vaccineren, wit/zwart, links/rechts. Het energieveld wordt hierdoor collectief steeds zwaarder en negatiever, vaak zwaarder dan we gewend waren.

Dit collectieve veld kan zeker voor hooggevoelige mensen als een zware wolk voelen die op je geest neerdaalt, of als aanhoudende aanvallen van binnenuit of van buitenaf, die je vrede ondermijnen. Je denkt misschien dat het aan jou ligt, dat het persoonlijk is, maar het is een collectief proces en niet een gemakkelijk proces. De buitenwereld is een spiegel van de binnenwereld, dus de spirituele strijd vindt zowel in onze geest als in de wereld plaats.

Kies juist in deze zware tijd steeds bewust voor liefde en eenheid. Maak je geest los van alle egoïsche denkwijzen. Juist nu het ego zo versterkt wordt in onze wereld. Visualiseer om uit deze zwaarte te komen, dat je in een lichte kamer terechtkomt, waar lichtwezens je helpen te herstellen. Denk niet teveel óver je negatieve gedachten, want dan kan je momenteel steeds dieper de modder van de egomind worden gezogen. Los je negatieve gedachten bewust op in het licht, of draag ze over aan lichtwezens om te zuiveren.

De spirituele strijd tussen spirit en ego woedt in dit corona-tijdperk extra heftig. Zorg dat het ego de strijd niet wint, maar spirit, het komt er nu op aan. 

De wereld is een reflectie van onze geest. Als er strijd is in de wereld, vindt er eigenlijk een strijd in onze geest plaats. Er bestaan twee denkrichtingen. De spirituele visie erkent dat alles wat bestaat uit dezelfde geestelijke bron voortkomt en alles nog steeds deel daarvan uitmaakt. De egoïsche visie gaat uit van afscheiding, het ego ziet zichzelf als los van de bron en los van alles wat bestaat. Het ego wilt zich afscheiden van spirit en deze overwinnen, al kan dat niet werkelijk. Je kunt je niet losmaken van wie je werkelijk bent. Het egoïsche denken is daarmee illusionair denken.

De egoïsche denkwijze en de gevolgen ervan, worden momenteel in de wereld steeds duidelijker. Het egoïsche denken kiest voortdurend voor afscheiding, je ziet steeds angst en strijd ontstaan, nu op wereldschaal met deze crisis. De gevolgen van deze manier van denken worden steeds zichtbaarder. Hoe meer het spirituele licht gaat schijnen, hoe meer jouw besef van wie je werkelijk bent groeit, hoe zichtbaarder de duisternis wordt en dat is soms even schrikken. Het egoïsche denken wilt eens en voor al van spirit winnen, wilt spirit overweldigen. Maar het is aan jou wat het gaat worden in je eigen geest en daarmee in de wereld.

Het is de tijd van keuze. Kies je voor de spirituele denkwijze of voor de egoïsche denkwijze? Met die keuze bepaal je de gezamenlijke toekomst, want onze geest creëert ons leven. Wil je leven zoals voorheen, leven in de afscheiding, angst en strijd?  Of kies je voor de spirituele kant, welke staat voor de eenheid, liefde en vrede? Realiseer je dat de strijd eigenlijk in je geest plaatsvindt en dat jouw keuze daar moet worden gemaakt.

Terwijl spirit gericht is op leven, is het ego gericht op de dood. We vertalen het overleven van het ego vaak als willen leven en zien daarom zijn gerichtheid op de dood niet. Het ultieme overleven van het ego is de dood van het spirituele. We zien het ego als persoonlijk en voelen onszelf schuldig als we in ego gevangen raken. We zien niet dat het ego een collectief aspect heeft dat ons daartoe aanzet.

Het ego wilt als ego overleven, spirit wilt spiritueel leven. Het overleven van het ego is tegen het leven van spirit gericht, zijn overleven leidt tot ziekte en dood. Het persoonlijk maken van het ego maakt het collectieve aspect van het ego onherkenbaar voor je. Dit zorgt dat jij je schuldig voelt over je fouten en je angsten en oordelen op jezelf richt of op mensen die in jouw ogen fouten maken. Het ego houdt je zo collectief in de strijd met jezelf en anderen. Niets leuker voor het ego om jezelf of een ander van ego te beschuldigen.

Het ego heeft een onderbelicht collectief aspect, dat goed laat zien ondermijnend dit ego werkelijk is. Even wat voorbeelden.

In de winkels zijn de schappen vooral gevuld met suikergevulde producten, die verslavend werken en je gezondheid ondermijnen. De voedingsindustrie is niet gericht op je spirituele leven of op een gezond leven, maar op ondermijning hiervan.

In ons digitale leven houden we ons bezig met negatieve nieuwsberichten, films en spelletjes, die over oorlog, geweld, schaarste, verslavingen en lijden gaan. Hiermee wordt je geest niet op het spirituele leven gericht maar op het egoïsche overleven. Het werkt ook nog eens verslavend.

In het politieke, sociale en economische leven en op social media worden tegenstellingen aangedikt, oordelen en angsten versterkt, dus er wordt vijandschap gecreëerd. Tegenstellingen leiden tot strijd, conflict en dood. Het spirituele leven raakt uit zicht en strijd brengt jezelf fysiek in gevaar.

Je ziet het woord verslavingen langskomen. Het is het ego dat collectief zorgt dat je verslaafd raakt aan van alles, maar hij geeft jouw spirit graag de schuld. Jouw spirit is volgens hem niet sterk genoeg, dus je bent dan een sukkel. Ofwel hij maakt je wijs dat hij sterker is dan je spirit, waarmee jouw spirituele kracht ondermijnd raakt.

Een voordeel van verslavingen is, dat daaraan dik verdiend kan worden. Van dat geld wordt meer spul op de markt gebracht dat jou verslaafd houdt. Dat wordt dan economische groei genoemd. Een andere markt is die van de belofte van genezing, die vaak weer gebruik maakt van middelen die je verslaafd houden.

We leven in een egowereld die ons spiritueel ondermijnt. Als je het collectief ondermijnende aspect niet doorziet, blijf je in deze egowereld gevangen en blijf je met persoonlijke schuldgevoelens en zwakte rondlopen. Schuldgevoelens ondermijnen je spiritueel gezien, waardoor het lastiger wordt om los te komen van deze collectieve ego-valkuilen.

Je spirit is waar het om gaat, je spirit is gericht op het leven. Je spirit wilt niet dat je je met de egowereld identificeert, die je ondermijnt. Spirit wilt dat je de trucjes van het ego doorziet, ook de collectieve aspecten. Spiritueel gezien kan je op deze wereld leven, zonder gevangen te raken in het ego. Maar dan is het  handig dat je ook de collectieve egospelletjes doorziet en geleidelijk van alle egosprookjes, schuldspelletjes, verleidingen en verslavingen loskomt. 

Wetenschap kent voortschrijdend inzicht. Wetenschappers hebben een theorie, zoeken bewijs daarvoor, dat geeft vervolgens een visie. Andere wetenschappers  bewijzen vervolgens dat deze visie niet klopt, komen met een andere theorie en de bewijzen daarvoor. Dat wordt na veel strijd de nieuwe visie of een gecorrigeerde visie. Totdat een andere wetenschapper die visie wederom corrigeert onderuit haalt. Deze strijd zal uiteindelijk het inzicht verdiepen en hopelijk het leven van de mens verbeteren.  

Wetenschappers zijn het daarom zelden met elkaar eens en zo hoort het ook. Als je wetenschap wilt bedrijven, dan moet je kritisch zijn en geen enkele visie als een voldongen feit beschouwen. In de strijd over visie zie je altijd twee stromingen, aanhangers van de oude theorie en aanhangers van nieuwe theorie. De invloed van de oude visie is maatschappelijk gezien het grootste geworden en dat willen de aanhangers ervan meestal zo houden. Daar hangt ook hun financiering vanaf.

Wetenschap is daarmee een politiek machtsveld geworden. Er wordt dan geen tegenspraak geduld van andere stromingen binnen de wetenschap, terwijl het juist de kern van wetenschap bedrijven hoort te zijn. De politiek getinte wetenschap duldt al zeker geen tegenspraak van het gewone volk, waarvan ze  beweren dat die er geen verstand van hebben en daarom hun mond moeten houden. Ze vergeten dat de wetenschap ten dienste van de mens dient te staan, en zeker niet ten dienste van de eigen politieke macht.  Momenteel dicteert een bepaalde wetenschappelijk stroming de coronamaatregelen. Andere theorieën en de bewijzen daarvoor worden rigoureus tegengehouden. Daarmee is wetenschap beoefenen gestopt en is het puur politiek bedrijven geworden.

Wij als het ‘gewone volk’ dienen dit te beseffen en moeten daarom kritisch zien te blijven. Je dient je af te vragen, welke stromingen zijn er binnen de wetenschap, welke is nu maatschappelijk de sterkste en welke wordt geweerd? Je zeker ook af te vragen, waar liggen de politieke en financiële belangen? Al is elke theorie wellicht moeilijk te begrijpen, probeer de hoofdlijnen te volgen en naast elkaar te zetten. Neem niet klakkeloos één theorie als feit aan. Volg niet blindelings de aanhangers van oude theorieën, alleen omdat die mensen veel politieke macht hebben en die theorie bekender is.

Onze regering luistert naar een bepaalde groep wetenschappers, met bepaalde vastomlijnde ideeën die door andere wetenschappers worden bekritiseerd en zo hoort het ook. Juist door deze strijd komen we tot betere wetenschappelijke inzichten die de mensheid het beste dienen. Niet door andere visies uit te sluiten, wetenschappelijk en politiek gezien. Juist in deze coronatijd waarin onze gezondheid en door de coronamaatregelen ons economisch bestaan op de tocht staat, moeten we kunnen rekenen op een wetenschap die wetenschap bedrijft en die geen politieke macht wordt. Zeker onder tijdsdruk, is iedereen gebaat bij een open discussie en niet bij politiek bedrijven.

 

Inmiddels weten we allemaal, dat onze geest invloed heeft op ons lichaam. Denk aan de werking van placebo’s en nocebo’s. We kunnen onszelf gezond denken en ziek denken. Liefdevolle gedachten houden je lichaam gezond, oordelende gedachten ondermijnen je gezondheid.

Het probleem is, dat het ego van deze informatie vaak een schuldspelletje van maakt. Als iemand ziek is, wordt er gezegd dat het ‘tussen de oren zit’. Er wordt vervolgens op oordelende toon gezegd, dat de mens het zichzelf heeft aangedaan. Dat laatste is ook weer een oordeel en maakt dus ziek.

Niet alleen maak je die ander zieker met je oordeel, omdat je iemand bevestigt in zijn zelfoordeel. Je maakt jezelf eveneens ziek. Want elk oordeel heeft een impact op je eigen lichaam, ook het oordeel op anderen. Het ego is vergeten dat hij met alles en iedereen verbonden is.

De enige manier om allemaal gezond te zijn is liefdevol te denken over jezelf en anderen. Dus als je ziek bent, of als een ander ziek is, laat dan elk oordeel op ziekte achterwege. Wees juist liefdevoller, zodat je jezelf en anderen helpt gezond te zijn.

Mensen zeggen allemaal in onvoorwaardelijke liefde te geloven, maar zodra je jezelf of een ander veroordeelt ben je voorwaarden aan het stellen. Oordelen maken je van streek en geven alle ellende in de wereld, oordeel leidt uiteindelijk altijd tot oorlog. 

Kijk eens hoe mensen reageren op namen van bepaalde politici, of op bepaalde bevolkingsgroepen. Ze gaan meteen in de aanval op het vermeende kwaad. Als je mensen oordeelt, eigen je jezelf het recht toe de ander te bestraffen. Dat kan de vorm aannemen van bestraffend toespreken, negeren, pesten, uitsluiten, ridiculiseren tot zelfs oorlog en moord. Alle ellende komt uit oordeel voort. Een moordenaar heeft namelijk eveneens een oordeel op zijn slachtoffer en vindt daarom dat hij mag straffen. Het ene land heeft een oordeel op het andere land en vindt dat hij oorlog mag voeren.

Het gaat zelfs zo ver, dat sommige religies in een oordelende en straffende god geloven. Als god onvoorwaardelijke liefde zou zijn, zou hij niet oordelen. De enige die oordeelt is ergo de mens, maar hij projecteert zijn oordelen en straffen op god. Het laatste oordeel is in mijn ogen geen straf, maar de laatste keer dat we oordelen en volledig in liefde kunnen zijn.

We weten dat oordeel betekent dat je niet in liefde leeft. Als we merken dat we oordelen, veroordelen we onszelf vaak ook weer op ons oordeel. Je komt dan in een vicieuze cirkel terecht. Veel mensen hebben een oordeel op oordeel en gaan vervolgens zichzelf of anderen bestraffen daarvoor.

De enige uitweg is alle oordeel laten varen: op jezelf, op anderen en tevens oordeel op oordeel. Vrouwe Justitia is misschien niet voor niets blind. Het volledig laten varen van oordeel en elkaar helpen onze oordelen te laten varen, is de enige weg naar vrede. 

Het ego leeft in een illusie van angst en oordeel. Die denkt dat het leven een soort schietbaan is met hindernissen. Zo'n schietbaan waarbij uit alle hoeken bordkartonnen vijanden plotseling  omhoog kunnen komen en het vuur openen, maar in zijn beleving zijn de vijanden echt. Er zijn allerlei kuilen en hindernissen en doodlopende wegen, waardoor je op achterstand kan komen te staan en een makkelijk doelwit wordt. Dit zijn de ego angsten. Om zich te verdedigen heeft het ego een volautomatisch wapen tot zijn beschikking, waarmee hij zijn vijanden kan aanvallen. Hij hoeft maar naar iemand te wijzen en er wordt meteen gevuurd. Dat wapen is oordeel.

Het ego heeft niet door dat hij zelf deze nachtmerrie van de schietbaan creëert, dat alle vijanden van bordkarton zijn. Het ego heeft niet door dat zodra hij op de aan- en uitknop drukt, de schietbaan buiten werking raakt. Dan komen geen vijanden meer oppoppen, dan hoeft hij niet meer bang te zijn. Dan heeft hij zijn wapen niet meer nodig, hoeft hij niet te schieten, dus niet meer oordelen, mentaal, verbaal of met fysieke aanval. Dan ontstaat er vrede.

De knop die het schietspel volledig stopzet heet vergeving. Vergeving is het doorzien van de illusies van het ego. Het jezelf en andere spelers niet meer kwalijk nemen dat je zo sterk in de illusie geloofde, dat je voortdurend in angst en oordeel verkeerde en op elkaar bleef schieten.

 

 

Ons leven is creatieve zelfexpressie en expressie leidt automatisch tot het ontstaan van vorm. Ter vergelijking. Als je zit te schilderen, ontstaat daar nu eenmaal een schilderij uit, dat is onontkoombaar. Op het moment dat het schilderij er is, is dit de weerslag van onze eerdere expressie, dus van ons verleden. Elke vorm in ons leven, of het nu een schilderij, een boek, een huis, of ons eigen lichaam is, alles is je verleden. Het is niet wie je nu bent, want jij bent degene die steeds weer creëert. Je kunt alles veranderen vanuit het nu door jouw creatieve zelfexpressie. Niets staat vast en je hoeft de oude vorm niet vast te houden of te herhalen.

Mensen identificeren zich vaak met vorm en raken gehecht aan het product van eerdere zelfexpressie, dus aan het verleden. Als er in onze ogen iets aan de vorm mankeert, dan mankeert er in onze ogen iets aan onszelf, dit maakt ons kwetsbaar. We willen onszelf in vorm perfectioneren, we zijn bezig onszelf en anderen op vorm te veroordelen, omdat we vorm met de expressieve mens verwarren. Nieuwe of afwijkende vormen worden als bedreigend ervaren, we proberen anderen in een bepaald model te kneden. We zijn echter geen vorm, we zijn ons verleden niet. We zijn wezens die in het nu aan creatieve zelfexpressie doen, waardoor uiteindelijk vormen komen en gaan.

We gebruiken  vormen niet als inspiratie, niet als startpunt voor nieuwe of verdere zelfexpressie, maar proberen voortdurend aan de oude vormen vast te houden door herhaling of regulering. Daarmee beperken we onze zelfexpressie. Dan wordt ons verteld dat alleen vorm x of y de juiste vorm is, aan de hand waarvan we onze zelfexpressie proberen te modelleren.  

Als zelfexpressie wordt beperkt, leidt dit tot frustratie. De energie van expressie wilt stromen, wilt niet aan vorm gebonden worden. We streven vanuit ons wezen naar vrije creatieve zelfexpressie, maar beoefenen te vaak gebonden expressie, kopiëren vormen, passen ons voortdurend aan. Het wordt tijd om de gehechtheid aan en identificatie met de vorm los te laten om volledig onszelf te worden, creatief.

Mensen gebruiken hun levensenergie om creatief en productief te zijn. Daar krijgen ze de creatieve en productieve creaties van andere mensen voor terug. Wat ze creëren draagt bij aan het geheel, de eenheid waar ze deel van uitmaken. Het is een continu delen van levensenergie met alles en iedereen als één groot organisme.  Het delen met elkaar wordt gemakkelijker gemaakt met geld, wat in wezen gestolde creativiteit of productiviteit is, dus net zo goed energie.

Het ego ziet zichzelf niet als deel van het geheel, maar als een soort gesloten box van lichaam en hersenpan, afgescheiden van andere boxjes. Het ego wilt geen energie uitwisselen en delen. Hij probeert zijn eigen boxje te vullen met de energie van anderen en minder energie terug te geven, haalt energie van elders weg en geeft niet terug.

Het ego roomt zo energie van anderen af, wat parasitair gedrag is. Een parasiet onttrekt levensenergie aan ander leven. Dit doet een parasitair levend mens door anderen te weinig geld voor hun productie, creativiteit of kennis te geven, door de gegenereerde energie of opbrengsten puur voor zichzelf te houden.

Denk aan de vroegere eigenaren van kolenmijnen. Die lieten mensen hard werken in de mijnen, de opbrengsten van de productie gingen vooral naar de eigenaar. Het beetje geld dat de mijnwerkers kregen als loon, moesten ze besteden in de winkel van de eigenaar, waar de prijzen hoger waren dan de waarde. Zo werd het boxje van de eigenaar gevuld via de energie van anderen.

Ditzelfde zie je in het groot gebeuren. Multinationals romen de energie van de gewone man af, door mensen te weinig geld te geven voor hun productie, kennis en creativiteit. Met het weinige dat ze verdienen, kunnen ze alleen in de winkels van diezelfde multinationals kopen, waar de prijzen hoger zijn dan de waarde. Zo wordt hun boxje gevuld en raken die van de gewone man leeg.

Mensen die energie van anderen afromen worden gek genoeg als creatief en productief gezien, omdat ze zoveel bezit en macht vergaren. De realiteit is, ze zijn niet creatief of productief, maar slechts getraind in parasitair leven. Ze hebben geleerd te nemen en te stelen in plaats van energie te delen met elkaar, met de gemeenschap. De opbrengsten van anderen komen in hun eigen boxje terecht. Ze worden zelfs vereerd voor dit gedrag en als voorbeeld gezien voor mensen die geloven dat het gaat om hun boxje vullen.

Parasieten zijn afhankelijk van de energie van anderen, omdat ze niet werkelijk creatief en productief zijn. Dit betekent dat ze anderen in leven moeten houden, dus de grote groep mensen, om zo steeds opnieuw energie af te kunnen romen. Je ziet aan de plannen voor 2030 hoe ze dit willen organiseren. We produceren voor de elite voor wat zij ons willen geven en wat we nodig hebben komt uit hun winkeltjes voor de prijs die zij bepalen. 

Het wordt tijd dat mensen hun eigen levensenergie, creativiteit en productiviteit gaan inzetten voor zichzelf en voor elkaar. Door echt samen te delen in plaats van energie te stelen van anderen of te laten stelen door parasieten. Dit betekent niet de parasieten doodslaan, want die zitten in het boxje denken of egodenken gevangen. Het betekent in de eerste plaats een ommekeer in ons denken, in het waarderen van energie, creativiteit en productiviteit van iedereen als bijdrage aan iedereen, in plaats van iets om alleen je eigen boxje van te laten groeien. Dat kunnen we met elkaar.

 

In deze maatschappij wordt geluk vertaald als een hyperstaat. Je bent pas gelukkig als je over je leven kunt praten als: “Ik heb een fantastisch leven, een fantastische baan en fantastische partner en fantastische vrienden en een fantastisch huis en fantastische hobby’s, ik ben supergezond. Ik voel me super gepassioneerd in mijn leven, ik spetter van de energie, heb het superdruk, maar ben altijd superblij. Ik weet helemaal waarvoor ik leef en geniet intens met méér dan volle teugen.” En dan volgt een opsomming van alle prachtige zaken die je meemaakt.

We praten in deze Westerse maatschappij graag over geluk in hypertermen. Het is alsof geluk gelijk staat aan een bijna  manische staat. En o wee, als je zegt dat je gewoon tevreden bent, ook je ups en downs kent, het leven soms saai of pijnlijk vindt of soms even niet weet waar het je om gaat. Dan wordt dit meteen vertaald naar het andere uiterste van manie, bijna als verveling of depressie. Dan wordt het blijkbaar hoog tijd dat je iets aan jezelf of je leven doet, heb je toch  echt therapie nodig.

Nu horen alle staten van zijn bij het leven, soms ben je hyper, soms ben je down, meestal iets er tussenin. Maar we lijken te geloven dat geluk een hyperstaat is waar we naar moeten streven. Kijk maar hoe de reclame ons fantastische levens voorspiegelt, waar we alles wat er in zit uitpeuren. Lees de bladen, die je vertellen hoe je supergeluk voor elkaar moet krijgen.

Maar niet alleen actie wordt als hyperstaat verwoord. Rust is niet gewoon rust, maar is superrust geworden: “Ik heb fantastische meditatieve ervaringen, ik heb super intense yoga-ervaringen, ik ga dieper en dieper en dieper.”  Als je zegt dat je gewoon wandelt of wat oefeningetjes doet om rust te vinden, is dat bijna minderwaardig en moeten het op zijn minst urenlange natuurwandelingen zijn of veel pittige oefeningen zijn voor gevorderden.

Het  trieste is, dat door alle superlatieven mensen aan zichzelf twijfelen als ze niet in hyperstaat verkeren. Ze kunnen zelfs  denken dat ze depressief zijn, terwijl ze eigenlijk gewoon tevreden zijn.  Zeker in deze coronatijd is het goed om te kijken of je  de ene vorm van hyperen niet door een andere vorm van hyperen vervangt. Misschien is de uitnodiging het leven meer vanuit evenwicht te gaan zien. Jezelf niet meer voortdurend op te jagen naar het bereiken van fantastische en ongekende hoogten, vanuit de aanname dat dit geluk zou zijn.

Veel mensen raken ongemerkt verslaafd aan adrenaline. Niet alleen de mensen die het gevaar opzoeken door op krokodillen te jagen, maar gewone mensen die elke dag tv kijken, social media bezoeken of opwindende games spelen.

Televisie, games en social media laten vooral stressgevende informatie zien. Gewelddadige films, dramaseries, wedstrijden op je games. Denk ook aan alle nieuws over de coronagevaren en de strijd tussen diverse mensen en meningen.

Al die zaken jagen je adrenaline gigantisch aan. Je komt in vechten, vluchten, verstarren. Omdat dit een overleefstandje is, voelt dit als bergen energie die door je lijf stromen. Het voelt alsof je intens leeft.

In werkelijkheid ondermijnt adrenaline je lichaam en ben je jouw levensenergie in versnelde mate aan het opeten. Je knabbelt van je levensjaren af.

Het vervelende is, je raakt aan adrenaline verslaafd. Na elke kick volgt een dip. Die dip probeer je zoals bij elke verslaving op te vangen met een nieuwe kick. Probeer maar eens een week zonder tv, heftige games of social media te leven. De meeste mensen komen in een grote dip terecht en houden het niet vol. Ze zeggen dat ze zich vervelen, wat aangeeft dat je adrenaline nodig hebt om je het idee te geven dat je leeft. Vaak komen oude pijn en angsten boven om te verwerken, die ze eerder wegstopten. Soms zijn ze opeens dagen doodop in reactie op het stoppen. Ze weten niet meer hoe ze hun leven moeten invullen. Dit gebeurt bij alle verslavingen.

Probeer van je adrenalineverslaving af te komen. Denk niet te snel dat je het niet bent. Probeer het maar eens een dag uit. Je kunt cold turkey afkicken, maar ook geleidelijk. Zorg in ieder geval dat je iets om handen hebt dat je energie geeft zonder adrenaline op te wekken. Ga wandelen of fietsen (niet competitief), ga lekker creatief bezig, lees een boek (geen thriller natuurlijk) bel of bezoek mensen die je een goed gevoel geven.

Je zult merken dat je na de eerste lastige periode je rustiger en gezonder gaat voelen. Je gaat in het dagelijkse leven minder vanuit je adrenalineverslaving reageren, wat je gevoel van welzijn op alle fronten zal versterken.