Alles in de wereld komt voort uit onze manier van denken, uit
wat wij bewust of onbewust willen. Dus als er oorlog is, dan hebben we dat
gewild, al zullen de meeste mensen zeggen van niet.
Als we werkelijk vrede willen, moeten we alles op alles
zetten om de strijdende partijen uit elkaar te halen. Want als we dat niet
doen, zullen beide partijen doorgaan met vechten totdat alles kapot
is. Het niet willen stoppen van oorlog is het toestaan van oorlog, het toestaan
van totale vernietiging van mens en have.
Als je die oorlog toestaat, rest de mensen in het gebied die niet willen vechten niets anders dan vluchten. Alles achter te laten. Te wachten tot de oorlog is uitgewoed, tot
de vechtenden elkaar en hun wereld totaal vernield hebben. Dan mogen ze
terugkeren naar wat er over is, niets.
In die zin is vluchtelingenbeleid
hetzelfde als oorlogsbeleid, we staan de oorlog toe en daarom zijn er ook vluchtelingen. De ene helft
mag blijven vechten, de andere helft moet alles opgeven en maar hulp zien te vinden elders. Om later terug te keren naar niets. Dat gekoppelde beleid is inhumaan.
Zolang we maar enigszins denken dat oorlog niet te voorkomen
is, nodig is, of onze natuur is, of zelfs gewenst, zal er oorlog zijn. Om de vluchtelingenstroom
te stoppen, moeten we oorlogen stoppen. Oorlog stoppen is prioriteit.
