In vervolg op de blogs over projecties en boosheid.
In onze maatschappij wordt (zoals eerder beschreven) boosheid
onderdrukt, waardoor deze zich opbouwt en vulkanisch wordt en vaak op iemand wordt geprojecteerd, waarop die vulkanische boosheid wordt ontladen.
Omdat boosheid te
maken heeft met grenzen aangeven, is onderdrukking van boosheid vaak ook
onderdrukking van je vermogen grenzen aan te geven. Als iemand je aanraakt en
je dit niet wilt, duw je die persoon weg en zegt: ‘Blijf van me af!’ Als gezonde boosheid niet mag van jezelf kan je daar moeite mee krijgen.
Onderdrukte boosheid geeft ogenschijnlijk vrede, maar het
betekent vaak tevens dat jouw grenzen veel te makkelijk worden overschreden. Mensen
die macht willen over anderen, hebben er belang bij dat andere mensen hun
boosheid onderdrukken, omdat ze hun grenzen dan niet meer goed bewaken en meer toelaten dan goed voor ze is.
Onderdrukte boosheid wordt echter steeds vulkanischer en
komt een keer tot een uitbarsting. Dit is vaak ongericht. Dat ongerichte is
voor mensen met macht niet altijd wenselijk. In dat geval zullen ze een
zondebok aanwijzen, waarop al die opgebouwde boosheid wordt gericht. Dan worden
die zondebokken het slachtoffer van al die opgebouwde woede. Dat is het
principe waar veel dictators misbruik van maken, denk aan Hitler en de Joden. Zo houden ze zelf hun macht in stand.
Het enige wat je als mens kunt doen om werkelijke vrede te
krijgen, is je boosheid en je vermogen om grenzen aan te geven te omhelzen.
Hiermee bouwt de boosheid zich niet in je op tot vulkaanniveau, maar kan ook niet meer misbruikt
worden. Dit komt doordat je op een gezonde boze manier je grenzen aan durft te geven, maar ook nee durft
te zeggen tegen het aanwijzen van zondebokken.
