Waarden worden bepaald door onze Zorgzame Ouder. Je
ontwikkelt waarden vanuit liefde en zorg, waarden zijn diepgevoeld, innerlijk
geworteld. Leven vanuit je waarden zorgt dat je van binnenuit integer bent.
Normen worden bepaald door de Kritische Ouder. Waarden zijn dan omgezet naar normen, naar uiterlijke regels en wetten, waaraan controle en bestraffing
wordt verbonden. Een norm is daarmee aangeleerd en vraagt gehoorzaamheid aan wat anderen hebben bepaald.
Wereldwijd poogt men waarden te benoemen voor de mensen en de
mensheid, op zich een mooi iets. Maar als die waarden ongemerkt slechts normen
worden, wordt het al snel dwang en drang. Je wordt dan benadeeld of bestraft als je
niet meedoet.
ESG’s staat voor Environmental, Social and Governance values. Men toetst of bedrijven en organisaties daaraan voldoen. Je moet op deze gebieden de
hoogste standaard hebben om het financieel te redden. Want zo niet, krijg je
een lage score, minder investeerders, mogelijk zelfs boetes. Deze controle, benadeling
en bestraffing laten al zien dat het niet om waarden maar om normen gaat.
De vraag rijst, als een bedrijf een hoge ESG score heeft, komt
dat dan omdat het vanuit innerlijke bewogenheid, of volgen ze de normen omdat
het anders negatieve financiële gevolgen heeft? Is een waarde werkelijk
geïntegreerd in alles wat ze doen, of is het voor de bühne?
Wat mij opvalt is dat reclame-uitingen van veel grote
bedrijven en organisaties de ESG normen tonen. Reclame met veel gekleurde
mensen en transmannen (Social score). Reclame over hoe klimaatvriendelijk en ‘sustainable’
(Environmental score) ze zijn. Maar komt het vanuit het hart?
Ik ben sowieso geen voorstander van waarden in een soort
keurslijf van normen te gieten. Als je werkelijk vanuit je waarden leeft, is
dit niet nodig. Het gevaar is, dat als je normen nastreeft, de waarden zelfs verloren kunnen gaan. Dan doe je alleen nog wat hoort, wat maatschappelijk geaccepteerd
is, zelfs als dit tegen belangrijke waarden zoals liefde en vrijheid ingaat.
