Renée Merkestijn

Bij elke fase in ons leven passen mensen die bij die fase passen, die op dat moment bij ons passen qua energie. Dus als we in een andere fase komen, veranderen onze relaties mee. Loslaten van mensen uit de oude fase, is voor veel mensen lastig. Sommige mensen blijven veel te lang hangen. Sommige mensen proberen een breuk te forceren of relaties te laten ‘verwateren'. Deze reacties geven pijn en stress en zijn niet bepaald integer.

Als het tijd is verder te gaan, merken we meestal als eerste dat we ons niet meer prettig voelen bij mensen, dat gesprekken stokken, dat een bezoek niets meer brengt en niet slechts een keertje, maar voor langere tijd. Maar we praten er niet meer over, willen het verloren contact ook niet meer echt herstellen, maar blijven wel hangen.

Gevolg van blijven hangen en er niet over praten, is dat we ons steeds meer gaan ergeren aan elkaar. We maken elkaar liever verwijten, dan te erkennen dat we uit elkaar zijn gegroeid en dit nooit aan één persoon te wijten is. Beiden zijn verder gegaan. De ergernis komt voort uit het feit dat we dingen doen die ons niet gelukkig maken en we niet integer zijn, niet eerlijk zijn tegen onszelf en ook niet tegen die ander.

Als de ergernis lang is opgelopen, proberen we soms van mensen ‘af te komen’. Dan creëren we bijvoorbeeld een conflict, maken de ander verwijten, zeggen dat de ander vervelend of fout is geweest en we daarom geen contact meer willen. Een soort klap na geven als afsluiting. Dan vergeten we dat het contact lange tijd wel goed is geweest, er dus overeenkomsten waren tussen onszelf en de ander. We willen in wezen onze vorige fase/zelf met alles wat daarbij hoorde niet onder ogen zien. We ontkennen delen van onszelf, willen ons verleden ontkennen. We willen oude delen die we niet meer zo leuk vinden op de ander te projecteren, wat niet integer is.

Een andere manier is ‘laten verwateren van de relatie’ en dan smoezen verzinnen als die persoon belt of we hem of haar  tegenkomen. “Ik heb het druk, het komt er niet van,” bijvoorbeeld. Vaak zitten er nog steeds stiekeme verwijten, zijn we nog steeds in de projectie verwikkeld. Ook het snelle ‘ik vind dat het niet klikt, dus ik stop met het contact’ is meestal gebaseerd op vinden dat de ander niet goed genoeg meer is voor jou. Geen van beide manieren is erg integer.

Een relatie kunnen we alleen integer afsluiten als we eerst eerlijk naar onszelf durven kijken. In die relatie deden we allerlei dingen die we nu niet meer willen doen. Maar de energie van onszelf en die ander was indertijd wel overeenkomstig, anders hadden we die relatie niet gehad. Het vervulde eerder behoeften die we nu blijkbaar niet meer hebben. Door de relatie hebben we ook van alles over onszelf geleerd en hebben we ons mede verder ontwikkeld, of de relatie nu lang of kort duurde.

Dus het belangrijkste is om eerlijk naar ons ‘oude zelf’ te kijken; niet in plaats daarvan die ander verwijten te maken. Want in wezen verwijten we onszelf iets, maar projecteren dat op een ander. We willen iets in onszelf nog steeds niet zien, willen ervan af door van die ander af te komen. 

Als je afscheid wilt nemen, doe dit op een integere manier, noem waar je dankbaar voor bent, wat je ervan geleerd hebt. Maak een ander geen verwijten, want projectie is ook: ‘alles wat je zegt, dat ben je zelf’. Als er verwijt zit voor of tijdens het afscheidsgesprek, dan hebben we nog niet echt naar onszelf gekeken. Dan zijn we te vroeg, zijn we dingen aan het forceren. Dan is er nog steeds een oude overeenkomst in energie die deze relatie in stand houdt, of deze nu liefdevol of conflictueus is. Dan heb je aspecten van je oude zelf nog niet geaccepteerd en losgelaten.

Pas als dat oude werkelijk door ons is geaccepteerd, kunnen we op een vriendelijke en dankbare manier allebei verder en vinden we ook de woorden die daarbij passen.