In de cursus in wonderen staat heel mooi dat er maar twee categorieën
bestaan in deze wereld, namelijk liefde en een vraag om liefde. Beide categorieën kennen wellicht duizenden vormen , maar de inhoud is slechts één van die twee smaken.
Het ego is echter op de vorm gefocust, niet op de inhoud.
Bij alles wat gebeurt, zet hij er een oordeel op, maakt er goed en slecht van in
duizenden gradaties. Beetje goed, beetje slecht, heel erg goed, heel erg
slecht. Dan veroordeelt hij het verzoek om liefde als slechtheid, wordt er meestal ook
bang ervan. Het ego is bezig met de details van de vorm, wilt al die vormen analyseren en categoriseren, kijkt niet naar de inhoud.
Of mensen nu chagrijnig zijn of oorlog voeren, dit zijn slechts
vormen in de categorie vraag om liefde. Meer hoef je er niet mee. Je hoeft dit niet te oordelen of in allerlei gradaties onder te verdelen. Want er is in
deze wereld alleen maar liefde of een vraag om liefde. We zijn allemaal
alleen maar op zoek naar ons werkelijke thuis, liefde.
Daarmee verdwijnt boosheid en je angst om alles wat in de
wereld van de vorm gebeurt. Je boosheid is een oordeel op vormen, je angst is je angst voor diezelfde vormen. Beiden geven het vormgerichte standpunt van het ego weer.
De
wereld is op zoek naar liefde, dat is wat er aan de hand is. Soms is er liefde, in duizenden vormen. Soms is er een vraag om liefde in duizenden vormen. Je hoeft niet op de vorm te reageren, maar alleen op de inhoud.
