We zijn in werkelijkheid allemaal lichte, liefdevolle
wezens. Alleen zijn we leugens over onszelf gaan vertellen in de vorm van
angsten en oordelen. Je kunt het zien als een lichtbolletje, waarop je donkere stickers
plakt, die het licht afdekken.
Alle angsten en oordelen zijn niet meer dan leugens die je over jezelf en mensen vertelt, die je bent
gaan geloven. Omdat die leugens als donkere stickertjes zijn, ga je je ervoor schamen en wil je deze voor de
buitenwereld verbergen. Je schaamt je nooit voor wie je werkelijk bent, maar
voor je eigen leugens. Die leugens dek je dan vaak weer af met een extra stickertje, om zo de leugen met nog een leugen te verbergen. Zo ontstaat er een dikke laag van leugens, die steeds verder je licht verduistert.
Als je bijvoorbeeld zou denken, ik ben minderwaardig, dan is dit een leugen die je gelooft. Om deze leugen over jezelf te verbergen, kan je je groot voordoen, nog een leugen. Als je je groot voordoet, kan je door trots bevangen raken, nog een leugen. De waarheid kan je vinden door de stickertjes trots, groot voordoen en minderwaardigheid te verwijderen, te doorzien dat het slechts leugens zijn. Je bent een liefdevol lichtwezen, dat is de waarheid. De rest is leugen.
De zoektocht naar het licht kan je vergelijken met steeds
meer stickertjes met leugens over jezelf die
op je lichtbolletje zijn geplakt weg te trekken. Alles wat je over jezelf of anderen vertelt wat niet uitgaat van het feit dat we lichte en liefdevolle wezens zijn, is een leugen. Je hoeft je niet voor je leugens te schamen, hoeft niets
af te dekken. Je moet alleen de sticker eraf trekken, om het licht weer zichtbaar te maken.
