De meeste mensen hebben een haat-liefdeverhouding met hun
lichaam. Ze verheerlijken hun lichaam of ze verguizen hun lichaam. Het lichaam is
dan de focus en het doel van hun leven.
Het lichamelijke leven is tijdelijk en je hebt een lichaam gekozen
om bepaalde geestelijke doelen te bereiken. Na je dood neem je niet je lichaam
mee, maar de geestelijke vruchten van je bestaan op aarde. Je lichaam is geen
doel op zichzelf, maar een middel tot een doel. Geestelijke doelen zijn bijvoorbeeld
liefde, wijsheid en creativiteit, die breiden zich altijd in je uit.
Als het lichaam een doel op zichzelf wordt, wil je alléén
maar gezondheid, schoonheid, comfort, veiligheid, genot en
plezier, ofwel je wilt alléén maar je basale lichamelijke behoeften vervullen en pijn en ziekte
vermijden. De andere kant is het anderen (soms zelfs jezelf) lichamelijke pijn bezorgen of lichamen via
geweld of oorlog vernietigen. Ook dit wijst erop dat het lichaam als een doel
op zichzelf wordt beschouwd. De lichamelijke focus wordt overleven en dit gaat meestal met
angst en onvrede gepaard.
Je geest is belangrijker dan je lichaam. Het lichaam is belangrijk
in dit aardse leven, maar eerder een middel dan een doel op zichzelf. Je hoeft
het lichaam niet te verheerlijken, evenmin te verguizen, maar zorg er gewoon
goed voor, zodat je het kan gebruiken voor je doelen.
Als je respectvol en liefdevol met je lichaam omgaat, maar
het niet meer als een doel op zichzelf ziet, ontstaat er een gevoel van lichaamsvrede. Hierdoor
komt de ‘overlever’ in jou tot rust. Misschien is je lichaam niet perfect, misschien
zijn niet al je lichamelijke behoeften en wensen vervuld, maar je kan nog
steeds groeien in liefde, wijsheid en creativiteit. Je focus verschuift van je lichaam naar je geest.
