Polariteit ontstond toen ons spirituele bewustzijn het
besef van eenheid even verloor, zich mentaal afscheidde van het geheel en in deze mentale
illusie ging geloven. Deze illusie manifesteert zich als een
aards leven, waarin je een lichaam en persoonlijkheid denkt te hebben, welke losstaat
van al het andere dat bestaat.
In wezen is ons lichaam en onze persoonlijheid een avatar in een gamewereld die we realiteit noemen, waarin
we deze illusie uitspelen. Polariteit ontstaat door een vals idee van ‘ik ben
hier en al het andere is daar’. Dat andere, andere mensen en de materiële wereld, lijken nodig om je te helpen overleven, of het zijn rivalen of gevaren die jouw avatar bedreigen.
Deze illusie van afscheiding heeft een hoogtepunt bereikt. We
hebben het spel vervolmaakt en de pijnlijke gevolgen lijken haast onontkoombaar.
Dit luidt de fase van ascensie in, we gaan ons herinneren wie we werkelijk zijn. We zijn spirituele wezens, we zijn allemaal één bewustzijn,
één organisme.
We staan op een splitsing. Blijven we in
de illusie geloven en dit spel verder spelen? Identificeren we ons met ons lichaam
en persoonlijkheid, blijven we de materiële wereld als realiteit zien? Of doorbreken we de illusie en
stoppen we met dit spel dat zoveel lijden veroorzaakt?
Je kunt alleen stoppen met een spel, als je beseft dat je in
een spel zit. Besef dat jij een avatar bent. Wie heeft deze avatar en deze illusionaire spelwereld gecreëerd, wat is de bron ervan? Het antwoord
wijst je de weg naar wie je werkelijk bent, het haalt je uit het spel.
