Onze wereldse identiteit is voor ons meestal belangrijk en hangt
nauw samen met onze rollen en prestaties in de wereld, wat we hebben en doen.
Ik ben leraar, ik ben rijk, ik ben slachtoffer. ik ben bekend, ik ben populair,
ik heb een mooi huis, ik ben mooi, ik ben gezond, ik heb de ideale relatie. Ons
zelf, onze identiteit is eraan verbonden. Hoezeer je verbonden bent daaraan, merk je aan het
gevoel van verlies als die dingen wegvallen. Dan ‘ben je opeens niets meer’. Dat geeft dus een identiteitscrisis. Dat
gebeurt bij mensen die ziek worden, hun baan verliezen , met pensioen gaan, die
door pech opeens geld of bezit kwijtraken of scheiden.
Het Zelf, wie je werkelijk bent, is niet werelds, niet aan
al die zaken gebonden. Als je al het wereldse zou verliezen, blijft alleen het
Zelf over. Dan ben je er nog steeds, dan heb je nog ervaringen in het hier en
nu. Jij, je Zelf, verdwijnt niet en
blijft vredig. Maar zolang je identiteit nog met de wereldse zaken verbonden, kan je dit niet
ervaren. Dan blijf je hoofd in gevecht met jezelf. Ik ervaar verlies, dit mag
of hoort niet, ik zou eigenlijk dit of
dat willen, ik moet iets anders vinden. Het is in wezen een strijd tussen zelf
en Zelf, ook wel ego en hoger zelf genoemd.
Je Zelf stijgt boven alle wereldse ervaringen uit, of
liever, daalt er niet in af. Je ervaart alles wel, maar hebt je angsten en
oordelen en strijd losgelaten. Het betekent dat je dingen accepteert zoals ze
zijn en in elk moment volledig aanwezig bent, niet geteisterd wordt door
allerlei gedachten over wat er aan de hand is en vragen over wie je bent of hoe je jezelf kan verbeteren.
Deze acceptatie is geen passiviteit, je blijft dingen
ondernemen, maar de druk is van de ketel. Je hebt geen behoefte meer jezelf of
anderen op een voetstuk te plaatsen, rollen te spelen, aandacht en bevestiging
te zoeken. Je doet gewoon wat je doet en laat anderen doen wat ze doen, zonder
te bedenken hoe het zou moeten zijn. Het is wat het is, kan op diep niveau
ervaren worden, als verheerlijking of veroordeling en pijn stukje bij beetje verdwijnen.
Dit is een proces, maar zorgt uiteindelijk voor een vrediger ervaring van het
leven.
