Renée Merkestijn

Het ego bestaat uit alle informatie en instructies uit jouw verleden, die je naar verschillende terreinen kan opsplitsen. Zo hebben we een lichaams-ego, een relatie-ego, een werk-ego, recent zelfs een klimaat-ego en het genoemde huishoud-ego. Deze deelego’s bevatten alle positieve en negatieve informatie over dat specifieke onderwerp, alle denkbeelden en gevoelens, alle vereiste handelingen, de moraal, wat is goed of slecht, daarmee ook onze angsten en oordelen.

Het is meestal de ouderpositie die de instructies uitvaardigt. De kritische ouder in ons vertelt hoe het moet en wordt boos als je dat niet doet. De zorgzame ouder in ons vertelt waarom het goed is voor je, wilt helpen, adviseren, redden en betuttelen.

Het kind in je reageert op die ouderinstructies. Het aangepaste kind doet wat het van de ouder moet, volgt instructies, zelfs met tegenzin, maar zo hoort het nu eenmaal. Dit kind in je is vaak bang het verkeerd te doen en dan betutteld of bestraft te worden. Het rebelse kind reageert juist met protest, heeft geen zin om het te doen onder druk, of doet het op zijn eigen manier, omdat hij zich beperkt voelt in zijn vrijheid en plezier.

Veel mensen vinden het huishouden vervelend omdat het aangepaste kind in hen het huishouden probeert te doen op de voorgeschreven manier, omdat het nu eenmaal moet. Het rebelse kind protesteert ertegen, kan het laten liggen of doet het op een heel andere manier dan hoort. Die twee komen soms om en om voor, dan weer hard poetsen op precies de goede manier, dan weer een tijdje het niet of anders doen.

Dit zorgt dat het onderwerp huishouden ook vaak emotioneel beladen is. Er zijn weinig mensen die neutraal zijn en het huishouden op een puur rationele en feitelijk manier aanpakken vanuit de volwassen egopositie. En er zijn weinig mensen die het huishouden vanuit het natuurlijke kind doen en er enorm veel lol en plezier aan beleven. Je bent in staat je huishoud-ego te onderzoeken en veranderen. Het makkelijkste is deze twee posities die weinig aan het woord zijn in te zetten, de volwassene en het natuurlijke kind.

Kijk eens vanuit je volwassen egopositie wat er echt nodig is elke dag of week of maand en in welke mate. Ofwel, waar wordt het ongezond als je het niet doet? Wanneer krijg je er praktisch gezien last van als je dingen niet doet? Wat kan je realistisch gezien zelf doen en wat moet je uitbesteden? Maak een eigen plan.

Het natuurlijke kind inschakelen betekent dat je wilt gaan genieten van wat je doet en van het resultaat. Hoe kan je het leuk voor jezelf maken? Waar word je blij van als het klaar is? Doe je graag veel achter elkaar of elke keer een beetje? Wat vind jij leuk, bijvoorbeeld opruimen of poetsen, wat kan je eventueel uitbesteden? Kijk ook hoe je jezelf na afloop kan belonen, door bijvoorbeeld een kopje koffie of een mooi boek.