Het is een heftige periode waarin we leven. Hieronder een
paar gedachten, die je misschien helpen er rustiger tegenaan te kijken.
Aan elke grote bewustzijnsverandering, of dit nu psychisch,
cultureel, economisch of politiek getint is, gaat een periode van chaos vooraf. Het bestaande
paradigma verliest zijn macht, de nieuwe consensus is er nog niet. Nieuwe visies willen gehoord worden. Het is alsof we een nieuwe radiozender zoeken, maar tot we
die gevonden hebben, is er vooral ruis en lawaai te horen.
Hoe meer een mens of een maatschappij uit evenwicht raakt, hoe
meer de balans naar één zijde is doorgeslagen, des te groter de tegenbeweging
wordt om het evenwicht te herstellen. Polarisatie lijkt groter dan ooit. Het is bijna recht evenredig. Een -10 roept
een 10 op, een -1 roept een 1 op.
Zaken die wij persoonlijk en maatschappelijk onderdrukken bouwen spanning op,
totdat er een uitbarsting volgt. Die onderdrukte energie is als een vulkaan, na
lang opbouwen van spanning ontploft deze in al zijn kracht. Het
is niet de energie die het probleem is, maar het onderdrukken van energie.
Vrijheid en veiligheid staan altijd op een gespannen voet
met elkaar. Als je volledig veilig wilt zijn, moet je jezelf volledig opsluiten
en afsluiten. Als je volledig vrij wilt zijn, neem je risico’s die jezelf en
anderen kunnen schaden. Dit hoort bij het leven. Het antwoord ligt
waarschijnlijk ergens in het midden.
Trauma en overlevingsmechanismen worden in perioden van
stress extra geactiveerd. Stress zorgt dat je vecht, vlucht of verstart. Aangeleerde
reacties gaan overheersen, boven je objectieve verstand. Dat zie je nu
collectief gebeuren.
We wijzen visies die anders zijn dan de onze in eerste instantie vaak af. We zijn meestal overtuigd van onze waarheid, omdat we bewijzen zoeken die erbij passen en de rest afwijzen.
We verbinden ons idee van identiteit vaak met onze visies, dus het bijstellen van je mening kan als verlies van identiteit aanvoelen.
Zomaar wat gedachten, over de heftigheid in deze tijd. Ik
hoop dat je er wat aan hebt.
