Terwijl er in Nederland van alles faliekant mis gaat, maken
velen zich liever druk om foute woorden. Foei, je gebruikt een fout woord, een
verboden woord. Foei, je gebruikt een woord dat door iemand in Nederland wel
eens verkeerd kan worden opgevat. En daarmee is het probleem dat iemand aankaart
van tafel.
Het probleem is opeens zogenaamd het foute woord en je moet
degene die ze uitspreekt of schrijft erop aanvallen. Heel X of Twitter wordt
uitgeplozen op foute woorden, om de persoon die ze gebruikt aan te vallen, in kranten,
praatprogramma’s en politiek. Hele discussies over een woordje, in plaats van
over het probleem.
Woordenstrijd verbergt onmacht of onwil om werkelijk iets
aan problemen te doen, want er moet opeens eerst een goed woord worden
gevonden.
Woorden veranderen of verbieden, geeft slechts de illusie
dat er iets is veranderd, maar het probleem wordt juist verborgen.
Daarnaast is woordenstrijd bedoeld om iemand schuldig te
verklaren voor het probleem terwijl er alleen een verkeerd woord is gebruikt.
Het is net als met kibbelende stellen. Ze maken ruzie om
iets onbenulligs, maar verbergen zo de onderliggende problemen, komen er
helemaal niet meer aan toe.
