Renée Merkestijn

Veel mensen geven aan dat we in de eindtijd zitten, vaak verwijzend naar een eindoordeel en bestraffing van God. God is een beladen term, vandaar even een korte uitleg. God is een ander woord voor de bron van het bestaan en de eenheid van alles wat bestaat. Vrij vertaald het leven zelf, het gehele universum, het bewustzijn waarin alles bestaat en waar jij deel van uitmaakt. 

De eindtijd wordt gezien als een God die komt oordelen en straffen, maar God staat voor liefde voor alle leven en zal daarom niet oordelen of straffen. Het zijn de mensen die oordelen en straffen vanuit het ego, vanuit de illusie van afscheiding.

Mensen hebben God en daarmee de bron en alle andere leven buiten zichzelf  geplaatst. Dat is de illusie van het ego. Ze voelen zich niet meer met de bron en met elkaar verbonden. Daarom voelen ze zich voortdurend bang en zijn ze voortdurend aan het oordelen.

De eindtijd laat eerst het toppunt van ego zien. Openbaringen betekent dat het ego wordt geopenbaard, maar daarmee ook je oorsprong, je ware aard. Hierdoor worden we wakker, gaan inzien dat het ego ons voortdurend ellende berokkent met zijn angsten en oordelen. 

Het eindoordeel kan je beter vertalen als het einde van alle angsten en oordelen. De eindtijd is de tijd waarin de heerschappij van het ego eindigt en je terugkeert in de eenheid van al wat is.