Het ego in mensen zoekt en vereert de dood. Dat zie je in ons ‘amusement’
(oorlogsfilms, schietspelletjes). Dat
zie je in de echte wereld. Het ego bestrijdt zijn angst voor de dood door andere mensen uit te schakelen of te doden.
De held is degene die een ander mens doodmaakt om een zogenaamde
goede reden.
De vijand is degene die een ander mens doodmaakt om een zogenaamd slechte
reden.
Maar in werkelijkheid zijn er geen goede of slechte redenen.
Er is nooit een rechtvaardiging voor doden. Ook het verhaaltje 'als ik hem niet dood
maak, maakt hij mij dood', houdt oorlog in stand. Want beide partijen redeneren
zo.
Het ego in mensen is niet liefdevol, maar angstig en
oordelend en vereert de dood. Want hij gelooft dat de dood van de ander hem zal bevrijden van zijn angsten en het bevestigt zijn oordelen. Al zal het ego dit ten stelligste
ontkennen, steeds weer redenen verzinnen, steeds anderen beschuldigen, om zijn visie in stand te houden
Zolang je niet inziet dat een deel van jouw bewustzijn de
dood zoekt, blijft dit onbewust en woekert het door. Hoeveel oorlogen moeten nog volgen, eer je inziet dat het ego in jou oorlog zoekt en er op honderden manieren
aan bijdraagt, in gedachten, in woorden en in daden.
Hoeveel oorlogen moeten nog volgen, eer je het ego loslaat en voor vrede en eenheid kiest in al je gedachten, woorden en daden? Pas als je het onbewuste streven naar de dood bewust wordt en loslaat, kan je werkelijk leven. Dan verliest de dood al zijn ogenschijnlijke macht.
