Renée Merkestijn

We zijn vergeten dat we met zijn allen één bewustzijn zijn, dat we allemaal facetten van dat éne bewustzijn zijn. Omdat we dit vergeten zijn, streven we vaak naar eenheid en willen dit met allerlei middelen bewerkstelligen. Sommige mensen gaan zover, dat ze zelfs chips in mensen willen implanteren, om die eenheid te bewerkstelligen. Die mensen zijn simpelweg vergeten, dat het streven helemaal niet nodig is, dat we al één zijn. Het enige wat je hoeft te doen, is je de eenheid weer te herinneren. Te stoppen met overal alleen maar gebrek aan eenheid te zien.

We zijn teveel op individuele verschillen gericht en zijn individuele vrijheid als aantasting van de eenheid gaan zien. Iedereen heeft echter gewoonweg zijn aandeel in het totale bewustzijn. Er is maar één essentieel verschil en dat zit in hoe je tegen de wereld aankijkt. Je kunt leven vanuit het besef van eenheid, of leven vanuit het idee dat er geen eenheid is. Dit laatste is de illusie van het ego, die voortdurend de daaruit ontstane angsten en oordelen op de wereld projecteert.

Het is het ego dat continu gelooft dat verschillen gevaarlijk zijn en die verschillen en daarmee eigenlijk de individuele mens aanvalt in naam van een toekomstige eenheid. Het ego verkeert in vergetelheid. Je kunt naar zijn stem luisteren, of het negeren en gaan inzien dat er in werkelijkheid al eenheid is. Dat je niets hoeft te doen, js slechts de eenheid herinneren.