Mensen die ooit in therapie zaten of therapie gaven, kennen DSM wel. De afkorting staat voor Diagnostic en Statistic Manual of Mental
Disorders. Het is een opsomming van alles wat er mis kan gaan in onze geest. Die
opsomming breidt zich voortdurend uit. Hetzelfde geldt voor strafrecht; in deze
wetboeken wordt opgesomd wat er mis kan gaan en ook deze opsomming breidt zich
voortdurend uit.
Het ego maakt zich druk om goed en fout, met nadruk op fout.
Niet voor niets dat hij steeds dikkere boeken creëert over fouten,
foutcorrectie en straf. Het ego beschrijft zijn nare kanten in al zijn vormen
en wilt al die egovormen ook zelf corrigeren.
Wat je aandacht geeft groeit. Dus hoe meer je op fouten let,
hoe meer fouten je gaat zien. Niet alleen liefde breidt zich uit, maar het ego
ook, als je daar aandacht aan geeft. Liefde gaat uit van eenheid, het ego gaat
uit van dualisme, goed/fout.
Het ego functioneert binnen de begrenzingen van
het dualisme, het goed-fout denken. Het ego kan alleen opschuiven richting
goed, of opschuiven richting fout, maar daar niet bovenuit stijgen. Het ego probeert
een oorzaak te vinden voor persoonlijke en wereldse problemen, maar ziet niet
dat zijn eigen manier van denken de oorzaak van alle problemen is.
Als je werkelijk los wilt komen van problemen, dien je je geest
te focussen op eenheid in plaats van dualiteit. Dus de goed-fout verhalen van
je ego met een korrel zout nemen en je puur afvragen hoe kom ik tot meer
liefde, eenheid, plezier, empathie, warmte, zonder mezelf of anderen te veroordelen.
Want liefde is onvoorwaardelijk en heeft geen dikke boeken nodig, alleen een vredig hart. Oordeel stelt vele voorwaarden, is altijd in strijd en heeft daarom steeds dikkere boeken nodig.
