Renée Merkestijn

In deze bijzondere tijd worden we geconfronteerd met de gevolgen van onze keuzes, de gevolgen van onze manier van denken en leven. We zien de wet van oorzaak en gevolg in werking. We worden met onze neus op polariteiten gedrukt. Wat we buiten ons zien, vindt echter innerlijk plaats, al vinden we dit een lastige constatering.

Onze uiterlijke realiteit laat onze innerlijke realiteit zien, laat zien wat we samen creëren vanuit onze bewuste en onbewuste overtuigingen, we zijn namelijk allemaal één. Een strijd in de buitenwereld, toont onze innerlijke strijd, toont onze eigen dualiteit.

De polariteiten worden in deze crisis uitvergroot. We gaan hierdoor nadenken over goed en slecht, liefde en angst, samen en  afgescheiden, binnen en buiten, licht en donker. De eenheid omvat alle polariteiten, het is niet of-of, maar en-en.

We hebben geleerd om de realiteit te beschouwen als iets buiten onszelf, als iets dat ons overkomt, waardoor we ons machteloos voelen of niet verantwoordelijk. Als het verkeerd gaat, zullen we snel iemand anders de schuld geven, die ander corrigeren, het slechte volledig buiten onszelf plaatsen. We denken graag dat wij de ‘good guys’ zijn en anderen de ‘bad guys’ en voelen ons verontwaardigd over wat ‘men doet’. We ontkennen onze eigen rol in het geheel.

We vinden het lastig te zien dat wat de ánder doet, ook altijd iets is wat we zelf doen, omdat er eigenlijk geen ánder is. We zijn allemaal één. We hebben een lichte en donkere kant in onszelf, maar neigen de donkere kant te ontkennen. En wat je ontkent, komt er onbewust en zelfs versterkt uit.

Als je jezelf wijsmaakt dat het de ander is die fouten maakt, als je de ander afkeurt maar niet naar jezelf kijkt, gaan we onze geschiedenis herhalen. Dan herhalen we voortdurend de strijd tussen goed en kwaad, de strijd tussen liefde en angst. Dan vervangen we de ene slechterik door de andere slechterik, de ene angst door de andere angst.  

Want het enige waar we echt bang voor zijn, is het donkere in onszelf, onze eigen angst. Zolang we die niet willen omarmen, projecteren we deze naar buiten, houden we het in en buiten onszelf in stand. Dan gaan we in gevecht, dan gaan de polariteiten een strijd om de macht aan, en deze strijd houdt de polariteiten in stand.

Mensen die zowel het goede én het slechte in zichzelf durven te zien en accepteren, hun liefde én hun angst, kunnen de polariteiten in zichzelf overbruggen. En omdat de uiterlijke realiteit is een spiegel van je innerlijke realiteit, zal de uiterlijke realiteit mee veranderen. De wereld is een spiegel.

Je bent de schepper van je eigen wereld, je buitenwereld vormt zich naar je binnenwereld. Zoek de antwoorden in jezelf, omarm en overbrug de polariteiten in jezelf. Ontken ze niet, projecteer ze niet op een ander, want er bestaat helemaal geen ander.  We zijn één.