Renée Merkestijn

Ik schrijf dit stukje om jullie aan te zetten na te denken over de toekomst. Je te helpen strategiën te bedenken bij de verschillende scenario's.  

Zoals het er nu uitziet, blijven we nog jarenlang in de coronasituatie zitten. Je schrikt misschien van deze bewering, maar ik kijk naar de feiten. Griepvirussen komen altijd terug, griepvaccins helpen tijdelijk of gedeeltelijk. De enige andere  bestrijdingsvorm die we nu collectief  toepassen is vrijheidsbeperking, isolatie. Maar een virus houd je alleen tegen als je in een maanpakje gaat leven. Overheden en instanties die jarenlang onze problemen leken op te lossen, weten net zo min als jij een echt effectieve oplossing te verzinnen. Je kunt nog hopen op een wonder, zoals het virus sterft opeens uit, of er komt een wondervaccin, maar hoe realistisch is dat?

Ik zeg dit niet om jullie bang te maken of om tot protest op te roepen. Het is de aanpak die wereldwijd gekozen wordt en waar veel mensen achter lijken te staan, of geen betere weten te verzinnen. Ik vermoed dat veel mensen blijven hopen dat het over gaat, dat het gekozen beleid effect zal hebben. Als we echter geen andere aanpak kunnen verzinnen, zal dit het gevoerde beleid langdurig blijven. Niet leuk, wel realistisch. Dus hoe moet je daar dan mee omgaan?

Ieder mens zal nu voor zichzelf een praktische strategie moeten bedenken voor de diverse scenario's, maar ook eens moeten nadenken over zijn basisovertuigingen, over zijn mindset.

Eén basisovertuiging van mensen is ‘we beheersen de natuur en de wereld’ en die overtuiging blijkt tot onze schrik niet te kloppen. Je kunt geen virussen beheersen. Je kunt evenmin alles wat andere mensen doen beheersen. In de overvloed van de laatste decennia dachten we van wel. We zijn gaan geloven in een maakbare wereld. Dus je zult je moeten afvragen, hoe moet ik mijn verhouding met de natuur en de wereld zien, als ik niet alles kan beheersen?  

Een tweede basisovertuiging is dat er een ‘zij’ bestaat die verantwoordelijk is. Het is altijd die ‘zij’ die de boel voor ons verstieren en het is altijd die ‘zij’ die de problemen voor ons zullen oplossen. Maar daarmee leg je de verantwoordelijkheid voor je geluk en ongeluk bij de ander en geloof je in helden en misdadigers in plaats van in gewone mensen. Dus je zult je moeten afvragen, gaat die manier van denken me helpen of maakt dat me passief en boos?

Daarnaast zal je een strategie moeten verzinnen voor de komende jaren, want het wereldwijde beleid veranderen is als het keren van een olietanker. Het kan ook nog zijn dat de olietanker een keer zinkt of explodeert, allemaal scenario’s. Dus, wat is jouw persoonlijke strategie bij deze scenario’s?

Als de olietanker door blijft drijven, wat ga je doen? Wat doe je als je vrijheden beperkt blijven? Hoe zorg je dat je geestelijk en lichamelijk gezond blijft? Hoe zorg je dat je jouw innerlijke vrijheid blijft ervaren? Hoe zorg je dat je flexibel met alles om blijft gaan? Hoe zorg je dat je naar jouw belangrijkste waarden blijft leven?  Hoe doe je het praktisch gezien met wonen en werken en relaties, als de vrijheidsbeperkingen gehandhaafd blijven?

Wat als die olietanker niet blijft drijven of misschien zelfs explodeert? Wat doe je als al je oude zekerheden wegvallen? Hoe zorg je dat je geestelijk en lichamelijk in orde blijft? Hoe overleef je de crisissituatie? Hoe bouw je een nieuw bestaan op? Wat zijn de belangrijkste waarden voor jou? Wat heb je nodig?

Nogmaals, ik schrijf dit niet om je bang te maken, maar om je te laten nadenken. De wereld zoals we die kenden, keert waarschijnlijk niet terug in zijn oude vorm. Zelfs al zou dit na een paar jaar zo zijn, dan is er in de tussentijd zoveel veranderd, dat je oude strategieën niet meer werken. Dus denk na! Neem actie!

En mocht je feedback of hulp hierbij nodig hebben, je weet mijn praktijk te vinden.