Renée Merkestijn

Ik kreeg de volgende blogvraag. ‘Ik kan de eenheid en bezieling meestal sterk voelen. De vernietigende tendensen in de wereld komen echter hard bij me binnen. Hierdoor voel ik me soms minder met mensen verbonden en heb de neiging me terug te trekken, wat in mijn ogen ook een vorm van afscheiding is. Hoe kan ik de verbinding blijven ondanks alles wat nu gebeurt? Hoe kan ik een bijdrage aan de wereld zijn?'

De spirituele eenheid is altijd aanwezig, is te ervaren op ieder moment. Alle bewustzijn komt voort uit één bron, blijft daarmee en met elkaar verbonden. Vergelijk het met het ontstaan van het menselijk lichaam. Uit één (bron-)cel komen alle verschillende lichaamscellen voort, longcellen, hartcellen, etc. Allemaal uniek, maar allemaal deel van het lichaam en onderling verbonden en iedere cel levert zijn unieke bijdrage aan het geheel.

De eenheid kan je nooit verliezen, je kunt deze alleen vergeten. Dat vergeten wordt maya genoemd, de illusie van afscheiding. De illusie geeft het egoïsche denken: ‘Ik ben hier, al het andere is daar. Ik ben alleen en kwetsbaar en moet overleven in een onherbergzame en gevaarlijke wereld.’ Dit geeft enerzijds handelen uit eigenbelang om geluk te vinden via die buitenwereld en anderzijds het bestrijden van vermeende vijanden. Het ego identificeert zich met het lichaam en dat lichaam moet overleven, desnoods ten koste van andere lichamen. Dit is de vernietigende tendens van het ego. Door te vernietigen, houdt het ego de illusie van afscheiding in stand en de eenheid op afstand.

De eenheid is onze geestelijke realiteit, afscheiding is de illusie. Maar het ego benoemt de illusie als realiteit, die draait het om. Hij blijft bezig met eigenbelang, blijft de ander als vijand zien, blijft in de illusie verkeren. In wezen maakt hij zichzelf voortdurend doodongelukkig, maar benoemt dit als zijn streven naar geluk. Eenheid en afscheiding zijn twee wereldbeelden die haaks op elkaar staan, elkaar uitsluiten. Als je afscheiding ziet, vergeet je de eenheid. Als je  de eenheid ziet, vergeet je de afscheiding.

Vernietiging is in wezen het ego in volle werking. Het ego waant zich onveilig en ongelukkig door de ander en handelt daarnaar. Zodra je andermans egoïsche denken en handelen als realiteit gaat zien, kom je zelf in het egoïsche denken terecht en voel je je zelf ook onveilig en ongelukkig. 

De eerste stap naar verbinding is inzien dat je ongemerkt bent gaan geloven dat de illusie van afscheiding echt is. Je gelooft eigenlijk dat je bewustzijn kan worden vernietigd, dat de eenheid kan worden vernietigd. Dat merk je meteen aan hoe je je voelt, dan gaat je energie omlaag. Probeer dan door de illusie heen te prikken. 

Als dat moeilijk voor je is, kan je met mededogen proberen te kijken naar vernietigend gedrag. Als mensen zich vernietigend gedragen, zijn ze totaal in de illusie verstrikt geraakt. Ze zijn continu bang, boos en eenzaam, zijn continu op zoek naar geluk buiten zich, zijn continu in strijd gewikkeld. Het is een afschuwelijke manier van leven en het is niet eens nodig. Ze komen ook voortdurend mensen tegen die net zo denken, zijn voortdurend in gevecht. Het is dan net alsof er geen andere uitweg is dan aanvallen. Die mensen kunnen wel wat mededogen gebruiken. 

Er wordt wel eens gezegd, mensen handelen uit liefde, zo niet, dan is het een vraag om liefde. Stuur deze mensen positieve energie op wat voor manier ook, door meditatie of gebed of positieve wensen of woorden. Op die manier herinner je deze mensen aan hun ware natuur, maar jezelf net zo goed. Wat je geeft, ontvang je namelijk ook.

Besef daarnaast dat door dit lijden mensen uiteindelijk wel zullen beseffen dat er een betere manier moet zijn. Dan gaan ze op zoek naar de eenheid, in plaats van de illusie van afscheiding te versterken. Dan veranderen ze hun manier van denken en uiteindelijk hun gedrag. 

Over het terugtrekken. Het ego staat graag meteen klaar met een negatief oordeel op jouzelf, hij valt graag jou en daarmee de eenheid aan, want dat bewustzijn ziet hij als concurrent. Het ego ondermijnt zo je zelfliefde en innerlijke vrede en brengt je terug in vergetelheid. 

Het is oké om wat afstand te nemen van mensen die bijna helemaal vanuit het ego leven. Kijk er ‘langsheen’ met mededogen; heb er geen oordeel op,en wees er evenmin bang voor, ga er niet in mee en ga er niet mee in de clinch. Neem het ego waar en besef steeds dat egogedrag ontstaat vanuit een illusionair wereldbeeld.

Als mensen vanuit dat ego jou regelmatig aanvallen, kan je beter afstand nemen. Want uiteindelijk gaat het om kiezen voor vrede. Je hoeft je op geen enkele wijze te verbinden met andermans ego, want het ego is illusie, dus dat is geen werkelijke verbinding. Het gaat om de verbinding met iemands ware aard, die te blijven zien, ook al zien mensen die zelf niet.

Blijf vriendelijk en richt je aandacht vooral op een vrediger manier van denken en leven. Daarmee trek je vrediger mensen en situaties in je leven, dat breidt zich dan uit. Hiermee wordt het eenheidsbewustzijn gevoed, daarmee ben je meteen ook weer de bijdrage die je wilt zijn.