Er wordt over niets anders gedacht en gesproken dan corona. Bijna
iedereen zit in de emotie en in behoorlijk stevige meningen. Het begrip voor
andere visies verdwijnt.
Elke overtuiging is altijd helemaal waar voor je, zelfs als deze niet
waar is. Dat is het kernprobleem van overtuigingen, van je denken. Je denken
wordt dan een soort laserstraal. Je ziet alleen de informatie die
bij die overtuiging past, al het andere negeer je. Vanuit die beperkte ‘database’
sla je aan het redeneren, waardoor het verhaal incompleet is, maar voor jouzelf
nog steeds waar.
Mensen raken daarnaast gehecht aan hun visies, zeer persoonlijk
betrokken. Als iemand anders denkt, wordt dat als aanval ervaren. We
verliezen door onze meningen de mens achter de meningen uit het oog. We zijn
zelfs in staat de andersdenkende mens vanuit deze emotionele en mentale gehechtheid te verstoten.
Misschien wordt het tijd om de beperkingen van je denken te
gaan zien. Je hebt nooit de waarheid in pacht, omdat je denken altijd een
selectie maakt. Misschien wordt het tijd te erkennen dat objectiviteit helemaal niet kan bestaan
door onze manier van denken.
Misschien wordt het tijd om te beseffen dat het idee ‘ik
denk dus ik ben’ omgedraaid mag worden. Je bent, dus je denkt, voelt, praat,
beweegt, eet, drinkt en nog veel meer. Je
lichaam stelt je hier in het aardse bestaan toe in staat, je lichaam zelf functioneert als een soort laserstraal.
Dus wie ben jij? Het
eeuwige bewustzijn dat alles omvat, of de denker die slechts een gedeelte van het geheel beschouwt? En wie zijn wij dan? Zijn wij van elkaar losgezongen laserstraaltjes of een combinatie van alle laserstralen die samen één groot licht vormen?
Je kunt boven de beperkingen van je denken uitstijgen en
daarmee de laserstraal uitbreiden tot een veel bredere lichtstraal die alles
kan omvatten en niets of niemand uitsluit. Je kunt besluiten al die verschillende laserstralen te aanvaarden als deel van het geheel, van één groot bewustzijn.
