Het probleem met angst is, dat we bang zijn voor die angst.
We geven er een andere naam aan, spanning, nervositeit. We ontkennen onze angsten of
herkennen onze eigen angst niet eens. We vervangen de emotie angst door de emotie
boosheid om de angst niet te voelen. We doen stoer om onze angst te overschreeuwen.
Kortom, je ziet de angst niet onder ogen.
Angst is de kern van het ego, dat probeert te overleven in
een gevaarlijke wereld. Bijna iedereen in deze ego-gestuurde wereld is bang
voor zijn vege lijf, ziekte, armoe, geweld, sociale afwijzing, eenzaamheid, de
dood, alles wat het overleven van het lichaam en de persoonlijkheid kan
verhinderen. Want het ego is met het lichaam en de persoonlijkheid geïdentificeerd. Als je dat kwijt raakt, ben je jezelf kwijt.
Angst zit soms achter de allerkleinste dingen en
blijft ongezien. Als je met iemand een lastig gesprek hebt, kan iemand je verkeerd
begrijpen, je afwijzen en dan kan je eenzaam worden. We doen ons vaak
anders voor om onze angsten niet te voelen of willen ze niet tonen. We herkennen angsten vaak niet, al hebben ze invloed.
In plaats van angst ontkennen of bestrijden, kan je angst
beter erkennen. Hallo angst! Die angst gaat gewoon gezellig met je mee, maar
wel in je schoudertas. Bedank je angst als hij je voor allerlei enge
dingen probeert te waarschuwen. Maar blijf je richten op datgene wat je wilt bereiken.
Want als je steeds naar je angst luistert, ga je nergens meer heen in je leven,
laat je jezelf in bijna alles tegenhouden, zelfs in je idealen.
