Renée Merkestijn

Mensen die niet voldoen aan het beeld of de ideeën van de gevestigde orde, worden soms heftig aangevallen. Dit kan je vergelijken met een dominante vader die met een puber te maken krijgt. Jarenlang heeft vader het kind kunnen bewegen alles te doen zoals vader het zegt. Dan zegt het kind: “Ik heb er andere ideeën over; hoe jij het doet werkt volgens mij niet.” Dat vindt vader, als hij dominant is ingesteld, helemaal niet leuk. Dan wilt vader niet praten, maar gaat in standje ‘Aanvalluuhhhh!’ Het is apart dit nu her en der maatschappelijk te zien gebeuren.

Onze maatschappij is bezig met een grootscheepse verandering. Dat betekent dat alle zekerheden overboord gaan. Juist voor de gevestigde orde is dat bedreigend. Die hoopt de problemen zelf en liefst op hun manier op te lossen. Het is apart dat juist de ‘instituten’ zich dominanter dan ooit opstellen, zelfs rechtstreeks in de aanval gaan tegen mensen die een andere kijk of aanpak willen. Dat is trouwens niet nieuw. Toen Galilei zei dat de aarde rond was, werd hij meteen ontslagen als 'slechte wetenschapper'  en in huisarrest gezet. Het duurde nog jaren voor zijn ideeën werden onderzocht, laat staan serieus genomen.

In deze tijd wordt open overleg geweld aangedaan door de gevestigde orde. Instituten en hun vertegenwoordigers snoeren mensen de mond, er wordt druk gecensureerd, mensen worden buitengesloten van discussies of volledig zwart gemaakt via persoonlijke aanvallen, protest wordt verboden. Het is alsof de gevestigde orde denkt, dat zijn van die krankzinnige en gevaarlijk pubers, die moeten stevig worden aangepakt. Alleen, zoals dominant doen tegen pubers averechts werkt, werkt dominant doen tegen andersdenkenden ook averechts. Het leidt tot een breuk.

In de jaren zestig stond de gevestigde orde  volledig op de kop door die in hun ogen krankzinnige en gevaarlijke ‘hippies’. Nu zien we dat dit protest tegen de gevestigde orde ons wereldbeeld heeft verruimd. Misschien kan de gevestigde orde beter meteen haar wereldbeeld verruimen, in plaats van in de aanval te gaan? Misschien kunnen de 'pubers' leren om in hun kracht te blijven staan, rustig te blijven wijzen op andere mogelijkheden en de voordelen ervan. Want uiteindelijk moeten we het allemaal met elkaar doen. Net zoals een gezin plaats moet bieden aan elk gezinslid, zal de maatschappij plaats moeten bieden aan elke deelnemer en zorgen dat iedereen zich daar prettig voelt.